ក្ដីសុខសាន្តផ្ទាល់ខ្លួន៖ ជារង្វាន់នៃសេចក្ដីសុចរិត

ដោយអែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក

នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់

ដោយសារដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងក្ដីមេត្តាទ្រង់ ទោះជាស្ថិតក្នុងការសាកល្បងនៃជីវិតក្ដី ការរស់នៅសុចរិតនឹងទទួលបានរង្វាន់នៃក្ដីសុខសាន្តផ្ទាល់ខ្លួន ។

បទពិសោធន៍ថ្មីៗបានធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតពីគោលលទ្ធិនៃក្ដីសុខសាន្ត ហើយជាពិសេសពីតួនាទី ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ក្នុងការជួយយើងម្នាក់ៗទទួលបានក្ដីសុខសាន្តផ្ទាល់ខ្លួនដរាបទៅ ។

មានហេតុការណ៍ពីរកាលពីប៉ុន្មានខែមុនបានធ្វើឲ្យចិត្តខ្ញុំរំជួលយ៉ាងខ្លាំង ។ ទីមួយ ខ្ញុំបាននិយាយនៅបុណ្យសពក្មេងស្រី អ៊ិមមីលី ផាកកឺ អាយុប្រាំមួយឆ្នាំដែលបានបាត់បង់ជីវិតជាមួយនឹងក្មេង 25 នាក់ទៀត ក្នុងនោះមានក្មេងតូចៗចំនួន 19 នាក់ នៅក្នុងហេតុការណ៍បាញ់សម្លាប់មួយគួរឲ្យរន្ធត់នៅ នូវតុន, ខុននេកទិខាត់ ។ ខ្ញុំបានចូលរួមរំលែកទុក្ខជាមួយនឹងគ្រួសារនាង ហើយបានដឹងថាមានមនុស្សជាច្រើនបានបាត់បង់នូវក្ដីសុខសាន្ត ។ ខ្ញុំបានឃើញពីភាពរឹងមាំ និង ក្ដីជំនឿក្នុងខ្លួនឪពុកម្ដាយនាង រ៉ូប៊ើត និង អាលីសា ផាកកឺ ។

ទីពីរ ខ្ញុំបានជួបនឹងសមាជិកដ៏ស្មោះត្រង់ក្នុងសាសនាចក្ររាប់ពាន់នាក់នៅទីក្រុង អាយវ៉ូរី ខូស នៃ អាប៊ីតចាន ។¹ ប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងលិចដែលនិយាយភាសាបារាំងនេះ បានទទួលរងការលំបាកខាងសេដ្ឋកិច្ច ការធ្វើរដ្ឋប្រហារដោយយោធា និងសង្គ្រាមស៊ីវិលថ្មីៗចំនួនពីរដែលបញ្ចប់ក្នុងឆ្នាំ 2011 ។ តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍សុខសាន្ត ពេលនៅជាមួយនឹងពួកគេ ។

ជារឿយៗ ហេតុការណ៍កើតឡើងបានដកយកក្ដីសុខសាន្តពីយើង ហើយធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍កាន់តែឈឺចាប់ ។

តើអ្នកណាអាចបំភ្លេចបាននូវការវាយប្រហារដ៏អាក្រក់នៅថ្ងៃទី 11 ខែកញ្ញា ឆ្នាំ 2011 នៅទីតាំងមួយចំនួនក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក ? ហេតុការណ៍បែបនេះរំឭកយើងពីរបៀបដែលអារម្មណ៍សុខសាន្ត និងសុវត្ថិភាពនៃយើង អាចត្រូវបានបំផ្លាញតែមួយពព្រិចភ្នែក ។

កូនប្រុសច្បងយើង និងភរិយាគាត់ ដែលពពោះកូនដំបូងគាត់ បានរស់នៅរំលងបីច្រកពីមជ្ឈមណ្ឌលពាណិជ្ជកម្មពិភពលោកក្នុងទីក្រុង នូវយោក ពេលយន្តហោះទីមួយហោះបុកអគារខាងជើង ។ ពួកគេបានឡើងទៅលើដំបូលអគារខ្លួន ហើយមានចិត្តភ័យរន្ធត់យ៉ាងខ្លាំង ពេលពួកគេមើលឃើញនូវអ្វីដែលពួកគេបានគិតថាជាគ្រោះថ្នាក់ដ៏អាក្រក់មួយនោះ ។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានឃើញយន្តហោះទីពីរហោះបុកនឹងអគារខាងត្បូង ។ រំពេចនោះពួកគេបានដឹងថាហេតុការណ៍នេះពុំមែនជាគ្រោះថ្នាក់នោះទេ ហើយបានជឿថាភាគខាងត្បូង មែនហាតថាន បានទទួលរងការវាយប្រហារ ។ ពេលអគារខាងត្បូងបានស្រុតចុះ អគារផ្ទះល្វែងពួកគេបានគ្របដណ្តប់ដោយធូលីដីដ៏អួរអាប់ដែលរីកសាយពេញភាគខាងត្បូង មែនហាតថាន ។

ដោយងឿងឆ្ងល់ចំពោះអ្វីដែលពួកគេបានឃើញ ហើយបារម្ភពីការវាយប្រហារបន្ថែមទៀត នោះពួកគេបានទៅរកកន្លែងសុវត្ថិភាពជាងនេះ រួចហើយបានទៅអគារស្តេក មែនហាតថាន នៅមជ្ឈមណ្ឌល លីនខុន ។ ពេលពួកគេទៅដល់ទីនោះ ពួកគេបានឃើញមានសមាជិកមួយចំនួនផ្សេងទៀតនៅភាគខាងត្បូង មែនហាតថាន បានធ្វើការសម្រេចចិត្តដូចគ្នាដែរ ដោយប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅមជ្ឈមណ្ឌលស្តេកនេះ ។ ពួកគេបានទូរស័ព្ទប្រាប់យើងពីទីកន្លែងដែលពួកគេស្នាក់នៅ ។ ខ្ញុំបានធូរចិត្តដែលពួកគេមានសុវត្ថិភាព តែមិនភ្ញាក់ផ្អើលពីកន្លែងស្នាក់នៅពួកគេឡើយ ។ វិវរណៈសម័យទំនើបបង្រៀនថា ស្ដេកនៃស៊ីយ៉ូនជាទីការពារ និង« ជាទីជ្រកកោនពីព្យុះសង្ឃរា និងពីសេចក្ដីក្រោធដែលឥតលាយក្នុងកាលបានចាក់មកលើផែនដីទាំងមូល » ។²

អស់រយៈពេលជាងមួយសប្ដាហ៍ ពួកគេមិនអាចត្រឡប់មកអគារផ្ទះល្វែងរបស់ខ្លួនបានឡើយ ហើយមានចិត្តរន្ធត់ចំពោះការបាត់បង់ជីវិតមនុស្សគ្មានកំហុស តែពួកគេមិនបានរងការខូចខាតធ្ងន់ធ្ងរទេ ។

ក្នុងការសម្លឹងមើលទៅហេតុការណ៍ទាំងនេះ ខ្ញុំបានឃើញនូវភាពខុសគ្នាខាងគោលលទ្ធិរវាងក្ដីសុខសាន្តជាសាកល ឬពិភពលោក និងក្ដីសុខសាន្តផ្ទាល់ខ្លួន ។³

ពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រសូត មានពួកទេវតាយ៉ាងច្រើនបានសរសើរតម្កើងដល់ព្រះ ហើយបានប្រកាសថា « សួស្ដីដល់ព្រះនៅស្ថានដ៏ខ្ពស់បំផុត ហើយសេចក្ដីសុខសាន្តនៅផែនដី នៅកណ្ដាលមនុស្សដែលជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ទ្រង់ » ។⁴

តែវាត្រូវគេកត់សម្គាល់ទាំងសោកសៅ សូម្បីតែក្នុងគ្រាដ៏សំខាន់បំផុត ក្រោយពីការប្រសូតនៃព្រះរាជបុត្រាព្រះ នោះស្តេចហេរ៉ូឌ បានធ្វើឲ្យការសម្លាប់ដល់ក្មេងឥតទោសក្នុងបេថ្លេហិម ។⁵

សិទ្ធិជ្រើសរើសមានសារៈសំខាន់ចំពោះផែនការសុភមង្គល ។ វាអនុញ្ញាតឲ្យមានក្ដីស្រឡាញ់ ការលះបង់ ការរីកចម្រើនផ្ទាល់ខ្លួន និងបទពិសោធន៍ដែលចាំបាច់សម្រាប់ការរីកចម្រើនអស់កល្បរបស់យើង ។ សិទ្ធិជ្រើសរើសនេះក៏អនុញ្ញាតឲ្យមាននូវរាល់ការឈឺចាប់ និងការរងទុក្ខដែលយើងជួបក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ សូម្បីតែអ្វីដែលវាកើតឡើងដោយសាររឿងដែលយើងមិនយល់ និងការជ្រើសរើសដ៏អាក្រក់របស់អ្នកដទៃក្ដី ។ សង្គ្រាមនៅស្ថានសួគ៌ត្រូវបានធ្វើឡើងដើម្បីការពារសិទ្ធិជ្រើសរើសខាងសីលធម៌របស់យើង ហើយវាសំខាន់ដើម្បីយល់ដឹងអំពីការបម្រើរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅលើផែនដី ។

ដូចបានរៀបរាប់ក្នុងម៉ាថាយជំពូក 10 ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានណែនាំពួកដប់ពីរនាក់ ហើយបានទទួលស្គាល់ថា បេសកកម្មទ្រង់មិនអាចសម្រេចបាននូវក្ដីសុខសាន្តជាសាកលក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះបានឡើយ ។ ពួកសាវកត្រូវបានប្រាប់ឲ្យបន្សល់ទុកក្ដីសុខសាន្តនៅក្នុងផ្ទះដែលពួកគាត់ចូលទៅ តែបានព្រមានថា ពួកគាត់នឹងស្ថិត « នៅកណ្ដាលហ្វូងចចក » ... « [ និង ] ...មនុស្សទាំងអស់នឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នាដោយព្រោះឈ្មោះខ្ញុំ ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុតអ្នកនោះនឹងបានសង្គ្រោះ » ។⁶ ការថ្លែងមួយដ៏សំខាន់ត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុង-ខ 34 ថា៖ « កុំឲ្យស្មានថា ខ្ញុំមកនឹងតាំងឲ្យមានសេចក្ដីមេត្រីនៅផែនដីឡើយ ខ្ញុំមិនមែនមកដើម្បីតាំងឲ្យសេចក្ដីមេត្រីទេ គឺឲ្យមានដាវវិញ » ។⁷ វាច្បាស់ថា ក្ដីសុខសាន្តជាសាកលគ្មានលើផែនដីនេះទេ អំឡុងពេលការបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ព្រះគ្រីស្ទ ហើយវាក៏គ្មាននៅពេលនេះដែរ ។

ក្នុងអារម្ភកថារបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា មានគោលការណ៍ដ៏សំខាន់បំផុតមួយចំនួនត្រូវបានបង្រៀន ។ ដោយការគោរពចំពោះជនដែលពុំបានប្រែចិត្ត ព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ ( ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះគ្រីស្ទ ) ដែលបានផ្ដល់ដល់ជនគ្រប់រូប ដែលមកកាន់ពិភពលោកនេះ ⁸ « នឹងពុំតស៊ូគង់នៅជាមួយនឹងមនុស្សជានិច្ចទេ » ។⁹ « សេចក្ដីសុខសាន្តនឹងត្រូវយកចេញពីផែនដី » ដែរ ។¹⁰ពួកព្យាការីបានប្រកាសថា ក្ដីសុខសាន្តពិតជាបានដកយកពីផែនដីមែន ។ ¹¹ លូស៊ីហ្វើរ មិនទាន់ត្រូវបានចងនៅឡើយ ហើយវាប្រើអំណាចនៅក្នុងពិភពលោកនេះ ។¹²

ប្រាថ្នាដ៏សុចរិតនៃមនុស្សល្អគ្រប់ទីកន្លែង បាន ហើយនឹងក្លាយទៅជាក្ដីសុខសាន្តក្នុងពិភពលោកនេះ ។ យើងមិនត្រូវបោះបង់ចោលចំពោះការសម្រេចគោលដៅនេះឡើយ ។ តែ ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ មានប្រសាសន៍ថា « វិញ្ញាណនៃក្ដីសុខសាន្ត និងក្ដីស្រឡាញ់នឹងមិនកើតមានក្នុងពិភពលោកនេះបានឡើយ ...ដរាបមនុស្សលោកទទួលសេចក្ដីពិត និងសារលិខិតរបស់ព្រះ … ហើយទទួលស្គាល់ពីព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចទ្រង់ដែលពិសិដ្ឋ » ។¹³

យើងសង្ឃឹម ហើយអធិស្ឋានដោយស្មោះសម្រាប់ក្ដីសុខសាន្តជាសកល តែវាជាតួនាទីយើងក្នុងនាមជាបុគ្គល និងគ្រួសារដើម្បីយើងសម្រេចបាននូវក្ដីសុខសាន្តនេះ ដែលវាជារង្វាន់នៃក្ដីសុចរិតដែលបានសន្យា ។ ក្ដីសុខសាន្តនេះជាអំណោយមួយដែលបានសន្យានៃបេសកកម្ម និងការបូជាដែលធ្វើឲ្យធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

គោលការណ៍នេះត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងខ្លីតែច្បាស់ក្នុងគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញាថា ៖ « ប៉ុន្តែចូររៀនចុះថា អ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តកិច្ចការទាំងឡាយដោយសេចក្ដីសុចរិត នោះនឹងបានទទួលរង្វាន់របស់ខ្លួនគឺសេចក្ដីសុខសាន្តនៅនាលោកិយនេះ និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៅបរលោកនាយ » ។ ¹⁴

ប្រធាន យ៉ូហាន ថេលើរ បានបង្រៀនថា ក្ដីសុខសាន្តពុំជាអ្វីដែលគួរឲ្យចង់បានប៉ុណ្ណោះទេ តែ « វាជាអំណោយនៃព្រះ » ។ ¹⁵

ក្ដីសុខសាន្តដែលខ្ញុំបានលើកឡើងពុំគ្រាន់តែជាការស្ងប់ស្ងាត់បណ្ដោះអាសន្ននោះទេ ។ វាជាសុភមង្គល និងការតាំងចិត្តខាងវិញ្ញាណដ៏ជ្រាលជ្រៅដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ។¹⁶

ប្រធាន ហ៊ីប៊ើរ ចេ ក្រាន្ត បានពិពណ៌នាពីក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរបៀបនេះ ថា ៖ « ក្ដីសុខសាន្តទ្រង់នឹងសម្រាលការរងទុក្ខយើង លួងលោមចិត្តយើងដែលខ្ទេចខ្ទាំ ដកយកការស្អប់របស់យើង បង្កើតនៅក្នុងខ្លួនយើងនូវក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកដទៃ ដែលវានឹងបំពេញចិត្តយើងដោយភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងសុភមង្គល » ។ ¹⁷ នៅក្នុងការជួបប្រជុំរបស់ខ្ញុំជាមួយនឹងឪពុកម្ដាយ អ៊ិមមីលី ផាកកឺ ខ្ញុំមើលឃើញភាពសុខសាន្តរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសម្រាលការរងទុក្ខរបស់ពួកគេ ហើយកំពុងជួយលួងលោមចិត្តពួកគេដែលខ្ទេចខ្ទាំ ។ វាគួរឲ្យកត់សម្គាល់ថា មួយរំពេចក្រោយពីការបាញ់សម្លាប់នោះ បងប្រុស ផាកកឺ បានសម្ដែងចេញនូវការអភ័យទោសដល់ជនបង្កហេតុនោះ ។ ដូចដែលប្រធាន ក្រាន្ត បានមានប្រសាសន៍ ក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអាច « ដកយកការស្អប់របស់យើង » ។ ការជំនុំជំរះជារបស់ផងព្រះអម្ចាស់ ។

នៅអំឡុងពេលកើតមានសង្គ្រាមស៊ីវិលក្នុងប្រទេសខ្លួន ពួកបរិសុទ្ធនៅកោះ អាយវ៉ូរី បានរកឃើញក្ដីសុខសាន្តដោយផ្ដោតលើការរស់នៅតាមដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាមួយនឹងការគូសបញ្ជាក់ដ៏ជាក់លាក់ពីពង្សប្រវត្តិ និងកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធសម្រាប់ដូនតាពួកគេ ។¹⁸

យើងគ្រប់រូបប្រាថ្នាចង់បានក្ដីសុខសាន្ត ។ ក្ដីសុខសាន្តពុំមែនគ្រាន់តែជាការមានសុវត្ថិភាព ហើយគ្មានសង្គ្រាម ការបំពាន វិបត្តិ និងជម្លោះនោះទេ ។ ក្ដីសុខសាន្តកើតចេញពីការដឹងថាព្រះអង្គសង្គ្រោះជ្រាបថាយើងជានរណា ហើយដឹងថាយើងមានជំនឿលើទ្រង់ ស្រឡាញ់ទ្រង់ ហើយគោរពបញ្ញត្តិទ្រង់ ហើយពិសេសក្នុងគ្រានៃការសាកល្បង និងសោកនាដកម្មដ៏រន្ធត់នៃជីវិត ។

« បុត្រយើងអើយ ចូរមានសេចក្ដីសុខសាន្តដល់ព្រលឹងបុត្រចុះ សេចក្ដីទំនាស់ និងសេចក្ដីទុក្ខលំបាករបស់អ្នក នោះគ្រាន់តែមួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះទេ

« ហើយខណៈនោះ បើសិនជាអ្នកស៊ូទ្រាំការណ៍នោះដោយហ្មត់ចត់ នោះព្រះទ្រង់នឹងដំកើងអ្នកឡើងនៅស្ថានខ្ពស់ » ។¹⁹

សូមចាំថា ព្រះទ្រង់មិនមែនជាព្រះនៃសេចក្ដីវឹកវរទេ គឺទ្រង់ជា [ ព្រះ ] នៃសេចក្ដីសុខសាន្តវិញ » ។ ²⁰ ព្រោះដែលបដិសេធព្រះ គឺគ្មានក្ដីសុខសាន្តឡើយ ។ យើងទាំងអស់គ្នាបានចូលរួមក្នុងការប្រឹក្សានៅស្ថានសួគ៌ដែលបានផ្ដល់ឲ្យនូវសិទ្ធិជ្រើសរើស ដោយដឹងថានឹងមានការឈឺចាប់ក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ហើយសូម្បីតែសោកនាដកម្មដែលមិនអាចថ្លែងបានដោយសារការរំលោភលើសិទ្ធិជ្រើសរើសនេះ ។ យើងបានយល់ថា ការណ៍នេះនឹងធ្វើឲ្យយើងខឹងសម្បារ ភ័ន្តច្រឡំ គ្មានទីពឹង និង ងាយធ្វើឲ្យឈឺចាប់ ។ តែយើងក៏ដឹងដែរថា ដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងយកឈ្នះ ហើយទូទាត់សងសម្រាប់រាល់ភាពអយុត្តិធម៌ក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ហើយនាំមកយើងនូវក្ដីសុខសាន្ត ។ អែលឌើរ ម៉ារ៉ុន ឌី ហាងស៍ បានដាក់ពាក្យមួយឃ្លារបស់ អ៊ូហ្គូ ប៊េទី លើជញ្ជាំងរបស់គាត់ ថ្លែងថា ៖ « ការជឿលើព្រះគឺជាការដឹងថា រាល់ក្រឹត្យវិន័យនឹងមានភាពយុត្តិធម៌ ហើយថានឹងមានរឿងភ្ញាក់ផ្អើលដ៏អស្ចារ្យកើតឡើង » ។²¹

តើប្រភពនៃក្ដីសុខសាន្តគឺជាអ្វី ? មានការស្រាវជ្រាវរកក្ដីសុខសាន្តជាច្រើនតាមរបៀបលោកិយ តែពុំធ្លាប់បានទទួលជោគជ័យឡើយ ។ ក្ដីសុខសាន្តពុំមែនរកឃើញដោយការទទួលបានទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្ដម្ភ អំណាច ឬកេរ្តិ៍ឈ្មោះនោះទេ ។²² ក្ដីសុខសាន្តពុំមែនរកឃើញក្នុងការតាមរកការរីករាយ ការកម្សាន្ត ឬការលំហែនោះទេ ។ កិច្ចការទាំងនេះមិនអាចបង្កើតសុភមង្គល ឬក្ដីសុខសាន្តជានិរន្តរ៍ណាមួយបានឡើយ សូម្បីតែពេលទទួលបានយ៉ាងបរិបូរណ៍ក្ដី ។

ក្នុងទំនុកចម្រៀងនៃទំនុកតម្កើងរបស់ អ៊ិមម៉ា លូ ថាន បានលើកឡើងនូវសំណួរដ៏សមរម្យថា ៖« តើខ្ញុំអាចងាកទៅរកក្តីសុខសាន្តនៅទីណា ? តើការលួងលោមខ្ញុំនៅឯណា នៅពេលប្រភពផ្សេងទៀតឈប់ធ្វើឲ្យខ្ញុំជាសះស្បើយហើយនោះ ? »²³ ចម្លើយ គឺព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទ្រង់ជាប្រភព ហើយជាព្រះនៃក្ដីសុខសាន្ត ។ ទ្រង់ជា « ម្ចាស់នៃមេត្រីភាព » ។²⁴

តើយើងខិតជិតនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះបានដោយរបៀបណា ? ការធ្វើឲ្យខ្លួនយើងរាបសាចំពោះព្រះ ការអធិស្ឋានជានិច្ច ការប្រែចិត្តពីអំពើបាប ការចូលទៅក្នុងទឹកនៃបុណ្យជ្រមុជទឹកដោយមានចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប និងការក្លាយជាសិស្សពិតនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាគំរូដ៏ប្រពៃនៃក្ដីសុចរិតដែលត្រូវបានផ្ដល់រង្វាន់ឲ្យដោយក្ដីសុខសាន្តជានិរន្តរ៍ ។ ²⁵ បន្ទាប់ពីស្ដេច បេនយ៉ាមីន បានថ្លែងសារលិខិតដ៏មានអត្ថន័យរបស់ទ្រង់ពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះគ្រីស្ទមក ហ្វូងមនុស្សដួលទៅលើដី ។ « ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ក៏បានចុះមកសណ្ឋិតលើពួកគេ ហើយពួកគេក៏ពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីអំណរដោយបានទទួលការផ្ដាច់បាបទាំងឡាយរបស់គេ ហើយដោយមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងសតិសម្បជញ្ញៈ ព្រោះតែសេចក្ដីជំនឿដ៏លើសលប់ដែលពួកគេមានដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។²⁶ ការប្រែចិត្ត និងការរស់នៅសុចរិតនាំឲ្យមាន ក្ដីសុខសាន្តក្នុងសតិសម្បជញ្ញៈ ដែលចាំបាច់ចំពោះការរីករាយក្នុងចិត្ត ។²⁷ ពេលមានការរំលងមួយកើតឡើង វាតម្រូវឲ្យមានការសារភាពដើម្បីនាំមកនូវក្ដីសុខសាន្ត ។²⁸ ប្រហែលជាគ្មានអ្វីដែលប្រៀបបាននឹងក្ដីសុខសាន្តដែលកើតឡើង ពេលមនុស្សម្នាក់ដែលរងទុក្ខដោយសារអំពើបាប ត្រូវបានដកបន្ទុកខ្លួនចេញដោយព្រះអម្ចាស់ ហើយប្រកាសពរជ័យនៃដង្វាយធួន ។ ដូចដែលទំនុកតម្កើងដ៏ពេញនិយមមួយទៀតក្នុងសាសនាចក្របានលើកឡើងថា « ខ្ញុំនឹងដាក់បន្ទុកខ្ញុំចុះនៅត្រង់ព្រះបាទាទ្រង់ ហើយចាកចេញទៅដោយច្រៀងបទអំណរ » ។²⁹

ចិត្តខ្ញុំរីករាយពេលខ្ញុំដឹងថា ក្នុងជំនាន់យើងនេះ មានអ្នកផ្សាយសាសនាជាយុវជនយុវនារី និងវ័យចំណាស់ជាច្រើន បានទទួលយកការហៅឲ្យធ្វើជាអ្នកតំណាងព្រះអម្ចាស់ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ពួកគេបាននាំយកដំណឹងល្អនៃក្ដីសុខសាន្តដែលបានស្ដារឡើងវិញទៅកាន់ពិភពលោក មួយគ្រួសារម្ដងៗ ---ជាកិច្ចការសុចរិតមួយដើម្បីនាំក្ដីសុខសាន្តនេះដល់កូនចៅព្រះវរបិតាសួគ៌ ។

សាសនាចក្រជាទីជ្រកកោនមួយដែលពួកអ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទទទួលបានក្ដីសុខសាន្ត ។ មានមនុស្សវ័យក្មេងមួយចំនួនក្នុងពិភពលោកនេះនិយាយថា ពួកគេជាមនុស្សបរិសុទ្ធ តែមិនជឿសាសនាឡើយ ។ ការមានអារម្មណ៍បរិសុទ្ធជាជំហានចាប់ផ្ដើមមួយដ៏ល្អ ។ តែមានតែនៅក្នុងសាសនាចក្រប៉ុណ្ណោះដែលយើងត្រូវបានរាប់អាន បង្រៀន និងចិញ្ចឹមបីបាច់ដោយបន្ទូលល្អនៃព្រះ ។ សំខាន់ជាងនេះទៀត នៅក្នុងសាសនាចក្រមាននូវសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពដែលផ្ដល់សម្រាប់ពិធីការ និងសេចក្ដីសញ្ញាពិសិដ្ឋដើម្បីរួបរួមគ្រួសារ ហើយធ្វើឲ្យយើងម្នាក់ៗមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីត្រលប់ទៅព្រះជាព្រះវរបិតា និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទវិញក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ។ ពិធីការទាំងនេះនាំមកនូវក្ដីសុខសាន្ត ពីព្រោះវាជាសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះ ។

ព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាទីដែលពិធីការពិសិដ្ឋទាំងនេះជាច្រើនកើតមាន ហើយក៏ជាប្រភពមួយនៃទីជម្រកដ៏សុខសាន្តពីពិភពលោកនេះផងដែរ ។ ជនដែលបានទៅលេងនៅបរិវេណព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ឬចូលរួមក្នុងការសម្ពោធព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ក៏មានអារម្មណ៍នៃក្ដីសុខសាន្តនេះដែរ ។ ខ្ញុំចាំបទពិសោធន៍មួយច្បាស់គឺការសម្ភោធ និងការឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ សូវ៉ា ហ្វីជី ។ វាធ្លាប់កើតមានភាពចលាចលខាងនយោបាយ ដោយបណ្ដាលមកពីការប្រឆាំងនឹងការដុត និងការឆក់ប្លន់នៅទីប្រជុំជន សូវ៉ា ដោយការគ្រប់គ្រងអគារសភាតំណាងរាស្ត្រដោយខុសច្បាប់ និងការចាប់ពួកអ្នករៀបរៀងច្បាប់ជាចំណាប់ខ្មាំង ។ ប្រទេសនេះបានស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងដោយកម្លាំងយោធា ។ ក្រុមយោធា ហ្វីជី នោះបានផ្ដល់ការអនុញ្ញាតមានកំណត់មួយដល់សាសនាចក្រដើម្បីប្រមូលមនុស្សសម្រាប់ការសម្ពោធ និងមនុស្សមួយក្រុមតូច ដើម្បីធ្វើការឧទ្ទិសឆ្លង ។ សមាជិកទូទៅមិនត្រូវបានគេអញ្ជើញដោយសារព្រួយបារម្ភពីសុវត្ថិភាពរបស់ពួកគេ ។ ចាប់តាំងពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ណៅវូ ដើមមក នេះជាការឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធតែមួយគត់ ដែលបានធ្វើឡើងក្នុងកាលៈទេសៈដ៏លំបាកបំផុត ។

មនុស្សម្នាក់ដែលបានអញ្ជើញឲ្យចូលរួមការសម្ពោធ គឺជាស្ត្រីជនជាតិ ហ៊ិនឌូ កាត់ឥណ្ឌាម្នាក់ ជាសមាជិកសភាតំណាងរាស្ត្រ ដែលត្រូវបានគេចាប់ជាចំណាប់ខ្មាំង តែត្រូវបានដោះលែងដោយសារគាត់ជាស្រ្តី ។

ក្នុងបន្ទប់សេឡេស្ទាល ដោយឃ្លាតឆ្ងាយពីការរំខាននៃលោកិយ គាត់បានទួញយំខណៈដែលគាត់សម្ដែងឲ្យឃើញពីអារម្មណ៍សុខសាន្តដែលបានគ្របដណ្ដប់មកលើគាត់ ។ គាត់មានអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធលួងលោម ហើយថ្លែងជាសាក្សីពីលក្ខណៈពិសិដ្ឋនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។

ព្រះអង្គសង្គ្រោះជាប្រភពនៃក្ដីសុខសាន្តពិត ។ ដោយសារដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងក្ដីមេត្តាទ្រង់ ទោះជាស្ថិតក្នុងការសាកល្បងនៃជីវិតក្ដី ការរស់នៅសុចរិតនឹងទទួលបានរង្វាន់នៃក្ដីសុខសាន្តផ្ទាល់ខ្លួន ។ នៅទីកន្លែងផ្ទាល់ខ្លួនមួយដែលគេធ្វើបុណ្យរំលង ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសន្យាពួកសាវកទ្រង់ថា ពួកគេនឹងបានប្រទានពរឲ្យនូវ « ព្រះដ៏ជាជំនួយគឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » រួចហើយបានបន្លឺបន្ទូលដ៏សំខាន់ទាំងនេះថា ៖ « ខ្ញុំទុកសេចក្ដីសុខនៅនឹងអ្នករាល់គ្នា គឺខ្ញុំឲ្យសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ខ្ញុំដល់អ្នករាល់គ្នា ហើយដែលខ្ញុំឲ្យនោះមិនមែនដូចជាលោកិយឲ្យទេ » ។³⁰ រួចមកពីមុនការអធិស្ឋានដ៏ស្មោះរបស់ទ្រង់សម្រាប់អ្នកដទៃថា ៖ « ខ្ញុំប្រាប់សេចក្ដីទាំងនេះដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានសេចក្ដីសុខសាន្តដោយសារខ្ញុំនៅលោកិយនេះ នោះអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីវេទនាមែន ប៉ុន្តែត្រូវសង្ឃឹមឡើង ត្បិតខ្ញុំបានឈ្នះលោកិយហើយ » ។³¹

អ៊ីឡៃស្សា អរ ស្នូ បានសរសេរពីគំនិតនេះបានយ៉ាងល្អ៖

សូម​លើក​ដួងចិត្ត​អ្នក​សរសើរ​ព្រះ
ចូរ​ឲ្យ​ការរីករាយ​អ្នក​មាន​ជា​រៀង​រហូត
តែ​ទុក្ខ​វេទនា​មាន​ពាស​ពេញ​ពិភពលោក
ព្រះគ្រីស្ទ​មាន​បន្ទូល​ថា « អ្នករាល់គ្នា​បាន​សេចក្ដី​សុខសាន្ត​ដោយ​សារ​ខ្ញុំ » ។32

ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ដូច្នេះក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។