Έχοντας καθοδηγηθεί με ασφάλεια στο σπίτι

Από τον Πρόεδρο Τόμας Μόνσον

Κοιτάμε προς τον ουρανό για αυτήν την αλάνθαστη αίσθηση προσανατολισμού, ώστε να χαράξουμε και να ακολουθήσουμε μια σοφή και πρέπουσα πορεία.

Αδελφοί, έχουμε συγκεντρωθεί ως ένα ισχυρό σώμα της ιεροσύνης, τόσο εδώ στο Κέντρο Συνελεύσεων όσο και σε τοποθεσίες σε όλον τον κόσμο. Νιώθω τιμή κι όμως και ταπεινοφροσύνη από την ευθύνη που έχω να απευθύνω λίγα σχόλια προς εσάς. Προσεύχομαι το Πνεύμα του Κυρίου να παρίσταται καθώς το κάνω αυτό.

Πριν από εβδομήντα πέντε χρόνια, στις 14 Φεβρουαρίου 1939, στο Αμβούργο της Γερμανίας, εορταζόταν μία αργία. Ανάμεσα στους θερμούς λόγους, στα πλήθη που ζητωκραύγαζαν και το παίξιμο πατριωτικών ύμνων, το νέο θωρηκτό Βίσμαρκ ετοποθετείτο στη θάλασσα μέσω του ποταμού Έλβα. Αυτό, το πιο δυνατό σκάφος εν πλεύσει, ήταν ένα θέαμα θωράκισης και μηχανημάτων που σου έκοβε την ανάσα. Η κατασκευή του απαιτούσε περισσότερα από 57.000 σχέδια για τα ελεγχόμενα από ραντάρ, 380 χιλιοστόμετρων και με διπλό πυργίσκο όπλα. Το πλοίο είχε 45.000 χλμ. ηλεκτρικών κυκλωμάτων. Ζύγιζε πάνω από 35.000 τόνους και η θωράκιση παρείχε μέγιστη ασφάλεια. Μεγαλοπρεπές σε εμφάνιση, γιγαντιαίο σε μέγεθος, φοβερό σε δύναμη πυρός, ο ισχυρός κολοσσός εθεωρείτο αβύθιστος.

Το ραντεβού του Βίσμαρκ με το πεπρωμένο του ήλθε περισσότερο από δύο χρόνια αργότερα, όταν στις 24 Μαΐου 1941, τα δύο πιο δυνατά πολεμικά πλοία του Βρετανικού Ναυτικού, το Prince of Wales και το Hood, ενέπλεξαν σε μάχη το Βίσμαρκ και το γερμανικό καταδρομικό Prinz Eugen. Μέσα σε πέντε λεπτά, το Βίσμαρκ είχε στείλει στα βάθη του Ατλαντικού το Hood και όλους εκτός από τρεις άνδρες του πληρώματος που αριθμούσε πάνω από 1.400 άνδρες. Το άλλο βρετανικό πολεμικό πλοίο, το Prince of Wales, είχε υποστεί σοβαρές ζημιές και ετράπη σε φυγή.

Τις επόμενες τρεις ημέρες, το Βίσμαρκ ενεπλάκη ξανά και ξανά σε μάχες, με βρετανικά πολεμικά πλοία και αεροσκάφη. Συνολικώς, οι Βρετανοί συγκέντρωσαν τη δύναμη πέντε πολεμικών πλοίων, δύο αεροπλανοφόρων, 11 καταδρομικών και 21 αντιτορπιλικών στην προσπάθεια να βρουν και να βυθίσουν το ισχυρό Βίσμαρκ.

Κατά τη διάρκεια αυτών των μαχών, πολλά βλήματα προκάλεσαν μόνον επιφανειακή ζημιά στο Βίσμαρκ. Ήταν αβύθιστο εντέλει; Τότε μία τορπίλη κατάφερε ένα τυχερό χτύπημα, που μπλόκαρε το πηδάλιο του Βίσμαρκ. Οι προσπάθειες επιδιόρθωσης απεδείχθησαν άκαρπες. Με τα κανόνια έτοιμα να πυροβολήσουν και το πλήρωμα σε ετοιμότητα, το Βίσμαρκ «μπορούσε μόνον να κατευθυνθεί προς έναν αργό κύκλο». Απροσπέλαστη ήταν η δυνατή γερμανική πολεμική αεροπορία. Το Βίσμαρκ δεν μπορούμε να φθάσει στην ασφάλεια του λιμανιού της πατρίδας. Τίποτε από τα δύο δεν μπορούσε να παράσχει το αναγκαίο καταφύγιο, διότι το Βίσμαρκ είχε χάσει την ικανότητα να διαγράψει μία χαρτογραφημένη πορεία. Κανένα πηδάλιο, καμία βοήθεια, κανένα λιμάνι. Το τέλος πλησίαζε. Τα βρετανικά κανόνια φλέγονταν καθώς το πλήρωμα Γερμανών κατέστρεψε και βύθισε το κάποτε φαινομενικώς άφθαρτο πλοίο. Τα πεινασμένα κύματα του Ατλαντικού στην αρχή πάφλαζαν στα πλευρά και κατόπιν κατάπιαν το καμάρι του γερμανικού ναυτικού. Το Βίσμαρκ δεν υπήρχε πλέον¹.

Σαν το Βίσμαρκ, καθένας από εμάς αποτελεί θαύμα της μηχανικής. Η δημιουργία μας, ωστόσο, δεν ήταν περιορισμένη από την ανθρώπινη μεγαλοφυΐα. Ο άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει τα πιο πολύπλοκα μηχανήματα, αλλά δεν μπορεί να τους δώσει ζωή ή να τους απονείμει δυνάμεις λογικής και κρίσεως. Αυτές είναι θείες δωρεές, απονεμημένες μόνον από τον Θεό.

Όπως το ζωτικής σημασίας πηδάλιο ενός πλοίου, αδελφοί, μας έχει δοθεί ένας τρόπος να προσδιορίσουμε την κατεύθυνση που ταξιδεύουμε. Ο φάρος του Κυρίου γνέφει σε όλους μας καθώς αποπλέουμε στις θάλασσες της ζωής. Σκοπός μας είναι να οδηγηθούμε σε μία απαρέγκλιτη πορεία προς τον επιθυμητό μας στόχο -- δηλαδή το σελέστιο βασίλειο του Θεού. Ο άνθρωπος χωρίς σκοπό είναι σαν ένα πλοίο χωρίς πηδάλιο, που πιθανώς να μη φθάσει ποτέ στο λιμάνι. Σε εμάς έρχεται το σήμα: χαρτογραφήστε την πορεία σας, ορίστε το ιστίο σας, τοποθετήστε το πηδάλιό σας και προχωρήστε.

Όπως και με το ισχυρό Βίσμαρκ, το ίδιο είναι και με τον άνθρωπο. Η ώση από τις τουρμπίνες και η δύναμη από τις προπέλες είναι άχρηστες χωρίς την αίσθηση της κατεύθυνσης, αυτή τη χρήση της ενέργειας, τη κατεύθυνση της δύναμης που παρέχει το πηδάλιο, το οποίο είναι κρυμμένο από τη θέα, σχετικώς μικρό σε μέγεθος, αλλά απολύτως ουσιώδες σε λειτουργία.

Ο Πατέρας μας παρείχε τον ήλιο, τη σελήνη και τα αστέρια -- επουράνιους γαλαξίες να καθοδηγούν ναυτιλλομένους που διαπλέουν στις «ατραπούς» της θαλάσσης. Σε εμάς, καθώς βαδίζουμε στο μονοπάτι της ζωής, παρέχει έναν ξεκάθαρο χάρτη και δείχνει την οδό προς τον επιθυμητό μας προορισμό. Προειδοποιεί: προσέξτε τις παρακάμψεις, τους κρυφούς κινδύνους, τις παγίδες. Δεν μπορούμε να εξαπατηθούμε από αυτούς που θα μας έκαναν να παρεκκλίνουμε της πορείας μας, αυτούς τους δελεαστές της αμαρτίας που γνέφουν εδώ ή εκεί. Αντιθέτως, κάνουμε παύση για να προσευχηθούμε· ακούμε αυτή τη σιγαλή σαν αύρα φωνή που μιλά στα βάθη της ψυχής μας την ευγενή πρόσκληση του Διδασκάλου: «Έλα, ακολούθα με»².

Εντούτοις, υπάρχουν αυτοί που δεν ακούν, που δεν θα υπακούσουν, που προτιμούν να βαδίσουν σε ένα μονοπάτι της δικής τους κατασκευής. Πάρα πολύ συχνά υποκύπτουν στους πειρασμούς οι οποίοι μας περιβάλλουν όλους και οι οποίοι μπορούν να φαίνονται τόσο δελεαστικοί.

Ως φέροντες την ιεροσύνη, έχουμε τεθεί επί γης σε ταραγμένες εποχές. Ζούμε σε έναν περιπεπλεγμένο κόσμο, με διαμάχες που επικρατούν παντού. Πολιτικές δολοπλοκίες καταστρέφουν τη σταθερότητα εθνών, δυνάστες υφαρπάζουν την εξουσία και τμήματα της κοινωνίας φαίνονται διά παντός καταπιεσμένα, αποστερημένα από ευκαιρίες και αφημένα με ένα αίσθημα αποτυχίας. Οι σοφιστείες των ανθρώπων ηχούν στα αφτιά μας και η αμαρτία μάς περιβάλλει.

Δική μας είναι η ευθύνη να είμαστε άξιοι όλων των ενδόξων ευλογιών που ο Πατέρας μας στους Ουρανούς έχει φυλάξει για εμάς. Οπουδήποτε πηγαίνουμε, η ιεροσύνη μας πηγαίνει μαζί μας. Στεκόμαστε σε άγιους τόπους; Παρακαλώ, προτού θέσετε τον εαυτό σας και την ιεροσύνη σας σε κίνδυνο, ριψοκινδυνεύοντας να πάτε σε μέρη ή συμμετέχοντας σε δραστηριότητες που δεν είναι άξιές σας ή της ιεροσύνης, κάνετε μία παύση για να σκεφθείτε τις συνέπειες.

Εμείς που έχουμε χειροτονηθεί στην ιεροσύνη του Θεού, μπορούμε να διαφέρουμε. Όταν διατηρούμε την προσωπική μας καθαρότητα και τιμούμε την ιεροσύνη μας, γινόμαστε χρηστά παραδείγματα να ακολουθήσουν οι άλλοι. Ο Απόστολος Παύλος νουθέτησε: «Γίνε τύπος των πιστών σε λόγο, σε συναναστροφή, σε αγάπη, σε πνεύμα, σε πίστη, σε αγνότητα»³. Έγραψε επίσης ότι οι ακόλουθοι του Χριστού θα πρέπει να είναι «σαν φωστήρες μέσα στον κόσμο»⁴. Η παροχή ενός παραδείγματος χρηστότητος μπορεί να βοηθήσει στον φωτισμό ενός ολοένα αυξανόμενου σκοτεινού κόσμου.

Πολλοί από εσάς θα θυμάσθε τον Πρόεδρο Έλντον Τάνερ, ο οποίος υπηρέτησε ως σύμβουλος σε τέσσερεις Προέδρους της Εκκλησίας. Προσέφερε ένα απαρέγκλιτο παράδειγμα χρηστότητας καθ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του στη βιομηχανία, κατά τη θητεία του στην κυβέρνηση του Καναδά και ως Απόστολος του Ιησού Χριστού. Μας έδωσε αυτήν την εμπνευσμένη συμβουλή: «Τίποτε δεν θα φέρει μεγαλύτερη αγαλλίαση και επιτυχία από το να ζούμε σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Ευαγγελίου. Να αποτελείτε παράδειγμα· να είστε επιρροή για το καλό».

Συνέχισε: «Καθένας από εμάς έχει προ-διορισθεί για κάποιο έργο ως εκλεκτός υπηρέτης [του Θεού] επί του οποίου Εκείνος έχει θεωρήσει σκόπιμο να απονείμει την ιεροσύνη και τη δύναμη να ενεργεί στο όνομά Του. Πάντοτε να θυμάστε ότι οι άνθρωποι στρέφονται προς εσάς για ηγεσία και επηρεάζετε τη ζωή ατόμων είτε για καλό είτε για κακό, η επιρροή δε αυτή, θα γίνει αισθητή για τις μελλοντικές γενεές»⁵.

Ενδυναμωνόμαστε από την αλήθεια ότι η μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο σήμερα είναι η δύναμη του Θεού καθώς λειτουργεί μέσω των ανθρώπων. Για να διασχίζουμε με ασφάλεια τη θάλασσα της θνητότητας, χρειαζόμαστε την καθοδήγηση αυτού του Αιώνιου Ναυτιλλομένου -- δηλαδή του μεγάλου Ιεχωβά. Ζητούμε βοήθεια, ρωτούμε τους ουρανούς, για να αποκτήσουμε ουράνια βοήθεια.

Ένα πολύ γνωστό παράδειγμα ενός που δεν ζήτησε τη βοήθεια των ουρανών είναι εκείνο του Κάιν, υιού του Αδάμ και της Εύας. Ισχυρός σε δυνατότητες αλλά με αδύναμη θέληση, ο Κάιν επέτρεψε στην απληστία, στη ζηλοφθονία, στην ανυπακοή και ακόμη και στη δολοφονία να μπλοκάρουν αυτό το προσωπικό πηδάλιο, το οποίο θα τον είχε οδηγήσει στην ασφάλεια και την υπερύψωση. Ο Κάιν επεδίωξε περισσότερο τα του κόσμου παρά τα των ουρανών.

Σε μια άλλη εποχή και από έναν άνομο βασιλιά, ένας υπηρέτης του Θεού δοκιμάσθηκε. Με βοήθεια την έμπνευση από τα ουράνια, ο Δανιήλ, ερμήνευσε στον βασιλιά τη γραφή στον τοίχο. Σχετικώς με την ανταμοιβή που του είχαν υποσχεθεί --δηλαδή έναν βασιλικό χιτώνα, ένα χρυσό περιδέραιο και πολιτική δύναμη-- ο Δανιήλ είπε: «τα δώρα σου ας είναι σε σένα, και δώσε σε άλλον τις αμοιβές σου»⁶. Πολλά πλούτη και δύναμη είχαν προσφερθεί στον Δανιήλ, ανταμοιβές που αντιπροσώπευαν τα του κόσμου και όχι του Θεού. Ο Δανιήλ αντέστη και παρέμεινε πιστός.

Αργότερα, όταν ο Δανιήλ λάτρευε τον Θεό παρά το διάταγμα που δήλωσε ότι κάτι τέτοιο ήταν απαγορευμένο, ρίχθηκε σε ένα λάκκο με λιοντάρια. Η βιβλική αφήγηση μάς λέει ότι το επόμενο πρωί «Και ανέβασαν τον Δανιήλ από τον λάκκο, και καμιά βλάβη δεν βρέθηκε σ’ αυτόν, επειδή είχε πίστη στον Θεό του»⁷. Σε μία εποχή κρίσιμης ανάγκης, η αποφασιστικότητα του Δανιήλ να κατευθυνθεί σε μία σταθερή πορεία απέφερε θεία προστασία και παρείχε άσυλο ασφαλείας. Μία τέτοια προστασία και ασφάλεια μπορεί να είναι δική μας καθώς και εμείς κατευθυνόμαστε προς αυτήν τη σταθερή πορεία προς το αιώνιο σπιτικό μας.

Το ρολόι της ιστορίας, σαν την άμμο στην κλεψύδρα, δείχνει το πέρασμα του χρόνου. Καινούργιοι ρόλοι καταλαμβάνουν τη σκηνή της ζωής. Τα προβλήματα των ημερών μας προβάλλονται δυσοίωνα εμπρός μας. Καθ’ όλη την ιστορία του κόσμου, ο Σατανάς εργάζεται αόκνως για την καταστροφή των οπαδών του Σωτήρος. Αν υποκύψουμε στους δελεασμούς του --σαν το ισχυρό Βίσμαρκ-- θα χάσουμε αυτό το πηδάλιο που μπορεί να μας οδηγήσει στην ασφάλεια. Αντιθέτως, περιτριγυρισμένοι από τις εξελίξεις της σύγχρονης ζωής, κοιτάμε προς τον ουρανό για αυτήν την αλάνθαστη αίσθηση προσανατολισμού, ώστε να χαράξουμε και να ακολουθήσουμε μια σοφή και πρέπουσα πορεία. Ο Επουράνιος Πατέρας μας δεν θα αφήσει την ειλικρινή μας αναζήτηση χωρίς απάντηση. Καθώς επιζητούμε επουράνια βοήθεια, το πηδάλιό μας, όχι όπως εκείνο το Βίσμαρκ, δεν θα αποτύχει.

Καθώς ξεκινούμε τα ατομικά μας ταξίδια, είθε να αποπλεύσουμε με ασφάλεια στις θάλασσες της ζωής. Είθε να έχουμε το θάρρος ενός Δανιήλ, ώστε να παραμείνουμε αληθινοί και πιστοί παρά την αμαρτία και τον πειρασμό που μας περιβάλλουν. Είθε οι μαρτυρίες μας να είναι τόσο βαθιές και τόσο δυνατές όσο εκείνη του Ιακώβ, του αδελφού του Νεφί, ο οποίος, όταν ήλθε αντιμέτωπος με κάποιον που επεδίωκε με κάθε δυνατό τρόπο να καταστρέψει την πίστη του, δήλωσε: «Δεν μπορούσα να κλονιστώ»⁸.

Με το πηδάλιο της πίστης να καθοδηγεί το πέρασμά μας, αδελφοί, κι εμείς θα βρούμε τον δρόμο μας με ασφάλεια στο σπίτι -- σπίτι στον Θεό, για να κατοικήσουμε μαζί Του αιωνίως. Ώστε έτσι να γίνει για τον καθέναν από εμάς, προσεύχομαι στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, του Σωτήρος και Λυτρωτή μας, αμήν.