Ελάτε και δείτε

Από τον Πρεσβύτερο Ντέιβιντ Μπέντναρ

Της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων

Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού υπήρξε πάντοτε και θα είναι πάντα μία ιεραποστολική εκκλησία.

Το μήνυμά μου απευθύνεται ειδικά σε άτομα τα οποία δεν είναι μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Θα απευθύνω ένα θεμελιώδες ερώτημα το οποίο ίσως έχετε πολλοί από εσάς: «Γιατί οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών είναι τόσο πρόθυμοι να μου μιλήσουν για αυτό που πιστεύουν και να με προσκαλέσουν να μάθω σχετικά με την Εκκλησία τους;»

Προσεύχομαι ώστε το Πνεύμα του Κυρίου να με βοηθήσει να επικοινωνήσω αποτελεσματικά και εσείς να καταλάβετε καθαρά την απάντησή μου σε αυτή τη σημαντική ερώτηση.

Μια ουράνια ανάθεση

Οι αφοσιωμένοι μαθητές του Ιησού Χριστού υπήρξαν πάντοτε και θα είναι πάντα πιστοί και φιλόπονοι ιεραπόστολοι. Ο ιεραπόστολος είναι ένας οπαδός του Χριστού, ο οποίος καταθέτει μαρτυρία για Εκείνον ως τον Λυτρωτή και διακηρύσσει τις αλήθειες του Ευαγγελίου Του.

Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού υπήρξε πάντοτε και θα είναι πάντα μία ιεραποστολική Εκκλησία. Το κάθε μέλος της Εκκλησίας του Σωτήρα, ατομικά, έχει αποδεχθεί τη σοβαρή υποχρέωση να συμβάλλει στην εκπλήρωση της ουράνιας ανάθεσης που δόθηκε από τον Κύριο προς τους Αποστόλους Του, όπως καταγράφεται στην Καινή Διαθήκη:

«Αφού, λοιπόν, πορευθείτε, κάντε μαθητές όλα τα έθνη, βαπτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,

»διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα παρήγγειλα σε σας· και να, εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του αιώνα. Αμήν» (Κατά Ματθαίον 28:19–20).

Οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών λαμβάνουν σοβαρά αυτήν την ευθύνη να διδάσκουν όλους τους ανθρώπους σε όλα τα έθνη για τον Κύριο Ιησού Χριστό και το αποκατεστημένο Ευαγγέλιό Του. Πιστεύουμε ότι η ίδια Εκκλησία η οποία θεμελιώθηκε από τον Σωτήρα στην αρχαία εποχή, έχει επανιδρυθεί στη γη από Εκείνον κατά τις τελευταίες ημέρες. Η διδαχή, οι αρχές, η εξουσία της ιεροσύνης, οι διατάξεις και οι διαθήκες του Ευαγγελίου Του, υπάρχουν σήμερα στην Εκκλησία Του.

Όταν σας προσκαλούμε να παρευρεθείτε στην εκκλησία μαζί μας ή να μάθετε μαζί με τους πλήρους απασχόλησης ιεραποστόλους, δεν προσπαθούμε να σας πωλήσουμε ένα προϊόν. Ως μέλη της Εκκλησίας, δεν λαμβάνουμε βραβεία ή αναγνώριση σε έναν πνευματικό συναγωνισμό. Δεν επιζητούμε απλώς να αυξήσουμε τον αριθμό των μελών της Εκκλησίας. Και, το σημαντικότερο, δεν επιχειρούμε να σας επιβάλουμε να πιστεύετε όπως εμείς. Σας προσκαλούμε να ακούσετε τις αποκατεστημένες αλήθειες του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, ούτως ώστε να μπορέσετε να μελετήσετε, να συλλογιστείτε, να προσευχηθείτε και να μάθετε εσείς οι ίδιοι εάν αυτά για τα οποία σας μιλάμε είναι αληθινά.

Κάποιοι από εσάς ίσως απαντήσουν: «Όμως ήδη πιστεύω στον Ιησού και ακολουθώ τις διδασκαλίες Του» ή «Δεν είμαι βέβαιος αν πραγματικά υπάρχει Θεός». Οι προσκλήσεις μας προς εσάς δεν αποτελούν απόπειρα να μειώσουμε τη θρησκευτική παράδοσή σας ή την εμπειρία της ζωής. Φέρτε όλα όσα ξέρετε ότι είναι αληθινά, καλά και άξια επαίνου -- και εξετάστε το μήνυμά μας. Όπως ακριβώς ο Ιησούς έγνεψε σε δύο από τους μαθητές Του, «Ελάτε και δείτε» (Κατά Ιωάννην 1:39), έτσι σας παροτρύνουμε κι εμείς να έρθετε και να δείτε αν το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού διευρύνει και εμπλουτίζει εκείνο το οποίο ήδη πιστεύετε ως αληθινό.

Πράγματι, αισθανόμαστε μια σοβαρή ευθύνη να μεταφέρουμε αυτό το μήνυμα σε κάθε έθνος, φυλή, γλώσσα και λαό. Και αυτό ακριβώς είναι που κάνουμε, με μία δύναμη περισσοτέρων από 88.000 πλήρους απασχόλησης ιεραποστόλων σήμερα, οι οποίοι εργάζονται σε περισσότερα από 150 ανεξάρτητα κράτη ανά τον κόσμο. Αυτοί οι αξιόλογοι άνδρες και γυναίκες, βοηθούν τα μέλη της Εκκλησίας μας να εκπληρώσουν την ουράνια καθορισμένη και ατομική ευθύνη που έχει ο καθένας από εμάς να διακηρύξει το αιώνιο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού (βλέπε Δ&Δ 68:1).

Περισσότερο από ένα πνευματικό καθήκον

Όμως η προθυμία μας να διακηρύξουμε αυτό το μήνυμα δεν είναι απλώς αποτέλεσμα μίας αίσθησης πνευματικού καθήκοντος. Αντίθετα, η επιθυμία μας να μιλήσουμε για το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού μαζί σας, αποτελεί έκφραση της μεγάλης σπουδαιότητας αυτών των αληθειών για εμάς. Πιστεύω ότι μπορώ να περιγράψω καλύτερα γιατί είμαστε τόσο ευθείς, όταν επιζητούμε να εξηγήσουμε τα πιστεύω μας σε εσάς, μέσω μιας εμπειρίας που είχαμε η σύζυγός μου κι εγώ πριν από πολλά χρόνια με τους δύο από τους γιους μας.

Ένα βράδυ η Σούζαν κι εγώ στεκόμασταν κοντά σε ένα παράθυρο στο σπίτι μας και παρατηρούσαμε δύο από τα μικρά αγόρια μας να παίζουν έξω. Καθώς έπαιζαν, το μικρότερο από τα δύο αγόρια τραυματίστηκε ελαφρά σε ένα μικρό ατύχημα. Γρήγορα καταλάβαμε ότι δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά και αποφασίσαμε να μην προσφέρουμε αμέσως βοήθεια. Θέλαμε να παρατηρήσουμε και να δούμε αν κάποια από τις οικογενειακές συζητήσεις μας αναφορικά με την αδελφική καλοσύνη τούς είχε βοηθήσει να μάθουν αυτήν την αρχή. Αυτό που συνέβη στη συνέχεια ήταν και ενδιαφέρον και διδακτικό.

Ο μεγαλύτερος αδελφός παρηγόρησε και με προσοχή οδήγησε τον μικρότερο αδελφό στο σπίτι. Η Σούζαν κι εγώ είχαμε σταθεί κοντά στην κουζίνα, ώστε να δούμε τι θα συνέβαινε στη συνέχεια και ήμασταν προετοιμασμένοι να επέμβουμε αμέσως, αν είχαμε κι άλλο τραυματισμό ή αν συνέβαινε κάποιο σοβαρό ατύχημα.

Ο μεγαλύτερος αδελφός έσυρε μια καρέκλα στον νεροχύτη της κουζίνας. Σκαρφάλωσε στην καρέκλα, βοήθησε τον αδελφό του να ανεβεί στην καρέκλα, άνοιξε τη βρύση και στη συνέχεια έριξε άφθονο από το σαπούνι που πλένουμε τα πιάτα στο γρατζουνισμένο μπράτσο του μικρού αδελφού του. Έκανε ό,τι μπορούσε για να ξεπλύνει απαλά τη βρομιά. Η αντίδραση του μικρού αδελφού στη διαδικασία αυτή μπορεί να περιγραφεί με ακρίβεια, μόνο αν χρησιμοποιήσουμε λόγια από τις ιερές γραφές: «Και θα έχουν αιτία να ουρλιάζουν, και να κλαίνε, και να θρηνούν, και να τρίζουν τα δόντια τους» (Μωσία 16:2). Και, πράγματι, πόσο ούρλιαζε εκείνο το μικρό αγόρι!

Αφού τέλειωσε το τρίψιμο, στέγνωσε προσεκτικά το μπράτσο του με μία πετσέτα. Τελικά, τα ουρλιαχτά σταμάτησαν. Μετά ο μεγαλύτερος αδελφός σκαρφάλωσε στον πάγκο της κουζίνας, άνοιξε ένα ντουλάπι και βρήκε ένα αχρησιμοποίητο σωληνάριο με φαρμακευτική αλοιφή. Μολονότι οι γρατζουνιές τού μικρού αδελφού του δεν ήταν μεγάλες ή εκτεταμένες, ο μεγαλύτερος αδελφός έβαλε σχεδόν όλη την αλοιφή που υπήρχε στο σωληνάριο σε ολόκληρο το τραυματισμένο μπράτσο. Οι στριγκλιές δεν συνεχίστηκαν, γιατί στον μικρό αδελφό άρεσε φανερά η καταπραϋντική επίδραση της αλοιφής, πολύ περισσότερο από όσο εκτιμούσε την επίδραση από τον καθαρισμό με το σαπούνι για τα πιάτα.

Ο μεγαλύτερος αδελφός ξαναπήγε στο ντουλάπι όπου είχε βρει την αλοιφή και εντόπισε ένα αχρησιμοποίητο κουτί με αποστειρωμένους επιδέσμους. Τους ξετύλιξε και έβαλε επιδέσμους σε όλο το μπράτσο του αδελφού του -- από τον καρπό μέχρι τον αγκώνα. Έχοντας τακτοποιήσει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και με σαπουνόφουσκες, με αλοιφές και επιδέσμους σε όλη την κουζίνα, τα δύο μικρά αγόρια πήδηξαν από την καρέκλα με λαμπερά χαμόγελα και χαρούμενα πρόσωπα.

Αυτό που συνέβη στη συνέχεια είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Ο τραυματισμένος αδελφός μάζεψε τους υπόλοιπους επιδέσμους και το σχεδόν άδειο σωληνάριο με την αλοιφή και ξαναπήγε έξω. Έψαξε γρήγορα τους φίλους του και άρχισε να βάζει αλοιφή και επιδέσμους στα μπράτσα τους. Τόσο η Σούζαν, όσο κι εγώ μείναμε έκπληκτοι από την ειλικρίνεια, τον ενθουσιασμό και την ταχύτητα της αντίδρασής του.

Γιατί έκανε εκείνο το μικρό αγόρι τα όσα έκανε; Παρακαλώ, σημειώστε ότι αμέσως και απόλυτα φυσικά θέλησε να δώσει στους φίλους του αυτό το οποίο τον είχε βοηθήσει, όταν τραυματίστηκε. Δεν χρειάστηκε να παροτρύνουν, να προκαλέσουν, να παρακινήσουν ή να εξαναγκάσουν εκείνο το μικρό αγόρι να ενεργήσει. Η επιθυμία του να μοιραστεί ήταν η φυσική συνέπεια μιας ιδιαίτερα χρήσιμης και ωφέλιμης προσωπικής εμπειρίας.

Πολλοί από εμάς ως ενήλικοι συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όταν βρίσκουμε μία θεραπεία ή φαρμακευτική αγωγή που ανακουφίζει τον πόνο, από τον οποίο έχουμε υποφέρει επί μακρόν, ή όταν λαμβάνουμε μια συμβουλή που μας καθιστά ικανούς να αντιμετωπίσουμε δυσκολίες με θάρρος και περιπλοκές με υπομονή. Το να μοιραζόμαστε με άλλους πράγματα τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για μας ή μας έχουν βοηθήσει, δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο.

Αυτό το ίδιο υπόδειγμα είναι ιδιαίτερα φανερό σε θέματα μεγάλης πνευματικής σπουδαιότητας και συνεπειών. Για παράδειγμα, μία αφήγηση σε έναν τόμο γραφών γνωστών ως το Βιβλίο του Μόρμον προβάλλει ένα όνειρο που είχε ένας αρχαίος προφήτης-ηγέτης, ονόματι Λεχί. Το κύριο χαρακτηριστικό στο όνειρο του Λεχί είναι το δέντρο της ζωής -- το οποίο αποτελεί μία αντιπροσώπευση της «αγάπης του Θεού», η οποία είναι «το πιο επιθυμητό υπεράνω πάντων» (Νεφί Α΄ 11:22–23. Βλέπε, επίσης,Νεφί Α΄ 8:12, 15).

Ο Λεχί εξήγησε:

«Και έγινε ώστε προχώρησα και έφαγα από τον καρπό του. Και είδα ότι ήταν πάρα πολύ γλυκός, περισσότερο από καθετί που είχα ποτέ γευτεί. Μάλιστα, και είδα ότι ο καρπός του ήταν λευκός, τόσο που να ξεπερνάει κάθε λευκότητα που είχα ποτέ δει.

»Και καθώς έφαγα από τον καρπό του, αυτός γέμισε την ψυχή μου με εξαιρετικά μεγάλη αγαλλίαση. Οπότε άρχισα να επιθυμώ να φάει και η οικογένειά μου απ’ αυτόν» (Νεφί Α΄ 8:11–12· η πλάγια γραφή προστέθηκε).

Η μεγάλη θεϊκή εκδήλωση της αγάπης του Θεού για τα παιδιά Του είναι η θνητή διακονία, η εξιλεωτική θυσία και η Ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ο καρπός στο δέντρο μπορεί να θεωρηθεί ως σύμβολο για τις ευλογίες της εξιλέωσης του Σωτήρα.

Η άμεση αντίδραση του Λεχί να φάει από τον καρπό του δένδρου και να βιώσει μεγάλη χαρά, ήταν μια αυξημένη επιθυμία να μοιραστεί τον καρπό με την οικογένειά του και να την υπηρετήσει. Έτσι, καθώς στράφηκε στον Χριστό, στράφηκε επίσης προς τους άλλους σε αγάπη και υπηρέτηση.

Ένα άλλο σημαντικό συμβάν στο Βιβλίο του Μόρμον περιγράφει τι συνέβη σε έναν άνδρα ονόματι Ενώς, όταν η ειλικρινής και ικετευτική προσευχή του εισακούστηκε και είχε απάντηση από τον Θεό.

Είπε:

«Η ψυχή μου πεινούσε. Γονάτισα λοιπόν εμπρός στον Πλάστη μου και αναφώνησα προς αυτόν με θερμότατη προσευχή και ικεσία για την ψυχή μου. Και κατά τη διάρκεια όλης τής ημέρας αναφωνούσα προς αυτόν. Μάλιστα, και όταν ήλθε η νύχτα, ακόμη ύψωνα τη φωνή μου προς τα ύψη ώστε έφτασε στους ουρανούς.

»Και ήλθε μια φωνή προς εμένα, λέγοντας: Ενώς, οι αμαρτίες σου σού συγχωρούνται, και θα είσαι ευλογημένος.

»Και εγώ, ο Ενώς, ήξερα ότι ο Θεός δεν μπορούσε να πει ψέματα. Γι’ αυτό, η ενοχή μου αποσαρώθηκε.

»Και είπα: Κύριε, πώς γίνεται αυτό;

»Και εκείνος μου είπε: Χάρη στην πίστη σου προς το Χριστό, τον οποίο ποτέ ως τώρα δεν έχεις ακούσει ούτε δει… Πήγαινε λοιπόν, η πίστη σου σε έσωσε.

»Λοιπόν έγινε, ώστε όταν άκουσα τα λόγια αυτά, άρχισα να αισθάνομαι λαχτάρα για την ευημερία των αδελφών μου των Νεφιτών. Γι’ αυτό, ξεχείλισα όλη μου την ψυχή προς το Θεό για χάρη τους» (Ενώς1:4–9· η πλάγια γραφή προστέθηκε).

Καθώς ο Ενώς στράφηκε στον Κύριο «με όλη την πρόθεση της καρδιάς» (Νεφί Β΄ 31:13), το μέλημά του για την ευημερία της οικογένειάς τους, των φίλων και των συνεργατών, αυξήθηκε ταυτόχρονα.

Το διαχρονικό μάθημα που μαθαίνουμε από τα δύο αυτά επεισόδια είναι η σπουδαιότητα να βιώνουμε στην προσωπική ζωή μας τις ευλογίες της εξιλέωσης του Ιησού Χριστού ως προαπαιτούμενο για ειλικρινή και γνήσια υπηρέτηση η οποία εκτείνεται πολύ πιο πέρα από το να εκτελούμε απλώς μηχανικά μια πράξη. Ακριβώς όπως ο Λεχί, ο Ενώς και το μικρό αγόρι μας στην ιστορία που αφηγήθηκα, εμείς ως μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών έχουμε αισθανθεί την αγωνία που σχετίζεται με την πνευματική αβεβαιότητα και την αμαρτία. Έχουμε, επίσης, βιώσει τον καθαρισμό, την ειρήνη συνειδήσεως, την πνευματική ίαση και ανανέωση και την καθοδήγηση που αποκτάται μόνο μαθαίνοντας και ζώντας τις αρχές του Ευαγγελίου του Σωτήρα.

Η εξιλέωση του Ιησού Χριστού παρέχει το απαραίτητο καθαριστικό για να γίνουμε αγνοί και καθαροί, την καταπραϋντική φαρμακευτική αλοιφή για να θεραπεύσουμε πνευματικές πληγές και να αφαιρέσουμε την ενοχή και την προστασία που μας καθιστά ικανούς να είμαστε πιστοί τόσο σε καλές, όσο και κακές εποχές.

Η απόλυτη αλήθεια υπάρχει

Σε εσάς, μέλη της οικογένειας και φίλους, που δεν είστε μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, προσπάθησα να εξηγήσω θεμελιώδεις λόγους για τους οποίους είμαστε ιεραπόστολοι.

Η απόλυτη αλήθεια υπάρχει, σε έναν κόσμο ο οποίος αυξανόμενα καταφρονεί και απορρίπτει το ότι υπάρχουν απόλυτα αληθινές αρχές. Σε κάποια μελλοντική ημέρα, «[θα] λυγίσει κάθε γόνατο» και «κάθε γλώσσα [θα] ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, σε δόξα τού Πατέρα Θεού» (Προς Φιλιππησίους 2:10–11). Ο Ιησούς ο Χριστός είναι αναμφιβόλως ο Μονογενής Υιός του Θεού, του Αιώνιου Πατέρα. Ως μέλη της Εκκλησίας Του, καταθέτουμε μαρτυρία ότι Εκείνος ζει και ότι η Εκκλησία Του έχει αποκατασταθεί στην πληρότητά της ετούτες τις τελευταίες ημέρες.

Οι προσκλήσεις που εκτείνουμε προς εσάς να μάθετε σχετικά και να ελέγξετε το μήνυμά μας είναι αποτέλεσμα των θετικών επενεργειών που είχε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού στη ζωή μας. Κάποιες φορές ίσως είμαστε αδέξιοι ή απότομοι ή ακόμη επίμονοι στις προσπάθειές μας. Όμως η απλή επιθυμία μας είναι να μοιραστούμε μαζί σας τις αλήθειες που είναι ύψιστης αξίας για εμάς.

Ως ένας από τους Αποστόλους του Κυρίου και με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, καταθέτω μαρτυρία για την ουράνια φύση Του και πραγματικότητα. Και σας προσκαλώ «Ελάτε και δείτε» (Κατά Ιωάννην 1:39), στο ιερό όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, αμήν.