بخش ۸۳
وحی داده شده از طریق جوزف اسمیتِ پیامبر، در ایندپندنسِ میسوری، ۳۰ آوریل ۱۸۳۲. این وحی هنگامی که جوزف اسمیت با برادرانش به شورا نشست دریافت شد.
۱–۴، زنان و فرزندان برای پشتیبانی خودشان بر شوهرانشان و پدرانشان حقّی دارند؛ ۵–۶، بیوگان و یتیمان برای پشتیبانی خودشان بر کلیسا حقّی دارند.
۱ همانا، بدین گونه سَروَر می گوید، افزون بر قوانین کلیسا در مورد زنان و فرزندان، کسانی که به کلیسا تعلّق دارند، که شوهرانشان یا پدرانشان را از دست داده اند:
۲ زنان برای گذران زندگی خود حقّی بر شوهرانشان دارند، تا زمانی که شوهرانشان برگرفته می شوند؛ و اگر آنها سرپیچی کننده شناخته نشوند آنها عضویّت در کلیسا را خواهند داشت.
۳ و اگر آنها با ایمان نباشند آنها عضویّت در کلیسا را نخواهند داشت؛ با این وجود آنها می توانند بر ارثشان برپایۀ قوانین سرزمین باقی بمانند.
۴ همۀ فرزندان تا زمانی که آنها به سن قانونی می رسند برای گذران زندگی شان حقّی بر پدر و مادرشان دارند.
۵ و پس از آن، آنها بر کلیسا حقّی دارند، یا به بیان دیگر بر انبار سَروَر، اگر پدر و مادرشان ندارند که از آن به آنها ارثی بدهند.
۶ و انبار بایستی با تخصیص های کلیسا نگه داشته شود؛ و برای بیوگان و یتیمان بایستی فراهم شود، همان گونه نیز برای بینوایان. آمین.