بخش ۲۳
مجموعه ای از پنج وحیِ داده شده از طریق جوزف اسمیتِ پیامبر، در منچسترِ نیویورک، آوریل ۱۸۳۰، به آلیور کادری، هیرام اسمیت، سموئیل هریسون اسمیت، جوزف اسمیتِ پدر، و جوزف نایتِ پدر. در نتیجۀ خواستۀ مشتاقانۀ پنج شخص نامبرده دربارۀ دانستنِ تکلیف های شخصی خودشان، پیامبر از سَروَر جویا شد و برای هر کدام یک وحی دریافت کرد.
۱–۷، این پیروانِ نخستین فراخوانده می شوند تا موعظه کنند، نصیحت کنند، و کلیسا را نیرومند کنند.
۱ بنگر، من به تو، آلیور، سخنی چند می گویم. بنگر، تو برکت یافته هستی، و تو زیر هیچ محکومیّتی نیستی. ولی از غرور بپرهیز، مبادا دچار وسوسه شوی.
۲ فراخوانی خود را بر کلیسا، و همچنین بر جهان آشکار کن، و دل تو باز خواهد شد تا حقیقت را از این پس و برای همیشه موعظه کنی. آمین.
۳ بنگر، من به تو، هیرام، سخنی چند می گویم؛ زیرا تو نیز زیر هیچ محکومیّتی نیستی، و دل تو باز شده است، و زبان تو باز شده است؛ و فراخوانی تو پیوسته تشویق کردن، و نیرومند کردن کلیسا است. از این رو تکلیف تو بر کلیسا برای همیشه است، و این به خاطر خانوادۀ تو است. آمین.
۴ بنگر، من به تو، سموئیل، سخنی چند می گویم؛ زیرا تو نیز زیر هیچ محکومیّتی نیستی، و فراخوانی تو تشویق کردن، و نیرومند کردن کلیسا است؛ و تو هنوز به موعظه کردن در برابر جهان فراخوانده نشده ای. آمین.
۵ بنگر، من به تو، جوزف، سخنی چند می گویم؛ زیرا تو نیز زیر هیچ محکومیّتی نیستی، و فراخوانی تو نیز تشویق کردن، و نیرومند کردن کلیسا است؛ و این تکلیف تو از این پس و برای همیشه است. آمین.
۶ بنگر، من بر تو، جوزف نایت، با این کلمات، اعلام می کنم که تو باید صلیب خود را برداری، که با آن تو باید در برابر جهان همان گونه در نهان، و در خانواده ات، و میان دوستانت، و در همۀ مکان ها با صدایی بلند نیایش کنی.
۷ و، بنگر، تکلیف تو این است تا به کلیسای راستین بپیوندی، و زبانت را پیوسته به تشویق کردن اختصاص دهی، تا که پاداش کارگر را دریافت کنی. آمین.