بخش ۱۹
وحی داده شده از طریق جوزف اسمیت، در منچسترِ نیویورک، احتمالاً در تابستان ۱۸۲۹. در تاریخچه اش، پیامبر آن را به عنوان «فرمانی از سوی خدا، از سوی او که جاویدان است، و نه از سوی انسان، به مارتین هریس داده شده» معرفی می کند.
۱–۳، مسیح همۀ قدرت ها را دارد؛ ۴–۵، همۀ آدمیان باید توبه کنند یا زجر بکشند؛ ۶–۱۲، مجازات ابدی مجازاتی از سوی خدا است؛ ۱۳–۲۰، مسیح برای همه زجر کشید، که آنها اگر توبه کنند زجر نکشند؛ ۲۱–۲۸، مُژدۀ توبه را موعظه کن؛ ۲۹–۴۱، نوید خوش را اعلام کن.
۱ من الف و ی هستم، سَروَر مسیحِ؛ آری، یعنی من او هستم، آغاز و پایان، بازخریدار جهان.
۲ من خواستۀ کسی که به او، یعنی پدر، تعلّق دارم را دربارۀ خودم انجام داده و تمام کرده ام — این را انجام داده که همۀ چیزها را مطیع خودم کنم
۳ همۀ قدرت را بدست آورده، حتّی به نابود کردن شیطان و کارهایش در پایان جهان، و آخرین روز بزرگ داوری، که من بر ساکنان آن بگذرانم، هر کسی را برپایۀ کارها و کردارهایی که او انجام داده است داوری کنم.
۴ و همانا هر کسی باید توبه کند یا زجر کشد، زیرا من، خدا، بی پایان هستم.
۵ از این رو، من داوری هایی که خواهم گذراند را لغو نخواهم کرد، بلکه وای وای کردن، گریستن و زاری کردن، و دندان بهم ساییدن پیش خواهد آمد، آری، برای کسانی که در سمت چپ من قرار داشته باشند.
۶ اگر چه، نوشته نشده است که هیچ پایانی بر این عذاب نخواهد بود، ولی نوشته شده است عذاب بی پایان.
۷ دوباره، نوشته شده است لعنت ابدی؛ از این رو این روشنتر از نوشته های مقدّس دیگر است، که بتواند بر دل های فرزندان آدمی کار کند، همه با هم برای شُکوه نامِ من.
۸ از این رو، من برای شما این راز را توضیح خواهم داد، زیرا برای شما مناسب است تا همان گونه که رسولان من می دانند بدانید.
۹ من برای شما، که در این چیز برگزیده شده اید، به مانند یک نفر، سخن می گویم که شما به آسایش من وارد شوید.
۱۰ زیرا، بنگرید، راز پارسایی، چه بزرگ است آن! زیرا، بنگر، من بی پایان هستم، و مجازاتی که از دست من داده می شود مجازاتی بی پایان است، زیرا بی پایان نام من است. از این رو —
۱۱ مجازات ابدی مجازاتی از سوی خدا است.
۱۲ مجازات بی پایان مجازاتی از سوی خدا است.
۱۳ از این رو، من به تو فرمان می دهم تا توبه کنی، و فرمان هایی که از دست خدمتگزارم جوزف اسمیتِ پسر، به نام من دریافت کرده ای را نگه داری؛
۱۴ و این با قدرت قادر مطلق من است که تو آنها را دریافت کرده ای؛
۱۵ بنابراین من به تو فرمان می دهم تا توبه کنی — توبه، مبادا من تو را با تَرکۀ دهان خود، و با غضب خود، و با خشم خود بزنم، و زجر کشیدن های تو دردناک خواهد بود — چقدر دردناک تو نمی دانی، چقدر شدید تو نمی دانی، آری، چقدر تحملش سخت تو نمی دانی.
۱۶ زیرا بنگر، من، خدا، زجر این چیزها را برای همه کشیده ام، که آنها زجر نکشند اگر توبه کنند؛
۱۷ ولی اگر آنها توبه نکنند باید همان گونه که من زجر کشیدم زجر بکشند؛
۱۸ زجر کشیدنی که سبب شد تا من، حتّی خدا، بزرگترین همه، به خاطر درد بلرزم، و از هر روزنه خونم ریخته شود، و هم در جسم هم در روح زجر بکشم — و چنین خواهم کرد که جام تلخ را ننوشم، و در خود فرو نروم —
۱۹ با این وجود، شُکوه بر پدر باشد، و من نوشیدم و آمادگی های خودم را بر فرزندان آدمی به پایان رساندم.
۲۰ از این رو، من دوباره به تو فرمان می دهم تا توبه کنی، مبادا من به قدرت قادر مطلق خود تو را فروتن کنم؛ و اینکه تو به گناهانت اعتراف کنی، مبادا زجر این مُجازات هایی که من از آنها سخن گفته ام را بکِشی، چیزی که در کوچکترین، آری، حتّی در کمترین درجه در زمانی که من روحم را از تو کنار کشیدم آن را چشیده ای.
۲۱ و من به تو فرمان می دهم تا هیچ چیزی مگر توبه را موعظه نکنی، این چیزها را تا زمانی که در خردمندی من مناسب باشد به جهان نشان ندهی.
۲۲ زیرا آنها نمی توانند گوشت را تحمّل کنند، ولی شیر را آنها باید دریافت کنند؛ از این رو، آنها نباید این چیزها را بدانند، مبادا آنهاهلاک شوند.
۲۳ از من یاد بگیر، و به سخنان من گوش بده؛ در فروتنیِ روح من گام بردار، و در من آرامش خواهی داشت.
۲۴ من عیسی مسیح هستم؛ من به خواست پدر آمدم، و من خواست او را انجام می دهم.
۲۵ و دوباره، من به تو فرمان می دهم که نه آزمند زن همسایه ات باش؛ نه به دنبال گرفتن جان همسایه ات باش.
۲۶ و دوباره، من به تو فرمان می دهم که آزمند دارایی خود نباش، بلکه سهمی از آن را به رایگان برای چاپ کتاب مورمون بده، که دربرگیرندۀ راستی و سخن خدا است —
۲۷ که سخن من است به غیریهودیان، که بزودی به سوی یهودیان خواهد رفت، کسانی که لامانیان بازماندگانی از آنها هستند، که آنها به مُژده ایمان آورند، و منتظر مسیحی نباشند که می آید، کسی که پیش از این آمده است.
۲۸ و دوباره، من به تو فرمان می دهم که همان گونه که در دل نیایش می کنی با صدایی بلند نیایش کن؛ آری، در برابر جهان همان گونه که در نهان، در جمع همان گونه که در خلوت.
۲۹ و نوید خوش را اعلام کن، آری، آن را بر بالای کوه ها منتشر کن، و بر بالای هر جای بلند، و در میان مردمی که به تو اجازه داده می شود تا ببینی.
۳۰ و آن را با همۀ فروتنی انجام ده، به من توکّل کرده، بر علیه ناسزاگویان ناسزا نگو.
۳۱ و دربارۀ اصول گفتگو نکن، بلکه توبه و ایمان به مُنجی را اعلام کن، و آمرزش از گناهان را با تعمید یافتن، و با آتش، آری، یعنی با روح القُدس.
۳۲ بنگر، این فرمان آخر و بزرگی است که من دربارۀ این موضوع به تو خواهم داد؛ زیرا این برای گام برداشتن روزانۀ تو کافی است، حتّی تا پایان زندگی تو.
۳۳ و بدبختی را تو دریافت خواهی کرد اگر تو این اندرزها را ناچیز بشماری، آری، حتّی نابودی خودت و داراییت.
۳۴ بخشی از دارایی خود را بده، آری، حتّی بخشی از زمین خود، و همه چیز مگر پشتیبانی از خانوادۀ خود.
۳۵ بدهی که تو با چاپخانه قرارداد بسته ای را پرداخت کن. خودت را از بند رهایی ده.
۳۶ خانه و کاشانۀ خود را ترک کن، مگر هنگامی که خواستاری تا خانوادۀ خود را ببینی؛
۳۷ و با آزادی با همه سخن بگو؛ آری، موعظه کن، نصیحت کن، راستی را اعلام کن، حتّی با صدایی بلند، با صدایی از شادی، فریاد برآور — هوشیعانا، هوشیعانا، برکت یافته باد نام سَروَر خدا!
۳۸ همیشه نیایش کن، و من روح خود را بر تو برون خواهم ریخت، و بزرگ خواهد بود برکت تو — آری، حتّی بیشتر از اینکه اگر تو گنجینه های زمین، و فسادپذیری محدود آن را بدست آوری.
۳۹ بنگر، آیا تو می توانی بدون شادمانی کردن و بالا بردن دلت به دلیل خوشحالی این را بخوانی؟
۴۰ یا آیا تو می توانی بیش از این به عنوان راهنمایی نابینا به اینجا و آنجا بروی؟
۴۱ یا آیا تو می توانی فروتن و بردبار باشی، و خردمندانه در برابر من رفتار کنی؟ آری، به سوی من مُنجی خود بیا. آمین.