គ្រឹះដ៏មាំមួន
ដោយ ប៊ីស្សព ឌីន អិម ដេវីស
ទីប្រឹក្សាទីពីរក្នុងគណៈប៊ីស្សពជាអធិបតី
ចូរយើងទទួលយកការអញ្ជើញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងការមករកទ្រង់ ។ ចូរយើងសង់ជីវិតយើងលើគ្រឹះមួយដែលមានសុវត្ថិភាព ហើយរឹងមាំ ។
នៅថ្ងៃទី 17 ខែ តុលា ឆ្នាំ 1989 ពេលកំពុងបើកឡានចេញពីធ្វើការត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ លុះខ្ញុំបើករៀបនឹងដល់ផ្លូវប្រសព្វរវាងផ្សារ និង ផ្លូវ បេអាល ក្នុងទីក្រុង សាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូ រដ្ឋ កាលីហ្វូញ៉ា នោះភ្លើងចរាចរណ៍លោតពណ៌ក្រហម ។ ពេលនោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាឡានញ័រ ហើយបានគិតថា « ឡានបែកកង់ហើយ » ។ ពេលឡាននៅតែញ័រទៀត ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញឡានក្រុងមួយក្បែរនោះ ហើយគិតថា « ឡានក្រុងនោះបានបុកឡានខ្ញុំ ! » ។ បន្ទាប់មកទៀតឡានកាន់តែញ័រឡើង ហើយខ្ញុំបានគិតថា « កង់ឡានទាំងបួនរបស់ខ្ញុំបែកហើយ !» តែវាពុំមែនដោយសារកង់ឡានបែក ឬ ឡានក្រុងនោះទេ ---វាជាការរញ្ជួយដីមួយដ៏ខ្លាំង ! ពេលខ្ញុំឈប់នៅភ្លើងក្រហម កម្រាលផ្លូវស៊ីម៉ង់ទៅផ្សារនោះរបើកឡើងដូចជាទឹករលក ។ នៅពីមុខខ្ញុំ មានអគារខ្ពស់មួយកំពុងយោលយោក ហើយមានឥដ្ឋជាច្រើនចាប់ផ្ដើមធ្លាក់ចុះមកពីអគារចាស់មួយនៅខាងឆ្វេងដៃខ្ញុំ ខណៈដែលការរញ្ជួយដីនៅបន្តកើតឡើង ។
ការរញ្ជួយដី លូម៉ា ព្រីតា បានកើតឡើងក្នុងតំបន់ជុំវិញទីក្រុង សាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូ នៅម៉ោង 5:04 ល្ងាចនៅថ្ងៃនោះ ហើយធ្វើឲ្យមនុស្ស 12,000 នាក់បាត់បង់ផ្ទះសំបែង ។
ការរញ្ជួយដីនោះបណ្ដាលឲ្យមានការខូចខាតយ៉ាងខ្លាំងក្នុងតំបន់ជុំវិញទីក្រុង សាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូ ភាគច្រើននៅតំបន់ដែលគ្មានដីមាំក្នុងទីក្រុង សាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូ និង អូកឡិន ។ នៅទីក្រុង សាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូ មណ្ឌល ម៉ារីណា ត្រូវបាន « សង់នៅលើកន្លែងចាក់សំរាមមួយដែលមានដីខ្សាច់ ដីល្បាប់ កម្ទេចថ្ម ... និងសម្ភារផ្សេងទៀតដែលធ្វើឲ្យមានជាតិទឹកច្រើននៅផ្នែកខាងក្រោម ។ កន្លែងខ្លះត្រូវបានគេចាក់កម្ទេចថ្មចូលក្នុងតំបន់ សាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូ បន្ទាប់ពីរញ្ជួយដីនៅ សាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូ ឆ្នាំ 1906 »។1
ប្រហែលឆ្នាំ 1915 អគារផ្ទះល្វែងជាច្រើនត្រូវបានសង់នៅលើកន្លែងចាក់សំរាមនោះ ។ នៅក្នុងរញ្ជួយដីឆ្នាំ 1989 ដីភក់ ដីខ្សាច់ និងកម្ទេចថ្មដែលមិនរលាយចូលគ្នា ហើយមានទឹកជោគជាំនេះ បានបំលែងទៅជាដូចវត្ថុរាវ បណ្ដាលឲ្យអគារទាំងនោះស្រុតចុះ ។ អគារទាំងនោះពុំបានសង់នៅលើគ្រឹះដ៏រឹងមាំនោះទេ ។
ការរញ្ជួយដី លូម៉ា ព្រីតា បានប៉ះទង្គិចដល់ជីវិតមនុស្សជាច្រើន រួមទាំងខ្ញុំផងដែរ ។ ដោយគិតពីព្រឹត្តិការណ៍នៅថ្ងៃនោះ វាបានបញ្ជាក់ជាថ្មីនៅក្នុងចិត្ត និងគំនិតខ្ញុំថា ដើម្បីទ្រាំទ្រនឹងព្យុះសង្ឃរា ការរញ្ជួយដី និង វិបត្តិនៃជីវិត យើងត្រូវសង់នៅលើគ្រឹះមួយដ៏រឹងមាំ ។
ព្យាការីសាសន៍នីហ្វៃឈ្មោះ ហេលេមិន បានធ្វើការបំភ្លឺដ៏ត្រឹមត្រូវចំពោះសារៈសំខាន់នៃការសាងជីវិតយើងលើគ្រឹះដ៏រឹងមាំមួយ ជាគ្រឹះនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ៖ « ហើយឥឡូវនេះ ឱកូនប្រុសទាំងឡាយរបស់ឪពុកអើយ ចូរចងចាំចុះ ចូរចងចាំចុះថា គឺលើនៅសិលានៃព្រះដ៏ប្រោសលោះនៃយើងគឺព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដែលកូនត្រូវសង់គ្រឹះរបស់កូន ដើម្បីកាលណាអារក្សបញ្ចេញខ្យល់ក៏ខ្លាំងក្លារបស់វាមក មែនហើយ ព្រួញរបស់វានៅក្នុងខ្សល់គួច មែនហើយ កាលណាព្រិល និង ខ្យល់ព្យុះកំណាចទាំងអស់របស់វាបោកបក់មកលើកូន នោះវានឹងគ្មានអំណាចមកលើកូនឡើយ ដើម្បីទាញកូនចុះទៅក្នុងជង្ហុកនៃសេចក្ដីវេទនា និង ទុក្ខលំបាកដ៏មិនចេះចប់ចេះហើយ ពីព្រោះមកពីសិលាដែលកូនបានសង់នៅលើនោះ ដែលជាគ្រឹះដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនមួយ ជាគ្រឹះមួយ បើសិនណាមនុស្សសង់នៅលើនោះ នោះពួកគេមិនអាចរលំបានឡើយ » ( ហេលេមិន 5:12 ) ។
ក្នុងការអភិវឌ្ឍនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធសម័យទំនើប ប្លង់ ការសាងសង់ និង សម្ភារក្នុងអគារត្រូវបានគេយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំង ។ ការសិក្សាលើដី និង ភូមិសាស្ត្រដ៏ប្រុងប្រយ័ត្នត្រូវបានធ្វើឡើងនៅទីកន្លែងដែលព្រះវិហារបរិសុទ្ធនឹងត្រូវសាងសង់ ។ការសិក្សាពីខ្យល់ ភ្លៀង និង ការផ្លាស់ប្ដូរអាកាសធាតុសម្រាប់តំបន់នោះត្រូវបានគេពិចារណា ដើម្បីឲ្យព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលសង់រួចរាល់អាចទ្រាំទ្រពុំមែនគ្រាន់តែព្យុះ និង អាកាសធាតុក្នុងតំបន់ប៉ុណ្ណោះទេ តែព្រះវិហារបរិសុទ្ធត្រូវបានរៀបចំ ហើយកំណត់ទីតាំងដើម្បីទ្រាំទ្រជាមួយនឹងការរញ្ជួយដី ព្យុះទីហ្វុង ទឹកជំនន់ និង វិបត្តិធម្មជាតិផ្សេងទៀតដែលអាចកើតឡើងដោយមិនបានដឹងជាមុន ។ ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាច្រើន បង្គោលបេតុង ឬ ដែកត្រូវបានបុកចូលយ៉ាងជ្រៅទៅក្នុងដីដើម្បីការពារគ្រឹះព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
ដូចជាអ្នកគូរប្លង់ និង អ្នកសាងសង់ក្នុងជំនាន់យើងដែរ ព្រះវរបិតាជាទីស្រឡាញ់ប្រកបដោយក្ដីមេត្តានៃយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ និង ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់បានរៀបចំផែនការ ឧបករណ៍ និង ធនធានផ្សេងទៀតទុកឲ្យយើងប្រើ ដើម្បីយើងអាចសង់ ហើយគាំទ្រដល់ជីវិតយើងឲ្យមានភាពប្រាកដប្រជា ហើយរឹងមាំ ។ផែនការនោះ ជាផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ជាផែនការនៃសុភមង្គលដ៏មហិមា ។ ផែនការនោះបានដាក់ឲ្យយើងឃើញនូវរូបភាព និង ការយល់ដឹងមួយដ៏ច្បាស់នៃការចាប់ផ្ដើម និង ចុងបញ្ចប់ ព្រមទាំងជំហានដ៏ចាំបាច់នានា ដោយរួមបញ្ចូលទាំងពិធីបរិសុទ្ធ ដែលចាំបាច់សម្រាប់កូនចៅម្នាក់ៗរបស់ព្រះវរបិតា ដើម្បីអាចត្រឡប់ទៅទីវត្តមានទ្រង់ ហើយរួមរស់នឹងទ្រង់ជារៀងរហូត ។
សេចក្ដីជំនឿ ការប្រែចិត្ត បុណ្យជ្រមុជទឹក អំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុតជាផ្នែកនៃផែនការជីវិត ។ វាជួយដើម្បីបង្កើតគោលការណ៍សំខាន់ដែលនឹងការពារជីវិតយើងចំពោះដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ ។ទ្រង់ទ្រាយ និង ក្របខ័ណ្ឌទាំងនេះជារចនាសម្ព័ន្ធគាំទ្រនៃជីវិតរបស់បុគ្គលម្នាក់ ។ បន្ទាប់មក ដូចជាផែនការព្រះវិហារបរិសុទ្ធមាន « លក្ខខ័ណ្ឌ » ដែលផ្ដល់រចនាសម្ព័ន្ធលម្អិតពីរបៀបដើម្បីការពារ ហើយបញ្ចូលធាតុចាំបាច់ ការអធិស្ឋាន ការអានព្រះគម្ពីរ ការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ និង ការទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃបព្វជិតភាពចាំបាច់ប្រែក្លាយជា « លក្ខខណ្ឌ » ដែលជួយបញ្ចូល ហើយចងភ្ជាប់រួមគ្នានូវរចនាសម្ព័ន្ធជីវិត ។
តុល្យភាពក្នុងការអនុវត្តលក្ខខណ្ឌទាំងនេះមានសារៈសំខាន់ ។ ឧទាហរណ៍ ក្នុងដំណើរការនៃការចាក់បេតុង ចំនួនខ្សាច់ច្បាស់លាស់ គ្រួស ស៊ីម៉ង់ និង ទឹកត្រូវបានប្រើដើម្បីមានភាពរឹងមាំជាអតិបរមា ។ ចំនួនមិនត្រឹមត្រូវ ឬ ការបដិសេធនៃផ្នែកណាមួយនៃធាតុទាំងនេះនឹងធ្វើឲ្យបេតុងពុំរឹងមាំ ហើយមិនអាចដើរតួនាទីដ៏សំខាន់បានឡើយ ។
ដូចគ្នានេះដែរ បើយើងមិនផ្ដល់តុល្យភាពសមរម្យមួយក្នុងជីវិតយើងនៃការអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួន និង ការសិក្សាព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ ការពង្រឹងក្នុងការទទួលទានសាក្រាម៉ង់រាល់សប្ដាហ៍ និង ការចូលរួមជាញឹកញាប់ក្នុងពិធីបរិសុទ្ធបព្វជិតភាព ដូចជាពិធីការព្រះវិហារបរិសុទ្ធទេ នោះយើងនឹងមានបញ្ហាផងដែរដោយការទន់ខ្សោយក្នុងកម្លាំងខាងវិញ្ញាណយើង ។
នៅក្នុងសំបុត្រមួយទៅកាន់ អេភេសូរ ប៉ុល បាននិយាយតាមរបៀបនេះ ដែលយើងអាចអនុវត្តតាមតម្រូវការក្នុងការអភិវឌ្ឍឥរិយាបថ និង ព្រលឹងយើងឲ្យមានតុល្យភាពថា ៖ « ដែលដោយសារទ្រង់ដំណាក់ទាំងមូលនោះបានផ្គុំភ្ជាប់គ្នាទាំងចម្រើនឡើងជាវិហារបរិសុទ្ធក្នុងព្រះអម្ចាស់ ហើយអ្នករាល់គ្នាក៏បានស្អាងឡើងក្នុងទ្រង់ដែរ សម្រាប់ជាលំនៅនៃព្រះដោយនូវព្រះវិញ្ញាណ » ( អេភេសូរ 2:21 ) ។
ការអធិស្ឋានជាគោលការណ៍គ្រឹះមួយដ៏សាមញ្ញ ហើយមានសារៈសំខាន់បំផុតនៃក្ដីជំនឿ និង ឥរិយាបថយើង ។ តាមរយៈការអធិស្ឋានយើងអាចសម្ដែងចេញនូវការដឹងគុណ ក្ដីស្រឡាញ់ និង ភក្ដីភាពយើងចំពោះព្រះ ។ តាមរយៈការអធិស្ឋានយើងអាចដាក់ឆន្ទៈយើងឲ្យស្របតាមទ្រង់ ហើយទទួលមកវិញនូវកម្លាំងដើម្បីអនុលោមជីវិតរបស់យើងនឹងការបង្រៀនទ្រង់ ។ ការអធិស្ឋានជាផ្លូវដែលយើងអាចដើរតាមក្នុងការស្វែងរកឥទ្ធិពលទ្រង់ក្នុងជីវិតយើង រួមទាំងវិវរណៈដែរ ។
អាល់ម៉ា បានបង្រៀនថា ៖ « ចូរប្រឹក្សាជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់នូវគ្រប់កិច្ចការរបស់កូន ហើយទ្រង់នឹងដឹកនាំកូនទៅរកការល្អ មែនហើយ កាលណាកូនដេកចុះនៅពេលយប់ ចូរដេកនៅក្នុងព្រះអម្ចាស់ដើម្បីឲ្យទ្រង់មើលថែទាំកូនពេលកូនដេក ហើយពេលកូនក្រោកឡើងនៅពេលព្រឹក ចូរចិត្តកូនពោរពេញទៅដោយអំណរគុណដល់ព្រះ ហើយបើសិនជាកូនធ្វើការទាំងនេះ នោះកូននឹងត្រូវបានលើកឡើងនៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់ » ( អាលម៉ា 37:37 ) ។
ការចែកចាយគំនិត អារម្មណ៍ និង ក្ដីប្រាថ្នាយើង និងព្រះតាមរយៈការអធិស្ឋានស្មោះត្រង់ ចេញពីចិត្តគួរតែសំខាន់ដូចជាការដកដង្ហើម និងការបរិភោគអាហារចំពោះយើងម្នាក់ៗផងដែរ ។
ការស្រាវជ្រាវបទគម្ពីររៀងរាល់ថ្ងៃក៏នឹងពង្រឹងក្ដីជំនឿ និង ឥរិយាបថយើងដែរ ។ ដូចជាយើងត្រូវការអាហារដើម្បីចិញ្ចឹមរូបកាយយើងដូច្នោះដែរ វិញ្ញាណ និង ព្រលឹងយើងនឹងត្រូវបានបំពេញ ហើយពង្រឹងដោយការទទួលព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទដែលមាននៅក្នុងការសរសេររបស់ពួកព្យាការី ។ នីហ្វៃ បានបង្រៀនថា « សូមទទួលទាននូវព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនៃព្រះគ្រីស្ទ ត្បិតមើលចុះ ព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនៃព្រះគ្រីស្ទនឹងប្រាប់ដល់អ្នកនូវគ្រប់អ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវធ្វើ » ( នីហ្វៃទី 2 32:3 ) ។
ការអានព្រះគម្ពីរជាការល្អ តែបើគ្រាន់តែអានវាមិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីចាប់យកនូវកម្រិតពេញលេញនៃការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឡើយ ។ ការស្រាវជ្រាវ សញ្ជឹងគិត ហើយអនុវត្តបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទដូចដែលបានបង្រៀនក្នុងព្រះគម្ពីរនឹងនាំមកនូវប្រាជ្ញា និង ចំណេះដឹងលើសពីការយល់ដឹងយើង ។ ការណ៍នេះនឹងពង្រឹងការតាំងចិត្តយើង ហើយផ្ដល់នូវការបម្រុងទុកខាងវិញ្ញាណដើម្បីធ្វើឲ្យអស់ពីលទ្ធភាពយើងក្នុងគ្រប់ស្ថានភាព ។
ជំហានដ៏សំខាន់បំផុតមួយដែលយើងអាចបោះដើម្បីពង្រឹងជីវិតយើង ហើយបន្តនៅជាប់យ៉ាងរឹងមាំនឹងគ្រឹះនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ គឺការទទួលទានសាក្រាម៉ង់រាល់សប្ដាហ៍ដោយមានភាពសក្ដិសម ។ ពិធីការសាក្រាម៉ង់ ផ្ដល់ឲ្យសមាជិកសាសនាចក្រគ្រប់រូប នូវឱកាសសញ្ជឹងគិតពីជីវិតខ្លួនទុកជាមុន ដើម្បីពិចារណាពីទង្វើ ឬ ការមិនប្រព្រឹត្តដែលត្រូវប្រែចិត្ត រួចហើយដើម្បីទទួលទាននំប៉័ង និង ទឹកជាតំណាងដ៏ពិសិដ្ឋក្នុងការចងចាំដល់រូបកាយ និង លោហិតនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាសាក្សីម្នាក់នៃដង្វាយធួនទ្រង់ ។ បើយើងទទួលទានដោយចិត្តស្មោះត្រង់ ហើយរាបសា នោះយើងធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាអស់កល្បជាថ្មី ត្រូវបានលាងសម្អាតឲ្យបរិសុទ្ធ ហើយទទួលការសន្យាថា យើងនឹងមានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងយើងជាដរាប ។ ព្រះវិញ្ញាណដើរតួជាជ័រម្យ៉ាង ជាតំណផ្សារមួយដែលពុំមែនគ្រាន់តែធ្វើឲ្យបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ធ្វើឲ្យយើងចងចាំគ្រប់ការទាំងអស់ ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់ម្ដងហើយម្ដងទៀតពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយសក្ដិសមពង្រឹងទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនយើងនឹងសិលាគ្រឹះ ដែលជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ក្នុងការបម្រើរបស់ទ្រង់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនដោយក្ដីស្រឡាញ់ ហើយបញ្ជាក់ពីគោលលទ្ធិ គោលការណ៍ និង សកម្មភាពចាំបាច់ដែលនឹងបម្រុងជីវិតយើង ហើយពង្រឹងឥរិយាបថយើង ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃការបង្រៀនលើភ្នំ ទ្រង់បានថ្លែងថា ៖
« ដូច្នេះអស់អ្នកណាដែលឮពាក្យរបស់យើងទាំងនេះ ហើយប្រព្រឹត្តតាម យើងនឹងធៀបអ្នកនោះដូចជាមនុស្សមានគំនិតដែលសង់ផ្ទះខ្លួននៅលើថ្ម ---
« រួចភ្លៀងធ្លាក់មក ទឹកក៏ជន់ឡើង ហើយខ្យល់បក់ប៉ះនឹងផ្ទះនោះ តែមិនបានរំលំទេ ពីព្រោះបានសង់នៅលើថ្ម ។
« ឯអស់អ្នកណាដែលឮពាក្យរបស់យើងទាំងនេះ តែមិនប្រព្រឹត្តតាម អ្នកនោះត្រូវធៀបដូចជាមនុស្សល្ងង់ [ ដែល ] សង់ផ្ទះខ្លួននៅលើខ្សាច់វិញ ---
« រួចភ្លៀងធ្លាក់មក ទឹកក៏ជន់ឡើង ហើយខ្យល់បក់ប៉ះនឹងផ្ទះនោះ ផ្ទះនោះក៏រំលំទៅ ហើយមានការខូចខាតជាធំ » ( នីហ្វៃទី 3 14:24–27 សូមមើលផងដែរ ម៉ាថាយ 7:24–27 ) ។
បងប្អូនប្រុសស្រី គ្មានយើងណាម្នាក់នឹងសង់ផ្ទះ កន្លែងធ្វើការ ឬ ដំណាក់ពិសិដ្ឋសម្រាប់ថ្វាយបង្គំលើខ្សាច់ កម្ទេចថ្ម ឬដោយគ្មានផែនការ និង គ្មានសម្ភារត្រឹមត្រូវនោះទេ ។ ចូរយើងទទួលយកការអញ្ជើញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងការមករកទ្រង់ ។ ចូរយើងសង់ជីវិតយើងលើគ្រឹះមួយដែលមានសុវត្ថិភាព ហើយរឹងមាំ ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ដោយរាបសាថា ដោយការពង្រឹងជីវិតយើងនឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ដង្វាយធួនទ្រង់ និង ដោយការធ្វើតាមផែនការរបស់ទ្រង់សម្រាប់សុភមង្គលយើងដោយប្រុងប្រយ័ត្ន រួមមានការអធិស្ឋាន ការសិក្សាព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ និង ការទទួលទានសាក្រាម៉ង់រាល់សប្ដាហ៍ នោះយើងនឹងទទួលបានកម្លាំង យើងនឹងទទួលបានការរីកចម្រើនផ្ទាល់ខ្លួនដ៏ពិត យើងនឹងរៀបចំខ្លួនបានយ៉ាងល្អដើម្បីទ្រាំទ្រនឹងព្យុះ និង វិបត្តិនៃជីវិតដោយជោគជ័យ យើងនឹងមានក្ដីអំណរ និង សុភមង្គលដែលបានសន្យា ហើយយើងនឹងមានទំនុកចិត្តថា ជីវិតយើងបានសង់នៅលើគ្រឹះមួយដ៏រឹងមាំ ៖ ជាគ្រឹះដែលនឹងមិនស្រុតចុះ ។ ក្នុងព្រះនាមពិសិដ្ឋនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។