មេរៀនប្រាំ មកពីពួកសាវកវ័យក្មេងសម្រាប់យុវមជ្ឈិមវ័យ
តើសព្វថ្ងៃនេះយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពីបទពិសោធន៍របស់ពួកសាវកដំបូងនៃការស្តារឡើងវិញ ?
ពួកលោកមានអាយុចន្លោះពី ២៣ ដល់ ៣៥ ឆ្នាំ ប៉ុន្តែពួកលោកបានជួយផ្លាស់ប្តូរពិភពលោកនេះ ។ ពួកសាវកដំបូងនៃសាសនាចក្រដែលបានស្តារឡើងវិញមានវ័យក្មេងៗ ។ ពួកលោកមួយចំនួនមានអារម្មណ៍ថា ខ្វះសមត្ថភាព ។ មួយចំនួនទៀតបានធ្វើខុស ។ ប៉ុន្តែពួកលោកទាំងអស់គ្នាបានធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ ។ នេះគឺជាមេរៀនទាំងប្រាំដែលយើងអាចរៀនពីបទពិសោធន៍របស់ពួកលោក ។
១. អ្នកពុំចាំបាច់គិតថា អ្នកត្រូវល្អគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីធ្វើជាមនុស្សល្អឡើយ
រចនារូបភាពដោយ អេលីស្សាបែត ថៃយើរ
ហ៊ីប៊ើរ ស៊ី ឃិមបឹល មានអារម្មណ៍ថាខ្វះសមត្ថភាព ពេលលោកបានទទួលការហៅរបស់លោកទៅក្នុងពួកសាវកដប់ពីរនាក់ក្នុងខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៨៣៥ ។ លោកក្លាយជាសមាជិកសាសនាចក្រតិចជាងបីឆ្នាំ ហើយមានអាយុទើបតែ ៣៣ ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ។
ក្រោយមក ហ៊ីប៊ើរ បានរំឭកថា « វាហួសពីក្តីរំពឹងទុករបស់ខ្ញុំ » ។១ ប៉ុន្តែលោកមានឆន្ទៈទទួលយកការហៅបម្រើ ហើយក្នុងការប្រសិទ្ធពរតែងតាំងរបស់លោក លោកត្រូវបានប្រាប់ថា « មានមនុស្សជាច្រើនលាននាក់ » នឹង « ប្រែចិត្តជឿតាមរយៈឥទ្ធិពលរបស់លោក » ។២
ក្នុងនាមជាសាវកមួយរូប លោកបានបម្រើបេសកកម្មនៅប្រទេសអង់គ្លេសប្រកបដោយជោគជ័យយ៉ាងខ្លាំងចំនួនពីរលើក ។ លោកបានធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនប្រែចិត្តជឿ ដែលពួកគេទាំងនោះមានពូជពង្សជាច្រើនលាននាក់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ។ សម្រាប់ ហ៊ីប៊ើរ លោកបានទទួលការបម្រើសូម្បីលោកមានអារម្មណ៍ថា លោកមានគុណសម្បត្តិតិចតួចក្នុងការផ្តល់ពរដល់ខ្លួនលោក និងមនុស្សជាច្រើនទៀតក្ដី ។
២. យើងត្រូវបានកំណត់ដោយការសម្រេចចិត្ត ពុំមែនដោយសារកាលៈទេសៈឡើយ
ថូម៉ាស ប៊ី ម៉ាស បានរត់ចេញពីផ្ទះនៅនូវ ហេមសាយអើរ កាលលោកអាយុ ១៤ ឆ្នាំ ។ លោកបានធ្វើការជាកម្មករកសិដ្ឋាននៅរដ្ឋ វ័រម៉ន្ត ធ្វើជាអ្នករត់តុនៅអាល់បានី រដ្ឋនូវ យ៉ោក ធ្វើការនៅសណ្ឋាគារនៅទីក្រុងនូវ យ៉ោក បន្ទាប់មកធ្វើជាអ្នកបម្រើទ្រង់នៅលើកោះ ឡង ។ កាលៈទេសៈរបស់លោកពុំថិតស្ថេរឡើយរហូតដល់លោកបានជួប ហើយរៀបការជាមួយ អេលីស្សាបែត ហ្គតឃិន ។
ទីបំផុតព្រះវិញ្ញាណបាននាំលោក និងអេលីស្សាបែត ឲ្យទៅរដ្ឋនូវ យ៉ោក ភាគខាងលិច ។ នៅទីនោះពួកលោកបានឮអំពីព្រះគម្ពីរមរមន ។ ថូម៉ាស បានឃើញច្បាប់ចម្លង ១៦ ទំព័រដំបូង នៅពេលវាត្រូវបានចេញផ្សាយតាមកាសែត ហើយម្ចាស់រោងពុម្ពអនុញ្ញាតឲ្យគាត់អានច្បាប់សំណៅភស្តុតាង ។ ដោយជឿជាក់ថា ព្រះគម្ពីរនោះមកពីព្រះ នោះ ថូម៉ាស បានជ្រើសចូលរួមសាសនាចក្រ ។ លោកបានជ្រមុជទឹកនៅថ្ងៃទី ៣ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៨៣០ ។៣
ថូម៉ាសបានប្រកាសដំណឹងល្អនៅក្នុងតំបន់ជាច្រើន ។ លោកបានស៊ូទ្រាំនឹងសេចក្តីទុក្ខលំបាក ពេលពួកបរិសុទ្ធត្រូវបានបណ្តេញមកពីឃុំចាកសុន រដ្ឋ មិសសួរី ក្នុងខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៨៣៣ ។ លោកគឺជាសមាជិកមួយរូបនៃក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់នៅរដ្ឋ មិសសួរី ពេលក្រុមប្រឹក្សានេះត្រូវបានបង្កើតនៅខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៨៣៤ ។ បន្ទាប់ពីការហៅរបស់លោកឲ្យបម្រើក្នុងនាមជាសាវកម្នាក់ ដែលមានអាយុ ៣៤ ឆ្នាំ នោះលោកបានបម្រើជាប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកដប់ពីរនាក់ ។ ទោះបីជាកាលពីដំបូងលោកបានគាំទ្រ យ៉ូសែប ស៊្មីធ យ៉ាងអង់អាចទាស់នឹងពួកប្រឆាំងក្តី ក៏ទីបំផុតថូម៉ាសបានបាត់បង់ក្ដីជំនឿ ហើយវង្វេង ។ នៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៨ លោកបានជ្រើសយកការចាកចេញពីសាសនាចក្រ ។៤
ចេញពីរឿងរបស់ថូម៉ាស យើងអាចរៀនថា ចូរកុំឲ្យកាលៈទេសៈពុំថិតស្ថេរនានារារាំងយើងពីពរជ័យនៃដំណឹងល្អ — ឬពរជ័យមកពីមនុស្សដទៃឡើយ ។
៣. ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន ៖ គ្មាននរណាម្នាក់ល្អខ្លាំង រហូតដល់មិនដែលធ្លាក់នោះឡើយ
ឡៃម៉ាន ចនសុន គឺជាសាវកក្មេងជាងគេបង្អស់ដែលត្រូវបានហៅបម្រើ — គឺមានអាយុត្រឹមតែ ២៣ ឆ្នាំ និងបួនខែប៉ុណ្ណោះកាលគ្រានោះ ។ លោកត្រូវបានតែងតាំងជាសង្ឃជាន់ខ្ពស់ពីរបីថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ បន្ទាប់ពីលោកឈានដល់អាយុ ២០ ឆ្នាំក្នុងឆ្នាំ ១៨៣១ ហើយលោកបានបម្រើបេសកកម្មបួនប្រាំដងសម្រាប់សាសនាចក្ររួចទៅហើយ ។ អំឡុងពេលបម្រើបេសកកម្មមួយ លោកបានប្រកាសពីទេសនាកថា ដែលគេចាំថា « ជាទីបន្ទាល់មួយដ៏មានឥទ្ធិពលបំផុតទាក់ទងនឹងបេសកកម្មរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និងកិច្ចការដ៏មហិមានៃថ្ងៃចុងក្រោយនេះ » ។៥
ជាអកុសល ការបម្រើរបស់ ឡៃម៉ាន ក្នុងនាមជាសាវកពុំបានយូរអង្វែងឡើយ ។ អំឡុងពេល ភាពជ្រួលច្របល់នៃសេដ្ឋកិច្ចនៅក្នុងទីក្រុង ខឺតឡង់ រដ្ឋ អូហៃអូ ក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៧ លោកបែរជាបានប្រឆាំងនឹង យ៉ូសែប ស៊្មីធ ទៅវិញ ។ លោកត្រូវបានកាត់កាលចេញពីសាសនាចក្រនៅឆ្នាំ ១៨៣៨ ។
មិនថាលោកប្រកាសដំណឹងល្អបានល្អប៉ុណ្ណាឡើយ មិនថាតំណែងដែលលោកមាននៅក្នុងសាសនាចក្រធំប៉ុណ្ណាក្តី ឡៃម៉ាន នៅតែវង្វេងធ្លាក់ចេញ ។ ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានមានប្រសាសន៍ថា ក្រោយមក ឡៃម៉ាន បានសារភាពថា លោកប្រាថ្នាថា លោកអាចនៅតែជឿលើដំណឹងល្អ ៖ « ខ្ញុំបានពោរពេញដោយអំណរ និងភាពរីករាយ ។ … ខ្ញុំបានសប្បាយចិត្តទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ។ … ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ វាប្រែជាងងឹតសូន្យឈឹង មានតែការឈឺចាប់ សោកសៅ វេទនាជាខ្លាំងពន់ពេក » ។៦
៤. ការគោរពប្រតិបត្តិពុំធានាថា មានជីវិតងាយស្រួលឡើយ ប៉ុន្តែវាមានតម្លៃ
បន្ទាប់ពី ប៉ាលី ភី ប្រាត្ត ត្រូវបានតែងតាំងជាសាវក នោះអូលីវើរ ខៅឌើរី ដែលជាអ្នករើសតាំងម្នាក់ក្នុងការជួយរើសពួកសាវក បានផ្តល់ការទទួលខុសត្រូវជាក់លាក់មួយដល់ ប៉ាលី ដោយថ្លែងថា លោកនឹង « ជួបទុក្ខលំបាកក្នុងការបំពេញការបម្រើនេះ ដូចពួកសាវកកាលពីបុរាណបានជួបផងដែរ » ។ លោកមានប្រសាសន៍ថា ប៉ាលី នឹងជាប់ « គុកងងឹតដ៏មាំ និងគុកដ៏អាប់អួរ » ប៉ុន្តែកាលៈទេសៈទាំងនោះពុះគួរធ្វើឲ្យលោករុញរាឡើយ ដោយសារការសាកល្បងទាំងនោះនឹងធ្វើឲ្យលោកអាច « ទទួលសិរីល្អ » ដែលព្រះអម្ចាស់បានរៀបចំទុកឲ្យលោកជាស្រេច ។៧
ជីវិតរបស់ ប៉ាលី បានជួបតាមគន្លងទាំងនោះមែន ។ មានគ្រាខ្លះលោកជួបនឹងភាពក្រីក្រយ៉ាងដុនដាប ។ លោកបានជួបប្រទះនឹងការចំអកឡកឡើយពេលលោកប្រកាសដំណឹងល្អ ។ លោកបានជាប់គុកក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៨ និង ១៨៣៩ ក្នុងការទទួលខុសត្រូវចំពោះការលំបាកដែលសមាជិកសាសនាចក្របានបង្កឡើងនៅក្នុងរដ្ឋ មិសសួរី ។ ប៉ុន្តែ ប៉ាលី ក៏ជួបពរជ័យដែល អូលីវើរ បានសន្យានោះផងដែរ ។ មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីលោកត្រូវបានដោះលែងចេញពីគុក លោកបានសរសេរថា « យើងមានភាពសុខសាន្ត ហើយរីកចម្រើនយ៉ាងសន្ធឹកនៅក្នុងព្រះអម្ចាស់ បន្ទាប់ពីសេចក្តីទុក្ខលំបាករបស់យើង » ។៨
៥. អាយុមិនសំខាន់ដូចជាសេចក្តីជំនឿឡើយ
អួរសុន ប្រាត្ត ជាប្អូនប្រុសរបស់ ប៉ាលី គឺជាសាវកទីពីរដែលក្មេងជាងគេបង្អស់ ។ ដោយបានតែងតាំងនៅអាយុ ២៣ ឆ្នាំ នោះលោកគ្រាន់តែមានអាយុច្រើនជាង ឡៃម៉ាន ចនសុន តែពីរបីសប្តាហ៍ប៉ុណ្ណោះ ។ ការបម្រើដែល អួរសុន បានផ្តល់ដល់សានាចក្ររួចមកហើយ ផ្តល់នូវគំរូដ៏អស្ចារ្យមួយអំពីយុវមជ្ឈិមវ័យដែលអាចធ្វើជាឥទ្ធិពលដ៏រឹងមាំសម្រាប់សេចក្តីល្អ ។
អួរសុនបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅថ្ងៃទី ១៩ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៨៣០ — កាលលោកអាយុ ១៩ ឆ្នាំ ។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានទទួលវិវរណៈសម្រាប់លោកថា អួរសុនគឺជាបុត្រារបស់ព្រះ ថាលោកបានទទួលពរដោយសារលោកបានជឿ ហើយថាការទទួលខុសត្រូវរបស់លោកគឺត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អ ( សូមមើល គ. និង ស. ៣៤:៣–៦ ) ។ បន្ទាប់មក អួរសុន បានបម្រើបេសកកម្មជាច្រើនដង ហើយមានម្តងជាមួយ ឡៃម៉ាន ចនសុន ក្នុងឆ្នាំ ១៨៣២ ដែលពួកលោកបានជ្រមុជទឹកមនុស្សជិត ១០០ នាក់ ហើយបានតែងតាំងពួកអែលឌើរជាច្រើននាក់ ។
ពេលអួរសុន ត្រូវបានហៅបម្រើជាសាវក លោកពុំបាននៅទីក្រុងខឺតឡង់ឡើយ ។ នៅថ្ងៃទី ២៣ ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៨៣៥ នៅក្នុងទីក្រុងមួយនៃប្រទេស កូឡុំប៊ី លោកបានដឹងថា លោកតម្រូវឲ្យទៅចូលរួមការប្រជុំនៅក្នុងទីក្រុង ខឺតឡង់ នៅថ្ងៃទី ២៦ ខែ មេសា ។
ដោយពុំបានដឹងអំពីគោលបំណងនៃការប្រជុំនោះ លោកបានរូតរះធ្វើដំណើរទៅទីនោះ ។ ដោយពុំដឹងថាលោកត្រូវបានហៅបម្រើជាសាវក លោកបានដើរចូលមក ខណៈដែលក្រុមជំនុំកំពុង « អធិស្ឋាន ហើយជូនពរការមកដល់របស់លោក » ។៩ ដោយទទួលអារម្មណ៍នៃការគាំទ្រពីពួកបរិសុទ្ធ នោះអួរសុនបានទទួលយកការបម្រើរបស់លោក ។
ក្នុងនាមជាសាវកមួយរូប លោកបានរៀបចំកូនសៀវភៅដែលមានបោះពុម្ពដំណើររឿងដំបូងបង្អស់អំពីការនិមិត្តដំបូងរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ ក្នុងនាមជាអ្នកត្រួសត្រាយក្នុងឆ្នាំ ១៨៤៧ លោកបានរក្សាកំណត់ត្រាលម្អិតអំពីការធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅទិសខាងលិច ។ លោកក៏បានសរសេរកូនសៀវភៅអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាច្រើនក្បាល ហើយគឺជាអ្នកគាំទ្រព្រះគម្ពីរមរមនដ៏រឹងមាំ ។
តើសព្វថ្ងៃនេះខុសពីកាលនោះ … ឬក៏ដូចគ្នា ?
នៅក្នុងរបៀបជាច្រើនយុវមជ្ឈិមវ័យសព្វថ្ងៃនេះ គឺ ខុសពីពួកយុវមជ្ឈិមវ័យកាលពីឆ្នាំ ១៨៣៥ ។ ប៉ុន្តែមេរៀនទាំងនេះអាចជួយពួកយុវមជ្ឈិមវ័យនាសព្វថ្ងៃនេះ ក្នុងការខិតខំរបស់ពួកគេឲ្យរស់នៅតាមសក្តានុពលរបស់ខ្លួន ។ នេះជាសេចក្តីសង្ខេប ៖
-
ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ថាខ្វះសមត្ថភាព សូមបន្តឆ្ពោះទៅមុខជានិច្ច ។
-
មនុស្សគ្រប់គ្នាជួបឧបសគ្គ ។ អ្នកអាចយកឈ្នះវាបាន ។
-
អ្នកនឹងសប្បាយជាង ប្រសិនបើអ្នកនៅតែបន្តសកម្មនៅក្នុងសាសនាចក្រនេះ ។
-
ចូរបន្តការតាំងចិត្ត ។ ចូរគោរពប្រតិបត្តិ ហើយស្មោះត្រង់ចុះ ។ ពរជ័យនឹងកើតមានឡើង ។
-
អ្នកមានអ្វីដ៏ចាំបាច់ដើម្បីចែកចាយ ។ ព្រះអម្ចាស់កំពុងពឹងពាក់ទៅលើអ្នក ។