Gusto Niya ang Labing Maayo alang Kanako

Ni Elder Hugo E. Martinez

Sa Seventy

“Akong nasayran gihigugma ko sa Amahan” (Songbook sa mga Bata, 16–17).

Sa dihang bata pa ko, ganahan ko nga mobuhat sa mga butang nga gibuhat sa akong papa. Nagtrabaho siya isip doktor. Kasagaran mokuyog ko niya sa ospital, diin nakita nako siya nga mitabang sa mga pasyente. Ang akong pagtan-aw sa akong papa nakahimo nako nga gustong mahimong doktor.

Usa ka adlaw naglakaw ko pasulod sa ospital uban sa akong papa. Migawas ang laing doktor. Nakakita siya nako ug iyang gipangutana ang akong papa, “Imo ba ning anak?” Mitando ang akong papa. Ang doktor miluhod aron motan-aw nako. Nangutana siya, “Unsay gusto nimong mahimo inig dako nimo?”

Miingon ko, “Gusto ko nga mahimong doktor, sama sa akong papa.” Mitubag dayon siya, “Ah, hinaut nga mahimo ka nga sama niya ka maayo nga doktor.” Apan miingon ang akong papa, “Dili, gusto ko nga mas maayo pa siya nako.”

Nakatabang kanako nga makaamgo ko nga gipangga gyud ko sa akong papa. Gusto niya ang labing maayo alang nako.

Paglabay sa katuigan nakahunahuna ko pag-usab niana nga higayon. Ang akong asawa ug ako gitudloan sa mga misyonaryo. Ang mga misyonaryo nangutana kanako, “Nagtuo ka ba nga mahimo ka nga sama sa Dios?” Wala gyud ako makahunahuna niana. Apan naghunahuna ko, “Kon ang Langitnong Amahan mao gayud ang akong Amahan, gustohon Niya ang labing maayo alang nako, sama sa akong papa. Gustohon Niya nga mahimo ko nga sama Kaniya.” Busa miingon ko sa mga misyonaryo, “Oo, nagtuo ko nga pwede ko nga mahimong sama sa akong Langitnong Amahan.”

Sa higayon nga mitubag ko, nasayud ko nga ang akong gisulti tinuod.

Gusto ko nga masayud ka nga ang imong Langitnong mga Ginikanan nahigugma kaayo kanimo. Gusto nila ang labing maayo alang kanimo. Pwede ka nga mahimong sama Kanila.