Το βιβλίο
Από τον Πρεσβύτερο Άλαν Πάκερ
Των Εβδομήκοντα
Η οικογενειακή ιστορία και το έργο του ναού θα πρέπει να είναι ένα τακτικό μέρος της προσωπικής μας λατρείας.
Όταν ήμουν νεαρός 12χρονος πρόσκοπος, έλαβα ως δώρο ένα εργαλείο προσκόπων που πολύ επιθυμούσα. Ήταν ένα τσεκούρι με ένα χονδρό δερμάτινο κάλυμμα! Στην επόμενη νυκτερινή πεζοπορία μας, φθάσαμε στην κατασκήνωση αφού είχε νυχτώσει, βρεγμένοι και παγωμένοι από το άφθονο χιόνι στο μονοπάτι. Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν να ανάψω μια δυνατή φωτιά. Αμέσως πήγα να κόψω ένα πεσμένο δέντρο με το νέο μου τσεκούρι. Καθώς έκοβα, ήμουν εκνευρισμένος γιατί δεν φαινόταν να κόβει καλά. Μέσα στον εκνευρισμό μου, εργάστηκα πιο σκληρά. Απογοητευμένος, επέστρεψα στην κατασκήνωση με μόνο μερικά κομμάτια ξύλου. Από το φως της φωτιάς κάποιου άλλου, ανακάλυψα το πρόβλημα. Δεν είχα βγάλει το κάλυμμα από το τσεκούρι. Μπορώ να αναφέρω, ωστόσο, ότι το κάλυμμα ήταν κομμένο σε κομμάτια. Το μάθημα: απέσπασα την προσοχή μου με άλλα πράγματα.
Καθώς εργαζόμαστε προς την εξύψωση, πρέπει να εργαστούμε σε όλα τα απαιτούμενα και να μην αποσπούμε την προσοχή μας με το να επικεντρωνόμαστε σε ένα ή δύο απαιτούμενα ή σε άλλα άσχετα πράγματα. Η αναζήτηση της βασιλείας του Θεού, οδηγεί σε χαρά και ευτυχία1. Αν είναι απαραίτητο, πρέπει να έχουμε τη θέληση να αλλάξουμε. Οι συχνές και μικρές διορθώσεις είναι λιγότερο επίπονες και αποδιοργανωτικές από τις μεγάλες αλλαγές πορείας.
Όχι πολύ καιρό πριν, η αδελφή Πάκερ και εγώ ταξιδέψαμε σε διάφορες ξένες χώρες. Προετοιμάσαμε τα διαβατήριά μας και άλλα έγγραφα. Κάναμε τα εμβόλια, τις ιατρικές εξετάσεις, πήραμε τις βίζες και τις σφραγίδες. Όταν φθάναμε, γινόταν έλεγχος των εγγράφων μας και όταν πληρούνταν όλα τα απαιτούμενα, μας επέτρεπαν να εισέλθουμε.
Το να έχουμε τα προσόντα να λάβουμε εξύψωση είναι σαν να εισερχόμαστε σε μια άλλη χώρα. Πρέπει ο καθένας από εμάς να αποκτήσει το πνευματικό του διαβατήριο. Δεν θέτουμε εμείς τα απαιτούμενα, αλλά, ατομικά, πρέπει να τα πληρούμε όλα. Το σχέδιο σωτηρίας περιέχει όλες τις διδαχές, τους νόμους, τις εντολές και τις διατάξεις που είναι απαραίτητες για όλους ώστε να πληρούν τις προϋποθέσεις της εξύψωσης2. Κατόπιν, «μέσω της εξιλέωσης του [Ιησού] Χριστού, μπορεί να σωθεί όλη η ανθρωπότητα»3. Η Εκκλησία βοηθά, αλλά δεν μπορεί να κάνει το έργο για μας. Το να πληρούμε τις προϋποθέσεις της εξύψωσης γίνεται η αναζήτηση μιας ολόκληρης ζωής.
Ο Χριστός οργάνωσε την Εκκλησία Του για να μας βοηθήσει. Κάλεσε 15 άνδρες που υποστηρίζουμε ως προφήτες, βλέποντες και αποκαλυπτές για να οδηγήσουν την Εκκλησία και να διδάξουν τον λαό. Η Πρώτη Προεδρία4 και η Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων5, κατέχουν την ίδια ισχύ και εξουσία6, με τον γηραιότερο Απόστολο καθορισμένο ως Πρόεδρο της Εκκλησίας. Οι Εβδομήκοντα καλούνται για να βοηθούν7. Οι ηγέτες δεν έθεσαν τα απαιτούμενα για την εξύψωση. Ο Θεός το έκανε! Αυτοί οι ηγέτες καλούνται να διδάσκουν, να εξηγούν, να παροτρύνουν και ακόμα να προειδοποιούν ώστε να μπορούμε εμείς να μένουμε στην σωστή πορεία8.
Καθώς εξηγείται στο εγχειρίδιο οδηγιών: «Στην εκπλήρωση του σκοπού της, να βοηθήσει τα άτομα και τις οικογένειες να έχουν τα προσόντα για την εξύψωση, η Εκκλησία επικεντρώνεται σε ουράνια καθορισμένες ευθύνες. Αυτές περιλαμβάνουν να βοηθά τα μέλη να ζήσουν το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, να συνάξει τον Ισραήλ μέσω του ιεραποστολικού έργου, να φροντίσει τους φτωχούς και τους έχοντες ανάγκη, και να καταστήσει ικανή τη σωτηρία των νεκρών με το να οικοδομεί ναούς και να τελεί διατάξεις εξ υποκαταστάσεως»9. Αυτοί οι τέσσερεις σκοποί και όλοι οι άλλοι νόμοι, εντολές και διατάξεις απαιτούνται και δεν είναι προαιρετικά. Μέσω της Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού και με το να κάνουμε το καθένα από αυτά, προσθέτουμε απαιτούμενες σφραγίδες στα πνευματικά μας διαβατήρια.
Κατά τη διάρκεια αυτής της συνέλευσης μαθαίνουμε για τις αλλαγές που θα βοηθήσουν όλους μας να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι.
Η οικογένεια είναι το κέντρο του σχεδίου σωτηρίας και για αυτό ίσως να αποκαλείται το «μέγα σχέδιο της ευδαιμονίας»10. Ο Πρόεδρος Μπόιντ Πάκερ έχει πει: «Ο μεγαλύτερος σκοπός όλης της δραστηριότητας στη Εκκλησία, είναι να βοηθήσει τον άνδρα και τη γυναίκα του και τα παιδιά τους να είναι χαρούμενα στο σπίτι»11.
Ο Πρόεδρος Σπένσερ Κίμπαλ είπε: «Η επιτυχία μας, ατομικά και σαν Εκκλησία, θα οριστεί κατά μεγάλο μέτρο με το πόσο πιστά επικεντρωνόμαστε στο να ζούμε το Ευαγγέλιο στο σπίτι»12. Ο ναός και το έργο οικογενειακής ιστορίας είναι μέρος του να ζούμε το Ευαγγέλιο στο σπίτι. Θα πρέπει να είναι περισσότερο οικογενειακή δραστηριότητα αντί για δραστηριότητα στην Εκκλησία.
Υπάρχει μια ανανεωμένη έμφαση στο έργο οικογενειακής ιστορίας και το έργο του ναού από την Πρώτη Προεδρία και την Απαρτία των Δώδεκα13. Η ανταπόκρισή σας σε αυτή την έμφαση θα αυξήσει την προσωπική και οικογενειακή σας χαρά και ευτυχία.
Στο Διδαχή και Διαθήκες διαβάζουμε: «Η μεγάλη μέρα του Κυρίου έφτασε. …ας προσφέρουμε, λοιπόν, σαν εκκλησία και λαός, και σαν Άγιοι των Τελευταίων Ημερών, προς τον Κύριο, προσφορά με χρηστότητα. Και ας παρουσιάσουμε στον άγιο ναό του… ένα βιβλίο που να περιέχει τις καταγραφές των νεκρών μας, το οποίο να είναι άξιο κάθε αποδοχής»14.
Αυτό το «βιβλίο» θα προετοιμαστεί χρησιμοποιώντας τα αρχεία με ονόματα και διατάξεις στη βάση δεδομένων Οικογενειακού Δένδρου της Εκκλησίας.
Ελέγχω και προσθέτω αρχεία σε αυτή τη βάση δεδομένων, γιατί θέλω τα ονόματα όλων αυτών που αγαπώ να είναι στο βιβλίο. Εσείς δεν θέλετε;
Το Διδαχή και Διαθήκες τμήμα 128 λέει: «Γιατί εμείς χωρίς αυτούς [τους προγόνους] δεν μπορούμε να γίνουμε τέλειοι, ούτε μπορούν εκείνοι χωρίς εμάς να γίνουν τέλειοι»15.
Η οικογενειακή ιστορία είναι περισσότερο από γενεαλογία, κανόνες, ονόματα, ημερομηνίες και μέρη. Είναι περισσότερο από το να εστιάζουμε στο παρελθόν. Η οικογενειακή ιστορία επίσης περιλαμβάνει το παρόν καθώς δημιουργούμε τη δική μας ιστορία. Περιλαμβάνει το μέλλον καθώς διαμορφώνουμε τη μελλοντική ιστορία μέσω των απογόνων μας. Μια νεαρή μητέρα, για παράδειγμα, που μοιράζεται τις οικογενειακές της ιστορίες και φωτογραφίες με τα παιδιά της, κάνει έργο οικογενειακής ιστορίας.
Όπως το να μεταλαμβάνουμε, το να παρευρισκόμαστε σε συγκεντρώσεις, να διαβάζουμε τις γραφές και να λέμε προσωπικές προσευχές, να κάνουμε οικογενειακή ιστορία και έργο του ναού θα πρέπει να είναι ένα τακτικό μέρος της προσωπικής μας λατρείας. Η ανταπόκριση των νέων μας και άλλων στις προφητικές προσκλήσεις έχει εμπνεύσει και αποδεικνύει ότι αυτό το έργο μπορεί και θα έπρεπε να γίνεται από όλα τα μέλη σε οποιαδήποτε ηλικία.
Όπως εξήγησε ο Πρεσβύτερος Κουέντιν Κουκ: «Εμείς [τώρα] έχουμε τη διδαχή, τους ναούς και την τεχνολογία»16. Κάνοντας το έργο είναι τώρα πολύ πιο εύκολο και περιορίζεται μόνο από ένα αριθμό μελών που το κάνουν προτεραιότητα. Το έργο ακόμα χρειάζεται χρόνο και θυσία, αλλά όλοι μπορούν να το κάνουν και με σχετική ευκολία συγκρινόμενο με λίγα χρόνια πριν.
Για να βοηθήσει τα μέλη, η Εκκλησία έχει συλλέξει αρχεία και προσέφερε εργαλεία έτσι ώστε το περισσότερο έργο να μπορεί να γίνει από το σπίτι μας ή μέσα στα κτήρια του τομέα και στον ναό. Τα περισσότερα εμπόδια έχουν αφαιρεθεί. Όποια και αν είναι η περασμένη σας αντίληψη, τώρα είναι διαφορετική!
Ωστόσο, υπάρχει ένα εμπόδιο που η Εκκλησία δεν μπορεί να αφαιρέσει. Αυτό είναι ο δισταγμός του κάθε ατόμου στο να κάνει αυτό το έργο. Το μόνο που απαιτείται είναι μια απόφαση και λίγη προσπάθεια. Δεν απαιτείται μεγάλος χρονικός περιορισμός. Αφιερώστε λίγο χρόνο σε σταθερή βάση και θα αποδώσει τη χαρά που έρχεται μέσω του έργου. Λάβετε την απόφαση να κάνετε το βήμα, να μάθετε και να ρωτήσετε άλλους να σας βοηθήσουν. Θα σας βοηθήσουν! Τα ονόματα που βρίσκετε και πηγαίνετε στον ναό θα γίνουν τα αρχεία για το «βιβλίο»17.
Ακόμα και με τη δραματική αύξηση στη συμμετοχή των μελών, βρίσκουμε ότι σχετικά λίγα μέλη της Εκκλησίας συμμετέχουν τακτικά στο να βρίσκουν και να εκτελούν τις διατάξεις του ναού για την οικογένειά τους18. Αυτή η κατάσταση χρειάζεται μία αλλαγή στις προτεραιότητές μας. Μην μάχεστε την αλλαγή, δεχτείτε την! Η αλλαγή είναι μέρος του μεγάλου σχεδίου ευδαιμονίας.
Αυτό το έργο πρέπει να γίνει, όχι προς όφελος της Εκκλησίας αλλά για τους νεκρούς μας και για τον εαυτό μας. Εμείς και οι νεκροί πρόγονοί μας χρειαζόμαστε τις σφραγίδες στο πνευματικό μας διαβατήριο.
Η «συγκόλληση»19 των οικογενειών μας σε όλες τις γενιές, μπορεί να γίνει μόνο μέσα στους ναούς, μέσω των επισφραγιστικών διατάξεων. Τα βήματα είναι απλά: Απλά βρείτε ένα όνομα και φέρτε το στον ναό. Με τον καιρό θα μπορέσετε να βοηθήσετε και άλλους να το κάνουν επίσης.
Με ορισμένες εξαιρέσεις, όλοι μπορούν να το κάνουν!
Υπάρχουν απτές ευλογίες που σχετίζονται με αυτό το έργο. Πολλοί γονείς και ηγέτες ανησυχούν για την σημερινή κατάσταση του κόσμου και την επιρροή του στις οικογένειες και τους νέους.
Ο Πρεσβύτερος Ντέιβιντ Μπέντναρ έχει υποσχεθεί: «Προσκαλώ τους νέους ανθρώπους της Εκκλησίας να μάθουν και να βιώσουν το Πνεύμα του Ηλιού του Θεσβίτου. …Σας υπόσχομαι [ότι] θα προστατευτείτε εναντίον τής όλο και αυξανόμενης επιρροής του ενάντιου. Καθώς συμμετέχετε και αγαπάτε αυτό το άγιο έργο, θα προστατευτείτε στη νεαρή σας ηλικία και σε όλη τη ζωή σας»20.
Αδελφοί και αδελφές, είναι η ώρα να βγάλουμε το κάλυμμα από τα τσεκούρια μας και να πάμε να εργαστούμε. Δεν πρέπει να θυσιάσουμε την εξύψωσή μας ή την εξύψωση της οικογένειάς μας για λιγότερο σημαντικά ενδιαφέροντα.
Αυτό είναι το έργο του Θεού για να γίνεται από μέλη και μη μέλη ομοίως, νεαρά και ηλικιωμένα, άρρενα και θήλεα.
Κλείνω παραθέτοντας τον πρώτο στίχο του ύμνου 324, αλλάζοντας μία λέξη:
Σηκωθείτε, ω [Άγιοι] του Θεού!
Έχετε κάνει με λιγότερα πράγματα.
Δώστε καρδιά και ψυχή και νου και ισχύ
για να υπηρετείτε τον Βασιλέα των βασιλέων»21.
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Βασιλέας! Καταθέτω μαρτυρία για Εκείνον στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.