«Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου»

Από την Κάρολ Στήβενς

Πρώτη Σύμβουλο στη Γενική Προεδρία της Ανακουφιστικής Εταιρείας

Οι εντολές του Θεού είναι μία εκδήλωση της αγάπης Του για εμάς και η υπακοή στις εντολές Του είναι μία έκφραση της αγάπης μας προς Εκείνον.

Όταν η μεγαλύτερή μας κόρη, η Τζεν, έφερε την τρίτη κόρη της στο σπίτι από το νοσοκομείο, πήγα στο σπίτι της για να βοηθήσω. Αφού η μεγαλύτερή της κόρη πήγε στο σχολείο, αποφασίσαμε ότι αυτό που χρειαζόταν η Τζεν περισσότερο ήταν ανάπαυση. Έτσι η καλύτερη βοήθεια που θα μπορούσα να της δώσω ήταν να πάρω την κόρη της, Χλόη, μαζί μου, ώστε η μαμά της και η νέα της μικρή αδελφή να μπορούσαν να έχουν κάποια στιγμή ηρεμίας.

Έδεσα την Χλόη στο κάθισμά της, ασφάλισα τη δική μου ζώνη ασφαλείας και οδήγησα έξω από τον δρόμο τους. Ωστόσο, πριν φτάσουμε στο τέλος του δρόμου, η Χλόη είχε λύσει τη ζώνη ασφαλείας της και στεκόταν όρθια κοιτώντας πάνω από τον ώμο μου και μιλώντας μου! Σταμάτησα στην άκρη του δρόμου, βγήκα έξω και την έδεσα πίσω στη θέση της.

Ξεκινήσαμε πάλι, αλλά είχαμε πάει μόνο μία μικρή απόσταση, όταν έφυγε από τη θέση της πάλι. Επανέλαβα τα ίδια βήματα, αλλά αυτή τη φορά πριν ακόμη μπορέσω να πάω πίσω στο αυτοκίνητο και να δέσω τη δική μου ζώνη ασφαλείας, η Χλόη ήδη στεκόταν όρθια!

Βρέθηκα να κάθομαι σε ένα αυτοκίνητο, σταθμευμένο στην άκρη του δρόμου, έχοντας έναν αγώνα δύναμης με μία τρίχρονη. Και εκείνη νικούσε!

Χρησιμοποίησα κάθε ιδέα που μπόρεσα να σκεφτώ για να την πείσω ότι το να παραμείνει δεμένη στη θέση της στο αυτοκίνητο ήταν μία καλή ιδέα. Δεν πείστηκε! Τελικώς αποφάσισα να προσπαθήσω την προσέγγιση του τύπου εάν/τότε.

Είπα: «Χλόη, εάν θα μείνεις δεμένη στη θέση σου στο αυτοκίνητο, τότε αμέσως μόλις φτάσουμε στο σπίτι της γιαγιάς, μπορούμε να παίξουμε με πλαστελίνη».

Καμία απάντηση.

«Χλόη, εάν θα μείνεις δεμένη στη θέση σου, τότε θα φτειάξουμε ψωμί, όταν πάμε στο σπίτι της γιαγιάς».

Καμία απάντηση.

Προσπάθησα ξανά. «Χλόη, εάν θα μείνεις δεμένη στη θέση σου, τότε μπορούμε να σταματήσουμε στην αγορά για μία λιχουδιά!»

Ύστερα από τρεις απόπειρες, συνειδητοποίησα ότι ήταν μία άκαρπη άσκηση. Ήταν αποφασισμένη και τίποτε εάν/τότε δεν ήταν αρκετό να την πείσει να παραμείνει δεμένη στη θέση της.

Δεν μπορούσαμε να περάσουμε την ημέρα καθήμενες στην άκρη του δρόμου, αλλά ήθελα να είμαι υπάκουη στον νόμο και δεν ήταν ασφαλές να οδηγώ με τη Χλόη να στέκεται όρθια. Προσέφερα μία σιωπηλή προσευχή και άκουσα το Πνεύμα να ψιθυρίζει: «Δίδαξέ την».

Γύρισα να την αντιμετωπίσω και έβγαλα τη ζώνη ασφαλείας μου μακριά από το σώμα μου ώστε να μπορεί να το δει. Είπα: «Χλόη, φορώ αυτή τη ζώνη ασφαλείας, επειδή θα με προστατεύσει. Όμως δεν φοράς τη ζώνη ασφαλείας σου και δεν θα είσαι ασφαλής. Και θα είμαι τόσο λυπημένη, εάν πληγωθείς».

Με κοίταξε. Μπορούσα σχεδόν να δω το μυαλό της που δούλευε για να καταλάβει αυτό που μόλις είχα πει, καθώς περίμενα με ανυπομονησία την απάντησή της. Τελικώς τα μεγάλα μπλε της μάτια μεγάλωσαν και είπε: «Γιαγιά, θέλεις να φορέσω τη ζώνη ασφαλείας μου επειδή με αγαπάς!»

Το Πνεύμα γέμισε το αυτοκίνητο καθώς εξέφραζα την αγάπη μου για αυτό το πολύτιμο μικρό κορίτσι. Δεν ήθελα να χάσω αυτό το συναίσθημα, αλλά ήξερα ότι είχα μία ευκαιρία, έτσι βγήκα έξω και την ασφάλισα στην θέση της στο αυτοκίνητο. Μετά ρώτησα: «Χλόη, σε παρακαλώ θα καθίσεις στη θέση σου στο αυτοκίνητο;» Και το έκανε -- σε όλο τον δρόμο προς την αγορά για τη λιχουδιά! Και κάθισε δεμένη όλο τον δρόμο από την αγορά στο σπίτι μου, όπου φτειάξαμε ψωμί και παίξαμε με πλαστελίνη, επειδή η Χλόη δεν ξέχασε!

Καθώς οδηγούσα πίσω στον δρόμο εκείνη την ημέρα, μία γραφή γέμισε τον νου μου: «Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου»¹ Έχουμε κανόνες να διδάξουμε, να οδηγήσουμε και να προστατεύσουμε τα παιδιά. Γιατί; Εξαιτίας της μεγάλης αγάπης που έχουμε για εκείνα. Όμως μέχρι η Χλόη να καταλάβει ότι η επιθυμία μου για εκείνη να παραμείνει με ασφάλεια δεμένη στη θέση της στο αυτοκίνητο, ήταν λόγω της αγάπης μου για εκείνη, ήταν απρόθυμη να υποβληθεί σε αυτό που θεωρούσε ως περιορισμό. Αισθανόταν ότι η ζώνη ασφαλείας της περιόριζε την ελευθερία της.

Όπως η Χλόη κι εμείς μπορούμε να δούμε τις εντολές ως περιορισμούς. Μπορεί να αισθανόμαστε μερικές φορές ότι οι νόμοι του Θεού θέτουν όρια στην προσωπική μας ελευθερία, παίρνουν από εμάς την ενέργειά μας και περιορίζουν την ανάπτυξή μας. Όμως καθώς επιζητούμε μεγαλύτερη κατανόηση, καθώς επιτρέπουμε στον Πατέρα μας να μας διδάσκει, θα αρχίσουμε να βλέπουμε ότι οι νόμοι Του είναι μία εκδήλωση της αγάπης Του για εμάς και η υπακοή στους νόμους Του είναι μία έκφραση της αγάπης μας προς Εκείνον.

Εάν βρεθείτε μεταφορικά σταθμευμένοι στην άκρη του δρόμου, μπορώ να σας προτείνω μερικές αρχές τις οποίες αν ακολουθήσετε θα σας βοηθήσουν να επιστρέψετε με ασφάλεια πίσω στον δρόμο της πίστεως και της υπακοής;²

Πρώτον, εμπιστευθείτε τον Θεό. Εμπιστευθείτε το αιώνιο σχέδιό Του για εσάς. Κάθε ένας από εμάς «είναι ένας αγαπημένος/η πνεύμα υιός ή θυγατέρα επουράνιων γονέων». Η αγάπη τους για εμάς είναι εμφανής στις εντολές. Οι εντολές είναι ζωτικής σημασίας οδηγίες για να μας διδάξουν, να μας καθοδηγήσουν και να μας προστατεύσουν καθώς «αποκτούμε γήινη εμπειρία»³.

Στην «προγήινη ζωή» χρησιμοποιούσαμε την ελεύθερη βούλησή μας για να δεχθούμε το σχέδιο του Θεού⁴, και μαθαίναμε ότι η υπακοή στον αιώνιο νόμο του Θεού ήταν ζωτικής σημασίας για την επιτυχία στο σχέδιό Του. Οι γραφές διδάσκουν: «Υπάρχει ένας νόμος, αμετάκλητα θεσπισμένος στους ουρανούς πριν τη θεμελίωση τού κόσμου τούτου, κατά τον οποίο όλες οι ευλογίες αποτελούν αναγκαίο επακόλουθο⁵. Εάν υπακούμε τον νόμο λαμβάνουμε τις ευλογίες.

Ακόμη και με όλα τα λάθη, την αντίθεση και την μάθηση που συνοδεύουν την θνητή εμπειρίας μας, ο Θεός ποτέ δεν ξεχνά την αιώνια δυνατότητά μας, ακόμη και όταν εμείς το κάνουμε. Μπορούμε να Τον εμπιστευόμαστε «επειδή ο Θεός θέλει τα τέκνα Του πίσω»⁶. Και έχει παράσχει έναν τρόπο μέσω της Εξιλέωσης του Υιού Του, Ιησού Χριστού. Η Εξιλέωση «είναι το κεντρικό σημείο στο σχέδιο σωτηρίας»⁷.

Δεύτερον, εμπιστευθείτε τον Ιησού. Η υπέρτατη έκφραση υπακοής και αγάπης είναι η Εξιλέωση του Ιησού Χριστού. Με το να υποταχθεί στο θέλημα του Πατέρα Του, έδωσε τη ζωή Του για εμάς. Είπε: «Αν φυλάξετε τις εντολές μου, θα μείνετε στην αγάπη μου· όπως εγώ φύλαξα τις εντολές τού Πατέρα μου, και μένω στην αγάπη του»⁸.

Ο Ιησούς δίδαξε επίσης:

«Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου από όλη την καρδιά σου, και από όλη την ψυχή σου, και από όλη τη διάνοιά σου.

»Αυτή είναι πρώτη και μεγάλη εντολή.

»Δεύτερη, όμως, όμοια μ’ αυτή είναι: Θα αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου»⁹.

Κάθε Κυριακή έχουμε την ευκαιρία να συλλογισθούμε και να θυμηθούμε την αγνή αγάπη του Σωτήρος καθώς μεταλαμβάνουμε τα σύμβολα και της απέραντης Εξιλέωσής Του. Κατά τη διάρκεια της μεταλήψεως, βλέπω καθώς χέρια και βραχίονες εκτείνονται για να περάσουν το ψωμί και το νερό. Καθώς εκτείνω τον βραχίονά μου και μεταλαμβάνω, συνάπτω διαθήκη ότι είμαι πρόθυμη να πάρω επάνω μου το όνομά Του, να Τον θυμάμαι πάντοτε και να τηρώ τις εντολές Του. Και Εκείνος υπόσχεται «ότι μπορεί να [έχουμε] πάντοτε το Πνεύμα του μαζί [μας]»¹⁰.

Τρίτον εμπιστευτείτε τους ψιθύρους του Πνεύματος. Θυμηθείτε πώς κατά τη διάρκεια της εμπειρίας μου με τη Χλόη ότι το Πνεύμα μου ψιθύρισε μία γραφή; Είναι στο Κατά Ιωάννην 14:15: «Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου». Και αυτά τα σημαντικά εδάφια ακολουθούν:

«Και εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα, και θα σας δώσει έναν άλλον Παράκλητο, για να μένει μαζί σας στον αιώνα,

»το Πνεύμα τής αλήθειας, το οποίο ο κόσμος δεν μπορεί να λάβει, επειδή δεν το βλέπει ούτε το γνωρίζει· εσείς, όμως, το γνωρίζετε, επειδή μένει μαζί σας και θα είναι μέσα σας»¹¹.

Κάθε άξιος που επικυρώνεται μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών έχει το δικαίωμα της συντροφιάς του Αγίου Πνεύματος. Η νηστεία, η προσευχή, η μελέτη των γραφών και η υπακοή σε μεγάλο βαθμό εμπλουτίζουν την ικανότητά μας να ακούμε και να αισθανόμαστε τις προτροπές του Πνεύματος.

Όταν ο νους σας είναι γεμάτος με αμφιβολία και σύγχυση, ο Πατέρας και ο Υιός θα στείλουν το Άγιο Πνεύμα να σας προειδοποιήσει και να σας οδηγήσει με ασφάλεια μέσω των κινδύνων αυτού του θνητού ταξιδιού. Θα σας βοηθήσει να θυμάστε, θα σας παρηγορήσει και θα σας γεμίσει «με ελπίδα και τέλεια αγάπη»¹².

Τέταρτον, εμπιστευθείτε τις συμβουλές των ζώντων προφητών. Ο Πατέρας μας έχει παράσχει έναν τρόπο για εμάς να ακούμε τον λόγο Του και να γνωρίζουμε τον νόμο Του μέσω των προφητών Του. Ο Κύριος διακήρυξε: «Ο λόγος μου… όλα θα ολοκληρωθούν, είτε με τη δική μου φωνή είτε με τη φωνή των δούλων μου, είναι το ίδιο»¹³.

Προσφάτως, ζώντες προφήτες μάς έχουν συμβουλεύσει: «ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ την ημέρα του σαββάτου, για να την αγιάζεις»¹⁴ και να ζεις τον νόμο της νηστείας. Η υπακοή σε αυτή την προφητική συμβουλή παρέχει έναν τρόπο σε εμάς να υπακούμε στην εντολή του Θεού, να αγαπούμε Εκείνον και τον πλησίον μας καθώς αυξάνουμε την πίστη μας στον Ιησού Χριστό και εκτείνουμε το χέρι μας για να αγαπούμε και να φροντίζουμε τους άλλους¹⁵.

Υπάρχει ασφάλεια με το να ακολουθούμε τον λόγο του Κυρίου μέσω των προφητών Του. Ο Θεός κάλεσε τον Πρόεδρο Τόμας Μόνσον, τους συμβούλους στην Πρώτη Προεδρία και τα μέλη της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων ως προφήτες, βλέποντες και αποκαλυπτές. Σε αυτόν τον κόσμο του αυξανόμενου φόβου, της απόσπασης, της αντιξοότητας και του θυμού, μπορούμε να προσφεύγουμε σε αυτούς για να δούμε πώς οι μαθητές του Ιησού Χριστού --γεμάτοι χριστιανική αγάπη-- φαίνονται, ακούγονται και αντιδρούν σε ζητήματα που θα μπορούσαν να είναι διχαστικά. Καταθέτουν μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό και απαντούν με χριστιανική αγάπη, την αγνή αγάπη του Ιησού Χριστού του οποίου είναι μάρτυρες.

Ύστερα από την εμπειρία μου με τη Χλόη, έψαξα τις γραφές για εδάφια που ανέφεραν εντολές και αγάπη. Βρήκα πολλές. Καθένα από αυτά τα εδάφια μάς υπενθυμίζει ότι οι εντολές Του είναι μία εκδήλωση της αγάπης Του για εμάς και η υπακοή στις εντολές Του είναι μία έκφραση της αγάπης μας προς Εκείνον.

Καταθέτω μαρτυρία ότι καθώς εμπιστευόμαστε τον Θεό, τον Επουράνιο Πατέρα μας, εμπιστευόμαστε τον Υιό Του, Ιησού Χριστό και ασκούμε πίστη στην Εξιλέωσή Του, εμπιστευόμαστε τις προτροπές του Πνεύματος και εμπιστευόμαστε τις συμβουλές των ζώντων προφητών, θα βρούμε τον δρόμο μας μακριά από την άκρη του δρόμου και θα συνεχίσουμε με ασφάλεια -- όχι μόνον υπομένοντας αλλά βρίσκοντας χαρά στο ταξίδι μας προς το σπίτι. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.