Παραδίδοντας την καρδιά μας στον Θεό
Από τη Νιλ Μάρριοτ
Δεύτερη Σύμβουλο στη Γενική Προεδρία των Νέων Γυναικών
Όταν ανοιγόμαστε στο Πνεύμα, μαθαίνουμε τον τρόπο του Θεού και αισθανόμαστε το θέλημά Του.
Ο Πρεσβύτερος Ντάλλιν Όουκς, στη γενική συνέλευση Απριλίου, μίλησε για την ανάγκη «να αναθεωρήσουμε την προσωπική ζωή μας»1. Δηλώνω ότι η προσωπική αναθεώρηση ξεκινά με μια αλλαγή στην καρδιά -- δεν έχουν σημασία οι εμπειρίες της ζωής ή ο τόπος γέννησής σας.
Είμαι από πολύ νότια από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και στην εφηβεία μου τα λόγια του προτεσταντικού ύμνου με δίδαξαν για την καρδιά ενός μαθητή -- η οποία έχει αλλάξει. Σκεφτείτε αυτούς τους στίχους, που είναι τόσο αγαπημένοι σε εμένα:
Να γίνει το δικό σου θέλημα, Κύριε!
Να γίνει το δικό σου θέλημα!
Εσύ είσαι ο κεραμέας.
Εγώ είμαι ο πηλός.
Πλάσε με και κάνε με
σύμφωνα με το θέλημά Σου,
ενώ περιμένω,
έχοντας παραδοθεί και ήρεμος2.
Πώς εμείς ένας σύγχρονος, απασχολημένος, ανταγωνιστικός λαός γίνεται παραδομένος και σταθερός; Πώς μπορούμε να κάνουμε τον τρόπο του Κυρίου δικό μας τρόπο; Πιστεύω ότι αρχίζουμε με το να μαθαίνουμε από Αυτόν και να προσευχόμαστε για κατανόηση. Καθώς η εμπιστοσύνη μας σε Εκείνον μεγαλώνει, ανοίγουμε τις καρδιές μας, επιζητούμε να κάνουμε το θέλημά Του και περιμένουμε απαντήσεις που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε.
Η δική μου αλλαγή στην καρδιά άρχισε όταν, ως δωδεκάχρονη, άρχισα να αναζητώ τον Θεό. Εκτός από το να λέω την Κυριακή προσευχή3, πραγματικά δεν ήξερα πώς να προσεύχομαι. Θυμάμαι να γονατίζω, ελπίζοντας ότι θα μπορούσα να αισθανθώ την αγάπη Του, και να ρωτάω: «Πού είσαι Επουράνιε Πατέρα; Ξέρω ότι πρέπει να είσαι κάπου εκεί έξω, μα πού;» Καθ’ όλη τη διάρκεια των εφηβικών μου ετών ρωτούσα. Είχα μικρές εμπειρίες με την πραγματικότητα του Ιησού Χριστού, αλλά ο Επουράνιος Πατέρας, με τη σοφία Του, με άφησε να τον αναζητώ και να περιμένω για 10 χρόνια.
Το 1970, όταν οι ιεραπόστολοι με δίδαξαν σχετικά με το σχέδιο σωτηρίας του Πατέρα και για την εξιλέωση του Σωτήρα, η αναμονή μου τελείωσε. Ενστερνίστηκα αυτές τις αλήθειες και βαπτίστηκα.
Βασισμένοι στη γνώση της ευσπλαχνίας και δύναμης του Κυρίου, ο σύζυγός μου, τα παιδιά μου κι εγώ διαλέξαμε αυτό το ρητό: «Όλα θα πάνε καλά». Αλλά πώς μπορούμε να πούμε αυτά τα λόγια ο ένας στον άλλον όταν βαθιές δυσκολίες έρχονται και απαντήσεις δεν είναι αμέσως διαθέσιμες;
Όταν η καταπληκτική, άξια 21 ετών κόρη μας, Τζώρτζια, νοσηλεύτηκε σε κρίσιμη κατάσταση έπειτα από ένα ατύχημα με μηχανή, η οικογένειά μας είπε: «Όλα θα πάνε καλά». Καθώς πέταξα κατευθείαν από την αποστολή μας στη Βραζιλία προς την Ινδιανάπολις της Ιντιάνα των Η.Π.Α. για να είμαι μαζί της, στηρίχτηκα στο ρητό της οικογένειας. Ωστόσο, η κόρη μου πέρασε στον κόσμο των πνευμάτων λίγες ώρες προτού προσγειωθεί το αεροπλάνο μου. Με τον πόνο και τον συγκλονισμό να αιωρούνται επάνω από την οικογένειά μας, πώς θα μπορούσαμε να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον και ακόμα να πούμε: «Όλα θα πάνε καλά»;
Μετά τον σωματικό θάνατο της Τζώρτζια, τα αισθήματά μας ήταν νωπά, δυσκολευόμασταν και ακόμα και σήμερα έχουμε στιγμές μεγάλου πόνου, αλλά στηριζόμαστε στην κατανόηση ότι κανείς δεν πεθαίνει πραγματικά. Παρόλη την οδύνη όταν το υλικό σώμα της Τζώρτζια σταμάτησε να λειτουργεί, είχαμε πίστη ότι συνέχισε να ζει ως πνεύμα και πιστεύουμε ότι θα ζήσουμε αιωνίως μαζί της, αν προσκολληθούμε στις διαθήκες μας του ναού. Πίστη στον Λυτρωτή μας και στην Ανάστασή Του, πίστη στη δύναμης της ιεροσύνης Του και πίστη στις αιώνιες επισφραγίσεις μάς επιτρέπουν να δηλώνουμε το ρητό μας με πεποίθηση.
Ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλι είπε: «Αν κάνετε το καλύτερο που μπορείτε, όλα θα πάνε καλά. Θέστε την εμπιστοσύνη σας στον Θεό… Ο Κύριος δεν θα μας εγκαταλείψει»4.
Το ρητό της οικογένειάς μας δεν λέει: «Όλα θα πάνε καλά τώρα». Μιλά για τις ελπίδες στο αιώνιο αποτέλεσμα -- όχι απαραιτήτως για τα αποτελέσματα του παρόντος. Η γραφή λέει: «Να ψάχνετε επιμελώς, να προσεύχεστε διαρκώς, και να πιστεύετε, και όλα θα συνεργαστούν για το καλό σας»5 Αυτό δεν σημαίνει ότι τα πάντα είναι καλά, αλλά για τους πράους και τους πιστούς, τα πράγματα --τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά-- συνεργάζονται για καλό και η επιλογή του χρόνου είναι του Κυρίου. Περιμένουμε από Εκείνον, ενίοτε σαν τον Ιώβ στα δεινά του, γνωρίζοντας ότι ο Θεός «πληγώνει, και επιδένει, χτυπάει, και τα χέρια του γιατρεύουν»6. Η πράα καρδιά αποδέχεται τη δοκιμασία και να έλθει ο καιρός για την ίαση και τη γιατρειά.
Όταν ανοιγόμαστε στο Πνεύμα, μαθαίνουμε τον τρόπο του Θεού και αισθανόμαστε το θέλημά Του. Κατά τη διάρκεια της μετάληψης, την οποία αποκαλώ την καρδιά της Ημέρας του Κυρίου, έχω ανακαλύψει ότι αφού προσευχηθώ για την άφεση των αμαρτιών, είναι διδακτικό για μένα να ρωτήσω τον Επουράνιο Πατέρα: «Υπάρχει κάτι άλλο;» Όταν έχουμε παραδοθεί και είμαστε σταθεροί, το μυαλό μας μπορεί να οδηγηθεί στο κάτι παραπάνω που πρέπει να αλλάξουμε -- κάτι που μειώνει την ικανότητά μας να λάβουμε πνευματική καθοδήγηση ή ακόμα και να γιατρευτούμε και να βοηθήσουμε.
Για παράδειγμα, ίσως έχω κρατήσει μνησικακία προς κάποιον. Όταν ρωτάω αν υπάρχουν κι άλλα που πρέπει να ομολογήσω, αυτό το «μυστικό» έρχεται καθαρά στη θύμησή μου. Ουσιαστικά, το Άγιο Πνεύμα μού ψιθυρίζει: «Ειλικρινά ρώτησες αν υπάρχει κάτι άλλο, και να το. Η μνησικακία σου μειώνει την πρόοδό σου και βλάπτει την ικανότητά σου να έχεις υγιείς σχέσεις. Μπορείς να το ξεπεράσεις». Αχ, είναι σκληρή δουλειά --μπορεί να αισθανόμαστε σχεδόν δικαιολογημένοι για την έχθρα μας-- αλλά το να παραδοθούμε στον τρόπο του Κυρίου, είναι ο μόνος τρόπος που οδηγεί σε διαρκή ευτυχία.
Με χρόνο και βαθμηδόν, λαβαίνουμε την ευγενή δύναμη και καθοδήγησή Του -- ίσως καθοδηγώντας μας να συχνάζουμε στον ναό ή να μελετήσουμε πιο βαθιά την εξιλέωση του Σωτήρα ή να συμβουλευόμαστε έναν φίλο, τον επίσκοπο, έναν επαγγελματικό σύμβουλο ή ακόμα κι έναν γιατρό. Η γιατρειά στην καρδιά μας αρχίζει όταν υποτασσόμαστε και λατρεύουμε τον Θεό.
Η αληθινή λατρεία ξεκινά όταν η καρδιά μας είναι σωστή ενώπιον του Πατέρα και του Υιού. Ποια είναι η κατάσταση της καρδιάς μας σήμερα; Παραδόξως, για να έχουμε μια γιατρεμένη και πιστή καρδιά, πρέπει πρώτα να επιτρέψουμε να συντριφτεί εμπρός στον Κύριο. «Και να προσφέρετε για θυσία προς εμένα, καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο»7, ο Κύριος διακηρύσσει. Το αποτέλεσμα του να θυσιάζουμε την καρδιά μας ή το θέλημά μας στον Κύριο είναι ότι λαμβάνουμε την πνευματική καθοδήγηση που χρειαζόμαστε.
Με αναπτυσσόμενη κατανόηση για την χάρη και την ευσπλαχνία του Κυρίου, θα ανακαλύψουμε ότι η αυτόβουλη καρδιά μας αρχίζει να ραγίζει και να σπάει από ευγνωμοσύνη. Έπειτα Τον προσεγγίζουμε, επιθυμώντας να ζεύσουμε με τον Μονογενή Υιό του Θεού. Με τη συντετριμμένη καρδιά, προσεγγίζοντας και ζεύοντας, λαμβάνουμε νέα ελπίδα και καινούργια καθοδήγηση μέσω του Αγίου Πνεύματος.
Έχω δυσκολευτεί να εξοντώσω τις θνητές επιθυμίες να κάνω πράγματα με τον δικό μου τρόπο, και, τελικά, συνειδητοποίησα ότι ο τρόπος μου είναι πολύ πιο ελλιπής, περιορισμένος και κατώτερος από τον τρόπο του Ιησού Χριστού. «Ο τρόπος Του είναι το μονοπάτι που οδηγεί στην χαρά σε αυτήν τη ζωή και αιώνια ζωή στον μελλοντικό κόσμο»8. Μπορούμε να αγαπάμε περισσότερο τον Ιησού Χριστό και τον τρόπο Του από ό,τι αγαπάμε τον εαυτό μας και το δικό μας χρονοδιάγραμμα;
Μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι έχουν αποτύχει πολλές φορές και να αισθάνονται πολύ αδύναμοι να αλλάξουν τις αμαρτωλές πράξεις τους ή τις κοσμικές επιθυμίες της καρδιάς τους. Ωστόσο, ως Ισραήλ της διαθήκης, δεν προσπαθούμε απλώς και ξαναπροσπαθούμε να αλλάξουμε μόνοι μας. Αν επικαλούμαστε ειλικρινά τον Θεό, μας παίρνει όπως είμαστε -- και μας κάνει περισσότερα από ό,τι ποτέ είχαμε φανταστεί. Ο φημισμένος θεολόγος Ρόμπερτ Μίλλετ γράφει για μια υγιή επιθυμία για βελτίωση, εξισορροπημένη με την πνευματική επιβεβαίωση ότι εν Ιησού Χριστώ και μέσω Αυτού, θα τα καταφέρουμε9. Με τέτοια κατανόηση μπορούμε ειλικρινά να πούμε στον Επουράνιο Πατέρα:
Και όταν γλυκά με φωνή σιγανή,
ακούσω να με καλεί,
θα πω με φωνή απαλή σταθερή:
Θα κάν’ ό,τι θέλεις εσύ10.
Όταν προσφέρουμε την συντετριμμένη καρδιά μας στον Ιησού Χριστό, δέχεται την προσφορά μας. Μας δέχεται ξανά. Δεν έχουν σημασία οι απώλειες, οι πληγές και η απόρριψη που έχουμε υποφέρει, η χάρη και η γιατρειά Του είναι πιο δυνατές από όλα αυτά. Αληθινά ζευμένοι στον Σωτήρα, μπορούμε να πούμε με σιγουριά: «Όλα θα πάνε καλά». Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.