អាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច

សេចក្ដីផ្ដើម

អាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ជាការចាំបាច់សម្រាប់ការលើកតម្កើងឡើងនៅក្នុងសិរីល្អដ៏ខ្ពស់បំផុតនៃនគរសេឡេស្ទាល ហើយយើងទទួលបានវាតែតាមរយៈការផ្សារភ្ជាប់ដោយសិទ្ធិអំណាចត្រឹមត្រូវនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធតែប៉ុណ្ណោះ ហើយបន្ទាប់មកបន្ដរស់នៅតាមសេចក្ដីសញ្ញាដែលយើងបានធ្វើនាពេលនោះ ។ មេរៀននេះនឹងបញ្ជាក់សារជាថ្មីដល់សិស្សថា ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយនឹងមនុស្សត្រឹមត្រូវម្នាក់ នៅកន្លែងដ៏ត្រឹមត្រូវ ដោយសិទ្ធិអំណាចត្រឹមត្រូវ គឺជាការសម្រេចចិត្តមួយដ៏មានសារៈសំខាន់បំផុតដែលពួកគេធ្លាប់ធ្វើពីមុនមក ។

ការអានពីសាវតា

រ័សុល អិម ណិលសុន « Celestial Marriage » Ensign ឬLiahonaខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ៩២–៩៥ ។
« Honorable, Happy, Successful Marriage » ជំពូកទី ១៨ នៅក្នុងTeachings of Presidents of the Church: Spencer W. Kimball ( ឆ្នាំ ២០០៦ ) ទំព័រ ១៨៩–២០១ ។
ឃ្រី អិល ឃូហ្វដ « Marriage in the Lord’s Way, Part One »Ensign ខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៩៩៨ ទំព័រ ៧–១២ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១៣២:១–២៤

គោលលទ្ធិនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច

សូមពន្យល់ថា សារៈសំខាន់នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវបានបង្រៀន តាំងពីជំនាន់ដើមដំបូងនៃសាសនាចក្រមកម្ល៉េះ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី គោលលទ្ធិនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនេះមិនត្រូវបានបង្រៀនយ៉ាងទូលំទូលាយដោយព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ទេ រហូតទាល់តែចូលដល់ជំនាន់ក្រុងណៅវូ ។ សូមបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចតទៅនេះដោយ អែលឌើរ ប៉ាលី ភី ប្រាត្ត ( ឆ្នាំ ១៨០៧–៥៧ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ដែលពិពណ៌នាអំពីអារម្មណ៍របស់លោក នៅពេលលោកបានរៀនជាលើកដំបូងថា អាពាហ៍ពិពាហ៍អាចនៅបន្ដរហូតដល់អស់កល្បជានិច្ច ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវគ្គនេះឮៗ ៖

« វាចេញពី [ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ] ដែលខ្ញុំបានរៀនថា ភរិយាជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអាចត្រូវបានរក្សាទុកដល់ខ្ញុំសម្រាប់ក្នុងកាលវេលា និងរហូតដល់អស់ទាំងភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ … វាចេញពីលោកដែលខ្ញុំបានរៀនថា យើងអាចបណ្ដុះនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ទាំងនេះ ហើយវាលូតលាស់ និងរីកចម្រើនឡើងដូចគ្នានៅក្នុងពេលអស់កល្បអស់កាលជានិច្ច ខណៈលទ្ធផលនៃការរួមគ្នាដ៏មិនចេះចប់របស់យើងនឹងបង្កបង្កើតជាកូនជាចៅរាប់មិនអស់ដូចផ្កាយនៅលើស្ថានសួគ៌ ឬខ្សាច់នៅលើឆ្នេរសមុទ្រ ។ … ខ្ញុំបានស្រឡាញ់វាពីមុនមក តែមិនដឹងថាជាមូលហេតុអ្វីនោះទេ ។ ប៉ុន្ដែឥឡូវនេះ ខ្ញុំបានស្រឡាញ់—ដោយភាពបរិសុទ្ធមួយ—កម្លាំងនៃអារម្មណ៍ដែលបណ្ដុះតម្លើងឡើង និង លើកឡើងខ្ពស់ » ( ជីវប្រវត្តិនៃ ប៉ាលី ភី ប្រាត្ត បានកែសម្រួលដោយ ប៉ាលី ភី ប្រាត្ត ជុញ្ញ័រ [ ឆ្នាំ ១៩៣៨ ] ទំព័រ ២៩៧–៩៨ ) ។

តើការយល់ដឹងថ្មីអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់អែលឌើរ ប្រាត្ត នាំឲ្យមានឥទ្ធិពលអ្វីខ្លះទៅលើអារម្មណ៍របស់លោក ដែលមានចំពោះភរិយារបស់លោក ?

សូមពន្យល់ថា ការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់ជាច្រើនអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ចមាននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣២ ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣២:១៩ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងមើលតាម ហើយរកមើលនូវលក្ខខណ្ឌនានាដែលត្រូវតែបំពេញដើម្បីឲ្យអាពាហ៍ពិពាហ៍មួយក្លាយទៅជាអស់កល្ប ។

តើអ្វីខ្លះទៅ ដែលជាលក្ខខណ្ឌនានាដើម្បីឲ្យអាពាហ៍ពិពាហ៍មួយក្លាយទៅជាអស់កល្ប ? ( សិស្សគួរតែយល់អំពីអ្វីដែលមានដូចតទៅនេះ ៖ អាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺអស់កល្បសម្រាប់អស់អ្នកដែលរៀបការដោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសន្យា និងអស់អ្នកដែលនៅជាប់នឹងសេចក្ដីសញ្ញានោះ ) ។
តើឃ្លា « នៅជាប់នឹងសេចក្ដីសញ្ញា » មានអត្ថន័យយ៉ាងណាដែរ ? ( ការគោរពតាមលក្ខខណ្ឌនៃសេចក្ដីសញ្ញាអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ កាលដែលបុរសម្នាក់ និងស្ដ្រីម្នាក់ចូលទៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច នោះពួកគេបានធ្វើសេចក្ដីសន្យាជាឧឡារិកចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក និងចំពោះព្រះ ។ ចំពោះដៃគូជាស្វាមីភរិយានឹងគ្នា ពួកគេសន្យាថា ពួកគេនឹងស្រឡាញ់គ្នាជារៀងដរាបទៅ ហើយបម្រើដល់គ្នាទៅវិញទៅមកដោយសេចក្ដីស្មោះស្មគ្រ័ដ៏ពេញលេញ ។ ចំពោះព្រះ ពួកគេសន្យាជាឧឡារិកថានឹងគោរពតាមលក្ខខណ្ឌទាំងឡាយនៃសេចក្ដីសញ្ញាដែលបានធ្វើនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ) ។
តើវាមានន័យយ៉ាងណា ដែលថាអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវ « បានផ្សារភ្ជាប់ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសន្យា » ? ( សូមពិចារណាដើម្បីបង្ហាញថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសន្យា គឺជាព្រះបរមងារមួយរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានព្រះបរមងារជាច្រើន ដែលក្នុងនោះរួមមានព្រះដ៏ជាជំនួយ ឬអ្នកទទួលវិវរណៈ ។ ព្រះបរមងារនិមួយៗសំដៅលើការទទួលខុសត្រូវ ឬមុខងារជាក់លាក់មួយរបស់ទ្រង់ ) ។

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីបរមងារជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសន្យា សូមបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោម និងសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសន្យា ( កិច្ចការ ២:៣៣ ) ។ ទ្រង់បញ្ជាក់ថាអាចទទួលយកបានដល់ព្រះ ជាសកម្មភាព ពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីសញ្ញាដ៏សុចរិតរបស់មនុស្ស ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសន្យាធ្វើជាសាក្សីដល់ព្រះវរបិតាថា ពិធីបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះត្រូវបានធ្វើឡើងយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ហើយថាសេចក្ដីសញ្ញាដែលបានទាក់ទងជាមួយនឹងពួកគេត្រូវបានរក្សាទុក » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃសេចក្តីសន្យា » scriptures.lds.org ។

តើសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះជួយពន្យល់ពីមូលហេតុដែលថា ការលើកតម្កើងឡើងតម្រូវឲ្យមានលើសពីការផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធទៅទៀតយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ? តើមានអ្វីផ្សេងទៀតត្រូវតែកើតឡើង ? ( យើងក៏ត្រូវតែរស់នៅជីវិតដ៏សុចរិត ហើយបន្ដនៅស្មោះត្រង់នឹងពិធីបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះទាំងអស់ រួមមាននូវពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ពិធីសាក្រាម៉ង់ ការតែងតាំងអំណាចបព្វជិតភាព និងពិធីបរិសុទ្ធនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធទាំងឡាយ ។ លុះត្រាតែយើងបន្ដនៅស្មោះត្រង់ ទើបព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើជាសាក្សីដល់ព្រះវរបិតាថា សេចក្ដីសញ្ញាទាំងឡាយត្រូវបានកាន់ខ្ជាប់តាមហើយ ) ។

សូមជួយសិស្សឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់អំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដោយការប្រៀបធៀបគ្នារវាងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ទៅនឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍ស៊ីវិលតាមច្បាប់ធម្មតាដោយប្រើតារាងដូចតទៅនេះ ។ សូមចម្លងតារាងនេះដាក់លើក្ដារខៀន ៖

សូមចែកសិស្សឲ្យធ្វើការជាដៃគូ ។ សូមសុំឲ្យសិស្សម្នាក់នៃដៃគូនិមួយៗសិក្សានូវ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣២:១៥-១៨ ហើយសិស្សម្នាក់ទៀតសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣២:១៩-២៤ ។ សូមឲ្យសិស្សកត់ចំណាំពាក្យ និងឃ្លានានាដែលរៀបរាប់ពីលក្ខខណ្ឌដែលនឹងកើតឡើងដល់អស់អ្នកដែលរៀបការស៊ីវិលស្របច្បាប់ និងពរជ័យនានាដែលនឹងកើតឡើងដល់អស់អ្នកដែលរៀបការសម្រាប់ភាពដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។

ក្រោយពីទុកពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមឲ្យសិស្សចែកចាយការរកឃើញរបស់ពួកគេដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ។ បន្ទាប់មក សូមសួរ ៖

ក្រោយពីសេចក្ដីស្លាប់ តើស្ថានភាពនានាចំពោះអស់អ្នកដែលរៀបការស៊ីវិលស្របច្បាប់ ខុសគ្នាពីអស់អ្នកដែលរៀបការសម្រាប់ភាពដ៏អស់កល្បជានិច្ចដោយរបៀបណា ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយសំណួរ នោះអ្នកអាចចម្លងចម្លើយរបស់ពួកគេដាក់ក្នុងតារាងនៅលើក្តារខៀន ។ អ្នកអាចចង់បង្ហាញថា លក្ខខណ្ឌទាំងឡាយដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងខ ២០–២៤ ស្រដៀងគ្នាទៅនឹងពរជ័យទាំងឡាយដែលបានសន្យានៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាអ័ប្រាហាំ [ សូមមើល លោកុប្បត្តិ ១៧:១–៧; ២២:១៧ ] ) ។

ដើម្បីជួយឆ្លើយនឹងសំណួរនេះសូមពិចារណាពីការចែកចាយនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ ឃ្រី អិល ឃូហ្វដ នៃពួកចិតសិបនាក់ ៖

« សិទ្ធិអំណាចចំពោះសេចក្ដីសន្យាទាំងឡាយនៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ខាងសេឡេស្ទាលមួយគឺចេញមកពីព្រះ ហើយលទ្ធផលនៃការបរាជ័យរបស់អ្នកក្នុងការកាន់តាមសេចក្ដីសន្យាទាំងនោះប្រកបដោយកិត្តិយសនោះក៏នឹងចេញមកពីព្រះដូចគ្នា ។ នៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ស៊ីវិលស្របច្បាប់ធម្មតាមួយ សិទ្ធិអំណាចចំពោះសេចក្ដីសន្យាទាំងឡាយរវាងកូនក្រមុំ និងកូនកំលោះគឺជាសេចក្ដីស្រុះស្រួលគ្នារវាងបុគ្គលពីររូប ។ វាមិនមានច្រើនជាងនេះនោះទេ ។ វាមិនអាចមានច្រើនជាងនេះនោះដែរ ។ សិទ្ធិអំណាចរបស់វាគឺចេញមកពីមនុស្ស មិនមែនមកពីព្រះនោះឡើយ » ( « Marriage in the Lord’s Way, Part One »Ensign ខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៩៩៨ ទំព័រ ៩ ) ។

តើអ្នកមានគំនិតយ៉ាងណាដែរ នៅពេលអ្នកប្រៀបធៀបនូវលក្ខខណ្ឌដែលមានរាយដូចនៅលើក្ដារខៀននេះ ?
តើអ្នកបានសង្កេតឃើញមានពរជ័យអ្វីខ្លះ នៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់អស់អ្នកដែលរៀបការនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយខិតខំពុះពារដើម្បីរស់នៅយ៉ាងស្មោះត្រង់ចំពោះសេចក្ដីសញ្ញារបស់ពួកគេ ? តើអ្នកបានឃើញថា ដៃគូទាំងនេះកំពុងធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីលើកតម្កើងសេចក្ដីសញ្ញារបស់ពួកគេ ? ( ជាចំណែកនៃការពិភាក្សានេះ អ្នកអាចចែកចាយនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចតទៅនេះដោយអែលឌើរ អិល វិតនី ក្លេតុន នៃពួកចិតសិបនាក់ ៖ « គ្មានទំនាក់ទំនងផ្សេងទៀតណា អាចនាំមកនូវសេចក្ដីអំណរជាអនេក បង្កើតជាសេចក្ដីល្អបានច្រើន ឬផ្ដល់នូវភាពល្អស្អាតចេញពីបុគ្គលរៀងខ្លួនជាខ្លាំងជាងទំនាក់ទំនងនេះនោះទេ » [ “Marriage: Watch and Learn,”Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៨៣ ] ) ។

សូមពន្យល់ដល់សិស្សថា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣២ ក៏រួមមាននូវសេចក្ដីណែនាំខ្លះៗមកពីព្រះអម្ចាស់អំពីការអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពផងដែរ ។ ព្រះអម្ចាស់ បានបញ្ជាពួកបរិសុទ្ធឲ្យអនុវត្តច្បាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ជាផ្នែកមួយនៃការស្ដារឡើងវិញនៃការណ៍គ្រប់យ៉ាង ( សូមមើលកិច្ចការ ៣:២១; គ. និង ស. ១៣២:៤៥ ) ។ សមាជិកសាសនាចក្រជាច្រើនបានអនុវត្តតាមច្បាប់នេះរហូតដល់ឆ្នាំ ១៨៩០ ទាល់តែព្រះអម្ចាស់បានបើកបង្ហាញដល់ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ ថា ទ្រង់លែងតម្រូវឲ្យសមាជិកសាសនាចក្រទាំងឡាយធ្វើដូច្នោះទៀតហើយ ។ ដើម្បីបញ្ជាក់អំពីគោលជំហររបស់សាសនាចក្រស្ដីពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពនាសព្វថ្ងៃនេះ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ( ឆ្នាំ ១៩១០–២០០៨ ) ៖

« ប្រសិនបើសមាជិកយើងណាក៏ដោយ ដែលត្រូវបានគេរកឃើញថាបានអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព នោះពួកគេនឹងត្រូវកាត់កាលចេញ ដែលនេះជាការដាក់ទោសដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតដែលសាសនាចក្រអាចដាក់បាន ។ … ជាងមួយសតវត្សរ៍កន្លងទៅហើយ ព្រះបានបើកបង្ហាញយ៉ាងជាក់ច្បាស់ដល់ព្យាការីរបស់ទ្រង់ឈ្មោះ វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ ថាការអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពត្រូវតែបញ្ឈប់ ពោលគឺមានន័យថា ឥឡូវនេះការអនុវត្តនេះខុសនឹងច្បាប់របស់ព្រះ ។ ទោះបីជានៅក្នុងប្រទេសដែលមានច្បាប់ស៊ីវិល ឬច្បាប់សាសនាអនុវត្តឲ្យមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពក្ដី ក៏សាសនាចក្របង្រៀនថា អាពាហ៍ពិពាហ៍ទាំងឡាយត្រូវតែឯកពន្ធភាព ហើយនឹងមិនទទួលយកសមាជិកភាពណាដែលកំពុងអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពឡើយ » ( « What Are People Asking about Us? »Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៨ ទំព័រ ៧១–៧២ ) ។

ប្រសិនបើសិស្សមានសំណួរនានាអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព សូមឲ្យពួកគេយោងទៅប្រធានបទដំណឹងល្អគឺ « អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពនៅ ក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ( Plural Marriage in The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints ) » នៅលើគេហទំព័រ lds.org/topics ។

គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១៣១:១–៤

សារៈសំខាន់នៃការជ្រើសរើសអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣១:១–៤ ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថា្នក់ស្វែងរកនូវមូលហេតុដែលថា វាគឺជាការណ៍ដ៏សំខាន់សម្រាប់យើងដើម្បីរៀបការតាមរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានចែងមក ។

តើនឹងមានពរជ័យអ្វីខ្លះ នឹងមានដល់អស់អ្នកដែលជ្រើសរើសដើម្បីចូលក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាថ្មី ហើយអស់កល្បអស់កាលជានិច្ចខាងអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះ ? ( សូមប្រាកដថា សិស្សយល់អំពីគោលការណ៍នេះ ៖ នៅពេលយើងចូលក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាថ្មី ហើយអស់កល្បអស់កាលជានិច្ចនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ នោះយើងអាចនឹងត្រូវបានលើកតម្កើងឡើងនៅក្នុងកម្រិតដ៏ខ្ពស់បំផុតនៃនគរសេឡេស្ទាល ។ សូមពន្យល់ថា នៅក្នុងបរិបទនេះ ពាក្យ ថ្មី មានន័យថា សេចក្ដីសញ្ញានេះត្រូវបានស្ដារឡើងវិញថ្មីនៅក្នុងសម័យកាន់កាប់ត្រួតត្រារបស់យើង ។ ពាក្យ អស់កល្បអស់កាលជានិច្ច មានន័យថា សេចក្ដីសញ្ញានេះនឹងឋិតថេររហូតដល់ភាពអស់កល្បជានិច្ច ហើយថាវាត្រូវបានតែងតាំងឡើងនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណមុនពិភពនៅលើផែនដីនេះ ជាផ្នែកនៃផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ វាបាននៅជាផ្នែកនៃដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តាំងពីជំនាន់របស់លោកអ័ដាមមកម្ល៉េះ ។ ស្ដីពីពាក្យ ភាពចម្រើនឡើង នោះព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានបង្រៀនថា អស់អ្នកណាទទួលបាននូវលំដាប់ដ៏ខ្ពស់បំផុតនៃនគរសេឡេស្ទាល « នឹងបន្ដចម្រើនឡើង ហើយមានកូនចៅនៅក្នុងសិរីល្អសេឡេស្ទាល » [ នៅក្នុង History of the Church, ៥:៣៩១ ] ) ។

សូមបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ រ័សុល អិម ណិលសុន ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« [ សេចក្ដីសង្គ្រោះ ] មានន័យថាត្រូវបានសង្គ្រោះចេញពីសេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាម និងខាងវិញ្ញាណ ។ … [ ភាពលើកតម្កើងឡើង ] សំដៅទៅលើសភាពនៃសុភមង្គលដ៏ខ្ពស់បំផុត និងសិរីល្អនៅក្នុងរាជ្យសេឡេស្ទាល » ( “Salvation and Exaltation,”Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ៨ ) ។

« ខណៈដែលសេចក្ដីសង្គ្រោះគឺជាបញ្ហាបុគ្គលម្នាក់ៗ ភាពលើកតម្កើងឡើងគឺជាបញ្ហាជាគ្រួសារមួយ ។ មានតែអស់អ្នកដែលបានរៀបការនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងអស់អ្នកដែលបានផ្សារភ្ជាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្លួនដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសន្យាតែប៉ុណ្ណោះ ដែលនឹងបន្ដនៅជាស្វាមីភរិយានឹងគ្នា បន្ទាប់ពីសេចក្ដីស្លាប់ទៅ ហើយទទួលបានលំដាប់ដ៏ខ្ពស់បំផុតនៃសិរីល្អសេឡេស្ទាល ឬភាពលើកតម្កើងឡើង » ( “Celestial Marriage,”Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ៩២ ) ។

តើហេតុអ្វីបានជាអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ចមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងម្ល៉េះ ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយតប និងស្របតាមការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណ អ្នកអាចចង់សង្កត់ធ្ងន់លើទំនោរដ៏អន្តរាយមួយនៅក្នុងពិភពលោកនាបច្ចុប្បន្ននេះ ដែលមនុស្សសុខចិត្តជ្រើសរើសមិនព្រមរៀបការ ដោយសារពួកគេឲ្យតម្លៃទៅលើរឿងទាំងឡាយដូចជាការងារមុខរបរ ជាជាងការបំពេញតាមផែនការរបស់ព្រះសម្រាប់ពួកគេ ។ ដោយការបដិសេធចោលនូវការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ នោះពួកគេកំពុងតែលះបង់ចោលនូវពរជ័យទាំងឡាយ ដែលព្រះទ្រង់ចង់ប្រទានដល់ពួកគេនាពេលនេះ និងនៅក្នុងពេលដ៏អស់កល្បជានិច្ច ) ។
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ផ្ដល់ដល់ដៃគូសា្វមីភរិយាមួយនូវលទ្ធភាពដ៏អស្ចារ្យដើម្បីទទួលបាននូវសុភមង្គល ជាងអាពាហ៍ពិពាហ៍ស៊ីវិលធម្មតា ឬការរស់នៅជាមួយនឹងគ្នាដោយមិនបានរៀបការ ?

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ថា នៅទីបំផុត ពួកបរិសុទ្ធទាំងឡាយនឹងទទួលបាននូវពរជ័យនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដរាបណាពួកគេមិនកែប្រែបទដ្ឋានរបស់ពួកគេតាមរបៀបណានោះ សូមសុំសិស្សម្នាក់ឲ្យអានអំពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោម ដោយប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ ( ឆ្នាំ ១៩០៧–៩៥ ) ឮៗ ៖

« គ្មានពរជ័យណា រួមទាំងពរជ័យនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច និងគ្រួសារដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចមួយដែរ នឹងត្រូវបានបដិសេធមិនឲ្យបុគ្គលដ៏សក្ដិសមទាំងឡាយទទួលបាននោះទេ ។ ខណៈដែលវាអាចចំណាយពេលយូរបន្ដិច — ប្រហែលជាហួសពីជីវិតខាងសាច់ឈាមនេះទៅទៀត — សម្រាប់អ្នកខ្លះដើម្បីសម្រេចបាននូវពរជ័យនេះ នោះវានឹងមិន ដែលត្រូវបានបដិសេធមិនឲ្យទទួលនោះឡើយ » ( “The Church Is for All People,”Ensign ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩៨៩ ទំព័រ ៧៦ ) ។

តើអ្នករាល់គ្នាប៉ុន្មាននាក់ ដែលស្គាល់មនុស្សដែលចង់រៀបការនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ប៉ុន្ដែមិនទាន់បានមានឱកាសនេះនៅឡើយនោះ ? តើសេចក្ដីសន្យាដែលមាននៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ប្រធាន ហឹនធើរ អាចជួយដល់មនុស្សទាំងនេះបានដោយរបៀបណា ?

សូមបញ្ចប់ដោយការអញ្ជើញសិស្សឲ្យឆ្លើយនឹងសំណួរមួយ ឬ ទាំងពីរនៃសំណួរខាងក្រោមនេះជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ ៖

តើខ្ញុំត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តបែបណា ដែលនឹងដឹកនាំរូបខ្ញុំឲ្យបានផ្សារភ្ជាប់ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ?
តើផ្នែកមួយណានៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ ដែលតម្រូវឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរ ឬការលូតលាស់ដើម្បីឲ្យខ្ញុំត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីបានផ្សារភ្ជាប់ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ?

សូមឲ្យសិស្សបីបួននាក់ចែកចាយនូវអ្វីដែលពួកគេកំពុងធ្វើ ដើម្បីត្រៀមខ្លួនសម្រាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកថា នៅពេលស្វាមី និងភរិយាមួយគូកាន់តាមសេចក្ដីសញ្ញាដែលពួកគេបានធ្វើ នៅពេលពួកគេបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនោះ ពួកគេនឹងនៅរួបរួមគ្នាដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ សូមចែកចាយពីរបៀបដែលចំណេះដឹងនេះ បានក្លាយជាពរជ័យមួយសម្រាប់ជីវិតរបស់អ្នក ។

ការអានរបស់សិស្ស

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣១:១–៤; ១៣២:១–២៤ ។
រ័សុល អិម ណិលសុន « Celestial Marriage » Ensign ឬLiahonaខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ៩២–៩៥ ។