សំឡេងពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ
ទេវតាបាននាំពន្លឺមកកាន់ផ្ទះរបស់ខ្ញុំ
នាព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យមួយ ខ្ញុំត្រូវបានសួរប្រសិនបើខ្ញុំចង់ឲ្យគ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះមកជួបខ្ញុំឬទេ ។ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំទើបតែលែងលះគ្នា ហើយមានការលំបាកក្នុងការប្រឈមមុខនឹងជីវិតថ្មីរបស់ខ្ញុំ ក្នុងនាមជាម្តាយទោលដែលមានកូនតូចៗពីរនាក់ ។ ខ្ញុំបាននិយាយថា ខ្ញុំនឹងមានអំណរគុណប្រសិនបើមានគេមកសួរសុខទុក្ខ ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំកំពុងមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងអំពីស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំ ហើយមានអារម្មណ៍ឯកោនៅក្នុងការពុះពាររបស់ខ្ញុំ ។
នៅសប្តាហ៍បន្ទាប់មក បងប្អូនប្រុសដ៏ល្អពីរនាក់ បានមកផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ។ អំឡុងពេលនៃការសួរសុខទុក្ខនោះ ពួកគេបានសួរសំណួរសាមញ្ញៗ ហើយចែកចាយសារលិខិតដំណឹងល្អខ្លីមួយជាមួយគ្រួសារខ្ញុំ ។
ក្រោយមកបងប្អូនប្រុសដ៏ល្អទាំងនេះបានសួរថា « បងស្រី នើរៀដា តើមានអ្វីដែលពួកខ្ញុំអាចជួយបងបានទេ ? »
ដោយពុំបានគិតច្រើនអំពីសំណួរនោះ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេអំពីអំពូលភ្លើងដាច់នៅខាងលើជណ្តើរដែលឡើងទៅជាន់ទីរពីរ ។ ខ្ញុំមានអំពូលភ្លើងនោះហើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំពុំអាចឈោងដៃដល់ដើម្បីប្តូរវាបានឡើយ ហើយខ្ញុំបារម្ភក្នុងការប្រើជណ្តើរបត់ដាក់ពីលើកាំជណ្តើរ ។ ខ្ញុំក៏បានប្រាប់ពួកគេថា នៅរានហាលខាងក្រោយផ្ទះគ្មានអំពូលភ្លើងទេ ។
ពួកគេបានទៅភ្លាម ។ មានបងប្រុសម្នាក់បានចេញទៅកាន់ឡានរបស់គាត់ ហើយត្រឡប់មកវិញដោយមានកាន់ប្រអប់ឧបករណ៍មកជាមួយ ។ គាត់មានកម្ពស់ជិត ១.៩ ម៉ែត្រ ដូច្នេះគាត់បានឡើងជណ្តើរ ហើយប្តូរអំពូលភ្លើងដោយគ្មានបញ្ហាអ្វីឡើយ ។ នៅក្នុងពេលដំណាលគ្នានោះ ដៃគូរបស់គាត់បានទៅរានហាលខាងក្រោយផ្ទះ ហើយបានឃើញថាខ្សែភ្លើងបានតផ្ទុយគ្នា ។ គាត់បានជួសជុលវាក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីបំផុត ។
ច្រើនឆ្នាំមកនេះ ខ្ញុំមានអំណរគុណយ៉ាងខ្លាំងដល់គ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ចំពោះទង្វើសាមញ្ញៗរបស់ពួកគេ ដូចជាសេចក្តីសប្បុរស សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការលះបង់ និងមេរៀនដ៏អស្ចារ្យដែលពួកគេបានបង្រៀនខ្ញុំ ។ គ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះរបស់ខ្ញុំគឺជាទេវតាពិតៗ ដែលពុំគ្រាន់តែនាំពន្លឺមកកាន់ផ្ទះរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបាននាំភាពសុខសាន្ត សេចក្តីសង្ឃឹម និងសុវត្ថិភាពនៃដំណឹងល្អ ដែលនាំពន្លឺមកកាន់ទីងងឹតគ្រប់បែបយ៉ាងផងដែរ ។