មានអារម្មណ៍ដូចនៅផ្ទះម្តងទៀត
ជូឌី រ៉ាសឆើ រដ្ឋ ខូឡូរ៉ាដូ ស.រ.អា
ខ្ញុំពុំបានរៀបចំខ្លួនដើម្បីទទួលទូរសព្ទមកពីប្អូនប្រុសខ្ញុំឡើយ ។ គាត់បាននិយាយថា « ម៉ាក់ទើបតែបានស្លាប់អំបាញ់មិញនេះ ។ គាត់បានដួល ហើយបោកចំក្បាល » ។
ខ្ញុំមានការតក់ស្លុតជាខ្លាំង ។ ម្តាយខ្ញុំបានទៅបាត់ហើយ ហើយខ្ញុំទើបតែនិយាយជាមួយគាត់កាលពីមួយយប់មុននោះ ។ ខ្ញុំបានបន្តសួរខ្លួនឯងថា ហេតុអ្វីរឿងនេះបានកើតឡើង ។ ខ្ញុំមិនយល់ពីមូលហេតុដែលគាត់បានចាកចេញពីខ្ញុំឡើយ ។ ខ្ញុំមានកំហឹង ! ខ្ញុំបន្តមានកំហឹងអស់ជាច្រើនសប្តាហ៍ ។
ទីបំផុតខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តថា តើខ្ញុំត្រូវបន្ទោសនរណា ? វាជាកំហុសរបស់ព្រះ ។ ទ្រង់បានដកយកគាត់ចេញពីខ្ញុំលឿនពេកហើយ ។ ម្តាយខ្ញុំខកខានពុំបានឃើញព្រឹត្តិការណ៍យ៉ាងសំខាន់ជាច្រើនក្នុងជីវិតខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានគិតថា បញ្ហានោះគឺមកពីទ្រង់ ។ ខ្ញុំពុំមែនជាសមាជិកសាសនាចក្រទេនៅគ្រានោះ តែខ្ញុំគឺជាគ្រិស្តសាសនិកដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់ ។ ជំនួសឲ្យការពឹងផ្អែកលើព្រះក្នុងការផ្តល់កម្លាំងដល់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានងាកបែរចេញពីទ្រង់ ហើយបិទទ្រង់ពីជីវិតខ្ញុំ ។
ខ្ញុំនឹកម្តាយខ្ញុំខ្លាំងណាស់ ។ ពេលខ្ញុំធំដឹងក្ដីឡើង ផ្ទះដែលមានឪពុកម្តាយខ្ញុំគឺជាកន្លែងមានសុវត្ថិភាពណាស់ ។ មិនថាខ្ញុំនៅទីណា ឬខ្ញុំកំពុងតែធ្វើអ្វីឡើយ គ្រប់ពេលដែលខ្ញុំនិយាយជាមួយម្តាយខ្ញុំ ឬចំណាយពេលជាមួយគាត់ នោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចនៅផ្ទះអញ្ចឹង ។ ឥឡូវអារម្មណ៍ « ដូចនៅផ្ទះ » ដែលខ្ញុំស្រឡាញ់នោះបានបាត់អស់ហើយ ។
ជាច្រើនឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅ ហើយខ្ញុំបានបាត់បង់សេចក្តីជំនឿស្ទើរតែទាំងស្រុង ។ ខ្ញុំបានព្យាយាមយល់ពីមូលហេតុដែលម្តាយខ្ញុំបានស្លាប់ ប៉ុន្តែគ្មានអ្វីដែលនាំឲ្យខ្ញុំមានភាពសុខសាន្តឡើយ ។ បន្ទាប់មក អស់ពេលប្រហែលមួយសប្តាហ៍ អារម្មណ៍ដូចតទៅនេះបានផុសក្នុងចិត្តខ្ញុំម្តងហើយម្តងទៀត ៖ ខ្ញុំត្រូវសម្លឹងមើលទៅព្រះទូលសូមការយល់ដឹង ។ ខ្ញុំបានប្រាប់រឿងនេះដល់មិត្តជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំដែលជាសមាជិកក្នុងសាសនាចក្រ ។ គាត់បានសួរប្រសិនបើខ្ញុំចង់រៀនបន្ថែមទៀតអំពីជំនឿរបស់គាត់ ។
ខ្ញុំពុំដឹងភ្លាមពេលនោះទេ ប៉ុន្តែព្រះវិញ្ញាណបានដាស់រំជួលព្រលឹងខ្ញុំឲ្យក្រោកឡើង ។ កាលណាខ្ញុំរៀនអំពីដំណឹងល្អកាន់តែច្រើន នោះខ្ញុំកាន់តែមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំរកឃើញកន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាពម្តងទៀត ។ អារម្មណ៍ដែល « ដូចនៅផ្ទះ » បានត្រឡប់មកវិញ ។
ខ្ញុំបានជ្រមុជទឹកនៅខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣ ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណដែលសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្ញុំបានត្រឡប់មកវិញ ។ ខ្ញុំនឹងពុំបែរខ្នងចេញពីព្រះទៀតឡើយ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំនឹងឱបទ្រង់ ។ ខ្ញុំនៅតែសោកសៅចំពោះមរណភាពយ៉ាងលឿនរបស់ម្តាយខ្ញុំ ប៉ុន្តែដោយសារសេចក្តីជំនឿខ្ញុំលើព្រះ នោះខ្ញុំដឹងថា ថ្ងៃណាមួយខ្ញុំនឹងនៅ « ផ្ទះ » ជាមួយម្តាយ និងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំជារៀងរហូត ។