ព្រះបញ្ញត្តិដែលឲ្យបង្កើតកូនជាច្រើនឡើង ហើយមានពាសពេញលើផែនដី

សេចក្ដីផ្ដើម

ព្រះបញ្ញត្តិដែលឲ្យបង្កើតកូនជាច្រើនឡើង ហើយមានពាសពេញលើផែនដី គឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់ក្រៃលែងនៃផែនការដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ហើយនៅតែមានអានុភាពនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ ។ មេរៀននេះនឹងជួយសិស្សឲ្យឃើញថា ពួកគេអាចត្រូវបានដឹកនាំនៅក្នុងការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេអំពីការនាំកូនចៅមកកាន់ផែនដី នៅពេលពួកគេសិក្សាប្រសាសន៍របស់ព្យាការីដែលកំពុងរស់នៅទាំងឡាយ ហើយស្វែងរកការដឹកនាំពីព្រះវរបិតាសួគ៌តាមរយៈការអធិស្ឋាន ។

ការអានពីសាវតា

នែល អិល អាន់ឌើរសិន “Children,”Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ២៨–៣១ ។
រ័សុល អិម ណិលសុន “Abortion: An Assault on the Defenseless,”Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ៣២–៣៧ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

លោកុប្បត្តិ ១:២៧–២៨; ៩:១; ៣៥:១១

ព្រះបញ្ញត្តិដើម្បីឲ្យមានកូនចៅ នៅតែបន្ដមានអានុភាព

សូមសរសេរជួរខាងក្រោមនេះពី « ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » នៅលើក្ដារខៀន មុនចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ ៖

« ព្រះបញ្ញត្តិទីមួយដែលព្រះបានប្រទានដល់លោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ា ទាក់ទងទៅនឹងសមត្ថភាពរបស់ពួកគេសម្រាប់ភាពជាឪពុកម្ដាយ ក្នុងនាមជាស្វាមី និងភរិយា ។ យើងសូមប្រកាសថា ព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះសម្រាប់កូនចៅរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបង្កើតកូនចៅឲ្យចម្រើនជាច្រើនឡើងឲ្យមានពាសពេញលើផែនដីនោះ នៅតែឲ្យប្រតិបត្តិនៅឡើយ » ។

សូមចាប់ផ្ដើមបង្រៀនដោយការសួរ ៖

តើអ្នកមានគំនិតអ្វីខ្លះ នៅពេលអ្នកពិចារណាពីប្រយោគទាំងពីរនេះ ?

សូមឲ្យសិស្សសិក្សាក្នុង លោកុប្បត្តិ ១:២៧–២៨, លោកុប្បត្តិ ៩:១ និង លោកុប្បត្តិ ៣៥:១១ ដោយរកមើលឈ្មោះរបស់បុគ្គលណាខ្លះ ដែលព្រះបានបញ្ជាឲ្យបង្កើតកូនជាច្រើនឡើង ហើយមានពាសពេញលើផែនដី ។ អ្នកអាចលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យភ្ជាប់បទគម្ពីរយោងទាំងនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ដោយបង្កើតជាចំណងបទគម្ពីរមួយ ។ សូមប្រាកដថាសិស្សយល់ថា បទបញ្ញត្តិនេះត្រូវបានប្រទាននៅរាល់សម័យកាន់កាប់ត្រួតត្រានៃដំណឹងល្អ ។

សូមបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន នៃ កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« វាគឺជាអភ័យឯកសិទ្ធិដ៏មហិមាមួយដែលស្វាមី និងភរិយាមួយគូ អាចមានកូនដើម្បីផ្ដល់នូវរាងកាយខាងសាច់ឈាមដល់កូនចៅខាងវិញ្ញាណទាំងនេះរបស់ព្រះ ។ យើងជឿលើក្រុមគ្រួសារទាំងឡាយ ហើយយើងជឿជាក់លើកូនចៅទាំងអស់ ។

« នៅពេលមានទារកមួយកើតមកក្នុងចំណងប្ដី និងប្រពន្ធ នោះ ពួកគេកំពុងតែបំពេញផ្នែកមួយនៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ក្នុងការនាំកូនចៅមកកាន់ផែនដី » ( “Children,”Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ២៨ ) ។

សូមសង្កត់ធ្ងន់លើប្រយោគចុងក្រោយនៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយបង្ហាញនូវគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលប្ដី និងប្រពន្ធមួយគូនាំកូនម្នាក់មកកាន់ផែនដី នោះពួកគេកំពុងតែបំពេញផ្នែកមួយនៃផែនការនៃសុភមង្គលរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ សូមយោងទៅប្រយោគទាំងឡាយដែលនៅលើក្ដារខៀន ហើយសូមសួរ ៖

តាមរយៈពួកព្យាការីសម័យទំនើបរបស់ព្រះអម្ចាស់ តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជា ទ្រង់បានបញ្ជានូវបទបញ្ញត្តិដូចគ្នានេះម្ដងហើយម្ដងទៀតឲ្យ « បង្កើតកូនជាច្រើនឡើង ហើយមានពាសពេញលើផែនដី » នៅក្នុងសម័យទំនើបរបស់យើងនេះ ? ( ជាឧទាហរណ៍មួយ អ្នកអាចប្រាប់សិស្សថា តាំងពីឆ្នាំ ១៩៦០ មក អត្រាកំណើតដែលមកពីម្ដាយដែលបានរៀបការរួចនៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកបានធ្លាក់ចុះរហូតដល់ ៤៥ ភាគរយ ) ។
តើមានហេតុផលដែលអាចមានណាខ្លះ ដែលបញ្ជាក់ពីមូលហេតុក្នុងការមានទំនោរមួយសម្រាប់គូស្វាមីភរិយាដែលបានរៀបការរួចឲ្យមានកូនតែពីរបីនោះ ? ( ចម្លើយអាចរួមមាននូវរឿងដូចជា កង្វះខាងហិរញ្ញវត្ថុ បញ្ចប់ការសិក្សា និងរង់ចាំរហូតដល់មានការងារមួយ ) ។
តើការយល់ដឹងមួយអំពីផែនការរបស់ព្រះសម្រាប់កូនចៅរបស់ទ្រង់ អាចជួយដល់ប្ដី និងប្រពន្ធដែលកំពុងតែសម្រេចចិត្តថាមានកូននៅពេលណា និងត្រូវមានកូនចំនួនប៉ុន្មាន យ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?

សូមពន្យល់ថា ប្ដី និងប្រពន្ធទាំងឡាយនឹងទទួលបាននូវពរជ័យជាច្រើនពីព្រះ ដែលនឹងជួយពួកគេឲ្យកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិនេះឲ្យចិញ្ចឹមកូនៗ ទោះបីជាអំឡុងពេលនៃការលំបាកក្ដី ។ សូមចែកចាយនូវបទពិសោធន៍ខាងក្រោមនេះមកពីជីវិតរបស់អែលឌើរ ចេមស៍ អូ មេសឹន នៃពួកចិតសិបនាក់ ដែលបានតំណាលដោយអែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន ៖

« អែលឌើរ មេសឹន បានមាននូវបទពិសោធន៍ [ មួយ ] គឺបន្ទាប់ពីប៉ុន្មានសប្ដាហ៍ក្រោយពីអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់លោក ដែលបានជួយលោកឲ្យផ្ដល់អាទិភាពទៅលើទំនួលខុសត្រូវលើគ្រួសាររបស់លោក ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ ៖

« ‹ មែរី និងខ្ញុំបានដោះសារថា ដើម្បីឲ្យខ្ញុំទៅរៀននៅសាលាពេទ្យបាន វាចាំបាច់ឲ្យគាត់នៅបន្ដធ្វើការ ។ ទោះបីជាការណ៍នេះមិនមែនជាអ្វីដែលពួកយើង[ ធ្លាប់ ] ចង់ធ្វើក្ដី ក៏ការមានកូនចៅត្រូវតែមកតាមក្រោយដែរ ។ [ ខណៈដែលកំពុងមើលទស្សនាវដ្ដីសាសនាចក្រមួយនៅឯផ្ទះឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំ ] ខ្ញុំបានឃើញនូវអត្ថបទមួយដោយអែលឌើរ ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ដែលកាលនោះលោកនៅក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកដប់ពីរនាក់នៅឡើយ លោកបាន [ បញ្ជាក់ ] ពីទំនួលខុសត្រូវទាក់ទងទៅនឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ យោងតាមអែលឌើរ ឃឹមបឹល នោះមានការទទួលខុសត្រូវដ៏ពិសិដ្ឋមួយគឺ ដើម្បីបង្កើតកូនចៅឲ្យចម្រើនជាច្រើនឡើងឲ្យមានពាសពេញលើផែនដី ។ ផ្ទះឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំ [ នៅក្បែរ ] អគាររដ្ឋបាលរបស់សាសនាចក្រ ។ ភា្លមនោះ ខ្ញុំបានដើរទៅកាន់ការិយាល័យ ហើយ ៣០ នាទី ក្រោយពីបានអានអត្ថបទរបស់លោក ខ្ញុំបានឃើញថាខ្លួនខ្ញុំកំពុងតែអង្គុយលើតុទល់មុខតុធ្វើការរបស់អែលឌើរ ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល › ។ ( ហេតុការណ៍នេះនឹងមិនបានងាយយ៉ាងនោះទេនៅសព្វថ្ងៃនេះ ) ។

« ‹ ខ្ញុំបានពន្យល់ថា ខ្ញុំចង់ក្លាយជាវេជ្ជបណ្ឌិតម្នាក់ ។ វាគ្មានជម្រើសណាផ្សេងឡើយ ក្រៅពីផ្អាកការមានកូនសិន ។ អែលឌើរ ឃឹមបឹល បានស្ដាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ ហើយបន្ទាប់មក បានឆ្លើយដោយសំឡេងដ៏ស្រទន់មួយថា « បងប្រុស មេសឹន តើព្រះអម្ចាស់នឹងចង់ឲ្យបងប្រុសរំលងព្រះបញ្ញត្តិដ៏សំខាន់មួយរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យបងប្រុសក្លាយជាវេជ្ជបណ្ឌិតមួយរូបឬ ? ដោយមានជំនួយពីព្រះអម្ចាស់ បងប្រុសអាចមានគ្រួសារផ្ទាល់ខ្លួន ហើយនៅតែក្លាយទៅជាវេជ្ជបណ្ឌិតមួយរូប ។ តើសេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្រុសនៅឯណា ? › »

« អែលឌើរ មេសឹន បានបន្ដ ៖ ‹ កូនទីមួយរបស់យើងបានកើតមកមិនដល់មួយឆ្នាំក្រោយពីនោះផង ។ ម៉ារី និងខ្ញុំបានខិតខំធ្វើការជាខ្លាំង ហើយព្រះអម្ចាស់បានបើកបង្អួចទាំងឡាយនៃស្ថានសួគ៌ › ។ គ្រួសារមេសឹន ត្រូវបានប្រទានពរឲ្យមានកូនពីរនាក់បន្ថែមទៀត មុនពេលលោកបានរៀនចប់ពីសាលាពេទ្យបួនឆ្នាំក្រោយមក » ( “Children,” ទំព័រ ២៩ ) ។

តើបទពិសោធន៍នេះបានបំផុសអ្នកអ្វីខ្លះ ?

សូមសង្កត់ធ្ងន់ថា ការរៀបការគឺជាផ្នែកមួយដ៏ចាំបាច់ក្នុងការកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិដើម្បីឲ្យមានកូនចៅ ។ សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដែលចេញមកពីការប្រកាសអំពីក្រុមគ្រួសារ ៖

« កូនចៅមានសិទ្ធនឹងទទួលកំណើតមកក្នុងចំណងនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ ហើយនឹងត្រូវបានចិញ្ចឹមបីបាច់ដោយឪពុកម្ដាយ ដែលគោរពប្រតិបត្តិតាមសច្ចានៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយស្មោះត្រង់ទាំងស្រុង » ។

តើកូនចៅទាំងឡាយទទួលបាននូវគុណប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ នៅពេលពួកគេបានកើតមក « ក្នុងចំណងនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ » ?
តើអ្នកមានគំនិត និង អារម្មណ៍អ្វីខ្លះ អំពីការជួយព្រះវរបិតាសួគ៌បំពេញតាមផែនការរបស់ទ្រង់ ដោយការនាំយកកូនចៅទាំងឡាយមកក្នុងពិភពលោកនេះ ?

នីហ្វៃទី ១ ១៥:១១; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២៩:៦

ការស្វែងរកការដឹកនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់

សូមបង្ហាញនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដែលមកពីអែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ៖

« ពេលវេលា ដើម្បីមានកូន និង ចំនួនកូនដែលត្រូវមាន គឺជាការសម្រេចចិត្តដ៏សម្ងាត់ដែលត្រូវធ្វើឡើងរវាងស្វាមី និងភរិយា និងព្រះអម្ចាស់ ។ ការណ៍ទាំងនេះគឺជាការសម្រេចចិត្តដ៏ពិសិដ្ឋ — ជាការសម្រេចចិត្តដែលគួរតែត្រូវបានធ្វើឡើងដោយមានការអធិស្ឋានដ៏ស្មោះត្រង់ និងធ្វើដោយមានសេចក្ដីជំនឿដ៏អស្ចារ្យ » ( “Children,” ទំព័រ ២៨; អក្សរទ្រេតត្រូវបានបន្ថែម ) ។

តើវាមានន័យយ៉ាងណាដែលថាការសម្រេចចិត្តទាំងនេះគួរតែ « ធ្វើដោយមានសេចក្ដីជំនឿដ៏អស្ចារ្យ » នោះ ?

សូមឲ្យសិស្សសិក្សានៅក្នុង នីហ្វៃទី ១ ១៥:១១ និង គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ២៩:៦ ដើម្បីរៀនពីគោលការណ៍ខ្លះៗដែលស្វាមី និងភរិយាទាំងឡាយអាចប្រើប្រាស់បាន នៅពេលពួកគេកំពុងស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួរអំពី ពេលវេលា ដើម្បីមានកូន និង ចំនួន កូនដែលត្រូវមាន ។

តើអ្នកបានរកឃើញគោលការណ៍អ្វីខ្លះចេញពីបទគម្ពីរទាំងនេះ ដែលអាចជួយដល់ស្វាមី និងភរិយាទាំងឡាយដែលសម្រេចចិត្តថាត្រូវមានកូននៅពេលណា និងត្រូវមានកូនចំនួនប៉ុន្មាននោះ ? ( សូមសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ នៅពេលស្វាមី និងភរិយា អនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ និងស្វែងរកព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងការអធិស្ឋាន នោះទ្រង់នឹងដឹកនាំពួកគេនៅក្នុងការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេអំពីការមានកូន ) ។
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់សម្រាប់ស្វាមី និងភរិយាទាំងឡាយត្រូវប្រឹក្សាជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់អំពីបញ្ហាទាំងនេះ ?

សូមបង្ហាញនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយសូមសុំឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« តើគូស្វាមីភរិយាមួយគូគួរមានកូនចំនួនប៉ុន្មាននាក់ ? កូនទាំងអស់ដែលពួកគេអាចថែទាំបីបាច់បាន ! ពិតណាស់ ក្នុងការថែទាំកូនចៅ មិនមានន័យត្រឹមតែគ្រាន់តែផ្ដល់កំណើតដល់ពួកគេនោះទេ ។ កូនចៅទាំងឡាយត្រូវតែបានទទួលនូវការស្រឡាញ់ ការថែទាំបីបាច់ ការបង្រៀន ការផ្គត់ផ្គង់ចំណីអាហារ សំលៀកបំពាក់ ផ្ទះជ្រកកោន និងមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីក្លាយជាឪពុកម្ដាយដ៏ល្អខ្លួនឯងផង » ( “The Great Plan of Happiness,”Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ៧៥ ) ។

តើការបង្រៀនរបស់អែលឌើរ អូក អាចជួយដល់គូស្វាមីភរិយាមួយគូឲ្យសម្រេចចិត្តពីចំនួនកូនដែលត្រូវមានដោយរបៀបណា ?

អំឡុងពេលមេរៀននេះ សូមប្រយ័ត្នជាមួយនឹងសិស្សទាំងឡាយដែលមិនអាចមានឱកាសដើម្បីក្លាយជាឪពុកម្ដាយនៅក្នុងជីវិតនេះ ។ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដែលមកពីអែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន អាចជាប្រយោជន៍បាន ៖

« ការចិញ្ចឹមកូនអាច … ជាប្រធានបទដ៏ឈឺចាប់មួយសម្រាប់គូស្វាមីភរិយាដ៏សុចរិតទាំងឡាយ ដែលរៀបការ ហើយដឹងថា ពួកគេមិនអាចមានកូនចៅ ដូចដែលពួកគេបានទន្ទឹងចាំយ៉ាងអន្ទះសារជាខ្លាំង ឬសម្រាប់ស្វាមី និងភរិយាមួយគូដែលគ្រោងមានគ្រួសារដ៏ធំមួយ ប៉ុន្ដែត្រូវបានប្រទានតែត្រឹមគ្រួសារតូចមួយប៉ុណ្ណោះ ។

« យើងមិនអាចពន្យល់បានពីការលំបាកទាំងឡាយនៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើងជានិច្ចនោះទេ ។ ពេលខ្លះជីវិតមើលទៅហាក់ដូចជាមិនយុត្តិធម៌ទាល់តែសោះ — ជាពិសេសនៅពេលបំណងប្រាថ្នាដ៏ធំបំផុតរបស់យើងគឺដើម្បីធ្វើអ្វីដែលពិតជាអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាមក ។ ក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ ខ្ញុំសូមធានាដល់អ្នកថា សេចក្ដីសន្យានេះគឺពិតប្រាកដ ៖ ‹ សមាជិកដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងឡាយដែលកាលៈទេសៈមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេទទួលបាននូវពរជ័យទាំងឡាយនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច និងពរជ័យនៃភាពជាឪពុកម្ដាយនៅក្នុងជីវិតនេះ នោះពួកគេនឹងទទួលបាននូវពរជ័យដែលបានសន្យាទាំងអស់នៅក្នុងភាពដ៏អស់កល្បជានិច្ច [ នៅពេល ] ដែលពួកគេកាន់តាមសេចក្ដីសញ្ញាទាំងឡាយដែលពួកគេបានធ្វើជាមួយនឹងព្រះ › [ សៀវភៅក្បួនខ្នាតភាគ ២ ៖ ការគ្រប់គ្រងសាសនាចក្រ ( ឆ្នាំ ២០១០ ) ចំណុច ១.៣.៣ ] » (“Children,” ទំព័រ ៣០ )។

ទំនុកដំកើង ១២៧:៣; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥៩:៦

ភាពស័ក្ដិសិទ្ធិនៃជីវិត

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ទំនុកដំកើង ១២៧:៣ ឮៗ ។

តើឃ្លា « កូនចៅជាមរតកមកពីព្រះយេហូវ៉ា » មានន័យដូចម្ដេច ? ( កូនចៅគឺជាអំណោយទានមួយមកពីព្រះ ) ។

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដែលចេញមកពីការប្រកាសអំពីក្រុមគ្រួសារ ៖ « យើងសូមបញ្ជាក់នូវការញែកចេញជាបរិសុទ្ធនៃជីវិត និងសារៈសំខាន់នៃជីវិតនៅក្នុងផែនការដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះ » ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីគោលការណ៍នេះ ៖ នៅពេលយើងយល់ថា កូនចៅគឺជាអំណោយមកពីព្រះ នោះយើងយល់កាន់តែច្បាស់អំពីការញែកចេញជាបរិសុទ្ធនៃជីវិតរបស់ពួកគេ ។ នៅក្នុងផ្នែកជាច្រើននៃពិភពលោកនេះ មានការរំលូតកូនដែលគិតថាជាការទទួលយកបាន ហើយមានការរំលូតកូនជាច្រើនលានដងធ្វើឡើងរាល់ឆ្នាំ ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីគោលនយោបាយរបស់សាសនាចក្រស្ដីពីការរំលូតកូន នោះសូមចែកចាយនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះ ហើយសូមឲ្យសិស្សស្ដាប់នូវកាលៈទេសៈនានា ដែលការរំលូតកូនមួយអាចត្រូវបានលើកលែង ៖

« ជីវិតរបស់មនុស្ស គឺជាអំណោយទានដ៏ពិសិដ្ឋមួយមកពីព្រះ ។ ការរំលូតដោយជម្រើសសម្រាប់ភាពសុខស្រួលរបស់បុគ្គល ឬសង្គមនោះ គឺជាការផ្ទុយទៅនឹងព្រះទ័យ និងព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។ … ព្យាការីថ្ងៃចុងក្រោយបានបដិសេធនូវការរំលូតកូន ដោយយោងទៅតាមសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះអម្ចាស់ថា ‹ អ្នកមិនត្រូវ … សម្លាប់ឲ្យសោះ ឬប្រព្រឹត្តអំពើអ្វីដូចនោះឲ្យសោះ › ( គ. និង ស. ៥៩:៦ ) ។ ដំបូន្មានរបស់ពួកលោកអំពីបញ្ហានេះគឺច្បាស់លាស់ណាស់ ៖ សមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ មិនត្រូវចុះចូល ធ្វើ លើកទឹកចិត្ត បង់ថ្លៃ ឬរៀបចំឲ្យមានការរំលូតកូនឡើយ ។ សមាជិកសាសនាចក្រដែលលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរំលូតកូនតាមរបៀបណាក្ដី អាចទទួលរងនូវវិន័យរបស់សាសនាចក្រ ។

« អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្របានមានប្រសាសន៍ថា មានកាលៈទេសៈលើកលែងខ្លះអាចអនុញ្ញាតឲ្យមានការរំលូតកូនបាន ដូចជាការមានគភ៌ដែលជាលទ្ធផលនៃការស្មន់ ឬការរំលោភ នៅពេលដែលជីវិត ឬសុខភាពរបស់ម្ដាយត្រូវបានវិនិច្ឆ័យដោយអ្នកមានអំណាចខាងវេជ្ជសាស្ដ្រថានឹងរងគ្រោះថ្នាក់ជាដំណំ ឬនៅពេលដែលទារកនោះត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយអ្នកមានអំណាចខាងវេជ្ជសាស្ដ្រថាទទួលរងការខូចខាតជាខ្លាំង ដែលនឹងមិនអាចឲ្យទារកនោះរស់បាន ហួសពីការកើតមកនោះឡើយ ។ ប៉ុន្ដែទោះបីជាយ៉ាងណា កាលៈទេសៈទាំងនេះមិនបានលើកលែងដោយស្វ័យប្រវត្តិចំពោះការរំលូតកូននោះទេ ។ អស់អ្នកដែលប្រឈមមុខទៅនឹងកាលៈទេសៈបែបនេះ គួរតែគិតអំពីការរំលូតកូន ទាល់តែក្រោយពីបានពិភាក្សាជាមួយនឹងអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រក្នុងតំបន់របស់ពួកគេហើយ និងទទួលបានការបញ្ជាក់តាមរយៈការអធិស្ឋានដ៏ស្មោះត្រង់តែប៉ុណ្ណោះ » ( ប្រធានបទដំណឹងល្អ “Abortion,” lds.org/topics ) ។

តើនៅក្រោមកាលៈទេសៈលើកលែងណាខ្លះ ដែលការរំលូតកូនអាចត្រូវបានអនុញ្ញាត ?
ទោះបីជានៅពេលដែលកាលៈទេសៈទាំងនោះកើតមានក្ដី តើអ្នកដែលគិតពីការរំលូតកូនទាំងនោះត្រូវស្វែងរកការប្រឹក្សាដូចម្ដេច ?

សូមចែកចាយនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដើម្បីជួយឲ្យសិស្សយល់ថា ការសុំកូនមកចិញ្ចឹមគឺជាជម្រើសមួយមិនសូវអាត្មានិយមឡើយ បើប្រៀបទៅនឹងការរំលូតកូននោះ ៖

« យើង … បង្ហាញនូវការគាំទ្ររបស់យើងចំពោះឪពុក ឬម្ដាយដែលមិនបានរៀបការ ដែលដាក់កូនចៅរបស់ពួកគេឲ្យគេសុំទៅចិញ្ចឹមនៅក្នុងគេហដ្ឋានដ៏កក់ក្ដៅដោយមានម្ដាយ និងឪពុកត្រឹមត្រូវ ។ យើងក៏បង្ហាញការគាំទ្ររបស់យើងដល់ម្ដាយ និងឪពុកទាំងឡាយដែលបានរៀបការដែលសុំកូនទាំងនេះមកចិញ្ចឹមផងដែរ ។

« … ការមានទំនាក់ទំនងដ៏ត្រឹមត្រូវ កក់ក្ដៅ និងថិតថេរជាមួយទាំងឪពុក និងម្ដាយនោះ វាជាការសំខាន់មួយសម្រាប់សុខុមាលភាពរបស់កូនម្នាក់ ។ នៅពេលជ្រើសរើសដើម្បីសុំកូនមកចិញ្ចឹម នោះឪពុកម្ដាយដែលមិនបានរៀបការ បានផ្ដល់ដល់កូនរបស់ពួកគេ នូវពរជ័យដ៏សំខាន់បំផុតនេះ ។ ការសុំកូនមកចិញ្ចឹមគឺមិនមែនអាត្មានិយមនោះទេ ប៉ុន្ដែជាការសម្រេចចិត្តមួយប្រកបដោយក្ដីស្រឡាញ់ ដែលផ្ដល់ពរដល់កូននោះ ឪពុកម្ដាយពីកំណើត និងឪពុកម្ដាយចិញ្ចឹមនៅក្នុងជីវិតនេះ និងពេញទាំងភាពអស់កល្ប » ( សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់គណៈប្រធានទីមួយ ថ្ងៃទី ៤ ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០០៦ ដូចដែលបានដកស្រង់នៅក្នុង Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ៣៧ ) ។

នៅពេលអ្នកបញ្ចប់មេរៀននេះ សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីសេចក្ដីអំណរដែលកូនចៅទាំងឡាយបាននាំមកដល់ជីវិតរបស់អ្នក ។ សូមលើកទឹកចិត្តដល់សិស្សឲ្យរៀបចំដោយសក្ដិសមសម្រាប់ឱកាសដ៏ពិសិដ្ឋក្នុងការនាំកូនចៅមកកាន់ពិភពលោកនេះ ។

ការអានរបស់សិស្ស

លោកុប្បត្តិ ១:២៧–២៨; ៩:១; ៣៥:១១;ទំនុកដំកើង ១២៧:៣; នីហ្វៃទី ១ ១៥:១១; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២៩:៦; ៥៩:៦; ម៉ូសេ ២:២៧–២៨ ។
នែល អិល អាន់ឌើរសិន “Children,”Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ២៨–៣១ ។