២០១៧
បាន​ទទួល​ការលួងលោម បន្ទាប់​ពី​រលូត​កូន
July 2017


សំឡេង​ពួក​បរិសុទ្ធ​ថ្ងៃ​ចុងក្រោយ

បាន​ទទួល​ការលួងលោម បន្ទាប់​ពី​រលូត​កូន

រូបភាព
crossed hands

រូប​គំនូរ​ដោយ អេលែន ហ្គានស៍

នៅសប្តាហ៍​ទី​ដប់ប្រាំបី​នៅក្នុង​ការពរពោះ​លើក​ទី​បួន​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​បាន​ក្រោក​ពីដេក​ដោយ​មានធ្លាក់​ឈាម​តិច​តួច​ ។ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ភិតភ័យ នៅពេល​ឈាម​នោះ​ហូរ​ពុំ​ឈប់​សោះ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ទៅ​បន្ទប់​សង្គ្រោះ​បន្ទាន់ ។

អំឡុង​ពេល​ជិះឡាន​ដ៏​យូរ​ទៅកាន់​មន្ទីរ​ពេទ្យ នោះ​ខ្ញុំ​បាន​សង្ឃឹម និង​អធិស្ឋាន​ទូលសូម​ឲ្យ​អ្វីៗ​គ្រប់យ៉ាង​នឹង​គ្មាន​បញ្ហា​អ្វី​ឡើយ ។ ខ្ញុំ​បាន​គិត​ថា រឿង​អាក្រក់​បំផុត​ដែល​វេជ្ជបណ្ឌិត​នឹង​ប្រាប់​ខ្ញុំ​នោះ​គឺ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​សម្រាក​នៅលើ​គ្រែ​បួន​ប្រាំ​ថ្ងៃ ។

នៅពេល​ខ្ញុំ​ត្រូវបាន​បញ្ជូន​ទៅដល់​មន្ទីរពេទ្យ បុគ្គលិក​នៅ​ទីនោះ​បាន​ធ្វើ​តេស្ត​មួយ​ចំនួន ។ ពួកគេ​បាន​រកឃើញ​ថា ទារក​ពុំ​មាន​ចង្វាក់​បេះដូង​ឡើយ ។ ពួកគេ​បាន​ធ្វើ​រោគ​វិនិច្ឆ័យ​ថា « ទារក​ស្លាប់​ក្នុង​ផ្ទៃ » ។ មក​ដល់​ចំណុច​នេះ វេជ្ជបណ្ឌិត​ពុំ​អាច​ធ្វើ​អ្វីផ្សេង​ទៀត​បាន​ឡើយ ដូច្នេះ​គាត់​បានឲ្យខ្ញុំ​ចេញ​ពី​មន្ទីរពេទ្យ​វិញ ។

ខ្ញុំ​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​ដោយ​ក្រៀមក្រំ និង​ភ័យខ្លាច ។ ខ្ញុំ​ដេក​ពុំ​លក់​ឡើយ​នា​យប់​នោះ ។ ពេល​ខ្ញុំ​ភ្ញាក់​ពី​ដំណេក​នៅ​ព្រឹក​បន្ទាប់ ខ្ញុំ​ទទួល​ការបំផុស​គំនិត​ឲ្យ​ទៅពិធី​អំណោយ​ទាន​ពិសិដ្ឋ​នៅ​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ​វគ្គ​ពេល​ព្រឹកព្រលឹម​ ។

នៅពេល​ជិត​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​វគ្គ​នោះ ខ្ញុំ​បាន​សម្លឹង​មើល​ដោយ​យកចិត្ត​ទុក​ដាក់​លើ​ចិញ្ចៀន​អាពាហ៍​ពិពាហ៍ និង​ចិញ្ចៀនភ្ជាប់​ពាក្យ​ដែល​ពាក់​នៅ​ដៃ​នាង​របស់​ខ្ញុំ ។ វា​គឺ​ជា​ចិញ្ចៀន​របស់​ជីដូន​ទួត​របស់​ខ្ញុំ ដែល​ខ្ញុំដាក់​ឈ្មោះ​ដូច​​គាត់​ ។ គាត់​បាន​ចែកឋាន​ទៅ​កាល​ខ្ញុំ​អាយុ​ប្រាំ​ឆ្នាំ ហើយ​ថ្មីៗ​នេះ​ខ្ញុំ​បាន​អាន​រឿង​របស់​គាត់ ។ ខ្ញុំ​ចាំ​ថា គាត់​បាន​ធ្លាប់​ជួប​នូវ​ការរលូត​កូន​ជា​ច្រើន​ដង កាល​គាត់​មាន​អាយុ​ខ្ទង់ ២០ ឆ្នាំ​ជាង ។

ពេញ​មួយព្រឹក ខ្ញុំ​​អត់​ទ្រាំ​ពុំ​យំ ដោយសារ​តែ​ភាពក្រៀមក្រំ និង​ក្តីភ័យខ្លាច​នោះ ប៉ុន្តែ​នៅក្នុង​គ្រានោះ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​នៃ​ភាពសុខសាន្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ។ ខ្ញុំ​ទទួល​អារម្មណ៍​នៃ​ការលួងលោម ។ ជីដូន​ទួត​ខ្ញុំ​បាន​ចែកឋាន​ទៅ​ដោយ​ជួប​នូវ​ការសាកល្បង​ស្រដៀង​គ្នា​នេះ​នៅក្នុង​ជីវិត​គាត់ ហើយ​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​បាន​ជួយ​គាត់ ។ ខ្ញុំ​ទទួល​អារម្មណ៍​បញ្ជាក់​ថា ទ្រង់​នឹង​ជួយ​ខ្ញុំ​ផងដែរ ។

« ទ្រង់​នឹង​ដាក់​លើ​រូប​អង្គ​ទ្រង់​នូវ​ជំងឺ​ឈឺចាប់​របស់​ពួកគេ ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះហឫទ័យ​ទ្រង់​បាន​ពោរពេញ​ទៅដោយ​សេចក្ដី​មេត្តា​ករុណា​ស្របតាម​សាច់ឈាម ដើម្បី​ទ្រង់​អាច​ដឹង​ស្របតាម​សាច់ឈាម​ថាតើ​ត្រូវ​ជួយរាស្ត្រ​ទ្រង់​បែបណា​តាម​ជំងឺ​របស់​គេ » ( អាលម៉ា ៧:១២ ) ។

ខ្ញុំ​មាន​អំណរ​គុណ​យ៉ាង​ជ្រាលជ្រៅ សម្រាប់​ភាពសុខសាន្ត​ដែល​កើត​មានមក​ពី​ការចូលរួម​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ សម្រាប់​កេរដំណែល​នៃ​ដូនតា​ដ៏​ស្មោះត្រង់ និង​កាន់តែ​សំខាន់​បំផុត​នោះ​គឺ​មាន​អំណរគុណ​សម្រាប់​ពលិកម្ម​ដ៏​ធួន​របស់​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

បោះពុម្ព