Ang Langitnong Amahan Mipadala og Pag-aghat
Carol Whitaker
Oregon, USA
Paghulagway pinaagi ni Greg Newbold
Human sa 11 ka tuig nga panglimbasug sa dementia [sakit sa utok], ang akong bana namatay. Alang nako, ang iyang pagkamatay parehong makaguol ug makahupay. Ako ang iyang tig-amuma, higala, ug minahal, ug bisan tuod nalipay ko nga dili na siya mag-antus, gimingaw ko niya pag-ayo. Abi nako og nasayud na ko unsa ang kaguol, apan ang kasubo ug mga pagbati sa pagkawala mipabati kanako sa mga butang nga wala damha.
Nasurprisa ko ug nabalaka nga ang pagkanegatibo miabut sa akong kinabuhi. Mibati ko nga gibaliwala, walay pulos, ug dili makita sa pamilya, mga higala, ug mga miyembro sa ward. Nalooy ko sa akong kaugalingon ug mibati og kasuko ngadto sa uban.
Usa ka Dominggo, milingkod ko sa luyo nga dapit sa chapel. Akong nabantayan ang usa ka mahigalaon ug palatagad nga sister nga nakighimamat sa ubang mga miyembro sa ward. Mabination ug maayo siya sa tanan.
“Apan,” naghunahuna ko, “wala gayud siya mangumusta nako, wala gayud siya mohatag sa iyang pahasubo, wala gayud siya mokumpirma kon unsa kalisud alang kanako ang pagkamatay sa akong bana!”
Kining negatibo nga mga hunahuna mipadayon samtang misugod na ang himno sa sakrament. Gibati nako nga dili ko makahimo sa pag-ambit sa sakrament nga adunay ingon ka masuk-anong mga pagbati sa akong kasingkasing.
“Kinahanglan ka nga mangayo og tabang aron sa pagwagtang niini nga mga pagbati karon!” Naghunahuna ko.
Nag-ampo ko nga ang negatibong mga pagbati mawagtang. Kini nga sister dili gayud angay sa akong kalagot bisan gamay lang. Nag-ampo ko alang sa kapasayloan ug alang sa tabang nga matangtang nako ang akong kasuko. Sa dihang ang usa ka deacon diha na sa akong atubangan dala ang tray sa sakrament, gibati nako nga mahimo na akong moambit sa sakrament. Sa tibuok sunod semana, mipadayon ko sa pag-ampo alang sa giya.
Pagkasunod Dominggo, misulod ko sa pasilyo ug nakita ang babaye nga maoy akong gihunahuna sa miaging semana.
“Oy, Carol!” miingon siya. “Nagsige gyud ko og hunahuna nimo! Mahanduraw lang nako kon unsa kalisud karon alang kanimo. Ikaw ang tig-amuma sa imong bana sa dugay kaayo nga panahon. Lisud gyud siguro kini nga kausaban alang nimo. Kumusta na man ka?”
Nag-istoryahanay mi sulod sa pipila ka minuto, ug gigakos ko niya pag-ayo. Nakalitan gyud ko! Milingkod ko sa akong naandang lingkuranan sa chapel nga adunay dakong pahiyom. Diha-diha dayon mipasalamat ko sa akong Amahan sa Langit. Iyang gipadad-an kining buotan nga sister og pag-aghat aron mosulti sa mga pulong nga gikinahanglan nakong madungog. Sukad niini, akong gibati nga ang Langitnong Amahan naghunahuna kanako. Gihatagan ko Niya og kalig-on sa pag-atubang sa “bag-ong normal” nga misugod sa akong kinabuhi.