بخش ۲۲
وحی داده شده از طریق جوزف اسمیتِ پیامبر، در منچسترِ نیویورک، ۱۶ آوریل ۱۸۳۰. این وحی به دلیل برخی که پیش از آن تعمید یافته بودند، وخواستار بودند بدون دوباره تعمید یافتن به کلیسا بپیوندند، به کلیسا داده شد.
۱، تعمید یافتن یک پیمان نو و ابدی است؛ ۲–۴، تعمید یافتنِ معتبر الزامی است.
۱ بنگرید، من به شما می گویم که همۀ پیمان های پیشین را من واداشته ام تا در این چیز پایان یابند، و این یک پیمان نو و ابدی است، یعنی آن که از آغاز بود.
۲ از این رو، با وجودی که یک انسان امکان دارد تا یک صد بار تعمید یابد برای او سودی ندارد، زیرا شما نه با قانون موسی می توانید از آن دروازۀ تنگ وارد شوید، نه با کارهای مُردۀ خود.
۳ زیرا این به خاطر کارهای مُردۀ شما است که من واداشته ام این آخرین پیمان و این کلیسا، برای من حتّی مانند روزگار پیشین ساخته شود.
۴ از این رو، از دروازه وارد شوید، همان گونه که من فرمان داده ام، و بدنبال اندرز دادنِ خدایتان نباشید. آمین.