Kapitulo 8

“Susiha Ako, Oh Dios, ug Hibaloi ang Akong Kasingkasing”

Ang matarung nga mga Santos sa Ulahing mga Adlaw naningkamot sa “pag-ugmad og kinaiya atubangan sa Dios nga mahimong masandigan panahon sa pagsulay.”

Gikan sa Kinabuhi ni Lorenzo Snow

Niadtong Disyembre 15, 1899, si Presidente Lorenzo Snow, nianang higayuna ang Presidente sa Simbahan, namulong sa haya ni Presidente Franklin D. Richards, kinsa nakaserbisyo isip Presidente sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles. Sa hapit na mahuman ang iyang pakigpulong, si Presidente Snow miingon, “Ako naghangyo sa Ginoo sa Israel sa pagpanalangin sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw ug nga kita maandam unta sa mga panghitabo nga hapit na moabut, nga ang atong mga kasingkasing matarung sa atubangan sa Ginoo.”

Sa paghulagway sa panginahanglan sa pagpabilin sa “atong mga kasingkasing nga matarung sa atubangan sa Ginoo,” si Presidente Snow misulti kalabut sa usa ka kasinatian nga nasinati niya ug ni Presidente Richards niadtong mga 1850, sa dihang bag-o pa lang sila nga mga Apostoles. Nianang higayuna, si Presidente Brigham Young nangulo sa pagbag-o sa Simbahan, nanawagan sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw sa tanang dapit sa paghinulsol ug pagbag-o sa ilang pasalig sa pagpuyo nga matarung.

“Sa dihang si Presidente Young nadasig sa pagpanawag sa mga tawo sa paghinulsol ug pagbag-o,” nahinumdom si Presidente Snow, “lig-on kaayo siyang namahayag kabahin sa unsay angayang buhaton sa pipila ka mga tawo—nga ang ilang Priesthood kinahanglang pagakuhaon gikan kanila, tungod sa ilang kapakyas sa pagtuman niini ingon nga mao gayud unta ang ilang buhaton. Ang mga kaigsoonan nga buhi nianang panahona makahinumdom kon unsa ka kusganon ang iyang pagsulti kabahin niining butanga. Nakapatandog kini sa kasingkasing ni Brother Franklin, ug sa akong kasingkasing usab; ug gihisgutan namo og balik kining butanga. Kami nakahukom nga moadto ni Presidente Young ug ihalad namo ang among Priesthood. Kon siya mibati diha sa pangalan sa Ginoo nga wala namo matuman ang among Priesthood, iuli namo kini. Miadto kami kaniya, nakita siya nga nag-inusara, ug miingon kaniya niini. Morag nanglugmaw ang luha sa iyang mga mata sa dihang siya miingon, ‘Brother Lorenzo, Brother Franklin, napalambo gayud ninyo ang inyong Priesthood sa makapahimuot nga paagi ngadto sa Ginoo. Ang Dios mopanalangin kaninyo.’”¹

Sa tibuok niyang kinabuhi, si Presidente Snow nagtinguha nga ang iyang kasingkasing matarung atubangan sa Ginoo, ug siya miawhag usab sa mga Santos sa pagsusi sa ilang kaugalingon nga katakus. Siya namulong uban sa “usa ka paagi nga makapalambo sa atong pagsabut” ang panginahanglan sa pag-ugmad og “tukmang kinaiya, isip mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, atubangan sa Dios nga atong Amahan.”² [Tan-awa sa sugyot 1 sa pahina 146.]

Mga Pagtulun-an ni Lorenzo Snow

Kon kita nakaugmad og tukmang kinaiya, kita masaligong makadapit sa Dios sa pagsusi sa atong mga kasingkasing.

Kusganon nakong gibati, nga ang labing mahinungdanon nga konsiderasyon, ug ang labing makatabang kon kita mobalik ngadto sa kalibutan sa mga espiritu, mao kanang pag-ugmad og tukma ug nindot nga kinaiya isip matinud-anon ug makanunayon nga mga Santos sa Ulahing mga Adlaw dinhi niining kahimtang sa pagsulay.

Diha sa mga panghitabo diin ang usa ka estranghero mo-aplay og trabaho, o sa usa ka kasaligan nga posisyon, kasagaran nagkinahanglan nga siya makahatag og mga papeles nga nagpamatuod sa iyang katakus, gikan sa masaligan nga mga tawo, mga sulat nga rekomendasyon ug pagpaila-ila nga makatabang gayud kaayo niini, makatabang sa pagbaton og pagsalig ug mga pribilehiyo nga lisud maangkon sa laing paagi. Hinoon, sa samang higayon sayon nga makakuha og sinulat nga kinaiya, nga mao ang tawag niini, usa ka kinaiya nga masulod lamang sa tawo sa iyang bulsa; ug, gani, sumala sa akong naobserbahan mao kini kanunay ang nahitabo nga ang mga tawo nagdala sa sinulat nga mga kinaiya nga wala mapamatud-i sa ilang tinuod nga kinaiya.

Adunay pipila kanato nga nailhan nga mga miyembro niini nga Simbahan nga naningkamot og maayo aron mauyonan niadtong naglibut kanila, apan kansang tinuod nga kinaiya, o ang kahiladman sa laing pagkasulti, niana nga mga tawo, gitabunan o nagpakaaron-ingon. … Karon kining pag-ampo nga akong [gipasabut] —“Susiha ako, Oh Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing: sulayi ako, ug hibaloi ang akong mga hunahuna; ug tan-awa kon kanako aduna bay dalan sa pagkadautan, ug mandoi ako sa dalan nga walay katapusan” [Salmo 139:23–24]—mahinungdanon kaayo; usa kini ka pag-ampo nga si David diha sa labing mahinungdanong dalan sa iyang kinabuhi mabinantayon ug sa dakong pagsalig nag-ampo sa Ginoo. Apan adunay mga higayon nga siya mobati og makapaduhaduha ug makapakurog nga pagbati sa kahuyang sa pag-ampo niini nga paagi.

Ako adunay rason nga motuo nga daghan sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, panahon sa dakong bahin sa ilang kinabuhi, makaduol sa Ginoo sa tanang pagsalig ug makahimo niining sama nga pag-ampo—“ Susiha ako, Oh Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing, ug tan-awa kon kanako aduna bay dalan sa pagkadautan;” apan kon kita, isip usa ka katawhan, makapuyo sa ingon aron sa tanang higayon makayukbo sa Ginoo ug makaampo og sama niini, pagkanindot unta niini, pagkanindot niini nga butang nga atong makab-ot diha sa pagkamatarung ug maayong mga buhat! … Ako moawhag nga [matag tawo] mosunod niining pag-ampo ni David, ug makita unsa siya kaduol nga makapuyo sa kahayag nga anaa kaniya, nga kini buhaton isip tinuoray gayud nga kabahin sa iyang pagsimba sa Dios. Daghan ang napakyas sa pag-abut niini nga sumbanan sa kamaayo tungod kay naghimo sila og mga butang diha sa tago diin dili makita sa mortal nga mata, nga adunay kalagmitan nga mopalayo kanila gikan sa Labawng Makagagahum ug motukmod palayo sa Espiritu sa Dios. Ang ingon niana nga mga tawo dili makagamit niini nga pag-ampo kon sila nag-inusara; dili nila kini mahimo gawas kon sila maghinulsol sa ilang mga sala ug tarungon ang sayop nga ilang nahimo, ug determinado nga mobuhat og mas maayo sa umaabut kay sa ilang nahimo sa miagi, ug mougmad og kinaiya atubangan sa Dios nga mahimong masandigan panahon sa pagsulay, ug mopasarang kanila sa pakig-uban sa balaan nga mga binuhat ug sa Amahan mismo kon sila moadto na sa kalibutan sa mga espiritu.

… Kita kinahanglan gayud nga mahimong matinuorong mga lalaki ug matinuorong mga babaye; kinahanglan nga kita adunay pagtuo nga napalambo og maayo, ug kinahanglan nga kita takus sa pakig-uban sa Espiritu Santo nga motabang kanato sa buhat sa pagkamatarung sa tibuok adlaw, aron kita makahimo sa pagsakripisyo sa atong kaugalingong kabubut-on ngadto sa kabubut-on sa Amahan, sa pagpakigbatok sa atong pagkakinaiyanhon, ug paghimo og matarung tungod sa gugma sa paghimo og matarung, sa pagpunting sa atong mata ngadto lamang sa dungog ug himaya sa Dios. Sa pagbuhat niini kinahanglan nga adunay kinahiladmang pagbati sa hunahuna nga nahibalo sa responsibilidad nga atong pagahimoon, nga nasayud sa kamatuoran nga ang Dios nagtan-aw kanato ug nga ang atong matag lihok ug mga motibo nga nag-aghat niini mahatagan og katin-awan; ug kita kinahanglan nga sa kanunay nahisubay [nahiuyon] sa Espiritu sa Ginoo.³ [Tan-awa sa sugyot 2 sa pahina 146.]

Ang mga ehemplo diha sa mga kasulatan nagtudlo kanato unsaon sa pagpalambo sa atong kinaiya.

Daghang mga butang nga akong ganahan sa kinaiya sa mga propeta, ug ilabi na ni Moises. Nakadayeg ako sa iyang determinasyon sa pagtuman sa pulong ug kabubut-on sa Dios kalabut sa Israel, ug sa iyang kaandam sa pagbuhat sa tanan nga mahimo sa tawo, uban sa tabang sa Labawng Makagagahum; ug labaw sa tanan nakadayeg ko sa iyang kaligdong ug kamaunungon ngadto sa Ginoo. …

Ang Dios modayeg sa mga lalaki ug mga babaye karon kinsa nagpadayon diha sa dalan sa pagkamatarung ug kinsa, bisan pa man sa mga gahum ni Satanas nga gihan-ay batok kanila, makaingon, Palayo kanako Satanas [tan-awa sa Lucas 4:8], ug kinsa nagpuyo og Diosnong kinabuhi, ug ang ingon niana nga mga tawo adunay impluwensya sa Dios ug ang ilang mga pag-ampo makatabang kaayo [tan-awa sa Santiago 5:16]. Si Moises, pananglitan, adunay ingon niana nga gahum sa Labawng Makagagahum sa pag-usab sa Iyang [Dios] katuyoan diha sa usa ka piho nga higayon. Kahinumduman nga ang Ginoo nasuko sa mga Israelite ug misulti ni Moises nga sila Iyang pagalaglagon, ug Siya mokuha ni Moises ug mohimo gikan kaniya og talagsaong mga tawo, ug ihatag kaniya ug sa iyang kaliwatan ang unsay Iyang gisaad sa Israel. Apan kining bantugan nga lider ug tighatag sa balaod, matinud-anon sa unsay gisalig kaniya, mibarug sa tunga-tunga ug nangaliyupo sa Ginoo alang sa iyang katawhan; pinaagi sa gahum nga iyang mahimo ug iyang gihimo, nahimo siya nga instrumento sa pagluwas sa katawhan gikan sa mahitabong kalaglagan. [Tan-awa sa Exodo 32:9–11; Hubad ni Joseph Smith, Exodo 32:12.] Unsa ka ligdong ug kamahimayaon si Moises sa panan-aw sa Ginoo, ug pagkadako sa Iyang kalipay nga masayud nga ang Iyang pinili nga katawhan, sa ilang kabadlungon ug kaignorante, aduna pay sama niana nga tawo nga nangulo kanila.

Diha kang Jonas makita usab nato ang nindot nga kinaiya. Diha sa dagkong pagbalud sa tubig, ug nangahadlok na ang mga tiglayag unsaon nila pagluwas sa barko, si Jonas nga nahasol sa tanlag sa wala pag-adto sa Nineve sama sa gimando sa Ginoo, miduol ug misulti nga siya ang hinungdan sa katalagman nga hapit molaglag kanila, ug andam nga maoy isakripisyo alang sa kaayohan niadtong nanakay. [Tan-awa sa Jonas 1:4–12.] Sa ubang mga propeta usab ug sa mga tawo sa Dios, bisan og sila adunay pipila ka higayon, nga sama kang Jonas, nga mipakita og mga kahuyang, adunay nindot ug dalaygon nga makita diha sa ilang kinaiya.⁴ [Tan-awa sa sugyot 3 sa pahina 146.]

Ang matarung nga mga kinaiya molambo sulod kanato sa hinay-hinay kon kita mopakita og pagtuo ug maghinulsol sa mga sayop nga atong nahimo.

Ang ingon niana nga mga kinaiya nga klarong gipakita sa takus nga mga tawo sa karaang panahon dili aksidente o sulagma lamang, ni kini naangkon sa usa lamang ka adlaw, usa ka semana, usa ka bulan, o usa ka tuig, apan sa hinay-hinay nga mga paglambo, mga resulta sa padayon nga kamatinud-anon ngadto sa Dios ug kamatuoran, wala magsalig sa pag-uyon o pagsaway sa mga tawo.

… Kini mahinungdanon nga kita, isip mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, kinahanglang makasabut ug motimaan nga ang kaluwasan moabut pinaagi sa grasya sa Dios ug pinaagi sa pagpalambo diha kanato niadto nga mga baruganan nga midumala niadtong matarung nga mga tawo nga gihisgutan. Ang tumong mao nga dili mohimo og maayo aron daygon sa mga tawo; apan mohimo og maayo tungod kay sa paghimo og maayo atong mapalambo ang pagkadiosnon sulod kanato, ug sa paghimo niini kita mahimong dumadapig sa pagkadiosnon, nga sa kadugayan mahimong kabahin ug tipik sa atong pagkatawo. …

Wala ba kita mobuhat usahay og mga butang nga atong gimahayan? Maayo ra ang tanan basta mohunong kita sa pagbuhat nianang mga butanga sa dihang atong nasayran nga sayop kini; kon atong nakita ang kadautan ug dayon magbag-o, mao lamang kana ang atong mahimo, ug mao lamang ang gipangayo sa matag tawo. Apan sa walay pagduhaduha, ingon usab gayud niini ang uban nga mas naghunahuna sila ug nahadlok nga mahibaloan sa kadaghanan ang sayop nga ilang nahimo kay sa paghimo sa sayop mismo; maghunahuna sila kon unsa kaha ang isulti sa mga tawo kon sila makadungog niini, ubp. Ug, sa laing bahin, ang uban mapugos sa paghimo og pipila ka butang aron mauyunan sa ilang mga higala, ug kon ang ilang mga gihimo dili daygon o dili mahibaloan, mobati sila nga ang ilang paghago walay bili, ug ang unsay maayo nilang nahimo walay kapuslanan.

Karon, kon kita tinuoray nga nagtinguha nga mopaduol sa Dios; kon kita nangandoy sa pagpahimutang sa atong kaugalingon uban sa maayong mga espiritu didto sa mahangturong mga kalibutan; kon kita nangandoy sa pag-ugmad sa atong kaugalingon nianang hugot nga pagtuo nga atong nabasa ug diin ang karaang mga Santos mipahigayon og ingon ka talagsaon nga mga buhat kita kinahanglan, human nato madawat ang Balaang Espiritu, maminaw sa mga paghunghong niini ug mosunod sa mga pag-aghat niini, ug dili mobuhat og bisan unsa nga makapalayo niini kanato: Tinuod kini nga kita huyang nga masaypanon nga mga nilalang nga bisan unsang orasa makapasilo sa Espiritu sa Dios; apan diha-diha dayon nga atong mahibaloan nga kita nakahimo og sayop, kinahanglan kita nga maghinulsol sa sayop nga gihimo ug kutob sa mahimo tarungon o himoong matarung ang sayop nga atong nahimo. Sa paghimo niini atong mapalig-on ang atong kinaiya, atong mapadayon ang atong kaugalingong katuyoan, ug atong mapalig-on ang atong kaugalingon batok sa pagtintal; ug moabut ang panahon nga kita masanapan sa hilabihan nga kita mahingangha sa kalamboan nga atong nahimo sa pagdumala sa kaugalingon, ug pag-uswag.⁵ [Tan-awa sa sugyot 4 sa pahina 147.]

Sa atong paghupot sa atong matarung nga kinaiya, kita mas maduol sa Dios.

Atong nadawat ang Ebanghelyo nga katingalahan sa mga pagpalihok niini: pinaagi sa pagkamasulundon sa mga gikinahanglan niini atong madawat ang labing mahinungdanon nga mga panalangin nga gisaad gayud kanato o gihatag sa katawhan sa tanang panahon sa kalibutan. Apan, sama sa gamayng bata nga may dulaan, kita usab kasagaran motagbaw sa atong kaugalingon sa madunot nga mga butang sa panahon, malimot sa atong mga oportunidad nga mapalambo sulod kanato ang mahinungdanon, ang mahangturon nga mga baruganan sa kinabuhi ug kamatuoran. Ang Ginoo gusto nga mougmad og mas suod nga relasyon tali sa Iyang Kaugalingon ug kanato; gusto Siya nga kita molambo diha sa atong pagkatawo ug mouswag ang atong salabutan, ug kini mahimo lamang pinaagi sa walay katapusang Ebanghelyo nga giandam ilabi na niini nga katuyoan. Miingon si Apostol Juan: “Ang tanan nga nagabaton sa maong paglaum kaniya nagaputli sa ilang kaugalingon maingon nga kadto Siya (Kristo) putli man.” [1 Juan 3:3.] Ang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw naggamit ba sa mga baruganan sa Ebanghelyo sa ilang kinabuhi, ug sa ingon nakatuman sa plano sa Dios?

… Unsa ang atong mahimo ubos sa mga kahimtang aron nga mas mapauswag ang atong kaugalingon sa pagkamatarung ngadto sa atong Dios? Unsa ang mga kaayohan, mga panalangin ug mga pribilehiyo ang mahimo niining pamaagi sa kaluwasan, nga atong gisunod, ug unsa ang mga paagi nga kinahanglan natong buhaton aron matuman kini? Kon adunay sakripisyo nga gikinahanglan dako kining kahigayunan sa tanan niadtong kinsa nangandoy sa pagkat-on sa ilang relihiyon, ug kinsa naningkamot sa pagtuman sa mga gikinahanglan niini, pinaagi sa pagsunod niini diha sa ilang matag adlaw nga kinabuhi, sa pagpakita sa ilang kaandam sa pagyukbo ngadto sa kabubut-on ni Jehova, sa pag-ila sa iyang gahum panahon sa kalisdanan ingon man panahon sa kalamboan.

… Maayo kini nga susihon ang atong kaugalingon, mag-ampo nga mag-inusara, aron sa pagtino kon unsa na ang atong kahimtang … atubangan sa Ginoo, aron kon gikinahanglan atong mabag-o ang atong kakugi ug kamatinud-anon, ug mapalambo ang atong maayo nga mga buhat.

Walay duhaduha, kalabut sa mga tawo isip kinatibuk-an, nga kita nag-uswag gayud sa panan-aw sa Dios. Apan bisan ingon kini niini, nakahibalo ko nga adunay mga tawo taliwala kanato nga gihatagan og espirituhanong mga gasa nga angayang ugmaron, nga mahimo nilang palamboon, kon gusto nila, ngadto sa mas maayo nga kahimtang kay sa kahimtang niini karon, ug kinsa makahimo sa paglihok nga mas paspas diha sa mga pamaagi sa pagkabalaan ug mas maduol ngadto sa Ginoo. Apan ang espiritu nga anaa sa mga butang sa kalibutan mao ang naglihok diha kanila mao nga dili nila mapalambo kadtong espirituhanong mga gahum ug mga panalangin; dili nila mabutang ang ilang kaugalingon nianang pakigsuod sa Ginoo nga mao ang ilang pribilehiyo nga angayang maangkon.⁶

Ang atong kinaiya, isip mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, kinahanglang magpabiling sagrado, bisan unsa pa ang mahitabo o sakripisyo. Ang kinaiya, nga giuyunan sa Dios angayang batunan, bisan pa man kon gikinahanglan ang tibuok kinabuhi nga padayong paglimud sa kaugalingon.

Samtang nagpuyo sa ingon kita makapangandoy … , uban sa hingpit nga kasigurohan nga … kita pagakoronahan uban sa anak nga mga lalaki ug anak nga mga babaye sa Dios, ug maangkon ang bahandi ug himaya sa Celestial nga gingharian.⁷ [Tan-awa sa sugyot 5 sa pahina 147.]

Mga Sugyot alang sa Pagtuon ug Pagtudlo

Hunahunaa kini nga mga ideya samtang ikaw nagtuon sa kapitulo o samtang ikaw nangandam sa pagtudlo. Alang sa dugang nga tabang, tan-awa sa mga pahina v–viii.

Sa imong pagribyu sa asoy sa mga pahina 137 ug 139, unsa ang imong nakat-unan sa mga binuhatan ni Elder Lorenzo Snow ug Elder Franklin D. Richards? Hunahunaa kon unsaon nimo sa pagpakigbahin kini nga mga baruganan nganha sa mga sakop sa pamilya o sa uban.
Si Presidente Snow miingon, “Kita kinahanglan nga mahimong matinuorong mga lalaki ug matinuorong mga babaye” (pahina 141). Unsa sa imong hunahuna ang ipasabut sa matinuorong mga lalaki ug matinuorong mga babaye?
Hunahunaa ang obserbasyon ni Presidente Snow mahitungod sa mga ehemplo ni Moises ug ni Jonas (mga pahina 141–43). Unsa ang imong nakita sa matag usa niini nga mga asoy nga makatabang kanato sa pagpalambo sa atong kinaiya?
Pamalandonga ang tibuok unang paragraph sa pahina 144. Ngano sa imong hunahuna nga kita kinahanglan man nga masayud sa atong mga sayop aron mapalig-on ang atong kinaiya? Unsaon nato pagtugot sa atong kaugalingon nga makita ang atong kaugalingong mga kalapasan nga dili mawad-an og paglaum?
Ribyuha ang tambag ni Presidente Snow sa katapusang seksyon sa kapitulo (mga pahina 144–46). Hunahunaa ang paggahin og panahon sa pagsusi sa imong kaugalingon ug pagtino kon unsa na ikaw sa atubangan sa Ginoo.

May Kalabutan nga mga Kasulatan: Salmo 24:3–5; 2 Pedro 1:2–11; Mosiah 3:19; Alma 48:11–13, 17; Ether 12:25–28; D&P 11:12–14; 88:63–68

Tabang sa Pagtudlo: Hangyoa ang mga partisipante sa pagpili og usa ka seksyon sa kapitulo ug basahon kini sa hilum. Dapita sila sa pagpundok diha sa mga grupo sa duha o tulo ka mga tawo kinsa mipili sa sama nga seksyon ug hisguti unsay ilang nakat-unan.

Presidente Franklin D. Richards

Bisan og si Jonas “mipakita og mga kahuyang,” kita makakat-on sa iyang “nindot ug dalaygon” nga mga kinaiya.