بخش ۹۸
وحی داده شده از طریق جوزف اسمیتِ پیامبر، در کِرتلندِ اوهایو، ۶ آگوست ۱۸۳۳. این وحی در نتیجۀ آزار بر مقدّسین در میسوری آمد. افزایش اسکان یافتن اعضای کلیسا در میسوری برخی مهاجران دیگر را، که از تعداد، نفوذ سیاسی و اقتصادی، و تفاوت های فرهنگی و مذهبیِ مقدّسین احساس خطر می کردند، آشفته کرده بود. در جولای ۱۸۳۳، یک باند تبهکار دارایی های کلیسا را نابود کردند، بر دو عضو کلیسا قیر ریخته و با پر پوشاندند، و خواستار شدند که مقدّسین شهرستان جکسون را ترک کنند. با وجودی که خبرهایی از مشکلات در میسوری بدون شک به پیامبر در کرتلند (نهصد مایل دورتر) رسیده بود، از جدی بودن وضعیّت در این تاریخ او تنها از طریق وحی می توانست آگاه شده باشد.
۱–۳، رنج های مقدّسین برای خوبی آنها خواهد بود؛ ۴–۸، مقدّسین بایستی از قانون اساسی سرزمین پشتیبانی کنند؛ ۹–۱۰، انسان های صادق، خردمند، و نیکو بایستی برای دولتی غیرمذهبی پشتیبانی شوند؛ ۱۱–۱۵، کسانی که جان خود را به خاطر سَروَر می دهند زندگی جاویدان خواهند داشت؛ ۱۶–۱۸، جنگ را رد کنید و صلح را اعلام کنید؛ ۱۹–۲۲، مقدّسین در کِرتلند سرزنش می شوند و فرمان داده می شوند تا توبه کنند؛ ۲۳–۳۲، سَروَر قانون هایش را در اداره کردن آزارها و رنج های وارد شده بر مردمش آشکار می کند؛ ۳۳–۳۸، جنگ تنها هنگامی که سَروَر آن را فرمان دهد مُوجّه است؛ ۳۹–۴۸، مقدّسین بایستی دشمنان شان را ببخشند، کسانی که، اگر توبه کنند، از انتقام سَروَر نیز رهایی خواهند یافت.
۱ همانا من به شما دوستانم می گویم، نترسید، بگذارید دل های شما تسلّی یابد؛ آری، هر چه بیشتر شادمانی کنید، و در هر چیزی سپاسگزاری کنید؛
۲ صبورانه منتظر سَروَر باشید، زیرا نیایش های شما به گوش های سَروَر سَبَاُت وارد شده است، و با این مُهر و شهادت ثبت شده اند — سَروَر سوگند یاد کرده است و حُکم کرده است که آنها عطا شوند.
۳ بنابراین، او این وعده را به شما می دهد، با یک پیمانِ تغییرناپذیر که آنها برآورده خواهند شد؛ و همۀ چیزهایی که از آنها شما رنج کشیده اید با هم برای خوبی شما، و برای شُکوه نام من، عمل خواهند کرد، سَروَر می گوید.
۴ و اینک، همانا من دربارۀ قوانین سرزمین به شما می گویم، این خواستۀ من است که مردمم بکوشند همۀ چیزها را هر چه من به آنها فرمان می دهم بجا آورند.
۵ و این قانون سرزمین که قانون اساسی است، که اصل آزادی در نگه داشتن حقوق و امتیازات، به همۀ بشریّت تعلّق دارد، و نزد من قابل توجیه است.
۶ بنابراین، من، سَروَر، شما، و برادران شما در کلیسایم را، در همراهی کردن با قانونی که قانون اساسی سرزمین است، قابل توجیه می دانم.
۷ و در ارتباط با قانون آدمی، هر چه که بیشتر یا کمتر از این باشد، از پلیدی می آید.
۸ من، سَروَر خدا، شما را آزاد می سازم، بنابراین شما براستی آزاد هستید؛ و قانون نیز شما را آزاد می سازد.
۹ با این وجود، هنگامی که نابکاران فرمانروایی می کنند مردم ناله می کنند.
۱۰ از این رو، بایستی با کوشایی به دنبال انسان های صادق و انسان های خردمند بود، و شما بایستی در پشتیبانی کردن انسان های خوب و انسان های خردمند بکوشید؛ وگرنه هرچه که از اینها کمتر باشد از پلیدی می آید.
۱۱ و من به شما فرمانی می دهم، که شما همۀ پلیدی ها را رها کنید و به همۀ خوبی ها بچسبید، که شما با هر سخنی که از دهان خدا بیان می شود زندگی کنید.
۱۲ زیرا او به ایمان داران خط روی خط، دستور روی دستور خواهد داد؛ و من شما را آزمایش کرده و با آنها شما را امتحان خواهم کرد.
۱۳ و هر کسی که برای آرمان من، به خاطر نام من جانش را می نهد، آن را، یعنی زندگی جاوید را، دوباره پیدا خواهد کرد.
۱۴ بنابراین، از دشمنان خود هراس نداشته باشید، زیرا من در دلم حُکم کرده ام، سَروَر می گوید، که من در همۀ چیزها شما را امتحان خواهم کرد، که آیا در پیمان با من، حتّی تا مرگ می مانید، که شما شایسته شناخته شوید.
۱۵ زیرا اگر شما در پیمان با من نمانید از سوی من شما شایسته نیستید.
۱۶ بنابراین، جنگ را رد کنید و صلح را اعلام کنید، و با کوشایی به دنبال برگرداندن دل فرزندان به سوی پدران شان، و دل پدران به سوی فرزندان شان باشید؛
۱۷ و دوباره، دل یهودیان به پیامبران، و پیامبران به سوی یهودیان؛ مبادا من بیایم و تمامی زمین را با نفرینی در هم بکوبم، و همۀ بشریّت در برابر من نابود شوند.
۱۸ نگذارید دل شما آشفته شود؛ زیرا در خانۀ پدرم کاخ های بسیاری هست، و من مکانی برای شما آماده کرده ام؛ و هر جا که پدرم و من هستیم، شما نیز در آنجا خواهید بود.
۱۹ بنگرید، من، سَروَر، از بسیاری که در کلیسا در کِرتلند هستند خوشنود نیستم؛
۲۰ زیرا آنها گناهانشان، و راه های نابکارانه شان، غرور دل هایشان، و آزمند بودن شان، و همۀ چیزهای ناپسندشان را رها نمی کنند، و سخنان خردمندانه و زندگی جاویدانی که من به آنها داده ام را پاس بدارند.
۲۱ همانا من به شما می گویم، که من، سَروَر، آنها را تنبیه خواهم کرد و هر چه که بخواهم خواهم کرد، اگر آنها توبه نکنند و همۀ چیزها را هر چه که من به آنها گفته ام اطاعت نکنند.
۲۲ و دوباره من به شما می گویم، اگر شما بکوشید هر آنچه را که من به شما فرمان می دهم بجا آورید، من، سَروَر، همۀ خشم و غضب را از شما دور خواهم کرد، و دروازه های دوزخ بر شما چیره نخواهد شد.
۲۳ اینک، من به شما دربارۀ خانواده هایتان سخن می گویم — اگر، یکبار، انسان ها به شما، یا خانواده های شما ضربه زنند، و شما صبورانه آن را تحمّل کنید و برعلیه آنها نه ناسزا گویید، نه به دنبال انتقام باشید، به شما پاداش داده خواهد شد؛
۲۴ ولی اگر شما آن را صبورانه تحمّل نکنید، آن برای شما به عنوان پیمانه ای همچون اندازه گیری دادگرانه بر شما شمرده خواهد شد.
۲۵ و دوباره، اگر دشمن شما برای بار دوّم به شما ضربه زند، و شما برعلیه دشمن خود ناسزا نگویید، و آن را صبورانه تحمّل کنید، پاداش شما صد برابر خواهد بود.
۲۶ و دوباره، اگر او به شما برای بار سوّم ضربه زند، و شما آن را صبورانه تحمّل کنید، پاداش شما دوبرابر شده برای شما چهار برابر خواهد شد.
۲۷ و این سه گواهی برعلیه دشمن شما خواهد ایستاد اگر او توبه نکند، و آن مَحو نخواهد شد.
۲۸ و اینک، همانا من به تو می گویم، اگر آن دشمن از انتقام من رهایی یابد، اینکه او به داوری در برابر من آورده نشود، آنگاه تو مطمئن شو که به نام من به او هُشدار دهی، اینکه او دیگر نه برسر تو، نه بر سر خانوادۀ تو، حتّی فرزندانِ فرزندانِ تو تا نسل سوّم و نسل چهارم نیاید.
۲۹ و آنگاه، اگر او بر تو یا فرزندان تو بیاید، یا فرزندانِ فرزندان تو تا نسل سوّم و نسل چهارم، من دشمن تو را به دست های تو واگذار کرده ام؛
۳۰ و آنگاه اگر تو او را امان دهی، به تو برای پرهیزکاریت پاداش داده خواهد شد؛ و همچنین به فرزندان تو و فرزندانِ فرزندان تو تا نسل سوّم و نسل چهارم.
۳۱ با این وجود، دشمن تو در دستان تو است؛ و اگر تو او را برپایۀ کارهایش پاداش دهی تو بیگناه شمرده می شوی؛ اگر او به دنبال جان تو بوده است، و جان تو توسّط او به خطر افتاده است، دشمن تو در دستان تو است و تو بیگناه شمرده می شوی.
۳۲ بنگر، این قانونی است که من به خدمتگزارم نیفای دادم، و پدران شما، یوسف، و یعقوب، و اسحاق، و ابراهیم، و همۀ پیامبران و رسولان باستانی خودم.
۳۳ و دوباره، این قانونی است که من به باستانیان خودم دادم، که آنها نبایستی به نبرد برعلیه هیچ ملّتی، قوم، زبان، یا مردمی بروند، مگر اینکه من، سَروَر، به آنها فرمان دهم.
۳۴ و اگر هر ملّتی، زبانی، یا مردمی بر علیه آنها اعلام جنگ کنند، آنها بایستی نخست پرچمی از صلح بر آن مردم، ملّت، یا زبان بالا بَرند.
۳۵ و اگر آن مردم نه پیشنهاد صلح را پذیرفتند، نه بار دوّم نه بار سوّم، آنها بایستی این گواهی ها را در برابر سَروَر بیاورند.
۳۶ آنگاه من، سَروَر، به آنها فرمانی داده، و آنها را در رفتن به نبرد برعلیه آن ملّت، زبان، یا مردم مُوجّه می دانم.
۳۷ و من، سَروَر، نبرد آنها، و نبرد فرزندان آنها، و فرزندانِ فرزندان آنها را می جنگم، تا زمانی که آنها، تا نسل سوّم و چهارم، انتقام خود را از دشمنان شان گرفته باشند.
۳۸ بنگرید، این نمونه ای برای همۀ مردم است، سَروَر خدای شما می گوید، برای مُوجّه بودن در برابر من.
۳۹ و دوباره، همانا من به شما می گویم، اگر دشمن تو پس از اینکه برای بار نخست بر سر تو آمد، توبه کرده و نزد تو آمد درخواست بخشش از تو کرد، تو بایستی او را ببخشی، و دیگر آن را به عنوان گواهی برعلیه دشمن خود نگه نداری —
۴۰ و همین گونه برای بار دوّم و بار سوّم؛ و هر چند بار که دشمن تو از خطایی که با آن برعلیه تو خطا کرده است توبه کند، تو بایستی او را ببخشی، تا هفتاد ضربدر هفت بار.
۴۱ و اگر او برعلیه تو خطایی کرد و برای بار نخست توبه نکرد، با این وجود تو بایستی او را ببخشی.
۴۲ و اگر او برای بار دوّم برعلیه تو خطایی کرد، و توبه نکرد، با این وجود تو بایستی او را ببخشی.
۴۳ و اگر او برای بار سوّم برعلیه تو خطایی کرد، و توبه نکرد، تو بایستی او را نیز ببخشی.
۴۴ ولی اگر او برای بار چهارم برعلیه تو خطایی کرد تو نبایستی او را ببخشی، ولی بایستی این گواهی ها را به نزد سَروَر بیاوری؛ و آنها تا زمانی که او توبه کند و چهار برابر همۀ چیزهایی که با آنها او برعلیه تو خطا کرده است به تو تاوان دهد مَحو نخواهند شد.
۴۵ و اگر او این را انجام دهد، تو بایستی او را با تمامیِ دلِ خود ببخشی؛ و اگر او این را انجام نداد، من، سَروَر، انتقام تو را صد برابر از دشمن تو خواهم گرفت؛
۴۶ و بر فرزندانش، و بر فرزندانِ فرزندانش همۀ آنهایی که از من بیزارند، تا نسل سوّم و چهارم.
۴۷ ولی اگر آن فرزندان، یا فرزندانِ فرزندان توبه کنند، و با تمامی دلشان و تمامی توان، ذهن، و قدرتشان به سوی سَروَر خدایشان برگردند، و چهار برابر همۀ خطاهایی را باز گردانند که با آنها خطا کرده اند، یا با آنها پدرانشان خطا کرده اند، یا پدرانِ پدرانشان، آنگاه غضب تو بایستی دور شود؛
۴۸ و انتقام دیگر بر آنها نخواهد آمد، سَروَر خدای تو می گوید، و خطاهای آنها هرگز نبایستی دیگر به عنوان یک گواهی برعلیه آنها در برابر سَروَر آورده شود. آمین.