Μη φοβάσαι, μόνον πίστευε
Από τον Πρόεδρο Ντίτερ Ούχτντορφ
Δεύτερο Σύμβουλο στην Πρώτη Προεδρία
Όταν επιλέγουμε να πιστεύουμε, να ασκούμε πίστη προς μετάνοια και να ακολουθούμε τον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό, ανοίγουμε τα πνευματικά μάτια μας σε μεγαλεία που ελάχιστα μπορούμε να φαντασθούμε.
Η Βαβυλών και ο Δανιήλ
Πριν από δύο χιλιάδες εξακόσια χρόνια, η Βαβυλών ήταν η υπερδύναμη του κόσμου. Ένας αρχαίος ιστορικός περιέγραψε τα τείχη της Βαβυλώνας που περιέβαλλαν την πόλη ως περισσότερο από 90 μέτρα ψηλά και 25 μέτρα σε πάχος. «Σε μεγαλοπρέπεια» έγραφε «δεν υπάρχει άλλη πόλη που να την… πλησιάζει»1.
Στην εποχή της, η Βαβυλών ήταν το κέντρο μάθησης, νόμου και φιλοσοφίας του κόσμου. Η στρατιωτική της ισχύ ήταν ασύγκριτη. Κατακερμάτιζε τη δύναμη της Αιγύπτου. Εισέβαλε, κατέστρεψε και λεηλάτησε την πρωτεύουσα των Ασσυρίων, τη Νινευή. Κατέκτησε εύκολα την Ιερουσαλήμ και μετέφερε τα καλύτερα και λαμπρότερα τέκνα του Ισραήλ πίσω στη Βαβυλώνα για να υπηρετήσουν τον βασιλιά Ναβουχοδονόσορα.
Ένας από αυτούς τους αιχμαλώτους ήταν ένας νεαρός άνδρας ονόματι Δανιήλ. Πολλοί λόγιοι πιστεύουν ότι ο Δανιήλ ήταν μεταξύ 12 και 17 ετών τότε. Σκεφθείτε το, αγαπημένοι μου νεαροί φέροντες την Ααρωνική Ιεροσύνη: Ο Δανιήλ ήταν πιθανότατα στην ηλικία σας, όταν μετεφέρθη στην αυλή του βασιλέα για να μορφωθεί στη γλώσσα, στους νόμους, στη θρησκεία και στην επιστήμη της κοσμικής Βαβυλώνας.
Μπορείτε να φαντασθείτε πώς θα ήταν να σας εξεδίωκαν από το σπίτι σας, να οδοιπορούσατε 800 χλμ. σε μία ξένη πόλη και να κατηχούσαν στη θρησκεία των εχθρών σας;
Ο Δανιήλ είχε μεγαλώσει ως ακόλουθος του Ιεχωβά. Πίστευε και λάτρευε τον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Είχε μελετήσει τα λόγια των προφητών και ήξερε την αλληλεπίδραση του Θεού με τον άνθρωπο.
Όμως τώρα, σε μία πολύ νεαρή ηλικία, ήταν φυλακισμένος-μαθητής στη Βαβυλώνα. Η πίεση επάνω του πρέπει να ήταν τεράστια για να εγκαταλείψει τα παλαιά πιστεύω του και να υιοθετήσει εκείνα της Βαβυλώνας. Όμως παρέμεινε πιστός στην πίστη του -- με λόγια και πράξεις.
Πολλοί από εσάς ξέρετε πώς είναι υπερασπίζεσαι μία μη δημοφιλή αλήθεια. Στην αργκό του Διαδικτύου σήμερα, κάνουμε λόγο ότι μας καίνε όσοι διαφωνούν μαζί μας. Όμως ο Δανιήλ δεν διακινδύνευε μόνον τη δημόσια χλεύη. Στη Βαβυλώνα, όσοι προκαλούσαν τις θρησκευτικές αρχές καταλάβαιναν τι σημαίνει --μεταφορικώς και κυριολεκτικώς-- να καείς. Απλώς ρωτήστε τους φίλους του Δανιήλ, τον Σεδράχ, τον Μισάχ και τον Αβδέ-νεγώ2.
Δεν ξέρω αν ήταν εύκολο για τον Δανιήλ να είναι πιστός σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Ορισμένοι άνθρωποι ευλογούνται με μια φυσική τάση να πιστεύουν -- γι’ αυτούς η πίστη φαίνεται ότι έρχεται ως δώρο από τους ουρανούς. Όμως φαντάζομαι ότι ο Δανιήλ ήταν σαν πολλούς από εμάς που πρέπει να εργασθούμε για τη μαρτυρία μας. Είμαι πεπεισμένος ότι ο Δανιήλ δαπάνησε πολλές ώρες στα γόνατά του προσευχόμενος, θέτοντας τις ερωτήσεις και τους φόβους του επάνω στον βωμό της πίστεως και αναμένοντας από τον Κύριο κατανόηση και σοφία.
Και ο Κύριος όντως ευλόγησε τον Δανιήλ. Αν και η πίστη του δοκιμάσθηκε και χλευάσθηκε, παρέμεινε πιστός σε αυτό που γνώριζε από δική του εμπειρία ότι ήταν σωστό.
Ο Δανιήλ πίστευε. Ο Δανιήλ δεν αμφέβαλλε.
Και τότε, μία νύχτα, ο βασιλέας Ναβουχοδονόσορας είχε ένα όνειρο που προβλημάτισε τον νου του. Συγκέντρωσε την ομάδα του από λογίους και συμβούλους και απαίτησε να του περιγράψουν το όνειρο και επίσης να αποκαλύψουν τη σημασία του.
Ασφαλώς δεν μπορούσαν. «Κανείς δεν μπορεί να κάνει αυτό που ζητάτε» ικέτευαν. Όμως αυτό έκανε τον Ναβουχοδονόσορα πιο έξαλλο και διέταξε όλοι οι σοφοί, οι μάγοι, οι αστρολόγοι και οι σύμβουλοι να κομματιαστούν -- συμπεριλαμβανομένου του Δανιήλ και των άλλων νεαρών μαθητών από το Ισραήλ.
Εσείς που είστε εξοικειωμένοι με το βιβλίο του Δανιήλ, γνωρίζετε τι συνέβη μετά. Ο Δανιήλ ζήτησε από τον Ναβουχοδονόσορα λίγο επιπλέον χρόνο και εκείνος και οι πιστοί σύντροφοί του πήγαν στην πηγή της πίστεώς τους και ηθικής δύναμης. Προσευχήθηκαν στον Θεό και ζήτησαν θεία βοήθεια σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή στη ζωή τους. «Και το μυστήριο αποκαλύφθηκε στον Δανιήλ, με όραμα»3.
Ο Δανιήλ, ένα νεαρό αγόρι από ένα κατεκτημένο έθνος --το οποίο το είχαν εκφοβίσει και εκδιώξει επειδή πίστευε την παράξενη θρησκεία του-- πήγε ενώπιον του βασιλέα και του απεκάλυψε το όνειρο και την ερμηνεία του.
Από εκείνη την ημέρα και στο εξής, ως άμεσο αποτέλεσμα της πίστης του στον Θεό, ο Δανιήλ έγινε έμπιστος σύμβουλος του βασιλέα, γνωστός για τη σοφία του σε όλη τη Βαβυλώνα.
Το αγόρι που πίστευε και ζούσε την πίστη του, είχε γίνει άνδρας του Θεού. Προφήτης. Πρίγκιπας χρηστότητος4.
Είμαστε σαν τον Δανιήλ;
Προς όλους εμάς που φέρουμε την αγία ιεροσύνη του Θεού, ρωτώ, είμαστε σαν τον Δανιήλ;
Είμαστε αφοσιωμένοι στον Θεό;
Εφαρμόζουμε όσα διδάσκουμε ή είμαστε μόνο χριστιανοί της Κυριακής;
Αντικατοπτρίζουν οι καθημερινές μας πράξεις ευκρινώς αυτά που ισχυριζόμαστε ότι πιστεύουμε;
Βοηθούμε «τους φτωχούς και τους απόρους, τους αρρώστους και τους βασανισμένους»;5
Λέμε απλώς αυτά που είναι σωστά ή με ενθουσιασμό κάνουμε αυτά που είναι σωστά;
Αδελφοί, μας έχουν δοθεί πολλά. Έχουμε διδαχθεί τις θείες αλήθειες του αποκατεστημένου Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Μας έχει εμπιστευθεί η εξουσία της ιεροσύνης για να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας και να οικοδομήσουμε τη βασιλεία του Θεού επάνω στη γη. Ζούμε σε μία εποχή μεγάλης έκρηξης πνευματικής δυνάμεως. Έχουμε την πληρότητα της αληθείας. Έχουμε κλειδιά της ιεροσύνης να επισφραγίζουμε επάνω στη γη και στους ουρανούς. Ιερές γραφές και διδασκαλίες των ζώντων προφητών και αποστόλων είναι διαθέσιμες όπως ποτέ πριν.
Αγαπητοί φίλοι μου, ας μην παίρνουμε αυτά τα πράγματα επιπόλαια. Με αυτές τις ευλογίες και τα προνόμια έρχονται μεγάλες ευθύνες και υποχρεώσεις. Ας τις αποδεχθούμε και ας τις εκπληρώσουμε.
Η αρχαία πόλη της Βαβυλώνας είναι ερείπια. Το μεγαλείο της έχει χαθεί προ πολλού. Όμως η κοσμικότητα και η ανομία της Βαβυλώνας εξακολουθούν να ζουν. Τώρα πέφτει σε εμάς να ζούμε ως πιστοί σε έναν κόσμο απιστίας. Δική μας είναι η δυσκολία να ασκούμε καθημερινώς τις αρχές του αποκατεστημένου Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού και να ζούμε πιστοί στις εντολές του Θεού. Θα πρέπει να μείνουμε ήρεμοι κάτω από την πίεση από συνομηλίκους, να μην μας εντυπωσιάσουν οι δημοφιλείς τάσεις ή οι ψευδείς προφήτες, να αγνοήσουμε τη χλεύη των άθρησκων, να αντισταθούμε στους πειρασμούς του πονηρού και να υπερνικήσουμε τη δική μας οκνηρία.
Απλώς σκεφθείτε το. Πόσο ευκολότερο θα ήταν να συμβαδίσει απλώς ο Δανιήλ με τον τρόπο της Βαβυλώνας; Θα μπορούσε να παραμερίσει τον περιοριστικό κώδικα συμπεριφοράς που είχε δώσει ο Θεός στα τέκνα του Ισραήλ. Θα μπορούσε να είχε χορτάσει τα πλούσια φαγητά που παρείχε ο βασιλέας και να εντρυφήσει στις εγκόσμιες τέρψεις του φυσικού ανθρώπου. Θα είχε αποφύγει τη χλεύη.
Θα ήταν δημοφιλής.
Θα ταίριαζε.
Το μονοπάτι του θα μπορούσε να είναι πολύ λιγότερο περίπλοκο.
Αυτό φυσικά μέχρι την ημέρα όπου ο βασιλέας απαίτησε την ερμηνεία του ονείρου του. Τότε ο Δανιήλ θα ανακάλυπτε ότι εκείνος, όπως οι υπόλοιποι «σοφοί» της Βαβυλώνας, είχε χάσει τη σχέση του με την αληθινή πηγή φωτός και σοφίας.
Ο Δανιήλ πέρασε τη δοκιμασία του. Η δική μας εξακολουθεί ακόμη.
Το θάρρος να πιστεύουμε
Ο Σατανάς, ο εναντίος μας, θέλει να αποτύχουμε. Διαδίδει ψέματα ως μέρος της προσπάθειάς του να καταστρέψει το πιστεύω μας. Υποδηλοί πονηρά ότι ο έχων αμφιβολίες, ο σκεπτικιστής, ο κυνικός είναι εξεζητημένος και ευφυής, ενώ όσοι έχουν πίστη στον Θεό και στα θαύματά Του είναι αφελείς, τυφλοί ή έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου. Ο Σατανάς θα υποστηρίξει ότι είναι δημοφιλές να αμφισβητούνται τα πνευματικά χαρίσματα και οι διδασκαλίες των αληθινών προφητών.
Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω όλους να καταλάβουν αυτό το απλό γεγονός: πιστεύουμε στον Θεό λόγω των πραγμάτων που γνωρίζουμε με την καρδιά και τον νου μας, όχι λόγω αυτών που δεν γνωρίζουμε. Οι πνευματικές εμπειρίες μας είναι ενίοτε πάρα πολύ ιερές για να τις εξηγήσουμε με εγκόσμιους όρους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι αληθινές.
Ο Επουράνιος Πατέρας έχει προετοιμάσει για τα τέκνα Του μία πνευματική ευωχία, προσφέροντας κάθε είδος εξαιρετικής τροφής που μπορούμε να φαντασθούμε -- κι όμως, αντί να απολαμβάνουν αυτά τα πνευματικά χαρίσματα, οι κυνικοί αρκούνται στο να παρατηρούν από απόσταση, πίνοντας από τα κύπελλά τους τη γουλιά του σκεπτικισμού, της αμφιβολίας και της ασέβειας.
Γιατί κάποιος να βαδίσει στη ζωή ικανοποιημένος με το φως από το κερί της δικής του κατανόησης, όταν, προσεγγίζοντας τον Επουράνιο Πατέρα μας, θα μπορούσε να βιώσει τον λαμπρό ήλιο της πνευματικής γνώσης που θα διεύρυνε τον νου τους με σοφία και θα γέμιζε την ψυχή τους με χαρά;
Όταν εσείς κι εγώ μιλούμε στους ανθρώπους περί πίστεως και πιστεύω, δεν ακούμε συχνά: «Μακάρι να πίστευα όπως κι εσύ»;
Εννοούνται σε μία τέτοια δήλωση άλλες από τις εξαπατήσεις του Σατανά: ότι το πιστεύω είναι διαθέσιμο σε ορισμένους ανθρώπους αλλά όχι σε άλλους. Δεν υπάρχει μαγεία για να πιστεύεις. Όμως το να θέλεις να πιστεύεις είναι το πρώτο απαραίτητο βήμα! Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης6. Είναι ο Πατέρας σας. Θέλει να σας μιλά. Ωστόσο, απαιτεί λίγο επιστημονική περιέργεια --απαιτεί ένα πείραμα επάνω στον λόγο του Θεού-- και η άσκηση λίγης πίστης7. Απαιτεί επίσης λίγη ταπεινοφροσύνη. Και απαιτεί ανοικτή καρδιά και ανοικτό νου. Απαιτεί έρευνα, με όλη την έννοια της λέξεως. Και, ίσως το πιο δύσκολο, απαιτεί το να είμαστε υπομονετικοί και να περιμένουμε από τον Κύριο.
Αν δεν καταβάλλουμε καμία προσπάθεια να πιστεύουμε, είμαστε σαν τον άνδρα που βγάζει από την πρίζα τον προβολέα και μετά κατηγορεί τον προβολέα που δεν έδινε φως.
Προσφάτως εξεπλάγην και λυπήθηκα που άκουσα για έναν φέροντα την Ααρωνικη Ιεροσύνη, ο οποίος φαινόταν ότι υπερηφανευόταν με το γεγονός ότι είχε αποστασιοποιηθεί από τον Θεό. Είπε: «Αν μου αποκαλυφθεί ο Ίδιος ο Θεός, τότε θα πιστέψω. Μέχρι τότε, θα βρω την αλήθεια να βασίζεται στη δική μου κατανόηση και διάνοια για να φωτίσω τον δρόμο εμπρός μου».
Δεν ξέρω την καρδιά αυτού του νέου άνδρα, αλλά δεν μπορούσα παρά να λυπηθώ πολύ γι’ αυτόν. Πόσο εύκολα απέρριπτε τα χαρίσματα που του προσέφερε ο Κύριος. Αυτός ο νέος άνδρας είχε βγάλει από την πρίζα τον προβολέα και μετά φαινόταν ικανοποιημένος με την έξυπνη παρατήρησή του ότι δεν υπήρχε φως.
Δυστυχώς, αυτό φαίνεται να είναι μία άκρως δημοφιλής συμπεριφορά σήμερα. Αν μπορούμε να θέσουμε το βάρος της απόδειξης επάνω στον Θεό, νομίζουμε ότι μπορούμε να δικαιολογηθούμε από το να παίρνουμε στα σοβαρά τις εντολές του Θεού και από το να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τη σχέση μας με τον Επουράνιο Πατέρα μας.
Αδελφοί, επιτρέψτε μου να είμαι ξεκάθαρος: δεν υπάρχει τίποτε το ευγενές ή το εντυπωσιακό όταν είσαι κυνικός. Ο σκεπτικισμός είναι εύκολος -- μπορούν να τον κάνουν οι πάντες. Είναι η πιστή ζωή που απαιτεί ηθική δύναμη, αφοσίωση και θάρρος. Όσοι κρατιούνται γερά από την πίστη, είναι κατά πολύ πιο εντυπωσιακοί από όσους ενδίδουν στην αμφιβολία, όταν εγείρονται μυστήριες ερωτήσεις ή ανησυχίες.
Όμως δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει ότι η πίστη δεν εκτιμάται από μία κοινωνία. Ο κόσμος έχει μακρά ιστορία απόρριψης αυτού που δεν καταλαβαίνει. Και δυσκολεύεται να καταλάβει πράγματα που δεν μπορεί να δει. Όμως επειδή απλώς δεν μπορούμε να δούμε κάτι με τα υλικά μάτια μας δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Πράγματι, «υπάρχουν περισσότερα πράγματα στους ουρανούς και στη γη… που τα ονειρευόμαστε» στα βιβλία μας, στα επιστημονικά ημερολόγια και στις εγκόσμιες φιλοσοφίες8. Το σύμπαν είναι γεμάτο με θαύματα βαθυστόχαστα και εκπληκτικά -- πράγματα που μπορούν να γίνουν κατανοητά μόνον μέσω των πνευματικών οφθαλμών.
Η υπόσχεση του πιστεύω
Όταν επιλέγουμε να πιστεύουμε, να ασκούμε πίστη προς μετάνοια και να ακολουθούμε τον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό, ανοίγουμε τα πνευματικά μάτια μας σε μεγαλεία που ελάχιστα μπορούμε να φαντασθούμε. Επομένως το πιστεύω και η πίστη μας θα γίνουν δυνατότερα και θα δούμε ακόμη περισσότερα9.
Αδελφοί, καταθέτω μαρτυρία ότι ακόμη και στις δυσκολότερες στιγμές, ο Σωτήρας θα σας πει όπως είπε σε έναν ανυπόμονο πατέρα σε ένα πολυσύχναστο δρόμο στη Γαλιλαία: «Μη φοβάσαι, μόνον πίστευε»10.
Μπορούμε να επιλέξουμε να πιστεύουμε.
Γιατί στο πιστεύω, ανακαλύπτουμε την αυγή του φωτός.
Θα ανακαλύψουμε την αλήθεια11.
Θα βρούμε την ειρήνη12.
Λόγω του πιστεύω μας, δεν θα πεινάσουμε ποτέ, δεν θα διψάσουμε ποτέ13. Οι δωρεές από τη χάρη του Θεού θα μας δώσουν τη δυνατότητα να είμαστε αληθινοί στην πίστη μας και θα γεμίσουν την ψυχή μας σαν «μια πηγή νερού, που θα αναβλύζει σε αιώνια ζωή»14. Θα βιώσουμε αληθινή και παντοτινή χαρά15.
Επομένως, αγαπητοί φίλοι μου, αγαπημένοι αδελφοί μου στην ιεροσύνη του Θεού:
Έχετε θάρρος να πιστεύετε.
Μη φοβάστε, μόνον πιστεύετε.
Σταθείτε με τον Δανιήλ.
Προσεύχομαι ώστε καθένας από εμάς --νέοι και ηλικιωμένοι-- να βρει ανανεωμένη δύναμη, θάρρος και επιθυμία να πιστεύει. Στο όνομα του Διδασκάλου μας, Ιησού Χριστού, αμήν.