ចម្លើយបំផុសគំនិតក្នុងពេលសម្ភាសការងារ

ជីប្រ៊ែ ប៉ាឌីលឡា ដូស សានតូស ទីក្រុងសៅ ប៉ូឡូ ប្រទេសប្រេស៊ីល

បន្ទាប់ពីខ្ញុំត្រូវបានចាត់តាំងឲ្យដឹកនាំគណៈកម្មការខ្លួនទីពឹងខ្លួនស្តេកមក ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំធ្វើការងារដែលទាបជាងសមត្ថភាពរបស់ខ្ញុំ ។ ដោយដឹងពីចំណុចនេះ ខ្ញុំមានបំណងចង់ប្រើសមត្ថភាពខ្ញុំដើម្បីធ្វើការឲ្យមានវិជ្ជាជីវៈជាងមុន ។

ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថ្មីស្រឡាងក្នុងការស្វែងរកការងារដែលប្រសើរជាងមុន ហើយបានសូមជំនួយក្នុងការសរសេរប្រវត្តិរូបសង្ខេបដ៏មានវិជ្ជាជីវៈមួយ ។ ខ្ញុំបានផ្ញើប្រវត្តិរូបសង្ខេបថ្មីរបស់ខ្ញុំនោះទៅផ្នែកអាជីវកម្មមួយចំនួន មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមកគេបានហៅខ្ញុំទៅសម្ភាស ។

អ្នកសម្ភាសម្នាក់បានលើកយកឃ្លាមួយនៅក្នុងប្រវត្តិរូបសង្ខេបរបស់ខ្ញុំ ដែលបានសរសេរអំពីការងារខ្ញុំក្នុងនាមជាទីប្រឹក្សានៅក្នុងគណៈប្រធានស្តេក ហើយគាត់បានសួរខ្ញុំថា « តើលោកអាចប្រាប់ខ្ញុំក្នុងរយៈពេលប្រាំវិនាទីអំពីការបម្រើនៅក្នុងព្រះវិហារនេះបានដែរឬទេ ? »

ខ្ញុំបាននិយាយថា ខ្ញុំមានងារនៅក្នុងថ្នាក់ដឹកនាំនៃអង្គការមួយដែលទទួលខុសត្រូវក្នុងការណែនាំ និងសុខុមាលភាពសម្រាប់មនុស្សជាង ២៥០០ នាក់ ។ អ្នកសម្ភាសនោះបានចាប់អារម្មណ៍ ហើយនិយាយថា « លោកមានពេលមួយនាទីក្នុងការសម្រេចចិត្តអំពីរបៀបដែលលោកនឹងឆ្លើយសំណួរនេះក្នុងរយៈពេលប្រាំវិនាទី ៖ តើលោកដឹកនាំមនុស្សទាំង ២៥០០ នាក់នោះយ៉ាងដូចម្តេច ? »

ខ្ញុំបានដឹងថា នោះគឺជាគ្រាដ៏សំខាន់បំផុតនៅក្នុងការសម្ភាសន៍នោះ ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋាន ហើយទូលសូមជំនួយពីព្រះវរបិតាសួគ៌ខ្ញុំ ហើយភ្លាមនោះខ្ញុំបានចាំពីមេរៀននានា ដែលខ្ញុំបានរៀនមកពីក្រុមភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួន ។ ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តកាន់តែខ្លាំងឡើង ។

បន្ទាប់ពីមួយនាទីមក អ្នកសម្ភាសបានសួរ « តើលោកដឹកនាំមនុស្សទាំង ២៥០០ នាក់នោះយ៉ាងដូចម្តេច ? »

ខ្ញុំបានឆ្លើយថា « យើងជួយពួកគេឲ្យបង្កើតគោលដៅ » ។

អ្នកសម្ភាសបានក្រោកឈរឡើង ចាប់ដៃខ្ញុំ ហើយនិយាយថា « ខ្ញុំជួលលោកឲ្យធ្វើការហើយ » ។

វាអស្ចារ្យណាស់ ដែលព្រះបានជួយខ្ញុំ ហើយបានឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះខ្ញុំ ដែលបានបំផុសគំនិតដល់ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់យើងឲ្យបង្កើតកម្មវិធីភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួននេះឡើង ។ ខ្ញុំបានទទួលពរជ័យដោយផ្ទាល់ពីកម្មវិធីនេះ ហើយខ្ញុំបានឃើញពីដំណើរការដ៏សាមញ្ញ និងដ៏បំផុសគំនិតនៃកម្មវិធីភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួននេះ ផ្តល់ពរជ័យដល់អ្នកដទៃជាច្រើនទៀតនៅក្នុងស្តេក ។ ខ្ញុំមានភាពជឿជាក់យ៉ាងខ្លាំងទៅលើសមត្ថភាពនៃគោលការណ៍ភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួន ក្នុងការលើកកម្ពស់ជីវិតពេលខ្ញុំក្លាយជាអ្នកដឹកនាំម្នាក់លើបុគ្គលិក ១៥ នាក់នៅក្នុងការងារថ្មីរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមបង្រៀនពួកគេអំពីគោលការណ៍នៃភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួន ។

ខ្ញុំបានរីកចម្រើន ហើយខ្ញុំកាន់តែមានសមត្ថភាពជាងអ្វីដែលខ្ញុំបានគិតថាខ្ញុំអាចធ្វើបាន ។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំរកប្រាក់ដែលផ្គត់ផ្គង់ខ្ញុំ និងគ្រួសារខ្ញុំបាន ។ កម្មវិធីនេះជួយយើងឲ្យបានប្រសើរឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ តាមរយៈការជួយយើងឲ្យរកឃើញភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួនកាន់តែប្រសើរឡើង ។