« ជំពូកទី ៣ ៖ មេរៀនទី ៤—ការក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពេញមួយជីវិត » ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ៖ មគ្គុទេសន៍ចែកចាយដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( ឆ្នាំ ២០២៣ )
« ជំពូកទី ៣ ៖ មេរៀនទី ៤ » ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង
ជំពូកទី ៣ ៖ មេរៀនទី ៤
ការក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពេញមួយជីវិត
ការបង្រៀនមេរៀននេះ
ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកគឺជាពិធីបរិសុទ្ធនៃក្ដីសង្ឃឹមដ៏រីករាយ ។ នៅពេលយើងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក យើងបង្ហាញបំណងប្រាថ្នារបស់យើងដើម្បីធ្វើតាមព្រះ ហើយចូលទៅក្នុងផ្លូវដែលនាំទៅកាន់ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ យើងក៏បង្ហាញការតាំងចិត្តរបស់យើងក្នុងការក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពេញមួយជីវិតផងដែរ ។
មេរៀននេះត្រូវបានរៀបចំដោយយោងតាមសេចក្ដីសញ្ញាដែលយើងធ្វើនៅពេលទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ វារួមបញ្ចូលផ្នែកសំខាន់ៗដូចខាងក្រោម ដែលផ្នែកនីមួយៗមាននូវផ្នែករង ៖
-
សេចក្តីសញ្ញារបស់យើងដើម្បីស្ម័គ្រចិត្តទទួលយកព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមកលើខ្លួនយើង
-
សេចក្តីសញ្ញារបស់យើងដើម្បីគោរពព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ
សូមជួយមនុស្សឲ្យយល់ថា គោលការណ៍ និងបទបញ្ញត្តិដែលអ្នកបង្រៀនគឺជាផ្នែកនៃសេចក្ដីសញ្ញាដែលពួកគេនឹងធ្វើនៅពេលទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ សូមបង្ហាញពួកគេពីរបៀបដែលផ្នែកនីមួយៗនៃមេរៀននេះនឹងជួយពួកគេ « មករកព្រះគ្រីស្ទ…ហើយទទួលទាននូវសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់ » ( អោមណៃ ១:២៦; សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី១ ១៥:១៤ ) ។
អ្នកនឹងចង់បង្រៀនមេរៀននេះនៅក្នុងការណាត់ជួបជាច្រើន ។ ការណាត់ជួបបង្រៀនមិនគួរចំណាយពេលលើសពី ៣០ នាទីឡើយ ។ ជាធម្មតា ការណាត់ជួបរយៈពេលខ្លី និងញឹកញាប់ជាងមុន ដែលគ្របដណ្តប់ផ្នែកតូចៗនៃមេរៀនគឺជាការប្រសើរ ។
សូមរៀបចំផែនការពីអ្វីដែលអ្នកនឹងបង្រៀន ពេលណាអ្នកនឹងបង្រៀនវា ហើយតើអ្នកនឹងចំណាយពេលប៉ុន្មាន ។ សូមពិចារណាពីតម្រូវការរបស់មនុស្សដែលអ្នកកំពុងបង្រៀន ហើយស្វែងរកការណែនាំពីព្រះវិញ្ញាណ ។ អ្នកមានភាពបត់បែនក្នុងការបង្រៀនស្របតាមអ្វីដែលនឹងជួយអ្នករៀនបានល្អបំផុតក្នុងការរៀបចំខ្លួនទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងពិធីបញ្ជាក់ ។
ផ្នែកខ្លះនៅក្នុងមេរៀននេះរួមមានការអញ្ជើញជាក់លាក់ ។ សូមស្វែងរកការបំផុសគំនិតក្នុងការសម្រេចចិត្តពីរបៀប និងពេលណាដែលត្រូវធ្វើការអញ្ជើញ ។ សូមចងចាំពីកម្រិតនៃការយល់ដឹងរបស់អ្នករៀនម្នាក់ៗ ។ ជួយគាត់ ឬនាងឲ្យរស់នៅតាមដំណឹងល្អមួយជំហានម្តងៗ ។
សេចក្តីសញ្ញារបស់យើងដើម្បីស្ម័គ្រចិត្តទទួលយកព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមកលើខ្លួនយើង
នៅពេលយើងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក យើងចុះសេចក្ដីសញ្ញាដើម្បីដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ « ដោយអស់ពីដួងចិត្ត » ។ យើងក៏ធ្វើជាសាក្សីថាយើង « រាល់គ្នាយល់ព្រមទទួលយកព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទមកលើខ្លួន [ យើង ] » ( នីហ្វៃទី២ ៣១:១៣; សូមមើលផងដែរ គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ២០:៣៧ ) ។
ការលើកដាក់លើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានន័យថាយើងចងចាំទ្រង់ ហើយព្យាយាមរស់នៅក្នុងនាមជាសិស្សរបស់ទ្រង់អស់មួយជីវិត ។ យើងទុកឲ្យពន្លឺរបស់ទ្រង់ភ្លឺដល់អ្នកដទៃតាមរយៈយើង ។ យើងក៏មើលឃើញខ្លួនយើងជារបស់ទ្រង់ ហើយដាក់ទ្រង់ជាចម្បងនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។
ផ្នែកខាងក្រោមពិពណ៌នាពីរបៀបពីរយ៉ាងដែលយើងចងចាំ និងធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
អធិស្ឋានជាញឹកញាប់
ការអធិស្ឋានអាចជាការសន្ទនាចេញពីចិត្តដ៏សាមញ្ញមួយជាមួយនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ នៅក្នុងការអធិស្ឋាន យើងទូលទៅកាន់ទ្រង់ដោយបើកចំហ និងស្មោះត្រង់ ។ យើងបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះទ្រង់ និងដឹងគុណចំពោះពរជ័យរបស់យើង ។ យើងក៏ទូលសុំជំនួយ ការការពារ និងការណែនាំផងដែរ ។ នៅពេលយើងបញ្ចប់ការអធិស្ឋាន យើងគួរចំណាយពេលផ្អាកបន្តិច ហើយស្តាប់ ។
ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនថា « ដូច្នេះអ្នករាល់គ្នាត្រូវអធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតាដោយ នូវព្រះនាម យើងជានិច្ច » ( នីហ្វៃទី៣ ១៨:១៩ បានបន្ថែមការបញ្ជាក់ សូមមើលផងដែរ ម៉ូសេ ៥:៨ ) ។ នៅពេលយើងអធិស្ឋានក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងចងចាំទាំងទ្រង់ និងព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើជាគំរូឲ្យយើងធ្វើតាម ពេលយើងអធិស្ឋាន ។ យើងអាចរៀនច្រើនអំពីការអធិស្ឋានដោយសិក្សាការអធិស្ឋានរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ៦:៩–១៣; យ៉ូហាន ១៧ ) ។
ការអធិស្ឋានរបស់យើងអាចរួមបញ្ចូលផ្នែកដូចខាងក្រោម ៖
-
ចាប់ផ្តើមដោយការនិយាយទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
-
បង្ហាញពីអារម្មណ៍នៃដួងចិត្តរបស់យើង ដូចជាការដឹងគុណចំពោះពរជ័យដែលយើងបានទទួល ។
-
សួរសំណួរ ស្វែងរកការណែនាំ និងទូលសុំពរជ័យ ។
-
បញ្ចប់ដោយពោលថា « នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាម៉ែន » ។
ព្រះគម្ពីរដាស់តឿនយើងឲ្យអធិស្ឋាននៅពេលព្រឹក និងពេលល្ងាច ។ ទោះយ៉ាងណា យើងអាចអធិស្ឋានបានគ្រប់ពេលវេលា និងគ្រប់កាលៈទេសៈ ។ សម្រាប់ការអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួន និងជាគ្រួសាររបស់យើង វាអាចពោរពេញដោយអត្ថន័យក្នុងការលុតជង្គង់ពេលយើងអធិស្ឋាន ។ យើងគួរតែមានការអធិស្ឋាននៅក្នុងចិត្តជានិច្ច ។ ( សូមមើល អាលម៉ា ៣៤:២៧; ៣៧:៣៦–៣៧; នីហ្វៃទី៣ ១៧:១៣; ១៩:១៦ ) ។
ការអធិស្ឋានរបស់យើងគួរតែគិតគូរ និងចេញពីបេះដូង ។ នៅពេលយើងអធិស្ឋាន យើងគួរចៀសវាងនិយាយពាក្យដដែលៗ ។
យើងអធិស្ឋានដោយសេចក្ដីជំនឿ ដោយចិត្តស្មោះសរ និងដោយស្មោះអស់ពីចិត្តដើម្បីធ្វើតាមចម្លើយដែលយើងទទួល ។ នៅពេលយើងធ្វើដូច្នេះ ព្រះនឹងដឹកនាំយើង ហើយជួយយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវ ។ យើងនឹងមានអារម្មណ៍ជិតស្និទ្ធនឹងទ្រង់ ។ ទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យយើងនូវការយល់ដឹង និងសេចក្តីពិត ។ ទ្រង់នឹងប្រទានពរដល់យើងនូវការលួងលោម សេចក្តីសុខសាន្ត និងកម្លាំង ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ៖ « ការអធិស្ឋាន »
-
Bible Dictionary ៖ « Prayer »
-
Gospel Topics ៖ « Prayer »
សិក្សាព្រះគម្ពីរ
នីហ្វៃបានបង្រៀនថា « សូមទទួលទាននូវព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនៃព្រះគ្រីស្ទ ដ្បិតមើលចុះ [ ព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនៃព្រះគ្រីស្ទ ] នឹងប្រាប់ដល់អ្នកនូវគ្រប់អ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវធ្វើ » ( នីហ្វៃទី២ ៣២:៣; សូមមើលផងដែរ ៣១:២០ ) ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរគឺជាវិធីដ៏សំខាន់មួយដើម្បីចងចាំ ហើយធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ យើងរៀនអំពីព្រះជន្ម ការងារបម្រើ និងការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ។ យើងក៏រៀនពីការសន្យារបស់ទ្រង់ផងដែរ ។ នៅពេលយើងអានព្រះគម្ពីរ យើងទទួលបានបទពិសោធន៍ពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ។ ព្រលឹងរបស់យើងរីកធំធាត់ ជំនឿរបស់យើងលើទ្រង់កើនឡើង ហើយគំនិតរបស់យើងត្រូវបានបំភ្លឺ ។ ទីបន្ទាល់របស់យើងអំពីបេសកកម្មដ៏ទេវភាពរបស់ទ្រង់កាន់តែរឹងមាំ ។
យើងចងចាំ ហើយធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវ នៅពេលយើងអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលទ្រង់ក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ យើងគួរសិក្សាព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ ជាពិសេសព្រះគម្ពីរមរមន ។
ព្រះគម្ពីរនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ គឺព្រះគម្ពីរប៊ីប ព្រះគម្ពីរមរមន គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា និងមុក្តាដ៏មានតម្លៃមហិមា ។ ព្រះគម្ពីរទាំងនេះក៏ត្រូវបានហៅថា « ព្រះគម្ពីរបរមាណី » ផងដែរ ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ៖ « ព្រះគម្ពីរ, បទព្រះគម្ពីរ »
-
Gospel Topics ៖ « Scriptures »
សេចក្តីសញ្ញារបស់យើងដើម្បីគោរពព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ
កំណត់ចំណាំ ៖ មានរបៀបជាច្រើនដើម្បីបង្រៀនបទបញ្ញត្តិនៅក្នុងផ្នែកនេះ ។ ឧទាហរណ៍ អ្នកអាចនឹងបង្រៀនពួកគេនៅក្នុងការណាត់ជួបពីរបីដង ។ ឬអ្នកអាចបង្រៀនពួកគេខ្លះៗជាផ្នែកនៃមេរៀនបីដំបូង ។ នៅពេលបង្រៀនបទបញ្ញត្តិ សូមប្រាកដថាបានភ្ជាប់ការបង្រៀនទៅនឹងសេចក្ដីសញ្ញានៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។
នៅពេលយើងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក យើងចុះសេចក្តីសន្យាជាមួយព្រះថាយើងនឹង « កាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ » ( ម៉ូសាយ ១៨:១០; អាលម៉ា ៧:១៥ ) ។
ព្រះបានប្រទានព្រះបញ្ញត្តិដល់យើង ដោយសារទ្រង់ស្រឡាញ់យើង ។ ទ្រង់ចង់បានអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់យើង ទាំងឥឡូវនេះ និងដល់ភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ ក្នុងនាមជាព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ទ្រង់ជ្រាបពីអ្វីដែលយើងត្រូវការសម្រាប់សុខុមាលភាពខាងវិញ្ញាណ និងខាងរូបកាយរបស់យើង ។ ទ្រង់ក៏ជ្រាបអំពីអ្វីដែលនឹងនាំឲ្យយើងនូវសុភមង្គលដ៏អស្ចារ្យបំផុត ។ ព្រះបញ្ញត្តិនីមួយៗគឺជាអំណោយទានដ៏ទេវភាព ដែលប្រទានឲ្យដើម្បីដឹកនាំការសម្រេចចិត្តរបស់យើង ការពារយើង និងជួយយើងឲ្យរីកចម្រើន ។
ហេតុផលមួយដែលយើងមកផែនដីគឺដើម្បីរៀន និងរីកចម្រើនតាមរយៈការប្រើប្រាស់សិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើងដោយឈ្លាសវៃ ( សូមមើល អ័ប្រាហាំ ៣:២៥ ) ។ ការជ្រើសរើសគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ—ហើយប្រែចិត្តនៅពេលយើងមានចន្លោះខ្វះខាត—ជាញឹកញាប់ជួយដឹកនាំយើងលើផ្លូវនៃដំណើរជីវិតដ៏លំបាកនេះ ។
ព្រះបញ្ញត្តិនៃព្រះគឺជាប្រភពនៃកម្លាំង និងពរជ័យ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៨២:៨–៩ ) ។ តាមរយៈការកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិ យើងរៀនថាបទបញ្ញត្តិទាំងនោះមិនមែនជាច្បាប់ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរដែលរឹតត្បិតសេរីភាពរបស់យើងនោះទេ ។ សេរីភាពពិតកើតចេញពីការគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងនោះ ។ ការគោរពប្រតិបត្តិគឺជាប្រភពនៃកម្លាំងដែលនាំមកឲ្យយើងនូវពន្លឺ និងចំណេះដឹងតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ វានាំមកឲ្យយើងនូវសុភមង្គលកាន់តែច្រើន និងជួយយើងឲ្យឈានដល់សក្តានុពលដ៏ទេវភាពរបស់យើងក្នុងនាមជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ ។
ព្រះសន្យាថានឹងប្រទានពរដល់យើង នៅពេលយើងរក្សាបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ។ ពរជ័យខ្លះគឺមានភាពជាក់លាក់ចំពោះព្រះបញ្ញត្តិមួយចំនួន ។ ពរជ័យចុងក្រោយរបស់ទ្រង់គឺជាសេចក្ដីសុខសាន្ដនៅក្នុងជីវិតនេះ និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៅបរមលោក ។ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ២:៤១; អាលម៉ា ៧:១៦; គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៤:៧; ៥៩:២៣, ៩៣:២៨; ១៣០:២០–២១ ) ។
ពរជ័យរបស់ព្រះគឺមានទាំងខាងវិញ្ញាណ និងខាងសាច់ឈាម ។ ពេលខ្លះ យើងត្រូវតែអត់ធ្មត់ក្នុងការរង់ចាំពរជ័យទាំងនោះ ដោយជឿជាក់ថា វានឹងកើតមានតាមឆន្ទៈ និងពេលវេលារបស់ទ្រង់ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ៧:៣៣; គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៨៨:៦៨ ) ។ ដើម្បីយល់ដឹងពីពរជ័យមួយចំនួន យើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ ហើយសង្កេតមើលខាងវិញ្ញាណ ។ ជាពិសេស នេះជាការពិតចំពោះពរជ័យដែលកើតឡើងតាមវិធីសាមញ្ញ និងហាក់ដូចជាធម្មតា ។
ពរជ័យខ្លះអាចបង្ហាញឲ្យឃើញបានតែនៅក្នុងការមើលឃើញប៉ុណ្ណោះ ។ ពរជ័យផ្សេងទៀតប្រហែលជាមិនកើតឡើងឡើយរហូតដល់ក្រោយជីវិតនេះ ។ មិនថាពេលវេលា ឬធម្មជាតិនៃពរជ័យរបស់ព្រះយ៉ាងណាទេ យើងអាចត្រូវបានធានាថាវានឹងកើតមាននៅពេលយើងខិតខំរស់នៅតាមដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៨២:១០ ) ។
ព្រះស្រឡាញ់បុត្រាបុត្រីទាំងអស់របស់ទ្រង់យ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ ។ ទ្រង់អត់ធ្មត់នឹងភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ហើយទ្រង់នឹងអត់ទោសនៅពេលយើងប្រែចិត្ត ។
បទបញ្ញត្តិធំពីរ
នៅពេលដែលគេសួរព្រះគ្រីស្ទ ថា « តើបញ្ញត្តិណាដែលសំខាន់បំផុត ? » ទ្រង់បានឆ្លើយថា « ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃឯងឲ្យអស់អំពីចិត្ត អស់អំពីព្រលឹង ហើយអស់អំពីគំនិតឯង » ។
បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា បញ្ញត្តិធំទីពីរ គឺដូចជាបញ្ញត្តិទីមួយ « ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង » ( ម៉ាថាយ ២២:៣៦–៣៩ ) ។ « គ្មានបញ្ញត្តិណាទៀតធំជាងបទទាំង២នេះទេ » ( ម៉ាកុស ១២:៣១ ) ។
ក្នុងនាមជាបុត្រាបុត្រីខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះ យើងមានសមត្ថភាពដ៏ធំដើម្បីស្រឡាញ់ ។ វាគឺជាផ្នែកមួយនៃមរតកខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ។ ការរស់នៅតាមបញ្ញត្តិធំពីរ—ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះជាមុនសិន និងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់យើង—គឺជាបុគ្គលិកលក្ខណៈនៃភាពជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ
មានវិធីជាច្រើនដែលយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះ ។ យើងអាចរក្សាបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ( សូមមើល យ៉ូហាន ១៤:១៥, ២១ ) ។ យើងអាចចាត់ទុកទ្រង់ជាអង្គដំបូងក្នុងជីវិតរបស់យើង ដោយចុះចូលឆន្ទៈរបស់យើងទៅនឹងឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ ។ យើងអាចផ្តោតលើសេចក្តីប្រាថ្នា គំនិត និងដួងចិត្តរបស់យើងលើទ្រង់ ( សូមមើល អាលម៉ា ៣៧:៣៦ ) ។ យើងអាចរស់នៅក្នុងការដឹងគុណចំពោះពរជ័យដែលទ្រង់បានប្រទានដល់យើង—ហើយមានចិត្តទូលាយក្នុងការចែកចាយពរជ័យទាំងនោះ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ២:២១–២៤; ៤:១៦–២១ ) ។ តាមរយៈការអធិស្ឋាន និងការបម្រើដល់មនុស្សដទៃ នោះយើងអាចបង្ហាញ និងធ្វើឲ្យសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះទ្រង់កាន់តែស៊ីជម្រៅ ។
ដូចជាបទបញ្ញត្តិផ្សេងទៀតដែរ បទបញ្ញត្តិឲ្យស្រឡាញ់ព្រះគឺសម្រាប់ជាប្រយោជន៍របស់យើង ។ អ្វីដែលយើងស្រឡាញ់កំណត់ពីអ្វីដែលយើងស្វែងរក ។ អ្វីដែលយើងស្វែងរកកំណត់បាននូវអ្វីដែលយើងគិត និងធ្វើ ។ ហើយអ្វីដែលយើងគិត និងធ្វើកំណត់បានថាយើងជានរណា—ហើយយើងនឹងក្លាយជានរណា ។
សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សដទៃ
ការស្រឡាញ់មនុស្សដទៃគឺជាការពង្រីកសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនយើងពីវិធីជាច្រើនដើម្បីស្រឡាញ់មនុស្សដទៃ ( ឧទាហរណ៍ សូមមើល លូកា ១០:២៥–៣៧ និង ម៉ាថាយ ២៥:៣១–៤៦ ) ។ យើងឈោងជួយ ហើយស្វាគមន៍ពួកគេចូលមកក្នុងដួងចិត្ត និងជីវិតរបស់យើង ។ យើងស្រឡាញ់ដោយការបម្រើ—ដោយការលះបង់សូម្បីតែក្នុងវិធីតូចតាចក៏ដោយ ។ យើងស្រឡាញ់មនុស្សដទៃដោយប្រើអំណោយទានដែលព្រះបានប្រទានឲ្យយើង ដើម្បីប្រទានពរដល់ពួកគេ ។
ការស្រឡាញ់មនុស្សដទៃរួមបញ្ចូលទាំងការអត់ធ្មត់ ចិត្តល្អ និងស្មោះត្រង់ ។ វារួមបញ្ចូលទាំងការអភ័យទោសដោយសុទ្ធចិត្ត ។ វាមានន័យថាការគោរពមនុស្សទូទៅ ។
ពេលយើងស្រឡាញ់អ្នកណាម្នាក់ យើងនិងអ្នកនោះនឹងមានពរដូចគ្នា ។ ដួងចិត្តរបស់យើងរីកចម្រើន ជីវិតរបស់យើងកាន់តែមានន័យ ហើយអំណររបស់យើងកើនឡើង ។
ពរជ័យ
បទបញ្ញត្តិធំៗពីរ—ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះ និងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់យើង—ជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃបទបញ្ញត្តិទាំងអស់របស់ព្រះ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២២:៤០ ) ។ នៅពេលយើងស្រឡាញ់ព្រះមុន ហើយស្រឡាញ់មនុស្សដទៃ នោះអ្វីៗទាំងអស់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើងនឹងផ្លាស់ទីទៅកន្លែងសមរម្យរបស់វា ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះនឹងប៉ះពាល់ដល់ទស្សនវិស័យរបស់យើង ការប្រើប្រាស់ពេលវេលារបស់យើង ចំណាប់អារម្មណ៍ដែលយើងស្វែងរក និងលំដាប់នៃអាទិភាពរបស់យើង ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ៖ « សប្បុរស, សេចក្ដីសប្បុរស », « ស្រឡាញ់, សេចក្ដីស្រឡាញ់ »
-
Gospel Topics ៖ « Charity », « Love »
ធ្វើតាមព្យាការី
ព្រះត្រាស់ហៅពួកព្យាការីឲ្យធ្វើជាតំណាងរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី ។ តាមរយៈព្យាការីរបស់ទ្រង់ ទ្រង់បើកសម្ដែងសេចក្ដីពិត ហើយផ្ដល់ការណែនាំ និងការព្រមាន ។
ព្រះបានហៅយ៉ូសែប ស៊្មីធ ឲ្យធ្វើជាព្យាការីទីមួយនៃថ្ងៃចុងក្រោយ ( សូមមើល មេរៀនទី ១ ) ។ អ្នកស្នងតំណែងរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ក៏ត្រូវបានហៅពីព្រះផងដែរ ដើម្បីដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ រួមទាំងព្យាការីដែលដឹកនាំសាសនាចក្រនៅសព្វថ្ងៃនេះ ។ យើងគួរតែទទួលបានការជឿជាក់លើការហៅដ៏ទេវភាពរបស់ព្យាការីដែលនៅរស់ ហើយធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់លោក ។
ការបង្រៀនរបស់ព្យាការី និងសាវកដែលនៅរស់ផ្ដល់ជាយុថ្កានៃសេចក្ដីពិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចក្នុងពិភពលោកដែលផ្លាស់ប្តូរតម្លៃ ។ ពេលយើងធ្វើតាមព្យាការីរបស់ព្រះ ភាពច្របូកច្របល់ និងជម្លោះនៃពិភពលោកនឹងមិនគ្របសង្កត់យើងឡើយ ។ យើងនឹងរកឃើញសុភមង្គលកាន់តែច្រើនក្នុងជីវិតនេះ ហើយទទួលបានការណែនាំសម្រាប់ផ្នែកនេះនៃដំណើរដ៏អស់កល្បរបស់យើង ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ៖ « ព្យាការី », « ព្យាការីស្រី », « ព្យាករ, ការព្យាករណ៍ »
-
Gospel Topics ៖ « Prophets », « Prophecy »
រក្សាក្រឹត្យវិន័យទាំងដប់ប្រការ
ព្រះបានបើកសម្ដែងបទបញ្ញត្តិដប់ប្រការដល់ព្យាការីពីបុរាណម្នាក់ឈ្មោះម៉ូសេ ដើម្បីណែនាំប្រជាជនរបស់លោក ។ បទបញ្ញត្តិទាំងនេះអនុវត្តបានច្រើនដូចគ្នានៅជំនាន់របស់យើង ។ វាបង្រៀនយើងឲ្យថ្វាយបង្គំ និងបង្ហាញការគោរពចំពោះព្រះ ។ វាក៏បង្រៀនយើងពីរបៀបប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកផងដែរ ។
-
« កុំឲ្យមានព្រះឯណាទៀតនៅចំពោះយើងឲ្យសោះ » ( និក្ខមនំ ២០:៣ ) ។ « ព្រះ » ផ្សេងទៀតអាចរួមបញ្ចូលរបស់ជាច្រើន ដូចជាទ្រព្យសម្បត្តិ អំណាច ឬភាពល្បីល្បាញ ។
-
« កុំឲ្យឆ្លាក់ធ្វើរូបណាសម្រាប់ឯងឲ្យសោះ » ( និក្ខមនំ ២០:៤ ) ។
-
« កុំឲ្យចេញព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងជាអសារឥតការឡើយ » ( និក្ខមនំ ២០:៧ ) ។
-
« ចូរឲ្យនឹកចាំពីថ្ងៃឈប់សម្រាក ដើម្បីញែកថ្ងៃនោះចេញជាបរិសុទ្ធ » ( និក្ខមនំ ២០:៨ ) ។
-
« ចូរឲ្យគោរពប្រតិបត្តិដល់ឪពុកម្តាយ » ( និក្ខមនំ ២០:១២ ) ។
-
« កុំឲ្យសម្លាប់មនុស្សឲ្យសោះ » ( និក្ខមនំ ២០:១៣ ) ។
-
« កុំឲ្យផិតគ្នាឲ្យសោះ » ( និក្ខមនំ ២០:១៤ ) ។
-
« កុំឲ្យលួចប្លន់ឲ្យសោះ » ( និក្ខមនំ ២០:១៥ ) ។
-
« កុំឲ្យធ្វើជាទីបន្ទាល់ក្លែង ទាស់នឹងអ្នកជិតខាងខ្លួនឲ្យសោះ » ( និក្ខមនំ ២០:១៦ ) ។
-
« កុំឲ្យលោភចង់បាន » ( និក្ខមនំ ២០:១៧ ) ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ៖ « ព្រះបញ្ញត្តិ ១០ ប្រការ »
-
Gospel Topics ៖ « Ten Commandments »
រស់នៅតាមច្បាប់ព្រហ្មចារីភាព
ច្បាប់ព្រហ្មចារីភាពគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់នៃផែនការរបស់ព្រះសម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះ និងភាពតម្កើងឡើងរបស់យើង ។ ភាពស្និទ្ធស្នាលខាងផ្លូវភេទត្រូវបានតែងតាំងឡើងដោយព្រះសម្រាប់ការបង្កើតកូនចៅ និងសម្រាប់ការបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់នៅក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ ភាពស្និទ្ធស្នាលនេះ និងអំណាចបង្កើតជីវិតមនុស្សលោក ក្នងគោលបំណងបង្កើតភាពស្រស់ស្អាត និងភាពពិសិដ្ឋ ។
ច្បាប់ព្រហ្មចារីភាពរបស់ព្រះគឺការមិនឲ្យមានទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទក្រៅចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ស្របច្បាប់រវាងបុរសម្នាក់និងស្ត្រីម្នាក់ឡើយ ។ ច្បាប់នេះក៏មានន័យថាមានភាពស្មោះត្រង់ និងភក្ដីភាពទាំងស្រុងចំពោះប្ដី ឬប្រពន្ធរបស់បុគ្គលម្នាក់បន្ទាប់ពីរៀបការរួច ។
ដើម្បីជួយយើងឲ្យកាន់តាមច្បាប់ព្រហ្មចារីភាព ព្យាការីបានទូន្មានយើងឲ្យស្អាតស្អំក្នុងគំនិត និងពាក្យសម្ដីរបស់យើង ។ យើងគួរចៀសវាងរឿងអាសអាភាសក្នុងគ្រប់ទម្រង់ ។ ក្នុងការគោរពតាមច្បាប់ព្រហ្មចារីភាព យើងគួរតែរាបសាររម្យទមទាំងអាកប្បកិរិយា និងរូបកាយរបស់យើង ។
បុគ្គលដែលទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកគឺត្រូវរស់នៅតាមច្បាប់ព្រហ្មចារីភាព ។
ការប្រែចិត្ត និងការអភ័យទោស
នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះ ការបំពានច្បាប់ព្រហ្មចារីភាពគឺជារឿងធ្ងន់ធ្ងរណាស់ ( សូមមើល និក្ខំមនំ ២០:១៤; អេភេសូរ ៥:៣ ) ។ វាប្រើខុសនូវអំណាចដ៏ពិសិដ្ឋដែលទ្រង់បានប្រទានឲ្យដើម្បីបង្កើតជីវិត ។ ប៉ុន្តែទ្រង់នៅតែស្រឡាញ់យើង ទោះបីយើងបានបំពានច្បាប់នេះក៏ដោយ ។ ទ្រង់អញ្ជើញយើងឲ្យប្រែចិត្ត ហើយក្លាយជាមនុស្សស្អាតស្អំ តាមរយៈពលិកម្មធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ភាពអស់សង្ឃឹមនៃអំពើបាបអាចត្រូវបានជំនួសដោយសេចក្ដីសុខសាន្តដ៏ផ្អែមល្ហែមនៃការអភ័យទោសរបស់ព្រះ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៥៨:៤២–៤៣ ) ។
ពរជ័យ
ព្រះបានប្រទានច្បាប់ព្រហ្មចារីភាព ដើម្បីប្រទានពរដល់យើង និងបុត្រាបុត្រីខាងវិញ្ញាណដែលទ្រង់បញ្ជូនមកផែនដី ។ ការគោរពច្បាប់នេះមានសារៈសំខាន់ចំពោះសេចក្ដីសុខសាន្តផ្ទាល់ខ្លួន និងការមានសេចក្តីស្រឡាញ់ ការទុកចិត្ត និងឯកភាពគ្នាក្នុងទំនាក់ទំនងគ្រួសាររបស់យើង ។
នៅពេលយើងរស់នៅតាមច្បាប់ព្រហ្មចារីភាព យើងនឹងត្រូវបានការពារពីគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណដែលកើតចេញមកពីភាពស្និទ្ធស្នាលខាងផ្លូវភេទក្រៅចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ យើងក៏នឹងចៀសវាងបញ្ហាផ្លូវចិត្ត និងផ្លូវកាយដែលជាញឹកញាប់ទំនាក់ទំនងបែបនេះតែងកើតមាន ។ យើងនឹងរីកចម្រើនឡើងក្នុងទំនុកចិត្តរបស់យើងចំពោះព្រះ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១២១:៤៥ ) ។ យើងនឹងបើកចិត្តគំនិតរបស់យើងកាន់តែច្រើនចំពោះព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ យើងនឹងរៀបចំខ្លួនកាន់តែប្រសើរដើម្បីធ្វើសេចក្តីសញ្ញាពិសិដ្ឋនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដែលបង្រួបបង្រួមក្រុមគ្រួសារយើងសម្រាប់ភាពអស់កល្បជានិច្ច ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ៖ « ព្រហ្មចារីភាព »
-
Gospel Topics ៖ « Chastity »
រក្សាច្បាប់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់
ឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យនៃសមាជិកភាពក្នុងសាសនាចក្រ គឺជាឱកាសដើម្បីបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ ។ នៅពេលយើងបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ យើងជួយកិច្ចការរបស់ព្រះបន្ថែមទៀត ហើយប្រទានពរដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ។
ច្បាប់នៃដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ត្រូវបានគេស្គាល់តាំងពីជំនាន់ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់មកម្ល៉េះ ។ ឧទាហរណ៍ ព្យាការីអ័ប្រាហាំនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់នៃទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ដែលគាត់មាន ( សូមមើល អាលម៉ា ១៣:១៥; លោកប្បត្តិ ១៤:១៨–២០ ) ។
ពាក្យ ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ មានន័យថាមួយភាគដប់ ។ ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់គឺជាការបរិច្ចាគមួយភាគដប់នៃចំណូលរបស់យើងទៅកាន់សាសនាចក្រ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១១៩:៣–៤; ការប្រាក់ ត្រូវបានចាត់ថាជាចំណូល ) ។ អ្វីដែលយើងមានគឺជាអំណោយមកពីព្រះ ។ ពេលយើងបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ យើងបង្ហាញការដឹងគុណចំពោះទ្រង់ ដោយប្រគល់ត្រឡប់ទៅវិញនូវចំណែកមួយនៃអ្វីដែលទ្រង់បានប្រទានមកយើង ។
ការបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់គឺជាការបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីជំនឿ ។ វាក៏ជាវិធីមួយដើម្បីលើកតម្កើងព្រះដែរ ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនថា យើងគួរតែ « ស្វែងរកនគរ…នៃព្រះជាមុនសិន » ( ម៉ាថាយ ៦:៣៣ ) ហើយដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់គឺជារបៀបធ្វើបែបនោះ ។
ការប្រើប្រាស់មូលនិធិដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់
មូលនិធិដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់គឺពិសិដ្ឋ ។ យើងបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់របស់យើងដល់សមាជិកនៃគណៈប៊ីស្សព ឬនៅតាមតំបន់ជាច្រើនដែលយើងអាចបង់តាមអនឡាញបាន ។ នៅពេលគណៈប៊ីស្សពទទួលដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ ពួកគាត់បញ្ជូនវាទៅទីស្នាក់ការកណ្តាលរបស់សាសនាចក្រ ។
ក្រុមប្រឹក្សាមួយដែលមានគណៈប្រធានទីមួយ កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ និងគណៈប៊ីស្សពជាអធិបតីកំណត់ពីរបៀបប្រើប្រាស់មូលនិធិដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១២០:១ ) ។ ការប្រើប្រាស់ទាំងនេះរួមមាន ៖
-
ការសាងសង់ និងថែទាំព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងសាលាប្រជុំ ។
-
ការបកប្រែ និងបោះពុម្ពព្រះគម្ពីរ ។
-
ការគាំទ្រដល់សកម្មភាព និងប្រតិបត្តិការនៃក្រុមជំនុំសាសនាចក្រក្នុងមូលដ្ឋាន ។
-
គាំទ្រដល់កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅទូទាំងពិភពលោក ។
-
គាំទ្រដល់កិច្ចការពង្សប្រវត្តិ ។
-
ឧបត្ថម្ភដល់សាលា និងការអប់រំ ។
ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់មិនត្រូវបានប្រើដើម្បីបង់ថ្លៃឲ្យថ្នាក់ដឹកនាំនៃសាសនាចក្រក្នុងមូលដ្ឋាននោះទេ ។ ពួកគាត់បម្រើដោយស្ម័គ្រចិត្តដោយគ្មានប្រាក់កម្រៃឡើយ ។
ពរជ័យ
ពេលយើងបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ ព្រះសន្យាពរជ័យដែលធំជាងអ្វីដែលយើងថ្វាយទៅទៀត ។ ទ្រង់នឹង « បើកទ្វារស្ថានសួគ៌ ដើម្បីចាក់ព្រះពរ…ដែលនឹងគ្មានកន្លែងល្មមទុកបានទេ » ( ម៉ាឡាគី ៣:១០; សូមមើលផងដែរ ខទី ៧–១២ ) ។ ពរជ័យទាំងនេះអាចមានទាំងខាងវិញ្ញាណ និងខាងសាច់ឈាម ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ៖ « ដង្វាយ១ភាគក្នុង១០, ការថ្វាយដង្វាយ១ភាគក្នុង១០ »
-
Gospel Topics ៖ « Tithing »
គោរពតាមពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ
ក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ អំពីសុខភាព
រូបកាយរបស់យើងគឺជាអំណោយពិសិដ្ឋមកពីព្រះ ។ យើងម្នាក់ៗត្រូវការរូបកាយ ដើម្បីប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ។ រូបកាយរបស់យើងគឺសំខាន់ណាស់ដែលបទគម្ពីរប្រៀបធៀបរូបកាយយើងទៅនឹងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ( សូមមើល កូរិនថូសទី១ ៦:១៩–២០ ) ។
ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងប្រព្រឹត្តចំពោះរូបកាយយើងដោយការគោរព ។ ដើម្បីជួយយើងធ្វើការនេះ ទ្រង់បានបើកសម្ដែងច្បាប់សុខភាពមួយដែលហៅថាពាក្យសំដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ ។ វិវរណៈនេះបង្រៀនយើងអំពីការទទួលទានអាហារដែលមានសុខភាពល្អ និងមិនប្រើសារធាតុដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់រាងកាយយើង—ជាពិសេសស្រា ថ្នាំជក់ និងភេសជ្ជៈក្តៅ ( មានន័យថា តែ និងកាហ្វេ ) ។
អត្ថន័យសំខាន់នៃពាក្យសំដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ ព្យាការីសម័យទំនើបបានព្រមានប្រឆាំងនឹងការប្រើប្រាស់សារធាតុផ្សេងទៀតដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ ខុសច្បាប់ ឬញៀន ។ ព្យាការីទាំងឡាយក៏បានព្រមានប្រឆាំងនឹងការបំពានលើវេជ្ជបញ្ជាផងដែរ ។ ( ប្រធានបេសកកម្មរបស់អ្នកនឹងឆ្លើយសំណួរថា តើមានសារធាតុណាផ្សេងទៀតនៅតំបន់ភូមិសាស្រ្តរបស់អ្នកដែលមិនគួរត្រូវបានប្រើប្រាស់ ) ។
ពរជ័យ
ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពាក្យសំដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ សម្រាប់សុខុមាលភាពទាំងខាងរាងកាយ និងខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ។ ទ្រង់សន្យានូវពរជ័យដ៏អស្ចារ្យ នៅពេលយើងរក្សាបទបញ្ញត្តិនេះ ។ ពរជ័យទាំងនេះរួមមាន សុខភាព ប្រាជ្ញា សម្បត្តិដ៏វិសេសនៃចំណេះដឹង និងការការពារ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៨៩:១៨–២១ ) ។
ការគោរពប្រតិបត្តិតាមពាក្យសំដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ នឹងជួយយើងឲ្យកាន់តែទទួលយកការបំផុសគំនិតនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ទោះបីជាយើងទាំងអស់គ្នាឆ្លងកាត់នឹងបញ្ហាសុខភាពក៏ដោយ ក៏ការគោរពប្រតិបត្តិតាមច្បាប់នេះនឹងជួយឲ្យយើងមានសុខភាពល្អជាងមុនទាំងផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ត និងស្មារតីផងដែរ ។
បេក្ខជនដែលទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកគឺត្រូវគោរពតាមពាក្យសំដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ ។
សម្រាប់ការណែនាំអំពីការជួយមនុស្សដែលកំពុងពុះពារជាមួយនឹងការញៀន សូមមើល ជំពូកទី ១០ ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ៖ « ពាក្យសំដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ »
-
Gospel Topics ៖ « Health », « Word of Wisdom »
-
ជំនួយជីវិត ៖ « Addiction »
រក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបានបរិសុទ្ធ
ជាថ្ងៃសម្រាក និងជាថ្ងៃថ្វាយបង្គំ
ថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺជាថ្ងៃដ៏បរិសុទ្ធ ដែលព្រះបានញែកទុកសម្រាប់យើងរាល់សប្តាហ៍ ដើម្បីសម្រាកពីការងារប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ហើយថ្វាយបង្គំទ្រង់ ។ ក្រឹត្យវិន័យទាំងដប់ប្រការដែលត្រូវបានប្រទានឲ្យម៉ូសេគឺដើម្បី « ឲ្យនឹកចាំពីថ្ងៃឈប់សម្រាក ដើម្បីញែកថ្ងៃនោះចេញជាបរិសុទ្ធ » ( និក្ខមនំ ២០:៨; សូមមើលផងដែរ ខទី ៩–១១ ) ។
នៅក្នុងវិវរណៈសម័យទំនើប ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាក់ជាថ្មីថា ថ្ងៃឈប់សម្រាក « ត្រូវបានចាត់ទុកដល់អ្នក ដើម្បីឲ្យសម្រាកពីការងារទាំងឡាយរបស់អ្នក ហើយដើម្បីថ្វាយភក្ដីភាពរបស់អ្នកដល់ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៥៩:១០ ) ។ ទ្រង់ក៏បានមានព្រះបន្ទូលថា ថ្ងៃឈប់សម្រាកគួរតែជាថ្ងៃនៃការត្រេកអរ ការអធិស្ឋាន និងការមានអំណរគុណ ( សូមមើល ខទី ១៤–១៥ ) ។
ដោយជាផ្នែកនៃការថ្វាយបង្គំនៅថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់យើង យើងចូលរួមការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ជារៀងរាល់សប្ដាហ៍ ។ នៅក្នុងការប្រជុំនេះ យើងថ្វាយបង្គំព្រះ ហើយទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ដើម្បីចងចាំព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។ នៅពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ យើងបន្តសេចក្តីសញ្ញារបស់យើងជាមួយព្រះ ហើយបង្ហាញថាយើងស្ម័គ្រចិត្តប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើង ។ ពិធីបរិសុទ្ធនៃសាក្រាម៉ង់គឺជាចំណុចសំខាន់នៃការគោរពប្រតិបត្តិថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់យើង ។
នៅព្រះវិហារ យើងក៏ចូលរួមក្នុងថ្នាក់ដែលយើងរៀនបន្ថែមទៀតអំពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សេចក្តីជំនឿរបស់យើងរីកចម្រើន នៅពេលយើងសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយគ្នា ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងរីកចម្រើន ពេលយើងបម្រើ និងពង្រឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ។
ជាការបន្ថែមពីលើការសម្រាកពីការងាររបស់យើងនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក យើងគួរតែចៀសវាងពីការដើរទិញឥវ៉ាន់ និងសកម្មភាពផ្សេងទៀតដែលនឹងធ្វើឲ្យមានអារម្មណ៍ដូចជាថ្ងៃធម្មតា ។ យើងទុកសកម្មភាពខាងលោកិយមួយឡែក ហើយផ្ដោតគំនិត និងសកម្មភាពរបស់យើងលើបញ្ហាខាងវិញ្ញាណវិញ ។
ជាថ្ងៃសម្រាប់ធ្វើការល្អ
ការធ្វើការល្អនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក គឺយ៉ាងហោចណាស់ក៏សំខាន់ដូចទៅនឹងអ្វីដែលយើងចៀសវាងពីអ្វីដែលយើងធ្វើ ដើម្បីរក្សាវាឲ្យបរិសុទ្ធដែរ ។ យើងរៀនដំណឹងល្អ ពង្រឹងសេចក្តីជំនឿ ស្ថាបនាទំនាក់ទំនង ផ្តល់ការបម្រើ និងចូលរួមក្នុងសកម្មភាពដែលលើកស្ទួយផ្សេងទៀតជាមួយគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិ ។
ពរជ័យ
ការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធ គឺជាការបង្ហាញពីការលះបង់របស់យើងចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ នៅពេលយើងធ្វើសកម្មភាពថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់យើងស្របនឹងបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះសម្រាប់ថ្ងៃនោះ យើងនឹងមានអារម្មណ៍ត្រេកអរ និងសេចក្តីសុខសាន្ត ។ យើងនឹងត្រូវបានចិញ្ចឹមបីបាច់ខាងវិញ្ញាណ និងខាងរូបកាយ ។ យើងក៏នឹងមានអារម្មណ៍ជិតស្និទ្ធនឹងព្រះ ហើយធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងរបស់យើងកាន់តែស៊ីជម្រៅជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងដែរ ។ យើងនឹងរក្សាខ្លួនរបស់យើងឲ្យពេញលេញ « កុំឲ្យប្រឡាក់ពីលោកិយ » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៥៩:៩ ) ។ ថ្ងៃឈប់សម្រាកនឹងជា « ទីរីករាយ » ( អេសាយ ៥៨:១៣; សូមមើលផងដែរ ខទី ១៤ ) ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
Gospel Topics ៖ « Sabbath Day »
-
សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ៖ « ថ្ងៃឈប់សម្រាក »
ប្រតិបត្តិ និងគោរពច្បាប់
ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយជឿលើការគោរពច្បាប់ និងការធ្វើជាពលរដ្ឋល្អ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៣៤; មាត្រានៃសេចក្តីជំនឿ ១:១២ ) ។ សមាជិកសាសនាចក្រត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យផ្ដល់ការបម្រើដើម្បីកែលម្អសហគមន៍ និងប្រជាជាតិរបស់ពួកគេ ។ ពួកគេក៏ត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យធ្វើជាមនុស្សដែលមានឥទ្ធិពលដែលមានតម្លៃខាងសីលធម៌ដ៏ល្អនៅក្នុងសង្គម និងក្នុងរដ្ឋាភិបាលផងដែរ ។
សមាជិកសាសនាចក្រត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យចូលរួមក្នុងកិច្ចការរដ្ឋាភិបាល និងនយោបាយស្របតាមច្បាប់ ។ សមាជិកដែលកាន់មុខតំណែងក្នុងរដ្ឋាភិបាលបំពេញមុខតំណែងនោះក្នុងនាមជាពលរដ្ឋនៃរដ្ឋាភិបាលនោះ គឺមិនមែនជាតំណាងឲ្យសាសនាចក្រនោះទេ ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
« Political and Civic Activity » នៅក្នុងផ្នែក ៣៨.៨ នៃ ក្បួនខ្នាតទូទៅ
-
Gospel Topics ៖ « Citizenship »
សេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងដើម្បីបម្រើព្រះ និងអ្នកដទៃ
ការបម្រើ
នៅពេលទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក យើងចុះសេចក្ដីសញ្ញាដើម្បីបម្រើព្រះ និងបម្រើអ្នកដទៃ ។ ការបម្រើអ្នកដទៃគឺជារបៀបដ៏ចម្បងមួយដែលយើងបម្រើព្រះ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ២:១៧ ) ។ ព្យាការីអាលម៉ា បានបង្រៀនអស់អ្នកដែលចង់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកថាពួកគេគួរតែ « ព្រមទទួលបន្ទុកគ្នាទៅវិញទៅមក… ទួញយំជាមួយនឹងអ្នកណាដែលទួញយំ… ហើយកម្សាន្ដទុក្ខដល់អស់អ្នកណាដែលកំពុងត្រូវការកម្សាន្ដទុក្ខ » ( ម៉ូសាយ ១៨:៨–៩ ) ។
ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ជាធម្មតា សមាជិកថ្មីទទួលបានការហៅបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ ការហៅបម្រើទាំងនេះធ្វើឡើងដោយស្ម័គ្រចិត្ត និងមិនទទួលបានកម្រៃទេ ។ នៅពេលយើងទទួលយកការហៅបម្រើទាំងនេះ ហើយបម្រើដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម នោះយើងរីកចម្រើនក្នុងសេចក្តីជំនឿ អភិវឌ្ឍទេពកោសល្យ និងផ្ដល់ពរដល់អ្នកដទៃ ។
ផ្នែកមួយទៀតនៃការបម្រើរបស់យើងនៅក្នុងសាសនាចក្រគឺការធ្វើជា « បងប្អូនប្រុសស្រីដែលផ្ដល់ការងារបម្រើ » ។ នៅក្នុងការទទួលខុសត្រូវនេះ យើងបម្រើដល់បុគ្គល និងក្រុមគ្រួសារដែលបានចាត់តាំង ។
ក្នុងនាមជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងរកមើលឱកាសដើម្បីបម្រើជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ដូចជាទ្រង់ដែរ យើងបានដើរចុះឡើង « ធ្វើកិច្ចការល្អ » ( កិច្ចការ ១០:៣៨ ) ។ យើងបម្រើអ្នកជិតខាង និងអ្នកដទៃក្នុងសហគមន៍របស់យើង ។ យើងអាចចូលរួមក្នុងឱកាសបម្រើតាមរយៈកម្មវិធី JustServe នៅកន្លែងដែលមានកម្មវិធីនេះ ។ យើងអាចគាំទ្រកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងផ្នែកមនុស្សធម៌របស់សាសនាចក្រ និងចូលរួមក្នុងការឆ្លើយតបដល់គ្រោះមហន្តរាយ ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ៖ « បម្រើ, ការបម្រើ »
-
Gospel Topics ៖ « Service »
ចែកចាយដំណឹងល្អ
ដោយជាផ្នែកនៃសេចក្តីសញ្ញាទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់យើង យើងសន្យាថា « ឈរជាសាក្សីដល់ព្រះ » ( ម៉ូសាយ ១៨:៩ ) ។ វិធីមួយដែលយើងឈរជាសាក្សីគឺដោយការចែកចាយដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ការជួយអ្នកដទៃឲ្យទទួលបានដំណឹងល្អគឺជាការបម្រើដ៏រីករាយបំផុតមួយដែលយើងអាចផ្តល់ឲ្យ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៨:១៥–១៦ ) ។ វាគឺជាការបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំរបស់យើង ។
នៅពេលយើងដកពិសោធន៍ពរជ័យនៃការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ជាធម្មតា យើងចង់ចែកចាយពរជ័យទាំងនោះ ។ សមាជិកគ្រួសារ មិត្តភក្តិ និងអ្នកដែលយើងទំនាក់ទំនងជាមួយ ច្រើនតែចាប់អារម្មណ៍ នៅពេលយើងធ្វើជាគំរូដ៏ស្មោះត្រង់ ហើយពួកគេឃើញពីរបៀបដែលដំណឹងល្អផ្ដល់ពរដល់ជីវិតរបស់យើង ។ យើងអាចចែកចាយដំណឹងល្អតាមរបៀបធម្មតាៗ និងសាមញ្ញ ( សូមមើល ក្បួនខ្នាតទូទៅ ជំពូកទី ២៣ ) ។
យើងអញ្ជើញអ្នកដទៃឲ្យចូលរួមជាមួយយើងក្នុងការបម្រើ សហគមន៍ ការកម្សាន្ត និងសកម្មភាពសាសនាចក្រ ។ យើងអាចអញ្ជើញពួកគេចូលរួមការប្រជុំសាសនាចក្រ ឬកម្មវិធីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ យើងអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យមើលវីដេអូនៅលើអនឡាញដែលពន្យល់អំពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អានព្រះគម្ពីរមរមន ឬចូលរួមកម្មវិធីបើកសម្ភោធព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ មានការអញ្ជើញរាប់រយ ដែលយើងអាចធ្វើបាន ។ ជារឿយៗ ការអញ្ជើញមានន័យសាមញ្ញថា ការរាប់បញ្ចូលគ្រួសារ មិត្តភក្ដិ និងអ្នកជិតខាងរបស់យើងនៅក្នុងសកម្មភាពដែលយើងកំពុងធ្វើ ។
ប្រសិនបើយើងទូលសុំ នោះព្រះនឹងជួយយើងឲ្យដឹងពីឱកាសដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អ ហើយប្រាប់អ្នកដទៃអំពីរបៀបដែលវាផ្តល់ពរដល់ជីវិតរបស់យើង ។
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីការអនុវត្តគោលការណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ការចែកចាយ និងការអញ្ជើញ សូមមើល« រួបរួមនឹងសមាជិក » នៅក្នុងជំពូក ទី ៩ ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ផ្សាយសាសនា, កិច្ចការផ្សាយសាសនា » ។
-
Gospel Topics ៖ « Missionary Work »
ការតមអាហារ និងដង្វាយតមអាហារ
ព្រះបានបង្កើតក្រឹត្យវិន័យតមអាហារជាមធ្យោបាយមួយឲ្យយើងអភិវឌ្ឍកម្លាំងខាងវិញ្ញាណ និងជួយអ្នកដែលខ្វះខាត ។
ការតមអាហារមានន័យថា ការអត់អាហារ និងទឹកសម្រាប់រយៈពេលមួយ ។ ជាធម្មតាសាសនាចក្រកំណត់យកថ្ងៃអាទិត្យទីមួយរាល់ខែជាថ្ងៃតមអាហារ ។ ជាទូទៅ ថ្ងៃតមអាហារ រួមបញ្ចូលទាំងការអត់អាហារ និងទឹករយៈពេល ២៤ ម៉ោង ប្រសិនបើមានសុខភាពល្អ ។ ផ្នែកសំខាន់ផ្សេងទៀតនៃថ្ងៃអាទិត្យតមអាហាររួមមានការអធិស្ឋាន និងការថ្លែងទីបន្ទាល់ ។ យើងក៏ត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យតមអាហារនៅពេលផ្សេងទៀតដែរ ពេលយើងមានអារម្មណ៍ថាត្រូវការ ។
ការស្ថាបនាកម្លាំងខាងវិញ្ញាណ
ការតមអាហារអាចជួយយើងឲ្យក្លាយជាមនុស្សរាបសារ ខិតទៅជិតព្រះ ហើយមានអារម្មណ៍ថ្មីខាងវិញ្ញាណ ។ មុនពេលចាប់ផ្ដើមការងារបម្រើរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានតមអាហារ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ៤:១–២ ) ។ ព្រះគម្ពីរកត់ត្រាដំណើររឿងជាច្រើនអំពីព្យាការី និងការតមអាហារដទៃទៀតដើម្បីពួកលោកអាចបង្កើនកម្លាំងខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្លួន ហើយស្វែងរកពរជ័យពិសេសសម្រាប់ខ្លួនឯង ឬអ្នកដទៃ ។
ការតមអាហារ និងការអធិស្ឋានត្រូវធ្វើរួមគ្នា ។ នៅពេលយើងតមអាហារ ហើយអធិស្ឋានដោយសេចក្ដីជំនឿ នោះយើងកាន់តែស្និទ្ធស្នាលក្នុងការទទួលបានវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន ។ យើងក៏មានចិត្តទទួលស្គាល់សេចក្ដីពិត និងការយល់ដឹងពីឆន្ទៈរបស់ព្រះកាន់តែច្រើនផងដែរ ។
ការជួយអ្នកទាំងឡាយណាដែលខ្វះខាត
ពេលយើងតមអាហារ យើងបរិច្ចាគប្រាក់ដល់សាសនាចក្រ ដើម្បីជួយមើលថែមនុស្សដែលខ្វះខាត ។ ដង្វាយទាំងនេះគេហៅថា ដង្វាយតមអាហារ ។ យើងត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យថ្វាយដង្វាយតមអាហារដែលយ៉ាងហោចណាស់ស្មើនឹងតម្លៃនៃអាហារ ដែលមិនបានទទួលទាននោះ ។ យើងត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យមានចិត្តសប្បុរស ហើយថ្វាយដង្វាយឲ្យច្រើនជាងតម្លៃនៃអាហារទាំងនេះ ប្រសិនបើយើងមានលទ្ធភាព ។ ការថ្វាយតង្វាយតមអាហារគឺជាវិធីមួយដែលយើងអាចបម្រើអ្នកដទៃបាន ។
ដង្វាយតមអាហារត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីផ្តល់អាហារ និងសម្ភារចាំបាច់ផ្សេងទៀតដល់មនុស្សដែលត្រូវការជំនួយ ទាំងក្នុងស្រុក និងនៅទូទាំងពិភពលោក ។ សម្រាប់ព័ត៌មានអំពីរបៀបបរិច្ចាគដង្វាយតមអាហារ សូមមើល « ការបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ និងដង្វាយផ្សេងៗ »ក្នុងមេរៀននេះ ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
ការតមអាហារ
ការមើលថែដល់អ្នកខ្វះខាត
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
សេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងដើម្បីកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត
នៅពេលយើងទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក យើងចុះសេចក្ដីសញ្ញានឹងព្រះដើម្បី« កាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត »នៅក្នុងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( នីហ្វៃទី២ ៣១:២០; សូមមើលផងដែរ ម៉ូសាយ ១៨:១៣ ) ។ យើងព្យាយាមធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពេញមួយជីវិត ។
ព្យាការីនីហ្វៃក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនបានពិពណ៌នាអំពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកថាជាច្រកទ្វារដែលយើងចូលទៅកាន់ផ្លូវនៃដំណឹងល្អ ( សូមមើល នីហ្វៃទី២ ៣១:១៧ ) ។ បន្ទាប់ពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក យើងបន្ត « ឈានទៅមុខដោយខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ » ( នីហ្វៃទី២ ៣១:២០ ) ។
នៅពេលយើង« ឈានទៅមុខ »នៅលើផ្លូវនៃភាពជាសិស្ស យើងរៀបចំខ្លួនទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ យើងនឹងធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះនៅទីនោះ នៅពេលយើងទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ យើងនឹងត្រូវបានប្រទានឲ្យនូវអំណាច ហើយត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាគ្រួសារសម្រាប់ភាពដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ ការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាដែលយើងធ្វើនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនឹងបើកទ្វារឆ្ពោះទៅរករាល់អភ័យឯកសិទ្ធិ និងពរជ័យខាងវិញ្ញាណដែលព្រះមានសម្រាប់យើង ។
នៅពេលយើងបន្តដោយស្មោះត្រង់តាមមាគ៌ានៃដំណឹងល្អ នៅទីបំផុត យើងនឹងទទួលបានអំណោយទានដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់ព្រះ—ជាអំណោយនៃជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ( សូមមើល នីហ្វៃទី២ ៣១:២០; គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៤:៧ ) ។
ផ្នែកខាងក្រោមពន្យល់ពីទិដ្ឋភាពមួយចំនួននៃអ្វីដែលព្រះបានប្រទានដើម្បីជួយយើងកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុតនៃដំណើរជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើង—ហើយស្វែងរកអំណរនៅក្នុងដំណើរនោះ ។
បព្វជិតភាព និងអង្គការរបស់សាសនាចក្រ
បព្វជិតភាពគឺជាសិទ្ធិអំណាច និងជាអំណាចរបស់ព្រះ ។ តាមរយៈបព្វជិតភាព ព្រះវរបិតាសួគ៌បានសម្រេចកិច្ចការរបស់ទ្រង់ដើម្បី « នាំឲ្យមានអមតភាព និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច »ដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ( ម៉ូសេ ១:៣៩ ) ។ ព្រះប្រទានសិទ្ធិអំណាច និងអំណាចដល់បុត្រា និងបុត្រីរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដីដើម្បីជួយធ្វើកិច្ចការនេះ ។
បព្វជិតភាពផ្ដល់ពរជ័យដល់យើងគ្រប់គ្នា ។ ពិធីបរិសុទ្ធដូចជាពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងពិធីសាក្រាម៉ង់ត្រូវបានទទួលតាមរយៈអ្នកដែលកាន់តំណែងបព្វជិតភាព ។ យើងក៏អាចទទួលបានពរជ័យនៃការព្យាបាល ការលួងលោម និងការប្រឹក្សាផងដែរ ។
បព្វជិតភាព ព្រមទាំង ភាពជាអ្នកដឹកនាំ និងការហៅរបស់សាសនាចក្រ
សាសនាចក្រត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តាមរយៈពួកព្យាការី និងពួកសាវក ។ ថ្នាក់ដឹកនាំទាំងនេះត្រូវបានហៅពីព្រះ តែងតាំង និងផ្តល់សិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព ដើម្បីធ្វើសកម្មភាពក្នុងព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
កាលពីបុរាណ ព្រះគ្រីស្ទបានប្រទានសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពដូចគ្នានេះដល់ពួកសាវករបស់ទ្រង់ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យពួកលោកដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌វិញ ។ ជាអកុសល សិទ្ធិអំណាចនោះត្រូវបានបាត់បង់ នៅពេលដែលមនុស្សបដិសេធដំណឹងល្អ ហើយពួកសាវកបានស្លាប់ ។
សារទូតសួគ៌ាបានស្ដារបព្វជិតភាពនោះឡើងវិញនៅឆ្នាំ ១៨២៩ តាមរយៈព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ហើយព្រះអម្ចាស់បានស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ម្តងទៀត ដោយមានពួកសាវក និងពួកព្យាការី ។ ( សូមមើល មេរៀនទី ១ ) ។
នៅកម្រិតមូលដ្ឋាន ប៊ីស្សព និងប្រធានស្តេក មានសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពដើម្បីដឹកនាំក្រុមជំនុំសាសនាចក្រ ។
នៅពេលបុរស និងស្ត្រីត្រូវបានហៅ ហើយញែកចេញដើម្បីបម្រើក្នុងសាសនាចក្រ នោះពួកគេត្រូវបានផ្ដល់សិទ្ធិអំណាចពីព្រះដើម្បីធ្វើការហៅបម្រើនោះ ។ សិទ្ធិអំណាចនេះត្រូវបានផ្តល់ទៅឲ្យអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ថ្នាក់ដឹកនាំ គ្រូបង្រៀន និងអ្នកដទៃរហូតដល់ពួកគេត្រូវបានដោះលែងពីការហៅបម្រើរបស់ពួកគេ ។ វាត្រូវបានបែងចែកនៅក្រោមការដឹកនាំនៃអ្នកដែលកាន់កូនសោបព្វជិតភាព ។
សិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពអាចត្រូវបានប្រើតែនៅក្នុងសេចក្ដីសុចរិតប៉ុណ្ណោះ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៣៤–៣៦ ) ។ សិទ្ធិអំណាចនេះគឺជាការទុកចិត្តដ៏ពិសិដ្ឋមួយដើម្បីតំណាងឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងធ្វើកិច្ចការនៅក្នុងព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ។ វាមានគោលបំណងដើម្បីផ្ដល់ពរជ័យ និងបម្រើមនុស្សដទៃជានិច្ច ។
បព្វជិតភាពអើរ៉ុន និងបព្វជិតភាពម៉ិលគីស្សាដែក
នៅក្នុងសាសនាចក្រ បព្វជិតភាពរួមមានបព្វជិតភាពអើរ៉ុន និងបព្វជិតភាពម៉ិលគីស្សាដែក ។ ក្រោមការដឹកនាំរបស់អ្នកដែលកាន់កូនសោបព្វជិតភាព នោះបព្វជិតភាពអើរ៉ុន និងបព្វជិតភាពម៉ិលគីស្សាដែកគឺត្រូវបានប្រគល់ឲ្យសមាជិកសាសនាចក្រជាបុរសដែលមានភាពស័ក្ដិសម ។ បន្ទាប់ពីបព្វជិតភាពត្រឹមត្រូវត្រូវបានប្រគល់ហើយ នោះបុគ្គលរូបនេះត្រូវបានតែងតាំងទៅក្នុងតំណែងមួយនៅក្នុងបព្វជិតភាពនោះ ដូចជា ឌីកុន ឬជាអែលឌើរ ។ គាត់ត្រូវតែបានតែងតាំងដោយបុគ្គលម្នាក់ដែលមានសិទ្ធិអំណាចដ៏ចាំបាច់នោះ ។
នៅពេលបុរស ឬយុវជនម្នាក់ទទួលបព្វជិតភាព គាត់ធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយព្រះ ដើម្បីបំពេញកាតព្វកិច្ចដ៏ពិសិដ្ឋ បម្រើមនុស្សដទៃ និងជួយកសាងសាសនាចក្រ ។
យុវជនទទួលបានបព្វជិតភាពអើរ៉ុន ហើយត្រូវបានតែងតាំងជាឌីកុននៅដើមខែមករានៃឆ្នាំដែលពួកគេមានអាយុ ១២ ឆ្នាំ ។ ពួកគេអាចនឹងត្រូវបានតែងតាំងជាគ្រូនៅឆ្នាំដែលពួកគេមានអាយុ ១៤ ឆ្នាំ និងជាសង្ឃនៅឆ្នាំដែលពួកគេមានអាយុ ១៦ ឆ្នាំ ។ ពួកអ្នកប្រែចិត្តជឿជាបុរសដែលគ្រប់អាយុអាចទទួលបព្វជិតភាពអើរ៉ុនភ្លាមៗបន្ទាប់ពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងពិធីបញ្ជាក់ ។ អ្នកកាន់បព្វជិតភាពអើរ៉ុនចាត់ចែងពិធីបរិសុទ្ធដូចជាពិធីសាក្រាម៉ង់ និងពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ។
បន្ទាប់ពីបានបម្រើមួយរយៈក្នុងនាមជាសង្ឃក្នុងបព្វជិតភាពអើរ៉ុន បុរសស័ក្ដិសមម្នាក់ដែលមានអាយុយ៉ាងតិច ១៨ ឆ្នាំអាចទទួលបព្វជិតភាពម៉ិលគីស្សាដែក ហើយត្រូវបានតែងតាំងជាអែលឌើរ ។ បុរសដែលទទួលបព្វជិតភាពម៉ិលគីស្សាដែកអាចធ្វើពិធីបរិសុទ្ធបព្វជិតភាពដូចជាការផ្តល់ពរជ័យនៃការព្យាបាល និងការលួងលោមចិត្តដល់សមាជិកគ្រួសារ និងអ្នកដទៃទៀត ។
សូមមើល ក្បួនខ្នាតទូទៅ ៣៨.២.៩.១ សម្រាប់ព័ត៌មានអំពីសមាជិកថ្មីទទួលបព្វជិតភាព ។
កូរ៉ុម និងអង្គការសាសនាចក្រ
កូរ៉ុមបព្វជិតភាព កូរ៉ុមគឺជាក្រុមអ្នកកាន់បព្វជិតភាពមួយក្រុមដែលត្រូវបានរៀបចំឡើង ។ វួដនីមួយៗមានកូរ៉ុមអែលឌើរមួយសម្រាប់បុរសពេញវ័យ ។ ឌីកុន គ្រូ និងសង្ឃគឺសម្រាប់យុវជន ។
សមាគមសង្គ្រោះ សមាគមសង្គ្រោះ រួមមានស្ត្រីដែលមានអាយុ ១៨ ឆ្នាំឡើងទៅ ។ សមាជិកនៃសមាគមសង្គ្រោះពង្រឹងក្រុមគ្រួសារ បុគ្គល និងសហគមន៍ ។
ក្រុមយុវនារី ។ ក្រុមយុវនារីចូលរួមក្នុងអង្គការយុវនារីនៅដើមខែ មករា នៃឆ្នាំ ដែលពួកគេមានអាយុ ១២ ឆ្នាំ ។
អង្គការបឋមសិក្សា ។ កុមារអាយុពី ៣ ដល់ ១១ ឆ្នាំគឺជាផ្នែកមួយនៃអង្គការបឋមសិក្សា ។
សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ។ មនុស្សពេញវ័យ និងយុវវ័យទាំងអស់ចូលរៀននៅសាលាថ្ងៃអាទិត្យ ជាកន្លែងដែលពួកគេជួបគ្នាដើម្បីសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយគ្នា ។
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីបព្វជិតភាព សូមមើល ក្បួនខ្នាតទូទៅ ជំពូកទី ៣ ។
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីកូរ៉ុមបព្វជិតភាព និងអង្គការសាសនាចក្រ សូមមើល ក្បួនខ្នាតទូទៅ ជំពូកទី ៨–១៣ ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
ក្បួនខ្នាតទូទៅ ជំពូកទី ៣ ៖ « គោលការណ៍ទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាព »
-
Gospel Topics ៖ « Aaronic Priesthood », « Melchizedek Priesthood », « Priesthood »
អាពាហ៍ពិពាហ៍ និងក្រុមគ្រួសារ
អាពាហ៍ពិពាហ៍
អាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរសម្នាក់ និងស្ត្រីម្នាក់ត្រូវបានតែងតាំងឡើងដោយព្រះ ។ វាគឺជាផ្នែកសំខាន់នៅក្នុងផែនការរបស់ទ្រង់សម្រាប់ការរីកចម្រើនដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់បុត្រាបុត្រីទ្រង់ ។
ការរួបរួមរវាងប្ដី និងប្រពន្ធក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍គួរតែជាទំនាក់ទំនងនៅលើផែនដីដែលគួរឲ្យស្រឡាញ់បំផុត ។ ពួកគេមានការទទួលខុសត្រូវដ៏ពិសិដ្ឋមួយដើម្បីមានភក្ដីភាពចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយស្មោះត្រង់ចំពោះសេចក្ដីសញ្ញាអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេ ។
ស្វាមី និងភរិយាមានភាពស្មើគ្នានៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះ ។ ដៃគូម្ខាងមិនគួរត្រួតត្រាលើដៃគូម្ខាងទៀតនោះទេ ។ ការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេគួរតែបានធ្វើឡើងដោយមានសាមគ្គីភាព និងសេចក្តីស្រឡាញ់ ដោយមានការចូលរួមចំណែកទាំងសងខាង ។
ពេលប្ដី និងប្រពន្ធស្រឡាញ់គ្នា ហើយធ្វើការជាមួយគ្នា នោះអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេអាចជាប្រភពនៃសុភមង្គលដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់ពួកគេ ។ ពួកគេអាចជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយជួយឲ្យកូនៗរបស់ពួកគេរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅរកជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។
ក្រុមគ្រួសារ
ដូចគ្នានឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែរ គ្រួសារត្រូវបានតែងតាំងដោយព្រះ និងជាកត្តាសំខាន់ក្នុងផែនការរបស់ទ្រង់ សម្រាប់សុភមង្គលដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង ។ ក្រុមគ្រួសាររបស់យើងទំនងជាមានភាពរីករាយ នៅពេលយើងរស់នៅតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ឪពុកម្ដាយបង្រៀនកូនៗរបស់ពួកគេអំពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយធ្វើជាគំរូមួយក្នុងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អនេះ ។ ក្រុមគ្រួសារផ្តល់ឱកាសឲ្យយើងស្រឡាញ់ និងបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក ។
ឪពុកម្ដាយគួរចាត់ទុកគ្រួសាររបស់ពួកគេជាអាទិភាពខ្ពស់បំផុត ។ វាគឺជាអភ័យឯកសិទ្ធិ និងការទទួលខុសត្រូវដ៏ពិសិដ្ឋមួយសម្រាប់ឪពុកម្ដាយដើម្បីមើលថែកូនៗដែលពួកគេអាចបង្កើត ឬសុំមកចិញ្ចឹម ។
គ្រួសារទាំងអស់មានបញ្ហាប្រឈមនានា ។ នៅពេលយើងស្វែងរកការគាំទ្រពីព្រះ ហើយរក្សាបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ឧបសគ្គក្នុងគ្រួសារអាចជួយយើងរៀន និងរីកចម្រើន ។ ពេលខ្លះឧបសគ្គទាំងនេះជួយយើងរៀនប្រែចិត្ត និងអត់ទោស ។
ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានលើកទឹកចិត្តសមាជិកឲ្យធ្វើរាត្រីក្រុមគ្រួសារប្រចាំសប្ដាហ៍ ។ ឪពុកម្ដាយប្រើពេលវេលានេះដើម្បីបង្រៀនកូនៗរបស់ពួកគេអំពីដំណឹងល្អ ពង្រឹងទំនាក់ទំនងគ្រួសារ និងរីករាយជាមួយគ្នា ។ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រក៏បានចេញសេចក្តីប្រកាសមួយដែលបង្រៀនសេចក្តីពិតសំខាន់ៗអំពីក្រុមគ្រួសារដែរ ( សូមមើល « ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ) ។
វិធីផ្សេងទៀតដើម្បីពង្រឹងគ្រួសាររួមមាន ការអធិស្ឋានជាគ្រួសារ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ និងការថ្វាយបង្គំជាមួយគ្នានៅព្រះវិហារ ។ យើងក៏អាចស្រាវជ្រាវពង្សប្រវត្តិ ប្រមូលដំណើររឿងគ្រួសារ និងបម្រើមនុស្សដទៃផងដែរ ។
ឱកាសដើម្បីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ឬឱកាសដើម្បីមានទំនាក់ទំនងគ្រួសារដែលពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់របស់មនុស្សជាច្រើនគឺមានកម្រិត ។ មនុស្សជាច្រើនបានជួបប្រទះនឹងការលែងលះ និងស្ថានភាពគ្រួសារដ៏លំបាកផ្សេងទៀត ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដំណឹងល្អផ្ដល់ពរដល់យើងម្នាក់ៗដោយមិនគិតពីស្ថានភាពគ្រួសាររបស់យើងឡើយ ។ ហើយនៅពេលយើងស្មោះត្រង់ ព្រះនឹងប្រទានផ្លូវសម្រាប់យើងដើម្បីទទួលបានពរជ័យនៃគ្រួសារដែលពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ មិនថាក្នុងជីវិតនេះ ឬក្នុងជីវិតខាងមុខនោះទេ ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
អាពាហ៍ពិពាហ៍
គ្រួសារ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ៖ « គ្រួសារ », « អាពាហ៍ពិពាហ៍, រៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ »
-
ក្បួនខ្នាតទូទៅ ជំពូកទី ២ ៖ « ការគាំទ្រដល់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារនៅក្នុងកិច្ចការនៃសេចក្តីសង្រ្គោះ និងភាពតម្កើងឡើង »
-
Gospel Topics ៖ « Marriage », « Family », « Parenting »
កិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងពង្សប្រវត្តិសម្រាប់បុព្វការីជនដែលបានទទួលមរណភាព
ព្រះវរបិតាសួគ៌ស្រឡាញ់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ទាំងអស់ ហើយប្រាថ្នាចង់ឲ្យពួកគេបានសេចក្តីសង្គ្រោះ និងភាពតម្កើងឡើង ។ ប៉ុន្តែមនុស្សរាប់ពាន់លាននាក់បានស្លាប់ដោយមិនបានឮដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ឬទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃការសង្គ្រោះរបស់ដំណឹងល្អឡើយ ។ ពិធីបរិសុទ្ធទាំងនេះរួមមាន ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ពិធីបញ្ជាក់ ការតែងតាំងបព្វជិតភាពសម្រាប់បុរស អំណោយទានពិសិដ្ឋក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។
តាមរយៈព្រះគុណ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានវិធីមួយទៀតសម្រាប់មនុស្សទាំងនេះដើម្បីទទួលបានដំណឹងល្អ និងពិធីបរិសុទ្ធនៃដំណឹងល្អ ។ នៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ដំណឹងល្អត្រូវបានប្រកាសដល់អ្នកស្លាប់ដែលមិនបានទទួលដំណឹងល្អ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៣៨ ) ។ នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ យើងអាចធ្វើពិធីបរិសុទ្ធជំនួសបុព្វការីជនរបស់យើង និងអ្នកដទៃទៀតដែលបានចែកឋានទៅ ។ មនុស្សដែលចែកឋានទៅទាំងនេះនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណអាចទទួល ឬបដិសេធដំណឹងល្អ និងពិធីបរិសុទ្ធដែលបានធ្វើសម្រាប់ពួកគេ ។
មុនពេលយើងអាចធ្វើពិធីបរិសុទ្ធទាំងនេះ យើងត្រូវកំណត់អត្តសញ្ញាណបុព្វបុរសរបស់យើងដែលមិនបានទទួលពិធីបរិសុទ្ធទាំងនេះ ។ ការកំណត់អត្តសញ្ញាណសមាជិកគ្រួសាររបស់យើង ដើម្បីពួកគេអាចទទួលបានពិធីបរិសុទ្ធគឺជាគោលបំណងសំខាន់នៃកិច្ចការពង្សប្រវត្តិរបស់យើង ។ នៅពេលយើងស្វែងរកព័ត៌មានអំពីពួកគេ យើងបន្ថែមវាទៅក្នុងមូលដ្ឋានទិន្នន័យរបស់សាសនាចក្រនៅលើគេហទំព័រ FamilySearch.org ។ បន្ទាប់មក យើង ( ឬអ្នកផ្សេងទៀត ) អាចធ្វើពិធីបរិសុទ្ធជំនួសពួកគេនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
នៅពេលយើងកំណត់អត្តសញ្ញាណបុព្វការីជនរបស់យើង ហើយធ្វើពិធីបរិសុទ្ធសម្រាប់ពួកគេ ក្រុមគ្រួសាររបស់យើងអាចនឹងរស់នៅជាមួយគ្នាសម្រាប់ភាពដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
ក្បួនខ្នាតទូទៅ ជំពូកទី ២៨ ៖ « ពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធសម្រាប់មរណជន »
-
Gospel Topics ៖ « Baptisms for the Dead,” “Family History »
ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ អំណោយទានពិសិទ្ធ អាពាហ៏ពិពាហ៏ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច និងគ្រួសារដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច
ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ
ព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជាដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់ ។ វាគឺជាកន្លែងបរិសុទ្ធ ដែលយើងអាចធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះ នៅពេលយើងទទួលពិធីបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ទ្រង់ ។ នៅពេលយើងរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាទាំងនេះ យើងនឹងមានអំណាចនៃភាពជាព្រះដែលបង្ហាញឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៨៤:១៩–២២; ១០៩:២២–២៣ ) ។
អំណោយទានពិសិដ្ឋ
ពិធីបរិសុទ្ធមួយដែលយើងទទួលនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហៅថាអំណោយទានពិសិដ្ឋ ។ ពាក្យ អំណោយទានពិសិដ្ឋ មានន័យថា « អំណោយមួយ » ។ អំណោយទាននៃចំណេះដឹង និងអំណាចនេះមកពីព្រះ ។ ក្នុងអំឡុងពេលអំណោយទានពិសិដ្ឋនោះ យើងធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះ ដែលចងយើងនឹងទ្រង់ និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល ជំពូកទី ១ ) ។
មនុស្សពេញវ័យអាចមានសិទ្ធិទទួលបានអំណោយទានពិសិដ្ឋផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ បន្ទាប់ពីក្លាយជាសមាជិកសាសនាចក្រយ៉ាងហោចណាស់មួយឆ្នាំ ។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីអំណោយទានពិសិដ្ឋ សូមមើល ក្បួនខ្នាតទូទៅ ២៧.២ ។
អាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច និងក្រុមគ្រួសារដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច
ផែនការនៃសុភមង្គលរបស់ព្រះអាចធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងក្រុមគ្រួសារប្រកាន់ខ្ជាប់រហូតហួសពីសេចក្តីស្លាប់ ។ នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ យើងអាចត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់នឹងក្រុមគ្រួសាររបស់យើងសម្រាប់ភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌បានធ្វើឲ្យក្រុមគ្រួសារអាចរស់នៅជាមួយគ្នាជារៀងរហូត ។
បន្ទាប់ពីគូស្វាមីភរិយាបានទទួលអំណោយទានពិសិដ្ឋរបស់ពួកគេក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធហើយ ពួកគេអាចនឹងត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ ឬរៀបការសម្រាប់ភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ កូនៗរបស់ពួកគេអាចត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយពួកគេ ។
ប្ដី និងប្រពន្ធដែលបានផ្សារភ្ជាប់ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធត្រូវរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាដែលពួកគេបានធ្វើដើម្បីទទួលបានពរជ័យនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
រៀនថែមទៀតអំពីគោលការណ៍នេះ
-
ក្បួនខ្នាតទូទៅ ជំពូកទី ២៧ ៖ « ពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធសម្រាប់អ្នកនៅរស់ »
-
Gospel Topics ៖ « Temples », « Endowment », « Marriage »