بخش ۴۴
وحی داده شده به جوزف اسمیتِ پیامبر و سیدنی ریگدون، در کِرتلندِ اوهایو، در نیمۀ دوّم فوریه ۱۸۳۱. در برآورده کردن نیازی که در این وحی ارائه شده، کلیسا کنفرانسی را تعیین کرد تا در ابتدای ماه ژوئن که در پیش بود برگزار شود.
۱–۳، ارشدان بایستی در کنفرانس گردهم آیند؛ ۴–۶، آنها بایستی برپایۀ قوانین سرزمین و برای مراقبت کردن از بینوایان سازماندهی شوند.
۱ بنگرید، بدین گونه سَروَر به شما خدمتگزارانم می گوید، من لازم می بینم که ارشدان کلیسایم، از شرق و غرب، و از شمال و جنوب، از طریق نامه یا راه دیگری به گردهم آیی فراخوانده شوند.
۲ و چنین خواهد گذشت، که به هر اندازه ای که آنها وفادار باشند، و ایمان به من را بکار بَرَند، من در آن روزی که آنها خودشان گردهم آیند روحم را بر آنها برون خواهم ریخت.
۳ و چنین خواهد گذشت که آنها بایستی به نواحی دور و بر رفته، و توبه را بر مردم موعظه کنند.
۴ و بسیاری خواهند گروید، به اندازه ای که شما قدرت بدست خواهید آورد تا خودتان را برپایۀ قوانین آدمی سازمان دهید؛
۵ که دشمنانتان قدرتی بر شما نداشته باشند؛ که شما در همۀ چیزها حفظ شوید؛ که شما قادر باشید قوانین مرا نگه دارید؛ که هر بندی که با آن دشمن بدنبال نابودی مردم من است پاره شود.
۶ بنگرید، من به شما می گویم، که شما باید از بینوایان و نیازمندان دیدار کنید و به آنها یاری رسانید، که آنها محافظت شوند تا زمانی که همۀ چیزها برپایۀ قانون من که شما دریافت کرده اید انجام شوند. آمین.