۱ سپاس بر نام تو باد، سَروَرا خدای اسرائیل، که پیمان را نگه می داری و بر خدمتگزانِ تو که در برابر تو، با همۀ دلشان، در راستی گام برمی دارند، بخشش نشان می دهی —

۲ تو که به خدمتگزارانِ خودت فرمان داده ای تا خانه ای به نام تو در این مکان (کرتلند) بسازند.

۳ و اینک تو می نگری، سَروَرا، که خدمتگزاران تو برپایۀ فرمانِ تو انجام داده اند.

۴ و اینک ما از تو، پدر مقدّس، به نام عیسی مسیح، پسر در بَر تو، می خواهیم، که رستگاری تنها به نام او می تواند بر فرزندانِ آدمی اجرا شود، ما از تو، سَروَرا، درخواست می کنیم تا این خانه، ساخته شده با دست های ما، خدمتگزارانِ تو، که تو به ما فرمان دادی تا ساخته شود را بپذیری.

۵ زیرا تو می دانی که ما این کار را در طول پریشانی زیاد انجام داده ایم؛ و با وجود تُهیدستی مان ما از دارایی هایمان داده ایم تا خانه ای به نام تو بسازیم، که پسر انسان مکانی برای پدیدار کردن خودش بر مردمش داشته باشد.

۶ و همان گونه که تو در یک وحیِ به ما داده شده گفته ای، ما را دوستانِ خودت خوانده ای، گفته ای — گردهم آیی مقدّس خود را فراخوانید، همان گونه که من به شما فرمان داده ام؛

۷ و از آنجایی که همه ایمان ندارند، شما با کوشایی جستجو کرده و به یکدیگر سخنان خردمندانه آموزش دهید؛ آری، شما سخنان خردمندانه را از بهترین کتاب ها جستجو کنید، یعنی با مطالعه کردن و همچنین با ایمان به دنبال یادگیری باشید؛

۸ خودتان را سازمان دهید؛ هر چیز مورد نیاز را آماده کنید، و خانه ای برپا کنید، یعنی خانۀ نیایش، خانۀ روزه گرفتن، خانۀ ایمان، خانۀ یادگیری، خانۀ شُکوه، خانۀ نظم، خانۀ خدا؛

۹ که وارد شدن های شما بتواند به نام سَروَر انجام شود، که خارج شدن های شما بتواند به نام سَروَر انجام شود، که همۀ درودهای شما، با دست های بالا گرفته شده به سوی آن والامرتبه، بتواند به نام سَروَر انجام شود.

۱۰ و اینک، پدر مقدّس، ما از تو می خواهیم تا به ما، مردم خودت، با فیض خودت، در فراخوانی گردهم آیی مقدّس ما یاری کنی، که آن بتواند بر ارجمندی تو و بر پذیرش الهی تو انجام شود؛

۱۱ و به شیوه ای که ما بتوانیم، در برآورده ساختنِ وعده هایی که تو، در وحی های داده شده به ما، مردم خودت داده ای، در نظر تو شایسته شناخته شویم؛

۱۲ که شُکوه تو بتواند بر مردم خودت قرار گیرد، و بر این خانۀ خودت، که ما اینک به تو وقف می کنیم، که آن بتواند تقدیس شده و تخصیص داده شود تا مقدّس شود، و اینکه حضور مقدّس تو بتواند پیوسته در این خانه باشد؛

۱۳ و اینکه همۀ مردمی که به آستانۀ خانۀ سَروَر وارد می شوند بتوانند قدرت تو را احساس کنند، و وادار به تأیید کردن این شوند که تو آن را تقدیس کرده ای، و اینکه این خانۀ تو است، یک مکان قُدوسیّت تو.

۱۴ و تو، پدر مقدّس، عطا کن که به همۀ کسانی که در این خانه پرستش خواهند کرد سخنانِ خردمندانه از بهترین کتاب ها آموزش داده شود، و اینکه آنها بتوانند به دنبال یادگیری باشند یعنی با مطالعه کردن، و همچنین با ایمان، همان گونه که تو گفته ای؛

۱۵ و اینکه آنها بتوانند در تو رشد کنند، و کمال روح القُدُس را دریافت کنند، و برپایۀ قوانین تو سازمان یابند، و آماده شوند تا هر چیز مورد نیاز را بدست آورند؛

۱۶ و اینکه این خانه بتواند خانۀ نیایش شود، خانۀ روزه گرفتن، خانۀ ایمان، خانۀ شُکوه و از خدا، یعنی خانۀ تو؛

۱۷ که همۀ وارد شدن های مردم تو، به این خانه، بتواند به نام سَروَر انجام شود؛

۱۸ که همۀ خارج شدن های آنها از این خانه بتواند به نام سَروَر انجام شود؛

۱۹ و اینکه همۀ درود های آنها بتواند به نام سَروَر انجام شود، با دست های مقدّس، بالا گرفته شده به سوی آن والامرتبه؛

۲۰ و اینکه به هیچ چیز ناپاکی اجازۀ آمدن به خانۀ تو داده نخواهد شد تا آن را آلوده کند؛

۲۱ و هنگامی که مردم تو سرپیچی می کنند، هر کدام از آنها، آنها بتوانند به سرعت توبه کنند و به سوی تو بازگردند، و در نظر تو مورد لطف قرار گیرند، و به برکت هایی بازآورده شوند که تو مقرّر کرده ای تا بر سر کسانی برون ریزد که به تو در خانۀ تو احترام بگذارند.

۲۲ و ما از تو، پدر مقدّس، می خواهیم که خدمتگزاران تو مسلّح شده با قدرت تو از این خانه پیش روند، و اینکه نام تو بر آنها قرار داده شده باشد، و شُکوه تو دور و بر آنها باشد، و فرشتگان تو آنها را محافظت کنند؛

۲۳ و از این مکان آنها بتوانند از نویدهای بی اندازه بزرگ و شُکوهمند، در راستی، بر کرانه های زمین شهادت دهند، که آنها بتوانند بدانند که این کار تو است، و اینکه تو دست خودت را پیش آورده ای، تا آن چیزی را که تو، در مورد روزهای آخر، با دهان پیامبران بیان کرده ای را برآورده سازی.

۲۴ ما از تو، پدر مقدّس، می خواهیم تا مردمی را برپا کنی که پرستش کنند، و با افتخار نام و جایگاهی را در این خانۀ تو نگه دارند، برای همۀ نسل ها و برای ابد؛

۲۵ که هیچ سلاحی که برعلیه آنها شکل گیرد کامروا نشود؛ اینکه او که چاهی برای آنها می کَند خودش در همان چاه بیفتد؛

۲۶ که هیچ سازمان نابکاری قدرت نداشته باشد تا بلند شود و بر مردم تو که نامت در این خانه بر آنها قرار داده خواهد شد چیره شود؛

۲۷ و اگر مردمی برعلیه این مردم بلند شوند، اینکه خشم تو برعلیه آنها برافروخته شود؛

۲۸ و اگر آنها به این مردم ضربه زنند تو به آنها ضربه خواهی زد؛ تو برای مردم خودت همان گونه که در روز نبرد انجام دادی جنگ خواهی کرد، که آنها بتوانند از دستان همۀ دشمنان شان رهایی یابند.

۲۹ ما از تو، پدر مقدّس، می خواهیم تا همۀ کسانی که گزارش های دروغین را در خارج، در سرتاسر جهان، برعلیه خدمتگزار یا خدمتگزاران تو پخش کرده اند شرمسار و شگفت زده کرده، و آنها را به شرمساری و سردرگمی آوری، اگر آنها توبه نکنند، هنگامی که مُژدۀ ابدی در گوش های آنها اعلام می شود؛

۳۰ و اینکه همۀ کارهایشان پوچ شده، و با تگرگ، و با داوری هایی که تو در خشم خود بر آنها خواهی فرستاد بیرون رانده شوند، که پایانی بر دروغ ها و تهمت های بر علیه مردم تو باشد.

۳۱ زیرا تو می دانی، سَروَرا، که خدمتگزاران تو در شهادت دادن از نام تو در برابر تو بیگناه بوده اند، برای آنچه که آنها این چیزها را تحمّل کرده اند.

۳۲ بنابراین ما برای یک رهایی کامل و تمام از زیر این یوغ نزد تو درخواست می کنیم؛

۳۳ آن را بشکن، سَروَرا؛ آن را از گردن خدمتگزاران خودت بشکن، با قدرت خودت، که ما بتوانیم در میان این نسل بلند شده و کار تو را انجام دهیم.

۳۴ ای یَهوه، بر این مردم رحمت داشته باش، و از آنجایی که همۀ انسان ها گناه می کنند، سرپیچی های مردم خودت را ببخش، و بگذار آنها برای همیشه محو شوند.

۳۵ بگذار تدهین شدن های خدمتگزاران تو بر آنها با قدرت از بالا مُهر و موم شود.

۳۶ بگذار آن بر آنها برآورده شود، همان گونه که بر کسانی که در روز پنطیکاست بودند؛ بگذار هدیۀ زبان ها بر مردم تو ریخته شود، یعنی مانند زبانه های آتشِ از هم جدا گشته، و تفسیر آن.

۳۷ و بگذار خانۀ تو با شُکوه تو، همچون با وزش تُندبادی، پُر شود.

۳۸ بر خدمتگزاران خودت گواهی پیمان را قرار بده، که هنگامی که آنها بیرون می روند و سخن تو را اعلام می کنند بتوانند قانون را مُهر و موم کنند، و دل های مقدّسین تو را برای همۀ آن داوری هایی که بزودی در غضب تو، بر ساکنان زمین، به خاطر سرپیچی هایشان فرستاده می شوند آماده کنند، که مردم تو در آن روز آشفتگی سُست نشوند.

۳۹ و به هر شهری که خدمتگزاران تو وارد شوند، و مردم آن شهر گواهی آنها را بپذیرند، بگذار آرامش تو و رستگاری تو بر آن شهر باشد؛ که آنها از آن شهر پرهیزکاران را بیرون گردهم آورند، که آنها به صهیون، یا به وَتَدهای آن، مکان های تعیین شدۀ تو، با سرود های شادیِ ابدی بیایند؛

۴۰ و تا زمانی که این انجام شود، نگذار داوری های تو بر آن شهر فرو ریزد.

۴۱ و به هر شهری که خدمتگزاران تو وارد شوند، و مردم آن شهر گواهی خدمتگزاران تو را نپذیرند، و خدمتگزاران تو به آنها هشدار دهند تا خودشان را از این نسل گُمراه برهانند، بگذار برپایۀ آنچه که تو با دهان پیامبرانِ خودت گفته ای بر آن شهر باشد.

۴۲ ولی تو، ای یَهوه، ما از تو خواهش می کنیم، خدمتگزاران خودت را از دستان آنها رهایی ده، و آنها را از خون آنان پاک کن.

۴۳ سروَرا، ما در نابودی همنوعان خود دلشاد نمی شویم؛ روح های آنها نزد تو گرانبها هستند؛

۴۴ ولی سخن تو باید برآورده گردد. به خدمتگزاران خودت کمک کن، با فیض خودت به آنها یاری کن تا بگویند: باشد تا خواست تو، سَروَرا، و نه ما، انجام شود.

۴۵ ما می دانیم که تو با دهان پیامبرانِ خودت این چیزهای هراس انگیز را دربارۀ نابکاران، در آن روزهای آخر، گفته ای — که تو داوری های خود را، بدون اندازه، بیرون خواهی ریخت؛

۴۶ بنابراین، سَروَرا، مردم خودت را از مُصیبت نابکاران رهایی ده؛ خدمتگزاران خودت را قادر ساز تا قانون را مُهر و موم کنند، و گواهی ها را ببندند، که آنها بتوانند برعلیه آن روز سوختن آماده باشند.

۴۷ ما از تو، پدر مقدّس، می خواهیم تا کسانی که از سوی ساکنان شهرستان جکسونِ میسوری، از زمین های میراثی شان رانده شده اند را به یاد آوری، و این یوغ رنجی که بر آنها بوده است را سَروَرا بشکنی.

۴۸ تو می دانی، سَروَرا، که آنها از سوی انسان های نابکار بسیار ستم دیده اند و رنج کشیده اند؛ و به خاطر بارهای سنگین آنها دل های ما لبریز از اندوه است.

۴۹ سَروَرا، چه مدّت تو اجازه خواهی داد این مردم این رنج را تحمّل کنند، و گریه های بیگناهان شان بالا به گوش هایت برسد، و خون شان در گواهی نزد تو بالا بیاید، و نشانه ای از گواهی تو برای آنها نباشد؟

۵۰ رحمت داشته باش، سَروَرا، بر این باند تبهکار نابکار، که مردم تو را رانده اند، که شاید آنها از تاراج کردن باز ایستند، که آنها از گناهان شان توبه کنند اگر توبه بتواند یافت شود؛

۵۱ ولی اگر آنها این کار را نکنند، بازوی خود را نشان بده، سَروَرا، و چیزی را که تو بر مردم خودت به عنوان صهیون تعیین کردی بازخرید کن.

۵۲ و اگر آن به گونۀ دیگری نمی تواند باشد، اینکه آرمان مردم تو در برابر تو شکست نخورَد، باشد تا خشم تو برافروخته شود، و غضب تو بر سر آنها فرود آید، که آنها کاملاً از میان بروند، هم ریشه و هم شاخه، از زیر آسمان؛

۵۳ ولی تا آنجایی که آنها توبه کنند، تو بخشنده و مهربان هستی، و خشم خودت را از آنها دور می کنی هنگامی که تو به سیمای آن تدهین شدۀ خودت می نگری.

۵۴ رحمت داشته باش، سَروَرا، بر همۀ ملّت های زمین؛ رحمت داشته باش بر فرمانروایان سرزمین ما؛ باشد تا آن اصولی که آنچنان با افتخار و آزادگی از آنها دفاع شد، یعنی، قانون اساسی سرزمین ما، توسّط پدران ما، برای همیشه برپا باشد.

۵۵ پادشاهان، شاهزادگان، نجیب زادگان، و آن بزرگان زمین، و همۀ مردم، و کلیساها، همۀ بینوایان، نیازمندان، و آن رنج کشیدگان زمین را بیاد داشته باش؛

۵۶ تا دل های آنها بلکه نرم شود هنگامی که خدمتگزاران تو از خانۀ تو، ای یَهُوه، بیرون می روند تا از نام تو گواهی دهند؛ اینکه پیش داوری های آنها به حقیقت راه دهند، و باشد تا مردم تو در نظر همه مورد لطف قرار گیرند؛

۵۷ تا همۀ کرانه های زمین بدانند که ما، خدمتگزاران تو، صدای تو را شنیده ایم، و اینکه تو ما را فرستاده ای؛

۵۸ تا از میان همۀ اینها، خدمتگزاران تو، پسران یعقوب بتوانند پرهیزکاران را گردهم آورند تا یک شهر مقدّس به نام تو بسازند، همان گونه که تو به آنها فرمان داده ای.

۵۹ ما از تو می خواهیم تا وَتَدهای دیگری را افزون بر این که تو تعیین کرده ای، به صهیون تعیین کنی که گردهم آوری مردم تو بتواند در قدرتی بزرگ و عظیم ادامه یابد، که کار تو بتواند در پرهیزکاری کوتاه شود.

۶۰ اینک این سخنان را، سَروَرا، ما نزد تو گفته ایم، دربارۀ وحی ها و فرمان هایی که تو به ما داده ای، کسانی که با عنوان غیریهودیان شناخته شده ایم.

۶۱ ولی تو می دانی که تو مِهر زیادی برای فرزندان یعقوب داری، کسانی که، در یک روز ابری و تاریک، بر کوه ها برای مدتّی طولانی پراکنده شده بوده اند.

۶۲ ما بنابراین از تو می خواهیم تا بر فرزندان یعقوب رحمت داشته باشی، که اورشلیم، از این ساعت، بتواند شروع به بازخرید شدن کند؛

۶۳ و یوغ در بند بودن بتواند شروع به شکسته شدن از خانۀ داوود کند؛

۶۴ و فرزندان یهودا بتوانند شروع به بازگشتن به سرزمین هایی کنند که تو به ابراهیم، پدرشان، دادی.

۶۵ و سبب شوی تا بازماندگان یعقوب، کسانی که به خاطر سرپیچی شان نفرین شده و ضربه خورده اند، از وضعیّت وحشی و درّندگی به کمال مُژدۀ ابدی گرایش یابند؛

۶۶ تا آنها سلاح های خونریز خود را پایین بگذارند، و از شورش های خودشان بازایستند.

۶۷ و باشد تا همۀ بازماندگان پراکنده شدۀ اسرائیل، کسانی که به کرانه های زمین رانده شده اند، به شناخت حقیقت برسند، به مسیح ایمان آورند، و از ستم بازخرید شوند، و نزد تو شادمانی کنند.

۶۸ سَروَرا، خدمتگزار خود، جوزف اسمیتِ پسر را بیاد داشته باش، و همۀ رنج ها و آزارهای او را — چگونه او با یَهُوه پیمان بسته است، و با تو، ای خدای قادر متعالِ یعقوب، عهد بسته است — و فرمان هایی که تو به او داده ای، و اینکه او براستی کوشیده است تا خواست تو را انجام دهد.

۶۹ رحمت داشته باش، سَروَرا، بر همسر و فرزندان او، که آنها در حضور تو بلندمرتبه شوند، و با دست پرورش دهندۀ تو حفظ شوند.

۷۰ بر همۀ بستگان نزدیک آنها رحمت داشته باش، که پیش داوری های آنها بلکه شکسته شود و دور ریخته شود همچون یک سیل؛ که آنها بلکه گرایش یابند و با اسرائیل بازخرید شوند، و بدانند که تو خدا هستی.

۷۱ بیاد داشته باش، سَروَرا، رئیسان را، یعنی همۀ رئیسان کلیسای خودت را، که دست راست تو آنها را بلند مرتبه کند، با همۀ خانواده هایشان، و بستگان نزدیک شان، که نام های آنها ماندگار شود و در بیاد آوریِ ابدی نسل به نسل بماند.

۷۲ همۀ کلیسای خودت را، سَروَرا، بیاد داشته باش، با همۀ خانوادهایشان، و همۀ بستگان نزدیک شان، با همۀ بیمارانشان و رنج کشیدگان شان، با همۀ بینوایان و فروتنان زمین؛ که ملکوت، که تو بدون دست برپا کرده ای، بتواند کوهی بزرگ شده و تمامی زمین را پُر کند؛

۷۳ تا کلیسای تو از بیابان تاریکی بیرون آید، و همانند ماه بدرخشد، همانند خورشید روشن باشد، و همانند سپاهی با درفش های هراس انگیز باشد؛

۷۴ و همانند عروسی برای آن روز هنگامی که تو آسمان ها را آشکار می کنی آراسته باشد، و سبب شوی تا کوه ها در حضور تو به پایین روان شوند، و وادی ها بلندمرتبه شوند، مکان های ناهموار هموار شوند، باشد تا شُکوه تو زمین را پُر کند؛

۷۵ تا هنگامی که شیپور برای مردگان به صدا در می آید، ما در ابر بالا بُرده شویم تا با تو دیدار کنیم، که ما بتوانیم برای همیشه با سَروَر باشیم؛

۷۶ تا تنپوش های ما پاک باشد، که ما بتوانیم با رداهای پرهیزکاری پوشانده شویم، با شاخه های نخل در دست هایمان، و تاج های شُکوه بر سرمان، و شادی ابدی را برای زجرهایمان درو کنیم.

۷۷ سَروَرا خدای قادر مُطلق، در اینها دادخواست های ما را بشنو، و از بهشت به ما پاسخ بده، مکان سکونت مقدّس تو، جایی که تو بر تخت می نشینی، با شُکوه، ارجمندی، قدرت، عظمت، توانمندی، قلمرو، حقیقت، دادگری، داوری، رحمت، و کمال بی نهایت، از ابد تا ابد.

۷۸ آه بشنو، آه بشنو، آه بشنو ما را، سَروَرا! و به این دادخواست ها پاسخ بده، و وقف کردن این خانه را به تو، کار دست های ما، که ما بنام تو ساخته ایم را بپذیر؛

۷۹ و همچنین این کلیسا را، تا نام خود را بر آن بگذاری. و با قدرت روح خودت به ما کمک کن، تا ما بتوانیم صداهای خود را با آن سرافین درخشندۀ درخشان دور و بر تخت تو درآمیزیم، با تحسین و شادی ستایش، خواندن هوشیعانا به خدا و بَرّه!

۸۰ و بگذار اینها، این تدهین شده های تو، با رستگاری پوشانده شوند، و مقدّسین تو با صدایی بلند برای شادی فریاد زنند. آمین و آمین.