Ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς και ποτέ δεν είναι πολύ αργά
Από τον Πρεσβύτερο Μπράντλυ Φόστερ
Των Εβδομήκοντα
Δεν είναι ποτέ πολύ νωρίς και δεν είναι ποτέ πολύ αργά να ηγούμαστε, να καθοδηγούμε και να προχωρούμε δίπλα στα παιδιά μας, επειδή η οικογένεια είναι για πάντα.
Αδελφοί και αδελφές, συμμετέχουμε σε μια μάχη με τον κόσμο. Στο παρελθόν, ο κόσμος αγωνιζόταν για την ενέργεια και τον χρόνο των παιδιών μας. Σήμερα, πολεμά για την ταυτότητα και το μυαλό τους. Πολλές δυνατές και επιφανείς φωνές προσπαθούν να ορίσουν ποια είναι τα παιδιά μας και τι θα έπρεπε να πιστεύουν. Δεν μπορούμε να αφήσουμε την κοινωνία να αλλάξει την οικογένειά μας στην εικόνα του κόσμου. Πρέπει να κερδίσουμε αυτήν τη μάχη. Όλα εξαρτώνται από αυτό.
Τα παιδιά της Εκκλησίας τραγουδούν ένα τραγούδι που τους διδάσκει την πραγματική τους ταυτότητα: «Είμαι Θεού παιδί. …Και μ’ έστειλε στη γη, μου έδωσ’ ένα σπιτικό με στοργικούς γονείς». Έπειτα τα παιδιά μάς παρακαλούν: «Βοήθησέ μ’ οδήγησέ με. …Κι ανάγκ’ έχω πολύ, να μάθω τ’ άγια λόγια Του πριν να ’ναι αργά πολύ»1.
Ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον μας δίδαξε στην περασμένη γενική συνέλευση ότι από εδώ κι εμπρός πρέπει να συμμετάσχουμε σε «εκ προθέσεως ανατροφή παιδιών»2. Είναι επικίνδυνοι καιροί. Αλλά τα καλά νέα είναι ότι ο Θεός ήξερε ότι θα ήταν έτσι και έχει παράσχει συμβουλές στις γραφές για να γνωρίζουμε εμείς πώς να βοηθήσουμε τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.
Στο Βιβλίο του Μόρμον, ο Σωτήρας εμφανίστηκε στους Νεφίτες. Συγκέντρωσε γύρω Του τα μικρά παιδιά. Τα ευλόγησε, προσευχήθηκε γι’ αυτά και έκλαψε γι’ αυτά3. Μετά είπε στους γονείς: «Ιδέστε τα μικρά σας»4.
Η λέξη ιδέστε σημαίνει να κοιτάξουν και να δουν. Τι ήθελε ο Ιησούς να δουν οι γονείς στα μικρά τους; Ήθελε να δουν την ουράνια δυνατότητα των παιδιών τους;
Καθώς κοιτάζουμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας σήμερα, τι θέλει ο Σωτήρας να δούμε σε αυτά; Αναγνωρίζουμε ότι τα παιδιά είναι η μεγαλύτερη ομάδα ερευνητών της Εκκλησίας; Τι πρέπει να κάνουμε για να επιφέρουμε την παντοτινή μεταστροφή τους;
Στο Ευαγγέλιο κατά Ματθαίον, ο Σωτήρας μάς διδάσκει για την παντοτινή μεταστροφή. Μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων είχε συγκεντρωθεί κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας για να Τον ακούσουν να διδάσκει.
Σε αυτήν την περίσταση, ο Ιησούς είπε μία ιστορία για το φύτευμα σπόρων -- την παραβολή του σπορέα5. Εξηγώντας την στους μαθητές Του, και τελικά σε εμάς, είπε: «Σε καθέναν που ακούει τον λόγο της βασιλείας, και {δεν καταλαβαίνει, έρχεται ο πονηρός, και αρπάζει το σπαρμένο στην καρδιά του»6. Το μήνυμα για τους γονείς είναι ξεκάθαρο: υπάρχει μια διαφορά μεταξύ του να ακούμε και να καταλαβαίνουμε κάτι. Αν τα παιδιά μας μόνο ακούν, αλλά δεν καταλαβαίνουν το Ευαγγέλιο, τότε η πόρτα είναι ανοικτή για τον Σατανά να πάρει αυτές τις αλήθειες από την καρδιά τους.
Ωστόσο, αν τα βοηθήσουμε να μεγαλώσουν ρίζες βαθιάς μεταστροφής, τότε στην ζέστη της ημέρας, όταν αυτή η ζωή γίνεται δύσκολη και θα γίνει -- το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού μπορεί να τους δώσει κάτι μέσα τους που δεν μπορεί να επηρεαστεί από έξω. Πώς μπορούμε να σιγουρευτούμε ότι αυτές οι δυνατές αλήθειες δεν μπαίνουν απλά από το ένα αφτί και βγαίνουν από το άλλο; Το να ακούμε απλώς λόγια ενδεχομένως να μην είναι αρκετό.
Όλοι γνωρίζουμε ότι τα λόγια εξελίσσονται. Μερικές φορές λέμε τα λόγια μας και αυτά ακούν τα δικά τους. Θα μπορούσατε να πείτε στα μικρά παιδιά σας: «Ακούγεσαι σαν χαλασμένος δίσκος». Αυτά πιθανώς θα απαντούσαν: «Μπαμπά, τι είναι ο δίσκος;»
Ο Επουράνιος Πατέρας μας θέλει να πετύχουμε, επειδή, πραγματικά, εξάλλου, ήταν δικά Του παιδιά, πριν γίνουν δικά μας. Ως γονείς στη Σιών, έχετε λάβει τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Καθώς προσεύχεσθε για καθοδήγηση: «Αυτό θα σας δείξει όλα όσα πρέπει να κάνετε»7 όσο αφορά στη διδασκαλίας των παιδιών σας. Καθώς αναπτύσσετε διαδικασίες μάθησης «η δύναμη του Πνεύματος του Αγίου το μεταφέρει στη καρδιά των τέκνων»8.
Δεν μπορώ να σκεφθώ καλύτερο παράδειγμα κάποιου που βοηθάει κάποιον άλλον να κατανοήσει από την ιστορία της Έλεν Κέλλερ. Ήταν τυφλή και κουφή και ζούσε σε έναν κόσμο σκοτεινό και ήσυχο. Μια δασκάλα ονόματι Ανν Σάλλιβαν ήρθε να την βοηθήσει. Πώς θα δίδασκες ένα παιδί που δεν μπορεί καν να σε δει ή να σε ακούσει;
Για πολύ καιρό η, Ανν δυσκολευόταν να επικοινωνήσει με την Έλεν. Μια μέρα, γύρω στο μεσημέρι, την έβγαλε στην αντλία νερού. Έβαλε το ένα χέρι τής Έλεν κάτω από τη βρύση και άρχισε να αντλεί νερό. Έπειτα η Ανν συλλάβισε την λέξη Ν-Ε-Ρ-Ο στο χέρι της Έλεν. Τίποτα δεν έγινε. Έτσι, προσπάθησε ξανά. Ν-Ε-Ρ-Ο. Η Έλεν έσφιξε το χέρι της Ανν, επειδή είχε αρχίσει να καταλαβαίνει. Μέχρι τη νύχτα, είχε μάθει 30 λέξεις. Μέσα σε μερικούς μήνες, έμαθε 600 λέξεις και μπόρεσε να μάθει να διαβάζει Μπράιγ. Η Έλεν Κέλλερ πήρε δίπλωμα πανεπιστημίου και βοήθησε να αλλάξει τον κόσμο για ανθρώπους που δεν μπορούν να δουν ή να ακούσουν9. Ήταν θαύμα και η δασκάλα της ήταν αυτή που έκανε το θαύμα, όπως θα το κάνετε κι εσείς, γονείς.
Είδα τα αποτελέσματα ενός άλλου μεγάλου διδασκάλου, καθώς υπηρετούσα ως πρόεδρος πασσάλου νέων ενηλίκων στο Π.Μ.Γ. του Αϊντάχο. Αυτή η εμπειρία άλλαξε την ζωή μου. Συγκεκριμένα, μία Τρίτη απόγευμα, έκανα συνέντευξη με έναν νέο άνδρα ονόματι Πάμπλο από την Πόλη του Μεξικού, οποίος ήθελε να υπηρετήσει μία ιεραποστολή. Τον ρώτησα για τη μαρτυρία του και την επιθυμία του να υπηρετήσει. Οι απαντήσεις του στις ερωτήσεις μου ήταν τέλειες. Έπειτα ρώτησα για την αξιοσύνη του. Οι απαντήσεις του ήταν ακριβείς. Πραγματικά, ήταν τόσο καλές που αναρωτήθηκα: «Ίσως δεν καταλαβαίνει τι ρωτάω». Έτσι, επαναδιατύπωσα τις ερωτήσεις και διαπίστωσα ότι ήξερε ακριβώς αυτά που εννοούσα και ήταν τελείως ειλικρινής.
Είχα εντυπωσιασθεί τόσο πολύ με αυτόν τον νέο άνδρα που τον ρώτησα: «Πάμπλο, ποιος σε βοήθησε να έρθεις σε αυτό το σημείο στη ζωή σου, τόσο σωστά εμπρός στον Κύριο;»
Είπε: «Ο μπαμπάς μου».
Είπα: «Πάμπλο, πες μου την ιστορία σου».
Ο Πάμπλο συνέχισε: «Όταν ήμουν εννέα, ο μπαμπάς μου με πήγε στην άκρη και είπε: “Πάμπλο, ήμουν εννέα κι εγώ κάποτε. Αυτά είναι κάποια πράγματα που μπορεί να συναντήσεις. Θα δεις ανθρώπους να αντιγράφουν στο σχολείο. Μπορεί να έχεις ανθρώπους γύρω σου οι οποίοι βρίζουν. Πιθανώς θα έρθουν ημέρες που δεν θα θέλεις να πας εκκλησία. Τώρα, όταν αυτά τα πράγματα συμβούν --ή οτιδήποτε άλλο που να σε προβληματίζει-- θέλω να έρθεις και να μου μιλήσεις και θα σε βοηθήσω να τα ξεπεράσεις. Και μετά θα σου πω τι ακολουθεί”».
«Λοιπόν, Πάμπλο, τι σου είπε όταν ήσουν 10;»
«Με προειδοποίησε για την πορνογραφία και για τα αστεία με υπονοούμενα».
«Τι έγινε όταν ήσουν 11;» Ρώτησα.
«Με προειδοποίησε για τα πράγματα που μπορεί να είναι εθιστικά και μου θύμισε για την χρήση της ελεύθερης βούλησης».
Να ένας πατέρας που, χρόνο με τον χρόνο «στίχο επάνω σε στίχο, λίγο εδώ, λίγο εκεί»10 βοήθησε τον γιο του όχι μόνο να ακούσει αλλά επίσης και να καταλάβει. Ο πατέρας του Πάμπλο ήξερε ότι τα παιδιά μας μαθαίνουν όταν είναι έτοιμα να μάθουν, όχι απλώς όταν είμαστε έτοιμοι να τα διδάξουμε. Ήμουν περήφανος για τον Πάμπλο όταν υποβάλαμε την αίτηση για την ιεραποστολή του εκείνο το βράδυ, αλλά ήμουν πιο υπερήφανος για τον μπαμπά του Πάμπλο.
Καθώς οδηγούσα σπίτι εκείνο το βράδυ, διερωτήθηκα: «Τι είδους πατέρα θα γίνει ο Πάμπλο;» Και η απάντηση ήταν ξεκάθαρη: θα είναι ακριβώς όπως ο μπαμπάς του. Ο Ιησούς είπε: «Δεν μπορεί ο Υιός να κάνει τίποτε από μόνος του, αν δεν βλέπει τον Πατέρα να [το] κάνει αυτό»11. Αυτό είναι το πρότυπο με το οποίο ο Επουράνιος Πατέρας ευλογεί τα παιδιά Του από γενεά σε γενεά.
Καθώς συνέχισα να σκέφτομαι την εμπειρία μου με τον Πάμπλο, αισθάνθηκα λυπημένος επειδή οι τέσσερις κόρες μου είχαν μεγαλώσει και τα εννέα εγγόνια που είχα εκείνη την εποχή δεν ζούσαν κοντά. Έπειτα σκέφθηκα: «Πώς θα μπορούσα να τους βοηθήσω με τον τρόπο που ο πατέρας του Πάμπλο τον βοήθησε; Είχε χαθεί πολύς καιρός;» Ενώ προσέφερα μια προσευχή στην καρδιά μου, το Πνεύμα μού ψιθύρισε αυτήν την βαθιά αλήθεια: «Ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς και ποτέ δεν είναι πολύ αργά για να αρχίσουμε αυτή την σημαντική διαδικασία». Ήξερα αμέσως τι σήμαινε. Ανυπομονούσα να φτάσω σπίτι. Ζήτησα από τη σύζυγό μου, Σάρολ, να τηλεφωνήσει σε όλα τα παιδιά μας και να τους πει ότι χρειάζομαι να μιλήσω μαζί τους. Είχα κάτι πολύ σημαντικό να τους πω. Η επιτακτική ανάγκη μου τους ξάφνιασε λίγο.
Αρχίσαμε με τη μεγαλύτερη κόρη μας και τον σύζυγό της: Είπα: «Η μητέρα σας κι εγώ θέλουμε να ξέρετε ότι κάποτε ήμασταν στην ηλικία σας. Ήμασταν 31, με μια μικρή οικογένεια. Έχουμε μια ιδέα για το τι ενδεχομένως να αντιμετωπίσετε. Μπορεί να είναι μία οικονομική δυσκολία ή πρόβλημα υγείας. Μπορεί να είναι μια κρίση πίστης. Μπορεί απλώς να καταβάλλεστε από τη ζωή. Όταν αυτά τα πράγματα συμβαίνουν, θέλω να έλθετε να μας μιλήσετε. Θα σας βοηθήσουμε να τα ξεπεράσετε. Τώρα, δεν θέλουμε να είμαστε συνεχώς στα πόδια σας, αλλά θέλουμε να ξέρετε ότι πάντα είμαστε κάπου στη ζωή σας. Και ενώ είμαστε μαζί, θέλω να σας πω για μια συνέντευξη που μόλις είχα με έναν νέον άνδρα ονόματι Πάμπλο».
Μετά την ιστορία, είπα: «Δεν θέλουμε να χάσετε την ευκαιρία να βοηθήσετε τα παιδιά σας και τα εγγόνια μας να καταλάβουν αυτές τις σημαντικές αλήθειες».
Αδελφοί και αδελφές, τώρα συνειδητοποιώ με πιο βαρυσήμαντο τρόπο, τι περιμένει ο Κύριος από εμένα ως πατέρα και ως παππού στην εδραίωση μιας διαδικασίας να βοηθήσω την οικογένειά μου όχι μόνο να ακούει αλλά και να καταλαβαίνει.
Καθώς μεγαλώνω, βρέθηκα να συλλογίζομαι αυτά τα λόγια:
Ω χρόνε, ω χρόνε, πήγαινε πίσω πετώντας,
και ας τους να είναι τα μικρά παιδία μου για μια ακόμα βραδιά!12
Ξέρω ότι δεν μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω, αλλά γνωρίζω το εξής -- ότι δεν είναι ποτέ πολύ νωρίς και δεν είναι ποτέ πολύ αργά να ηγούμαστε, να καθοδηγούμε και να προχωρούμε δίπλα στα παιδιά μας, επειδή η οικογένεια είναι για πάντα.
Είναι η μαρτυρία μου ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας μάς αγάπησε τόσο πολύ που έστειλε τον Υιό Του τον Μονογενή να ζήσει τη ζωή ενός θνητού, ώστε ο Ιησούς να μπορεί να μας πει: «Ήμουν εκεί που είστε, ξέρω τι ακολουθεί και θα σας βοηθήσω να το ξεπεράσετε». Ξέρω ότι θα το κάνει. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.