Η χαρά από το να ζούμε μία ζωή επικεντρωμένη στον Χριστό
Από τον Πρεσβύτερο Ρίτσαρντ Μέινς
Της Προεδρίας των Εβδομήκοντα
Η ζωή μας πρέπει να είναι επικεντρωμένη με ακρίβεια στον Χριστό, αν θέλουμε να βρούμε αληθινή χαρά και γαλήνη σε τούτη τη ζωή.
Ο κόσμος στον οποίον ζούμε θέτει μεγάλη πίεση στους καλούς ανθρώπους παντού για να χαμηλώσουν ή ακόμη και να εγκαταλείψουν τα πρότυπά τους τού χρηστού τρόπους ζωής. Ωστόσο, παρά το κακό και τους πειρασμούς που μας περιβάλλουν κάθε μέρα, μπορούμε και θα βρούμε αληθινή χαρά σήμερα ζώντας μία ζωή επικεντρωμένη στον Χριστό.
Το να επικεντρώσουμε τη ζωή μας στον Ιησού Χριστό και το Ευαγγέλιό Του θα φέρει σταθερότητα και ευτυχία στη ζωή μας όπως το επεξηγούν τα ακόλουθα παραδείγματα.
Από τον Πρεσβύτερο Ταϊίτσι Αόμπα των Εβδομήκοντα, ο οποίος διαμένει σε ένα μικρό ορεινό χωριό στο Σικόκου της Ιαπωνίας, ζητήθηκε να διδάξει μία τάξη σε μία συνέλευση νέων. Το «Σταθείτε σε άγιους τόπους» επελέγη ως το θέμα της συνελεύσεως. Αφού σκέφθηκε το θέμα και τι να διδάξει, ο Πρεσβύτερος Αόμπα απεφάσισε να χρησιμοποιήσει το επάγγελμά του ως διδακτικό εργαλείο. Δουλειά του είναι να φτειάχνει είδη κεραμικής.
Ο Πρεσβύτερος Αόμπα αφηγήθηκε ότι η τάξη του με τους νέους ενθουσιάσθηκε, όταν είδε πώς μπορούσε σχεδόν μαγικά να μεταμορφώσει το σχήμα του πηλού στα χέρια του σε πιάτα, μπολ και κύπελλα. Μετά την επίδειξή του, τους ρώτησε αν κάποιος θα ήθελε να προσπαθήσει. Όλοι σήκωσαν τα χέρια τους.
Ο Πρεσβύτερος Αόμπα έβαλε αρκετούς από τους νέους να έλθουν εμπρός και να δοκιμάσουν το νέο τους ενδιαφέρον. Υπέθεσαν, αφού τον είδαν, ότι θα ήταν αρκετά εύκολο. Ωστόσο, κανείς δεν πέτυχε στην προσπάθειά του ούτε καν να φτειάξει ένα απλό μπολ. Διαλάλησαν: «Δεν μπορώ να το κάνω αυτό!» «Γιατί είναι τόσο δύσκολο;» «Αυτό είναι τόσο δύσκολο». Αυτά τα σχόλια έλαβαν χώρα καθώς ο πηλός πεταγόταν στο δωμάτιο.
Ρώτησε τους νέους γιατί δυσκολεύονταν τόσο να κάνουν κεραμική. Απήντησαν με διάφορες απαντήσεις: «Δεν έχω καθόλου εμπειρία», «Δεν έχω ποτέ εκπαιδευθεί» ή «Δεν έχω ταλέντο». Βάσει του αποτελέσματος, αυτά που είπαν ήταν όλα αλήθεια. Εντούτοις, ο πιο σημαντικός λόγος της αποτυχίας τους ήταν ο πηλός που δεν ήταν επικεντρωμένος στον τροχό. Οι νέοι νόμιζαν ότι είχαν τοποθετήσει τον πηλό στο κέντρο, αλλά από την άποψη ενός επαγγελματία, δεν ήταν στο κέντρο ακριβώς. Κατόπιν τους είπε: «Ας δοκιμάσουμε ακόμη μια φορά».
Αυτή τη φορά ο Πρεσβύτερος Αόμπα τοποθέτησε τον πηλό ακριβώς στο κέντρο του τροχού και μετά άρχισε να τον γυρίζει, κάνοντας μία τρύπα στο κέντρο του πηλού. Διάφοροι νέοι προσπάθησαν ξανά. Αυτήν τη φορά όλοι άρχισαν να χειροκροτούν, όταν είπαν: «Πω πω, δεν τρέμει», «Μπορώ να το κάνω» ή «Το έκανα!» Ασφαλώς, τα σχήματα δεν ήταν τέλεια, αλλά το αποτέλεσμα ήταν τελείως διαφορετικό από την πρώτη προσπάθεια. Ο λόγος της επιτυχίας τους ήταν επειδή ο πηλός ήταν τελείως επικεντρωμένος στον τροχό.
Ο κόσμος στον οποίον ζούμε είναι παρόμοιος με την ανέμη του αγγειοπλάστη και η ταχύτητα αυτού του τροχού αυξάνεται. Σαν τον πηλό στον τροχό του αγγειοπλάστη, κι εμείς πρέπει να είμαστε επικεντρωμένοι. Ο πυρήνας μας, το κέντρο της ζωής μας, πρέπει να είναι ο Ιησούς Χριστός και το Ευαγγέλιό Του. Το να ζούμε μία ζωή επικεντρωμένη στον Χριστό σημαίνει να μαθαίνουμε για τον Ιησού Χριστό και το Ευαγγέλιό Του και μετά να ακολουθούμε το παράδειγμά Του και να τηρούμε τις εντολές Του με ακρίβεια.
Ο αρχαίος προφήτης Ησαΐας δήλωσε: «Αλλά, τώρα, Κύριε, εσύ είσαι ο Πατέρας μας· εμείς είμαστε ο πηλός, κι εσύ ο Πλάστης μας· και όλοι είμαστε το έργο των χεριών σου»1.
Αν η ζωή μας επικεντρώνεται στον Ιησού Χριστό, Εκείνος μπορεί να μας πλάσει επιτυχώς σε αυτό που πρέπει να γίνουμε, προκειμένου να επιστρέψουμε στην παρουσία Εκείνου και του Επουράνιου Πατέρα στο σελέστιο βασίλειο. Η χαρά που βιώνουμε σε αυτήν τη ζωή θα είναι σε άμεση αναλογία με το πόσο καλά επικεντρώνεται η ζωή μας στις διδασκαλίες, στο παράδειγμα και την εξιλεωτική θυσία του Ιησού Χριστού.
Αδελφοί και αδελφές, γεννήθηκα σε μία οικογένεια Αγίων των Τελευταίων Ημερών που ήταν μέλη για πολλές γενεές κι έτσι οι ευλογίες και η χαρά που έχουμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού ως βάση της οικογενειακής μας κουλτούρας ήταν συνυφασμένες με την καθημερινή μας ζωή. Δεν ήταν παρά μόνο στην πλήρους απασχόλησης ιεραποστολή μου ως νέου άνδρα που συνειδητοποίησα τον απίστευτα θετικό αντίκτυπο που έχει το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού σε όσους δεν βίωσαν ποτέ πριν τις ευλογίες του στη ζωή τους. Το εδάφιο στο Κατά Ματθαίον αντικατοπτρίζει τη διαδικασία που βιώνουν οι άνθρωποι που μεταστρέφονται στο Ευαγγέλιο τού Ιησού Χριστού: «Η βασιλεία των ουρανών, είναι, πάλι, όμοια με έναν θησαυρό, που είναι κρυμμένος στο χωράφι, τον οποίο, αφού τον βρήκε ένας άνθρωπος, τον έκρυψε, και από τη χαρά του πηγαίνει και πουλάει όλα όσα έχει, και αγοράζει εκείνο το χωράφι»2.
Επιτρέψατέ μου να μοιρασθώ μαζί σας ένα παράδειγμα από το Βιβλίο του Μόρμον που επεξηγεί τι ήταν πρόθυμος να πληρώσει ένας νεοφώτιστος, προκειμένου να λάβει χαρά σε σχέση με την εύρεση του θησαυρού για τον οποίον έκανε λόγο ο Ιησούς στην παραβολή του κρυμμένου θησαυρού στο χωράφι.
Θυμάστε ότι στο βιβλίο του Άλμα, στο κεφάλαιο 20, ο Αμμών και ο Λαμόνι ταξίδευαν στην πόλη Μιδδόνι για να βρουν και να απελευθερώσουν τον αδελφό τού Αμμών, Ααρών, από τη φυλακή. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, συνάντησαν τον πατέρα του Λαμόνι, ο οποίος ήταν ο Λαμανίτης βασιλιάς στη χώρα.
Ο βασιλιάς ήταν πολύ αναστατωμένος που ο υιός του, Λαμόνι, ταξίδευε με τον Αμμών, έναν ιεραπόστολο Νεφίτη, τον οποίον θεωρούσε εχθρό. Ένιωθε ότι ο υιός του θα έπρεπε να είχε παρευρεθεί σε μία ευωχία την οποία είχε χρηματοδοτήσει για τους υιούς και τον λαό του. Ο Λαμανίτης βασιλιάς ήταν τόσο αναστατωμένος που πρόσταξε τον υιό του, Λαμόνι, να φονεύσει τον Αμμών με το σπαθί του. Όταν ηρνήθη ο Λαμόνι, ο βασιλιάς έβγαλε το δικό του σπαθί για να φονεύσει τον υιό του για ανυπακοή. Ωστόσο, ο Αμμών επενέβη για να σώσει τη ζωή του Λαμόνι. Τελικώς εξουδετέρωσε τον βασιλιά και θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει.
Αυτό είπε ο βασιλιάς στον Αμμών, αφού βρέθηκε σε αυτήν την κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου: «Αν με αφήσεις να ζήσω θα σου παραχωρήσω οτιδήποτε ζητήσεις, ακόμα και το μισό από το βασίλειο»3.
Έτσι, ο βασιλιάς ήταν πρόθυμος να πληρώσει το τίμημα του μισού βασιλείου του, προκειμένου να σώσει την ίδια του τη ζωή. Ο βασιλιάς πρέπει να εξεπλάγη, όταν ο Αμμών ζήτησε μόνον να αφήσει τον αδελφό του, Ααρών, και τους συναδέλφους του από τη φυλακή και να διατηρήσει ο υιός του βασιλιά Λαμόνι το βασίλειό του.
Αργότερα, λόγω αυτής της συνάντησης, ο αδελφός του Αμμών, Ααρών, απελευθερώθηκε από τη φυλακή στο Μιδδόνι. Μετά την απελευθέρωσή του, εμπνεύσθηκε να ταξιδεύσει εκεί όπου κυβερνούσε ο Λαμανίτης βασιλιάς στη χώρα. Ο Ααρών συστήθηκε στον βασιλιά και είχε το προνόμιο να του διδάξει τις αρχές του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, συμπεριλαμβανομένου του μεγάλου σχεδίου της απολύτρωσης. Οι διδασκαλίες του Ααρών ενέπνευσαν τον βασιλιά βαθιά.
Η απάντηση του βασιλιά στις διδασκαλίες του Ααρών βρίσκεται στο εδάφιο 15 του Άλμα, κεφάλαιο 22: «Και έγινε ώστε όταν ερμήνευσε ο Ααρών όλα αυτά στο βασιλιά, αυτός είπε: Τι πρέπει να κάνω για να μπορέσω να έχω αυτήν την αιώνια ζωή για την οποία μίλησες; Μάλιστα, τι να κάνω για να γεννηθώ από το Θεό, να ξεριζωθεί από το στήθος μου τούτο το άνομο πνεύμα, και να λάβω το Πνεύμα του, ώστε να μπορέσω να είμαι γεμάτος αγαλλίαση, ώστε να μην αποβληθώ κατά την τελευταία ήμερα; Ιδές, είπε εκείνος, θα απαρνηθώ όλα όσα ορίζω, μάλιστα, θα εγκαταλείψω το βασίλειο μου για να λάβω αυτήν τη μεγάλη χαρά».
Με τρόπο αρκετά αξιοθαύμαστο, εν αντιθέσει με το να εγκαταλείψει το μισό βασίλειό του για να σώσει τη ζωή του, ο Λαμανίτης βασιλιάς ήταν τώρα πρόθυμος να εγκαταλείψει ολόκληρο το βασίλειό του ώστε να λάβει τη χαρά που προέρχεται από την κατανόηση, την αποδοχή και το να ζούμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.
Η γυναίκα μου, Νάνσυ, είναι επίσης νεοφώτιστη στην Εκκλησία. Μου έχει αναφέρει πολλές φορές με τα χρόνια τη χαρά που ένιωσε στη ζωή της από τότε που βρήκε, απεδέχθη και ζει το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Αυτό που ακολουθεί είναι οι σκέψεις της αδελφής Μέινς για την εμπειρία της:
«Ως νεαρή ενήλικη στις αρχές της δεκαετίας μου των 20, ήμουν σε ένα σημείο της ζωής μου όπου ήξερα ότι έπρεπε να αλλάξω κάτι, προκειμένου να γίνω πιο ευτυχισμένο άτομο. Ένιωθα ότι ζούσα τη ζωή μου χωρίς αληθινό σκοπό και κατεύθυνση και δεν ήξερα πού να πάω να την βρω. Πάντοτε ήξερα ότι υπήρχε ο Επουράνιος Πατέρας και περιστασιακώς σε όλη μου τη ζωή έλεγα προσευχές, αισθανόμενη ότι Εκείνος άκουγε.
»Καθώς άρχισα την αναζήτησή μου, παρευρέθηκα σε διαφορετικές εκκλησίες, αλλά πάντοτε έπεφτα στα ίδια συναισθήματα και αποθάρρυνση. Νιώθω πολύ ευλογημένη, επειδή τελικώς εισακούσθηκε η προσευχή μου για κατεύθυνση και σκοπό στη ζωή και ήλθε στη ζωή μου η πληρότητα του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Για πρώτη φορά ένιωσα ότι είχα σκοπό και το σχέδιο της ευδαιμονίας έφερνε αληθινή χαρά στη ζωή μου».
Μία άλλη εμπειρία από το Βιβλίο του Μόρμον επεξηγεί ευκρινώς πώς το να ζούμε μία ζωή επικεντρωμένη στον Χριστό μπορεί να μας γεμίζει με μεγάλη ευτυχία ακόμη και όταν περιβαλλόμαστε από απίστευτες δυσχέρειες.
Αφού έφυγε ο προφήτης Λεχί και η οικογένειά του από την Ιερουσαλήμ το 600 π.Χ., περιπλανήθηκαν περίπου οκτώ χρόνια στην έρημο έως ότου τελικώς έφθασαν σε μία χώρα που λεγόταν Αφθονία, η οποία ήταν κοντά στην ακτή. Ο Νεφί περιγράφει τη ζωή τους με τα βάσανα στην έρημο ως εξής: «Είχαμε υποφέρει πολλές δυσχέρειες και πολλά βάσανα… τόσα πολλά που δεν μπορούμε να τα γράψουμε όλα»4.
Ενώ ζούσε στην Αφθονία, ο Νεφί επιφορτίσθηκε από τον Κύριο με την ευθύνη να ναυπηγήσει ένα πλοίο το οποίο θα τους έπαιρνε μέσω της θάλασσας στη γη της επαγγελίας. Αφού έφθασαν στη γη της επαγγελίας, μεγάλες διαμάχες εξακολούθησαν να εγείρονται ανάμεσα στους ανθρώπους που επικέντρωναν τη ζωή τους στον Χριστό και τους άπιστους που ακολουθούσαν τα παραδείγματα του Λάμαν και του Λεμουήλ. Τελικώς, ο κίνδυνος βίας ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν τόσο μεγάλος, που ο Νεφί και όσοι ακολουθούσαν τις διδασκαλίες του Κυρίου χωρίσθηκαν και κατέφυγαν στην έρημο για ασφάλεια. Σε αυτό το σημείο του χρόνου, περίπου 30 χρόνια αφότου έφυγε ο Λεχί και η οικογένειά του από την Ιερουσαλήμ, ο Νεφί κάνει μία καλά τεκμηριωμένη και κάπως αιφνιδιαστική δήλωση, ειδικώς αφού κατέγραψε στις γραφές τα πολλά βάσανα και τις ταλαιπωρίες που είχαν αντιμετωπίσει για τόσο πολύ. Αυτά είναι τα λόγια του: «Και έγινε ώστε ζήσαμε κατά το είδος της ευτυχίας»5. Παρά τις δυσχέρειές τους, μπόρεσαν να ζήσουν κατά το είδος της ευτυχίας, επειδή ήταν επικεντρωμένοι στον Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του.
Αδελφοί και αδελφές, σαν τον πηλό στον τροχό του αγγειοπλάστη, η ζωή μας πρέπει να είναι επικεντρωμένη με ακρίβεια στον Χριστό, αν θέλουμε να βρούμε αληθινή χαρά και γαλήνη σε τούτη τη ζωή. Τα παραδείγματα του Λαμανίτη βασιλιά, της συζύγου μου, Νάνσυ, και του λαού των Νεφιτών όλα υποστηρίζουν αυτήν την αληθινή αρχή.
Σας δίδω τη μαρτυρία μου σήμερα ότι κι εμείς μπορούμε να βρούμε εκείνη τη γαλήνη, εκείνη την ευτυχία, εκείνη την αληθινή χαρά, αν επιλέξουμε να ζούμε ζωή επικεντρωμένη στον Χριστό, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.