ការគោរពប្រតិបត្តិនាំមកនូវពរជ័យ
ដោយ ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន
ចំណេះដឹងអំពីសេចក្ដីពិត និង ចម្លើយចំពោះសំណួរដ៏ធំរបស់យើង កើតមាន នៅពេលយើងគោរពបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានអំណរគុណណាស់ដែលបាននៅជាមួយអ្នករាល់គ្នានាពេលព្រឹកនេះ ។ ខ្ញុំស្នើសុំឲ្យអ្នកប្រើសេចក្ដីជំនឿ និង ការអធិស្ឋានរបស់អ្នក ខណៈដែលខ្ញុំមានអភ័យឯកសិទ្ធថ្លែងទៅកាន់អ្នករាល់គ្នា។
អស់ជាច្រើនជំនាន់មក មានបុរស និង ស្ត្រីជាច្រើន បានស្វែងរកចំណេះដឹង និង ការយល់ដឹងអំពីជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ព្រមទាំងទីកន្លែង និង គោលបំណងរបស់វា ទន្ទឹមនឹងនោះក៏ដូចជាផ្លូវដើម្បីទទួលភាពសុខសាន្ដ និង សុភមង្គល ។ យើងម្នាក់ៗបានធ្វើការស្វែងរកដូច្នេះ ។
ចំណេះដឹង និង ការយល់ដឹងនេះ មានចំពោះមនុស្សលោកគ្រប់រូប ។ វាមាននូវសេចក្ដីពិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា កណ្ឌទី 1 ខ 39 យើងអានថា ៖ « ត្បិតមើលចុះ ហើយមើលន៎ ព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់ជាព្រះ ហើយព្រះវិញ្ញាណធ្វើទីបន្ទាល់ ហើយទីបន្ទាល់នោះពិត ហើយសេចក្ដីពិត ជាប់នៅរៀងដរាបតទៅ » ។
កំណាព្យដ៏ល្បីល្បាញមួយបានសរសេរថា ៖
ទោះជាផែនដី និង ស្ថានសួគ៌រលាយបាត់ទៅ
ក៏សេចក្ដីពិត និត្យនៅពុំបាត់ទៅឡើយ ទោះជាត្រូវតទល់ នឹងក្តីអាក្រក់
ក៏ក្តីពិតនៅអស់កល្ប ពុំផ្លាស់ប្ដូរ ជារៀងដរាបតទៅ ។ 1
មនុស្សមួយចំនួននឹងសួរថា « តើអាចរកសេចក្ដីពិតដូច្នោះបាននៅកន្លែងណា ហើយតើអាចស្គាល់វាដោយរបៀបណា ? » នៅក្នុងវិវរណៈមួយដែលបានប្រគល់ឲ្យតាមរយៈព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅ ទីក្រុង ខឺតឡង់ អូហៃអូ ក្នុង ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 1833 ព្រះអម្ចាស់បានប្រកាសថា ៖
« សេចក្ដីពិតគឺជាការចេះដឹង អំពីការណ៍ទាំងឡាយដែលមាននៅពេលនេះ និង ការណ៏ទាំងឡាយដែលមានមកហើយ ហើយ នឹងការណ៍ទាំងឡាយដែលនឹងមានខាងមុខ... ។
« ព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីពិត គឺមកពីព្រះ ... ។
« ហើយគ្មាននរណាទទួលនូវភាពពោរពេញបានឡើយ លើកលែងតែអ្នកនោះកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ។
« អ្នកណាដែលកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ [ ទ្រង់ ] នោះបានទទួលសេចក្ដីពិត និង ពន្លឺ រហូតដល់អ្នកនោះបានដំកើងឡើង នៅក្នុងសេចក្ដីពិត ហើយស្គាល់ការណ៍គ្រប់យ៉ាង » ។2
ឱនេះជាការសន្យាដ៏រុងរឿងមួយ ! « អ្នកណាដែលកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ [ ទ្រង់ ] នោះបានទទួលសេចក្ដីពិត និង ពន្លឺ រហូតដល់អ្នកនោះបានដំកើងឡើង នៅក្នុងសេចក្ដីពិត ហើយស្គាល់ការណ៍គ្រប់យ៉ាង » ។
នៅពេលនេះ យើងមានចំណេះដឹងច្រើនពីភាពពេញលេញនៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ នោះអ្នក និង ខ្ញុំពុំចាំបាច់ធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់សមុទ្រ ឬ ដើរលើផ្លូវដែលពុំស្គាល់ដើម្បីស្វែងរកសេចក្ដីពិតនោះឡើយ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់ បានរៀបចំទិសដៅឲ្យយើង ហើយផ្ដល់នូវការដឹកនាំជាក់លាក់-- គឺជាការគោរពប្រតិបត្តិ ។ ចំណេះដឹងអំពីសេចក្ដីពិត និង ចម្លើយចំពោះសំណួរដ៏ធំរបស់យើង កើតមាន នៅពេលយើងគោរពបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។
យើងរៀនគោរពប្រតិបត្តិនៅពេញមួយជីវិតរបស់យើង ។ ដោយចាប់ផ្ដើមតាំងពីពេលយើងនៅតូច អ្នកទាំងឡាយដែលទទួលខុសត្រូវមើលថែយើង បានបង្កើតជាការណែនាំ និង ច្បាប់ដើម្បីប្រាកដថាយើងមានសុវត្ថិភាព ។ ជីវិតនឹងកាន់តែងាយស្រួលសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា បើយើងនឹងគោរពតាមច្បាប់ដូច្នោះទាំងស្រុង ។ ទោះជាយ៉ាងណា ពួកយើងជាច្រើនបានរៀនតាមរយៈបទពិសោធន៍ ជាប្រាជ្ញាដែលបានមកពីការគោរពប្រតិបត្តិ ។
ពេលយើងធំឡើង នៅរដូវក្ដៅនីមួយៗ ចាប់ពីដើម ខែកក្កដា រហូតដល់ដើម ខែកញ្ញា គ្រួសាររបស់ខ្ញុំស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះតូចរបស់យើងនៅ វីវីអាន ផាក ក្នុង ប្រូវ៉ូ ខានញៀន រដ្ឋយូថាហ៍ ។
អំឡុងពេលនៃវ័យដែលឥតកង្វល់នៅគ្រានោះ នៅ ខានញៀន មិត្តជិតស្និតខ្ញុំម្នាក់ ឈ្មោះ ដានី ឡាសែន ដែលគ្រួសារគាត់ក៏មានផ្ទះតូចនៅ វីវីអាន ផាក ផងដែរ ។ រាល់ថ្ងៃ គាត់ និង ខ្ញុំដើរលេងយ៉ាងសប្បាយ ទៅស្ទូចត្រីនៅតាមអូរ និង ទន្លេ ដើររើសថ្ម និង របស់ផ្សេងៗទៀត ដើរកាត់ព្រៃ ឡើងភ្នំ ហើយសប្បាយគ្រប់នាទីជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។
នាព្រឹកមួយ ដានី និង ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តថា យើងចង់បោះជំរុំ អាំងភ្លើង នាល្ងាចនោះជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិនៅ ខានញៀន របស់យើងទាំងអស់ ។ យើងគ្រាន់តែត្រូវការសំអាតកន្លែងមួយនៅទីវាលជិតខាងនោះជាការស្រេច ដើម្បីជួបជុំគ្នា ។ ស្មៅដែលនៅលើទីវាលនោះ ស្ងួត ហើយស្កៀបណាស់នាខែមិថុនា ដែលធ្វើឲ្យទីវាលនោះវាមិនសមប្រកបតាមបំណងរបស់យើងទេ ។ យើងបានចាប់ផ្ដើមដកស្មៅខ្ពស់ៗចេញ ហើយបានរៀបចំដើម្បីជំរះស្មៅធ្វើវាឲ្យទៅជាតំបន់រង្វង់មូលធំមួយ ។ យើងបានទាញកន្ត្រាក់អស់ពីកម្លាំងរបស់ពួកយើង ប៉ុន្តែអ្វីដែលយើងទទួលបាន គឺបោចបានស្មៅតែមួយដៃតូចប៉ុណ្ណោះ ។ យើងបានដឹងថា កិច្ចការនេះ នឹងចំណាយពេលពេញមួយថ្ងៃ តែយើងអស់កម្លាំងរួចទៅហើយ ។
ហើយអ្វីដែលខ្ញុំបានគិតគឺជាដំណោះស្រាយយ៉ាងល្អ ដែលវាបានផុសឡើងក្នុងគំនិតរបស់ក្មេងអាយុប្រាំបីឆ្នាំខ្ញុំនេះ ។ ខ្ញុំបាននិយាយទៅ ដានី ថា « អ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើគឺដុតស្មៅនេះទៅ ។ យើងគ្រាន់តែ ដុត ស្មៅនោះជារង្វង់ប៉ុណ្ណោះ ! » ។ គាត់យល់ស្របភ្លាម ហើយខ្ញុំបានរត់ទៅផ្ទះតូចរបស់យើង ដើម្បីយកឈើគូស ។
បើអ្នកគិតថាយើងត្រូវបានអនុញ្ញាត្តឲ្យប្រើឈើគូសនៅអាយុប្រាំឆ្នាំនោះគឺខុសហើយ ខ្ញុំចង់ប្រាប់ឲ្យច្បាស់ថា ទាំង ដានី និង ខ្ញុំ យើងត្រូវបានហាមមិនឲ្យប្រើឈើគូសដោយគ្មានមនុស្សធំនៅជិតឡើយ ។ យើងទាំងពីរនាក់ ត្រូវបានព្រមានដដែលៗអំពីគ្រោះថ្នាក់ភ្លើងឆេះ ។ ទោះជាយ៉ាងណា ខ្ញុំដឹងថាគ្រួសារខ្ញុំទុកឈើគូសនៅកន្លែងណា ហើយយើងត្រូវការដើម្បីជំរះស្មៅនៅទីវាលនោះ ។ ដោយមិនគិតច្រើន ខ្ញុំបានរត់ទៅផ្ទះតូចរបស់យើង ហើយយកឈើគូសពីរបីដើមមក ព្រមទាំងមើលឆ្វេងស្ដាំឲ្យច្បាស់ថាគ្មាននរណាមើលឃើញខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានលាក់ឈើគូសភ្លាមនៅក្នុងហោប៉ៅរបស់ខ្ញុំ ។
ខ្ញុំបានរត់មករក ដានី វិញ ដោយអរថានៅក្នុងហោប៉ៅរបស់ខ្ញុំ មានដំណោះស្រាយចំពោះបញ្ហារបស់យើង ។ ខ្ញុំបាននឹកគិតថា ភ្លើងនឹងឆេះត្រឹមតែចម្ងាយដែលយើងចង់បាន ហើយបន្ទាប់មកនឹងឈប់ដោយខ្លួនឯង ។
ខ្ញុំបានគូសឈើគូសនឹងដុំថ្ម ហើយបានដុតស្មៅស្ងួតនា ខែមិថុនា ឲ្យឆេះឡើង ។ វាបានឆាបឆេះដូចជាជ្រលក់នឹងសាំងអញ្ចឹង ។ ដំបូងឡើយ ដានី និង ខ្ញុំសប្បាយចិត្ត ពេលយើងមើលឃើញស្មៅឆេះអស់ ប៉ុន្តែភ្លាមនោះយើងឃើញថា ភ្លើងពុំរលត់ដោយខ្លួនវាទេ ។ យើងភ័យតក់ស្លុត នៅពេលយើងដឹងថាយើងពុំអាចពន្លត់វាបាននោះ ។ អណ្ដាតភ្លើងសន្ធោរសន្ធៅបានចាប់ផ្ដើមឆេះរាលឡើងទៅដល់ជើងភ្នំ ដុតបំផ្លាញដើមស្រល់ និង អ្វីៗផ្សេងទៀតនៅតាមផ្លូវវានោះ ។
ទីបំផុត យើងគ្មានជម្រើស ក្រៅពីរត់ទៅហៅគេឲ្យជួយទេ ។ មិនយូរប៉ុន្មានបុរសស្ត្រីដែលមាននៅ វីវីអាន ផាក ទាំងអស់បានរត់ទៅមកយកបាវទទឹក វាយពន្លត់អណ្ដាតភ្លើង ។ បន្ទាប់ពីរយៈពេលបីបួនម៉ោងក្រោយមក រងើកភ្លើងចុងក្រោយត្រូវបានរលត់ ។ ដើមស្រល់ចាស់ៗជាច្រើន ក៏ដូចជាផ្ទះជាច្រើនខ្នងត្រូវបានសង្គ្រោះពីអណ្ដាតភ្លើង ដែលទៅជិតដល់ផងដែរ ។
ដានី និង ខ្ញុំបានរៀននូវមេរៀនពិបាកៗជាច្រើន ប៉ុន្តែជាមេរៀនសំខាន់ នាគ្រានោះ-- ផ្នែកដែលសំខាន់គឺ សារៈសំខាន់នៃការគោរពប្រតិបត្តិ ។
មានច្បាប់ និង ក្រឹត្យ ក្រម ដើម្បីជួយយើងឲ្យប្រាកដថា មានសុវត្ថិភាពខាងរូបកាយ ។ ក៏ដូចជាព្រះអម្ចាស់ បានប្រទានការណែនាំ និង បទបញ្ញត្តិដើម្បីជួយយើងឲ្យប្រាកដថា មានសុវត្ថិភាពខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីយើងអាចបត់ចង្កូតដោយជោគជ័យនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ដែលប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់នេះ ហើយត្រឡប់ទៅជួបព្រះវរបិតាសួគ៌យើងវិញនៅទីបំផុត ។
ជាច្រើនសតវត្សន៍កន្លងទៅ សាំយ៉ូអែលបានប្រកាសដោយអង់អាច ទៅដល់ជំនាន់មនុស្សដែលទទួលការបង្រៀនយ៉ាងតឹងរឹងអំពីដង្វាយដុតសត្វថា ៖ « ដែលស្ដាប់បង្គាប់នោះវិសេសលើសជាងយញ្ញបូជា ហើយដែលផ្ទៀងត្រចៀក នោះក៏វិសេសជាងខ្លាញ់នៃចៀមឈ្មោល » ។ 3
នៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងដល់ ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ថា ទ្រង់តម្រូវ « ចិត្ត និង គំនិតដែលស្ម័គ្រតាម ហើយពួកដែលស្ម័គ្រចិត្តតាម ហើយស្ដាប់បង្គាប់ នឹងបានបរិភោគផលល្អនៃ ដែនដី ស៊ីយ៉ូន នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ » ។ 4
គ្រប់ព្យាការី ទាំងជំនាន់បុរាណ និងសម័យទំនើប បានដឹងថា ការគោរពប្រតិបត្តិគឺសំខាន់ចំពោះសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង ។ នីហ្វៃបានប្រកាសថា « ខ្ញុំនឹងទៅ ហើយធ្វើនូវអ្វីៗដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានបញ្ជា » ។ 5 ទោះជាអ្នកផ្សេងបានធ្លាក់ចុះនូវសេចក្ដីជំនឿ និង ការគោរពប្រតិបត្តិរបស់ពួកគេក្ដី ក៏ នីហ្វៃ ពុំដែលធ្លាក់ចុះ មិនធ្វើនូវអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានសុំពីគាត់ឡើយ ។ ជាលទ្ធផល មនុស្សជាច្រើនជំនាន់ ត្រូវបានប្រទានពរ ។
រឿងរបស់ អ័ប្រាហាំ និង អ៊ីសាក់ គឺជារឿងដ៏បំផុសគំនិតអំពីការគោរពប្រតិបត្តិ ។ តើវាឈឺចាប់យ៉ាងណាសម្រាប់ អ័ប្រាហាំ នៅក្នុងការគោរពប្រតិបត្តិតាមបញ្ជារបស់ព្រះ ដែលត្រូវនាំ អ៊ីសាក់ កូនសំណប់របស់គាត់ទៅកាន់ដែនដី ម៉ូរីយ៉ា ដើម្បីថ្វាយយញ្ញបូជានោះ ។ តើអ្នកអាចនឹកគិតឃើញ អំពីភាពសោកសៅរបស់ អ័ប្រាហាំ ថាយ៉ាងណាទៅ នៅពេលគាត់ធ្វើដំណើរទៅកាន់ទីកន្លែងដែលតាំងទុកនោះ ? ប្រាកដណាស់ ការថប់បារម្ភ ច្បាស់ជាមាន ដែលឈឺចាប់ ទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្ត នៅពេលគាត់ចង អ៊ីសាក់ ដាក់កូននៅលើអាសនា រួចយកកាំបិតចាក់សម្លាប់នោះ ។ ដោយមានសេចក្ដីជំនឿដ៏មុតមាំ និង ការទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះអម្ចាស់ នោះគាត់បានឆ្លើយតបចំពោះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ សេចក្ដីសម្រេចគឺអស្ចារ្យណាស់ ហើយ អ័ប្រាហាំ ច្បាស់ជារីករាយណាស់ពេលវាមកដល់ ៖ « កុំឲ្យលូកដៃទៅលើកូនក្មេងនោះឡើយ កុំឲ្យធ្វើអ្វីដល់វាឲ្យសោះ ត្បិតឥឡូវនេះយើងដឹងថា ឯងកោតខ្លាចដល់ព្រះហើយ ដោយព្រោះមិនបានសំចៃទុកនូវកូនឯងតែមួយនេះនឹងយើងសោះ » ។ 6
អ័ប្រាហាំ ត្រូវបានល្បងល ហើយដោយសារសេចក្ដីស្មោះត្រង់ និង ការគោរពប្រតិបត្តិរបស់គាត់ នោះព្រះអម្ចាស់បានប្រទាននូវការសន្យាដ៏រុងរឿងនេះថា ៖ « គ្រប់ទាំងសាសន៍នៅផែនដីនឹងបានពរដោយសារពូជឯង ពីព្រោះឯងបានស្ដាប់តាមពាក្យអញ » ។ 7
ទោះជាយើងពុំត្រូវបានសុំឲ្យបង្ហាញនូវការគោរពប្រតិបត្តិរបស់យើង តាមរបៀបដ៏ខ្លាំង និង ឈឺចាប់ក្ដី ក៏យើង តម្រូវឲ្យមានការគោរពប្រតិបត្តិផងដែរ ។
ប្រធាន យ៉ូសែប អែហ្វ ស្ម៊ីធ នៅក្នុង ខែ តុលា ឆ្នាំ 1873 បានប្រកាសថា « ការគោរពប្រតិបត្តិ គឺជាក្រិត្យវិន័យទីមួយនៃស្ថានសួគ៌ » ។ 8
ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី បានមានប្រសាសន៍ថា « សុភមង្គលរបស់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ សេចក្ដីសុខសាន្ដរបស់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ការរីកចម្រើនរបស់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ភាពរុងរឿងរបស់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ហើយនិង សេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏អស់កល្បជានិច្ច និង ភាពតម្កើងឡើងរបស់ប្រជារាស្ត្រនេះ សម្រេចទៅលើការដើរនៅក្នុងការគោរពប្រតិបត្តិតាមដំបូន្មានរបស់... ព្រះ » ។ 9
ការគោរពប្រតិបត្តិ គឺជាចរិតលក្ខណៈទូទៅរបស់ពួកព្យាការី វាផ្ដល់ជាកម្លាំង និង ចំណេះដឹងដល់ពួកគាត់គ្រប់ជំនាន់ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ។ វាសំខាន់ចំពោះយើង ដើម្បីដឹងថា យើងត្រូវបានផ្តល់សិទ្ធិ ទទួលកម្លាំង និង ចំណេះដឹងនេះផងដែរ ។ វាមានសម្រាប់យើងម្នាក់ៗបច្ចុប្បន្ននេះ នៅពេលយើងគោរពតាមបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។
ជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ ខ្ញុំបានស្គាល់មនុស្សរាប់មិនអស់ ដែលស្មោះត្រង់ និង គោរពប្រតិបត្តិជាពិសេស ។ ខ្ញុំមានពរ និង ទទួលការបំផុសគំនិតដោយសារពួកគាត់ ។ ខ្ញុំសូមចែកចាយជាមួយអ្នកនូវដំណើររឿងរបស់បុគ្គលដែលមានភាពស្មោះត្រង់ និង ការគោរពប្រតិបត្តិនេះ ។
វ៉លធើរ ក្រសស៏ គឺជាសមាជិកស្មោះត្រង់ក្នុងសាសនាចក្រ ដែលគាត់ និង គ្រួសារបានរស់នៅកន្លែងដែលគេស្គាល់ថាជា ប្រទេស អាល្លឺម៉ង់ខាងកើត បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ ។ ដោយមិនគិតពីការលំបាក ដែលគាត់ជួប ដោយសារតែការខ្វះសេរីភាពនៅក្នុងតំបន់នោះ នាគ្រានោះ បងប្រុស ក្រសស៏ ជាបុរសម្នាក់ដែលស្រឡាញ់ ហើយបម្រើព្រះអម្ចាស់ ។ គាត់បំពេញនូវកិច្ចការនីមួយៗដែលផ្ដល់ដល់គាត់ដោយស្មោះត្រង់ និង ប្រកបដោយមនសិការ ។
បុរសម្នាក់ទៀត ឈ្មោះ យ៉ូហាន ឌែនដហ្វ័រ ជាជនជាតិ ហុងគ្រី គាត់បានផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿក្នុងសាសនាចក្រ នៅ ប្រទេស អាល្លឺម៉ង់ ហើយបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅទីនោះ ក្នុងឆ្នាំ 1911 ក្នុងអាយុ 17 ឆ្នាំ ។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក គាត់បានត្រឡប់ទៅ ប្រទេស ហុងគ្រី វិញ ។ បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ ជាក់ស្ដែង គាត់បានក្លាយជាពិរុទ្ធជននៅក្នុងទឹកដីកំណើតគាត់ក្នុង ទីក្រុង ឌែប្រែសែន ។ ប្រជាជន ហុងគ្រី ត្រូវបានគេដកយកសេរីភាពផងដែរ ។
បងប្រុស វ៉លធើរ ក្រសស៏ ដែលពុំស្គាល់បងប្រុស ឌែនដហ្វ័រ បានទទួលការចាត់ឲ្យធ្វើជាគ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះរបស់គាត់ ហើយទៅសួរសុខទុក្ខគាត់ជាទៀងទាត់ ។ បងប្រុស ក្រសស៏ បានទូរស័ព្ទហៅដៃគូបង្រៀនតាមផ្ទះរបស់គាត់ ហើយនិយាយថា « យើងបានទទួលកិច្ចការមួយ ទៅសួរសុខទុក្ខបងប្រុស យ៉ូហាន ឌែនដហ្វ័រ ។ តើអ្នកអាចទៅជាមួយខ្ញុំបានទេសប្ដាហ៍នេះ ដើម្បីជួបគាត់ ហើយបង្រៀនសារលិខិតនៃដំណឹងល្អមួយដល់គាត់បានទេ ? បន្ទាប់មក គាត់បានបន្ថែមថា « បងប្រុស ឌែនដហ្វ័រ រស់នៅ ប្រទេស ហុងគ្រី » ។
ដៃគូគាត់ភ្ញាក់ផ្អើល បានសួរថា « តើយើងនឹងចាកចេញនៅពេលណា ? »
បងប្រុស ក្រសស៏ បានតបថា « ថ្ងៃស្អែក » ។
ដៃគូគាត់សួរថា « តើយើងនឹងត្រឡប់មកផ្ទះវិញនៅពេលណា ? » ។
បងប្រុស ក្រសស៏ បានតបថា « អូ៎ ប្រហែលជាមួយសប្ដាហ៍-- បើយើងត្រឡប់ មកវិញ » ។
ដៃគូបង្រៀនតាមផ្ទះពីរនាក់នោះ បានចេញដំណើរទៅសួរសុខទុក្ខបងប្រុស ឌែនដហ្វ័រ ដោយធ្វើដំណើរតាមរថភ្លើង និង ឡានក្រុង ពីតំបន់ទិសឦសាន្ដ នៃ ប្រទេស អាល្លឺម៉ង់ ទៅកាន់ ឌែប្រែសែន ប្រទេស ហុងគ្រី -- វាជាការធ្វើដំណើរដ៏វែងឆ្ងាយមួយ ។ បងប្រុស ឌែនដហ្វ័រ គ្មានគ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះទេ ចាប់តាំងពីមុនសង្គ្រាម ។ ឥឡូវ នៅពេលគាត់បានឃើញអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ទាំងពីរនាក់នេះ គាត់រំភើបចិត្តដោយក្តីអំណរកាលដែលពួកគេបានមក ។ គាត់ពុំចាប់ដៃពួកគេជាមុនទេ ។ តែគាត់ទៅកាន់បន្ទប់គេងរបស់គាត់ ហើយយកដង្វាយមួយភាគដប់របស់គាត់ដែលដាក់ក្នុងប្រអប់មួយ ដែលគាត់បានសន្សំអស់ជាច្រើនឆ្នាំជំនួសវិញ ។ គាត់បានបង្ហាញដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ទៅដល់គ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះរបស់គាត់ ហើយនិយាយថា « ឥឡូវខ្ញុំបានបំពេញកាតព្វកិច្ចក្នុងការបង់ដង្វាយមួយភាគដប់របស់ខ្ញុំដល់ព្រះអម្ចាស់ហើយ ។ ឥឡូវ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាសក្ដិសមនឹងចាប់ដៃរបស់អ្នកបម្រើព្រះអម្ចាស់ហើយ ! » បងប្រុស ក្រសស៏ បានប្រាប់ខ្ញុំក្រោយមកថា គាត់ពុំអាចពិពណ៌នាបានទេ អំពីអារម្មណ៍ដែលខ្ញុំមានចំពោះ បងប្រុសស្មោះត្រង់រូបនេះ ដែលគាត់ពុំមានទំនាក់ទំនងនឹងសាសនាចក្រជាច្រើនឆ្នាំ តែគាត់មានការគោរពប្រតិបត្តិ និង ខ្ជាប់ខ្ជួនដកដប់ភាគរយពីចំណូលដ៏ស្ដួចស្ដើងរបស់គាត់ ដើម្បីបង់ដង្វាយមួយភាគដប់គាត់នោះ ។ គាត់បានសន្សំវាទុក ទាំងពុំដឹងថាពេលណា ឬ ថាតើគាត់នឹងអាចមានឱកាសបង់វាឬក៏អត់ផងទេ ។
បងប្រុស វលធើ ក្រសស៏ បានទទួលមរណកាលទៅកាលពីប្រាំបួនឆ្នាំមុន ក្នុងជន្មាយុ 94 ឆ្នាំ ។ គាត់បានបម្រើដោយស្មោះត្រង់ និង គោរពប្រតិបត្តិ ពេញមួយជីវិតគាត់ ហើយគាត់គឺជាការបំផុសគំនិតចំពោះខ្ញុំ និង អ្នកទាំងអស់ដែលស្គាល់គាត់ ។ នៅពេលគាត់ត្រូវបានសុំឲ្យបំពេញកិច្ចការ គាត់ពុំដែលសង្ស័យ ពុំដែលរអ៊ូរទាំ ហើយគាត់ពុំដែលដោះសារឡើយ ។
បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំ ការសាកល្បងដ៏ធំនៃជីវិតនេះគឺ ការគោរពប្រតិបត្តិ ។ ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា « យើងនឹងសាកល្បងពួកគេមើល បើសិនជាពួកគេ នឹងប្រព្រឹត្តនូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដែលព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះរបស់ពួកគេ នឹងបញ្ជាដល់ពួកគេ » ។ 10
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រកាសថា ៖ « ត្បិតអស់អ្នកណាដែលនឹងបានព្រះពរពីព្រះហស្ដរបស់យើង នោះនឹងនៅជាប់នឹងក្រិត្យវិន័យ ដែលបានតាំងសម្រាប់ព្រះពរនោះ និង លក្ខខណ្ឌនៃក្រិត្យវិន័យនោះ ដូចដែលបានបង្កើតឡើង តាំងពីមុនកំណើតលោកិយមកម្ល៉េះ » ។ 11
គ្មានគំរូនៃការគោរពប្រតិបត្តិណាដែលអស្ចារ្យជាងព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងទេ ។ ប៉ុលបានថ្លែងអំពីទ្រង់ថា ៖
« ទោះបើទ្រង់ជាព្រះរាជបុត្រាក៏ដោយ គង់តែទ្រង់បានរៀនស្ដាប់បង្គាប់ ដោយសារការដែលទ្រង់រងទុក្ខលំបាកទាំងប៉ុន្មាននោះដែរ
« រួចកាលទ្រង់បានគ្រប់លក្ខណ៍ហើយ នោះទ្រង់បានត្រឡប់ជាមេបង្កើត នៃសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដល់អស់អ្នកណាដែលស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់ » ។ 12
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្ហាញនូវក្ដីស្រឡាញ់ពិតរបស់ព្រះ តាមរយៈការរស់នៅក្នុងជីវិតដ៏ឥតខ្ចោះ ដោយការគោរពដល់បេសកកម្មដ៏ពិសិដ្ឋ ដែលជារបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់ពុំដែលឆ្មើងឆ្មៃឡើយ ។ ទ្រង់ពុំដែលមានអំនួតឡើយ ។ ទ្រង់ពុំដែលគ្មានភក្ដីភាពឡើយ ។ ទ្រង់រាបសារជានិច្ច ។ ទ្រង់ស្មោះត្រង់ជានិច្ច ។ ទ្រង់គោរពប្រតិបត្តិជានិច្ច ។
ទោះបីជាទ្រង់ត្រូវបានត្រូវល្បួង ដោយមេបោកបញ្ឆោត ជាអារក្សក្ដី ទោះបីជាទ្រង់ទន់ខ្សោយខាងរាងកាយមកពីការតមអាហារ 40 ថ្ងៃ 40 យប់ ហើយស្រេកឃ្លានក្ដី ក៏ទ្រង់បានផ្ដល់ជាគំរូនៃការគោរពប្រតិបត្តិដ៏ទេវភាពដល់យើង ដោយបដិសេធមិនព្រមងាករេចេញពីអ្វីដែលទ្រង់ដឹងថា ត្រឹមត្រូវឡើយ ។ 13
នៅពេលប្រឈមមុខនឹងការឈឺចាប់ក្នុង សួនច្បា គេតសេម៉ានី ជាកន្លែងដែលទ្រង់ស៊ូទ្រាំនូវការឈឺចាប់ ដែលញើសទ្រង់ក៏ត្រឡប់ដូចជាដំណក់ឈាមដ៏ធំៗស្រក់ទៅលើដី ។ 14ទ្រង់គឺជាគំរូដ៏ឥតខ្ចោះនៃបុត្រគោរពប្រតិបត្តិ ដោយមានបន្ទូលថា « ឱព្រះវរបិតាអើយ បើសិនជាទ្រង់សព្វព្រះហឬទ័យ នោះសូមយកពែងនេះចេញពីទូលបង្គំទៅ ប៉ុន្តែ កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឬទ័យទ្រង់វិញ » ។ 15
ដូចគ្នាដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្រៀនដល់ពួកសាវកជំនាន់មុនរបស់ទ្រង់ ទ្រង់ក៏បង្រៀនដល់អ្នក និង ខ្ញុំថា ៖ « សូមមកតាមខ្ញុំចុះ » ។ 16 តើយើងយល់ព្រមគោរពតាមឬទេ ?
ចំណេះដឹងដែលយើងស្វែងរក ចម្លើយដែលយើងចង់បាន និង កម្លាំងដែលយើងប្រាថ្នានាពេលសព្វថ្ងៃនេះ ដើម្បីទប់ទល់នឹងឧបសគ្គនៃពិភពលោកស្មុគស្មាញ និង ផ្លាស់ប្ដូរនេះ អាចជារបស់ផងយើង នៅពេលដែលយើងស្ម័គ្រគោរពតាមបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ខ្ញុំសូមដកស្រង់បន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់មកម្ដងទៀតថា ៖ « អ្នកណាដែលកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ [ ព្រះ ] នោះបានទទួលសេចក្ដីពិត និង ពន្លឺ រហូតដល់អ្នកនោះបានដំកើងឡើង នៅក្នុងសេចក្ដីពិត ហើយស្គាល់ការណ៍គ្រប់យ៉ាង » ។ 17
នេះជាការអធិស្ឋានដ៏រាបសាររបស់ខ្ញុំ សុំឲ្យយើងបានពរ ដោយរង្វាន់ដ៏បរិបូរ ដែលបានសន្យាទុកចំពោះអ្នកគោរពប្រតិបត្តិ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ព្រះអម្ចាស់ និង ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង អាម៉ែន ។