អព្ភូតហេតុ ដ៏ពិត
អ្នកនិពន្ធរស់នៅរដ្ឋ យូថាហ៍ ស.រ.អា. ។
ព្រះចេស្តារបស់ព្រះអម្ចាស់ពុំគ្រាន់តែបានបង្ហាញនៅក្នុងការជាសះស្បើយរបស់ ប៉ោឡា ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបានបង្ហាញនៅក្នុងការប្រែចិត្តជឿលើដំណឹងល្អរបស់ឪពុកនាងផងដែរ ។
រចនារូបភាពដោយ ឌី ឃេត ឡាសុន
វេជ្ជបណ្ឌិតបាននិយាយថា អ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះ ប៉ោឡា យ៉ាញេស្ស គឺជាអព្ភូតហេតុនៃការព្យាបាល ។ ស្ថានភាពជំងឺរបស់ក្មេងជំទង់ម្នាក់នៅ គីតូ អេក្វាទ័រ បានប្រសើរឡើងភ្លាមៗ ពេលឪពុករបស់នាងបានបរិច្ចាគតម្រងនោមម្ខាងឲ្យទៅនាង ការវះកាត់ប្តូរសរីរាង្គនោះបានទទួលជោគជ័យ ហើយនាងមានឱកាសរស់ជាថ្មីម្តងទៀត ។
ប៉ុន្តែឪពុករបស់នាងគឺ ម៉ាកូ យ៉ាញេស្ស និយាយថាអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះគាត់នោះគឺជារឿងអស្ចារ្យដូចគ្នា ។ គាត់បានរកឃើញដំណឹងល្អ ហើយដំណឹងល្អក៏បានផ្លាស់ប្តូរជីវិតគាត់ ដំណឹងល្អបានផ្តល់ឱកាសជាលើកទីពីរដល់រូបគាត់ផងដែរ ។
ជំងឺរលាកតម្រងនោមតាំងពីកុមារភាព បានបំផ្លាញតម្រង់នោមទាំងសងខាងរបស់ ប៉ោឡា ប៉ុន្តែការប្រើឱថសបានជួយនាងឲ្យមានជីវិតរស់នៅ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តី ពេលនាងអាយុ ១៥ ឆ្នាំស្ថានភាពជំងឺរបស់នាងប្រែកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរឡើងៗ ។ តម្រងនោមម្ខាងបានខូច ហើយម្ខាងទៀតកំពុងតែខូចយ៉ាងឆាប់រហ័ស ។ ទោះបីជាបានទទួលការព្យាបាលដោយការលាងឈាមក្តី ប៉ោឡានឹងឈានទៅរកសេចក្តីស្លាប់ដោយសន្សឹមៗ ។ នាងត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យផឹកបានតែទឹកមួយកែវប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយនាងត្រូវបានដាក់កំហិតយ៉ាងតឹងរឹងពុំឲ្យធ្វើសកម្មភាពផ្សេងៗឡើយ ដោយសារសួត លំពែង និងបេះដូងរបស់នាងបានទទួលរងការប៉ះពាល់ផងដែរ ។
វាពុំអាចធ្វើទៅបានឡើយ ដើម្បីយកគាត់ទៅសហរដ្ឋ ឬប្រទេសគុយបា ដើម្បីវះកាត់ប្តូរសរីរាង្គ — នាងត្រូវស្វែងរកអ្នកបរិច្ចាគសរីរាង្គម្នាក់ដែលនៅអេក្វាទ័រ ។ ការធ្វើតេស្តបានបង្ហាញថា ឪពុករបស់គាត់ពុំអាចធ្វើជាអ្នកបរិច្ចាគសរីរាង្គនោះបានឡើយ ។ ម្តាយរបស់នាងអាចធ្វើជាអ្នកបរិច្ចាគបាន ប៉ុន្តែក្រោយមកវេជ្ជបណ្ឌិតបានរកឃើញថា ការលាងឈាមបានបន្សល់ទុកនូវកម្រិតថ្នាំអង់ទីប៊ីយ៉ូទិកក្នុងខ្លួនរបស់ ប៉ោឡា ខ្ពស់ ដែលពុំអាចធ្វើការវះកាត់ប្តូរសរីរាង្គបានទេ ។ ប៉ោឡា បានអធិស្ឋានសូមឲ្យមានរបៀបណាមួយ ដែលឲ្យនាងមានជីវិតរស់នៅបន្តទៀត ។
នៅគ្រានោះ ក្នុងខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៩៨៨ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ បានគោះទ្វារផ្ទះរបស់គ្រួសារ យ៉ាញេស្ស ។ ខាមែន ម្តាយរបស់ ប៉ោឡា បាននិយាយថា គាត់បានអញ្ជើញពួកគេឲ្យចូលផ្ទះ ដើម្បីគាត់អាចប្រមាថមើលងាយដល់ពួកគេ ។ នៅពេលពួកគេបានប្រាប់គាត់ថា ពួកគេមានសារលិខិតដែលអាចជួយគាត់បាន នោះគាត់បាននិយាយទាំងខឹងសម្បារថា « តើអ្នកអាចជួយខ្ញុំបានតាមរបៀបណា ខណៈដែលកូនស្រីរបស់ខ្ញុំខិតទៅរកសេចក្តីស្លាប់ទៅហើយនោះ ? ខ្ញុំពុំជឿថាមានព្រះឡើយ ! »
ទោះបីជាមានការជំទាស់ជាលើកដំបូងពី ខាមែន ក្តី អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅតែបន្តទៅសួរសុខទុក្ខគ្រួសាររបស់គាត់ ។ ដំបូង ម៉ាកូ មានអារម្មណ៍ថាគាត់ហាក់ដូចជាយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំងក្នុងការមើលថែកូនស្រីរបស់គាត់ ដោយពុំបានខ្វល់ចំពោះអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាឡើយ ។ ប៉ុន្តែទីបំផុតគាត់បានស្តាប់ ដោយសារគាត់ចង់ដឹងជាខ្លាំង ។ គាត់បានឃើញថា ពួកគេមានចម្លើយចំពោះសំណួរដែលគាត់មានអំពីគោលបំណងនៃជីវិតនេះ ។
ម៉ាកូ ពុំជឿថាព្រះជាព្រះដែលមានព្រះកាយអ្វីឡើយ ។ សម្រាប់គាត់ ព្រះគឺជាប្រភពដ៏មានឥទ្ធិពលជាសកលមួយ ឬជាតួអង្គដ៏អស្ចារ្យ ជាតួអង្គដែលគ្មានទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សឡើយ ។ ប៉ុន្តែពេលស្ថានភាពជំងឺកូនស្រីរបស់គាត់កាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅៗ នោះគាត់បានអធិស្ឋានដោយទូលសូមព្រះឲ្យព្យាបាលកូនស្រីដែលកំពុងរងទុក្ខរបស់គាត់ ឬក៏ឆក់យកជីវិតរបស់នាងទៅ ។ គាត់បានអធិស្ឋានថា « ប្រសិនបើទ្រង់មានមែន សូមបង្ហាញទូលបង្គំមក ។ សូមប្រទានជីវិតដល់កូនស្រីទូលបង្គំមក » ។
បន្ទាប់ពីការអធិស្ឋានរបស់គាត់ ម៉ាកូទទួលអារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងថា ស្ថានភាពជំងឺរបស់ ប៉ោឡា នឹងផ្លាស់ប្តូរ ។ គាត់បានសូមឲ្យវេជ្ជបណ្ឌិតធ្វើតេស្តគាត់ និងកូនស្រីគាត់ម្តងទៀត ។ ពួកគេបានប្រាប់គាត់ថា ការធ្វើតេស្តនោះនឹងចំណាយពេលឥតប្រយោជន៍ហើយ ប៉ុន្តែពួកគេយល់ព្រមធ្វើតេស្តនោះ ។
ពួកគេបានរកឃើញថា ម៉ាកូ គឺ ពិតជាអ្នកបរិច្ចាគដ៏ត្រឹមត្រូវ — ហើយថាស្ថានភាពជំងឺរបស់ ប៉ោឡា បានប្រសើរឡើងគ្រប់គ្រាន់ ដែលធ្វើឲ្យនាងអាចទទួលការវះកាត់ប្តូរសរីរាង្គបាន !
នៅមុនថ្ងៃវះកាត់ ម៉ាកូ និង ប៉ោឡា បានទទួលយកការប្រសិទ្ធពរនៃបព្វជិតភាពពីអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។
ទាំង ម៉ាកូ និង ប៉ោឡា បានរំពឹងថានឹងជាសះស្បើយក្នុងរយៈពេលមួយនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ បន្ទាប់ពីការវះកាត់របស់ពួកគេ ។ ប៉ុន្តែ ម៉ាកូ អាចចេញពីមន្ទីរពេទ្យក្នុងរយៈពេលប្រាំថ្ងៃក្រោយមក ហើយ ប៉ោឡា វិញ រំពឹងទុកជាមុនថាត្រូវបន្តស្នាក់នៅមន្ទីរពេទ្យរយៈពេលពីរខែ ប៉ុន្តែបានចេញពីមន្ទីរពេទ្យក្នុងរយៈពេលតែ ១៣ ថ្ងៃក្រោយប៉ុណ្ណោះ ។ ម៉ាកូ បាននិយាយដោយអាងហេតុផលថា ការជាសះស្បើយយ៉ាងលឿនរបស់ពួកគេ នោះគឺបានមកពីការប្រសិទ្ធពរនៃបព្វជិតភាព ហើយគាត់បានដឹងថា គាត់ត្រូវតែរៀនសារលិខិតរបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដោយហ្មត់ចត់ ។
ម៉ាកូ និង ខាមែន យ៉ាញេស្ស បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅថ្ងៃទី ១១ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៩៨៨ ។ ប៉ោឡា ដែលបានស្តាប់ឮការបង្រៀននានារបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពីមុនការវះកាត់ និងប្អូនស្រីរបស់នាង ប៉ាទ្រីសៀ បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅថ្ងៃទី ៣ ខែ វិច្ឆិកា ។ នៅគ្រានោះឪពុករបស់ពួកគេបានទទួលបព្វជិតភាពអើរ៉ុន ហើយបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេ ។
បងប្រុស យ៉ាញេស្ស ជឿថាព្រះអម្ចាស់បានឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់គាត់ ហើយបានធ្វើឲ្យគាត់ក្លាយជាអ្នកបរិច្ចាគសរីរាង្គឲ្យដល់ ប៉ោឡា ដើម្បីឲ្យគាត់ផ្លាស់ប្តូរដួងចិត្តរបស់គាត់ ។ គាត់និយាយថា « ប្រសិនបើពួកគេវះកាត់ប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំជំនួសរូបខ្ញុំ នោះខ្ញុំជឿថាខ្ញុំនឹងបន្តរស់នៅក្នុងជីវិតដដែលនោះជាក់ជាមិនខានឡើយ » ។ វាពុំមែនជាជីវិតដែលគាត់មានមោទនភាពចំពោះ — ការផឹក ការជក់ និងការលេងល្បែងនោះទេ ។ គាត់និយាយថា គាត់យកឈ្នះលើការញៀនរបស់គាត់ ដោយសារចម្លើយដែលគាត់បានទទួលមកពីការអធិស្ឋានរបស់គាត់ ។ ប៉ុន្តែវាមានការលំបាកយ៉ាងខ្លាំង ដែលគាត់ត្រូវទទួលស្គាល់ថា មានតែព្រះប៉ុណ្ណោះដែលអាចជួយគាត់ឲ្យផ្លាស់ប្តូរបាន ។
បងប្រុស យ៉ាញេស្ស និយាយថា ឥឡូវនេះគាត់មានទីបន្ទាល់យ៉ាងរឹងមាំអំពីច្បាប់ពាក្យសម្តីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ និង ច្បាប់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ ។ កាលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបង្រៀនគាត់ គាត់បន្តបើកអាជីវកម្មរបស់គាត់រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍ ដើម្បីបង់ថ្លៃការព្យាបាលរបស់ ប៉ោឡា ១០០០ ដុល្លារ ក្នុងមួយខែ ។ គាត់និយាយថា ច្បាប់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ « ពិបាកឲ្យខ្ញុំទទួលយកណាស់ » ប៉ុន្តែគាត់បានសម្រេចចិត្តរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកទុកជាបរិសុទ្ធ ហើយល្បងលនឹងការសន្យានៅក្នុង ម៉ាឡាគី ៣:១០ ដោយការថ្វាយដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ ។ ពេលគាត់បិទហាងលក់ទំនិញរបស់គាត់នៅថ្ងៃអាទិត្យ គាត់និយាយថា « អស់អ្នកដែលទិញទំនិញនៅថ្ងៃអាទិត្យ បានទិញទំនិញនៅថ្ងៃសៅរ៍វិញ — ហើយពួកគេបានទិញច្រើនទៀតផង » ។ សព្វថ្ងៃនេះគាត់មានហិរញ្ញវត្ថុប្រសើរច្រើនជាង កាលគាត់បើកអាជីវកម្មរបស់គាត់ប្រាំពីរថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍ទៅទៀត ។
នៅពេល ម៉ាកូ យ៉ាញេស្ស គិតរឿងទាំងនោះឡើងវិញ គាត់មានក្តីរំភើបចំពោះការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងខ្លួនគាត់ ។ គាត់ទទួលស្គាល់ថាការទូលអង្វររបស់គាត់ សូមជីវិតកូនស្រីគាត់នោះ បាននាំគ្រួសារទាំងមូលឈានទៅដល់កម្រិតនៃជីវភាពខាងវិញ្ញាណមួយ ដែលគាត់ពុំធ្លាប់សម្រៃថានឹងអាចកើតឡើងបានឡើយ ។