Ο Θεός είναι στο πηδάλιο

Από τον Πρεσβύτερο Ράσσελ Μπάλλαρντ

Της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων

Οι εντολές και οι διαθήκες είναι ανεκτίμητες αλήθειες και διδαχές που βρίσκονται στο παλαιό πλοίο Σιών, όπου ο Θεός είναι στο πηδάλιο.

Στην γενική συνέλευση του περασμένου Οκτωβρίου, προσκάλεσα τους ακροατές να ακολουθήσουν τη συμβουλή του Μπρίγκαμ Γιανγκ και να παραμείνουν στο παλαιό πλοίο της Σιών, το οποίο είναι η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών και να κρατηθούν και με τα δύο τους χέρια¹. Από τότε, χαίρω που ξέρω ότι κάποιοι από την οικογένειά μου και άλλοι άκουγαν και μου έκαναν την εξής ερώτηση: «Τι υπάρχει στο παλαιό πλοίο στο οποίο να μπορούμε να κρατηθούμε;» Τους υπενθύμισα τι είπε ο Πρόεδρος Μπρίγκαμ Γιανγκ: «Είμαστε στο παλαιό πλοίο Σιών… [ο Θεός] είναι στο πηδάλιο και θα παραμείνει εκεί. …Υπαγορεύει, καθοδηγεί και διευθύνει. Αν οι άνθρωποι έχουν αμέριστη πεποίθηση στον Θεό τους, δεν εγκαταλείψουν ποτέ τις διαθήκες τους ούτε τον Θεό τους, θα μας καθοδηγεί σωστά»².

Ευκρινώς, ο Επουράνιος Πατέρας μας και ο Κύριος Ιησούς Χριστός έχουν προετοιμάσει το παλαιό πλοίο Σιών με ξεκάθαρες και απλές αιώνιες αλήθειες που θα μας βοηθήσουν να παραμείνουμε στην πορεία μέσα στα ταραγμένα νερά της θνητής ζωής. Ορίστε μερικές.

Της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού πάντοτε ηγούντο ζώντες προφήτες και απόστολοι. Αν και είναι θνητοί και έχουν ανθρώπινες ατέλειες, οι υπηρέτες του Κυρίου εμπνέονται να μας βοηθήσουν να αποφεύγουμε εμπόδια που απειλούν τη ζωή μας από πνευματικής απόψεως και να μας βοηθούν να περάσουμε με ασφάλεια μέσα από τη θνητότητα στον τελικό μας, ουράνιο προορισμό.

Κατά τη διάρκεια σχεδόν 40 ετών της στενής συναναστροφής μου, είμαι προσωπικός μάρτυρας καθώς τόσο η ήρεμη έμπνευση και η βαθιά αποκάλυψη έχουν θέσει σε δράση τους προφήτες και τους αποστόλους, τα άλλα Μέλη της Γενικής Εξουσίας και τους ηγέτες βοηθητικών οργανώσεων. Ενώ δεν είναι ούτε τέλειοι ούτε αλάνθαστοι, αυτοί οι καλοί άνδρες και γυναίκες έχουν αφοσιωθεί τελείως στην ηγεσία του έργου του Κυρίου προς τα εμπρός όπως Εκείνος έχει κατευθύνει.

Μπορείτε να είστε σίγουροι γι’ αυτό το γεγονός: ο Κύριος διευθύνει την Εκκλησία Του μέσω ζώντων προφητών και αποστόλων. Αυτός είναι ο τρόπος που πάντοτε έκανε το έργο Του. Πράγματι ο Σωτήρας δίδαξε: «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, όποιος δέχεται αυτόν που θα αποστείλω, δέχεται εμένα»³. Δεν μπορούμε να χωρίσουμε τον Χριστό από τους υπηρέτες Του. Χωρίς τους πρώτους Του Αποστόλους, δεν θα είχαμε μία αφήγηση αυτοπτών μαρτύρων για τις πολλές από τις διδασκαλίες Του, τη διακονία Του, τα Πάθη Του στον κήπο της Γεθσημανή και τον θάνατό Του επάνω στον σταυρό. Χωρίς τη μαρτυρία τους, δεν θα είχαμε αποστολική μαρτυρία για τον άδεια τάφο και την Ανάσταση.

Προσέταξε αυτούς τους πρώτους Αποστόλους:

«Αφού, λοιπόν, πορευτείτε, κάντε μαθητές όλα τα έθνη, βαπτίζοντάς τους στο όνομα τού Πατέρα και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος,

»διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα παρήγγειλα σε σας»⁴.

Αυτή η εντολή ανανεώθηκε στην εποχή μας, όταν ο Κύριος κάλεσε τον Τζόζεφ Σμιθ να αποκαταστήσει την Εκκλησία, με χειροτονημένους Αποστόλους να διακηρύττουν το Ευαγγέλιό Του μία τελευταία φορά προτού έλθει ξανά.

Πάντοτε δυσκολευόταν ο κόσμος να αποδεχθεί ζώντες προφήτες και αποστόλους, αλλά είναι τόσο ουσιώδες να γίνει έτσι, προκειμένου να καταλάβουν πλήρως την Εξιλέωση και τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού και να λάβουν πληρότητα των ευλογιών της ιεροσύνης που έχουν δοθεί σε όσους έχει καλέσει Εκείνος.

Πάρα πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι οι ηγέτες και τα μέλη της Εκκλησίας θα πρέπει να είναι τέλεια ή σχεδόν τέλεια. Ξεχνούν ότι η χάρη του Κυρίου αρκεί για να φέρουμε εις πέρας το έργο Του μέσω θνητών. Οι ηγέτες μας έχουν τις καλύτερες προθέσεις, αλλά ενίοτε κάνουμε λάθη. Αυτό δεν είναι μοναδικό στις σχέσεις της Εκκλησίας, καθώς το ίδιο συμβαίνει στις σχέσεις μας ανάμεσα σε φίλους, γείτονες και συνεργάτες και ακόμη και μεταξύ συζύγων και σε οικογένειες.

Το να ψάχνουμε την ανθρώπινη αδυναμία σε άλλους είναι μάλλον εύκολο. Εντούτοις, κάνουμε σοβαρό λάθος, δίνοντας σημασία μόνο στην ανθρώπινη φύση ο ένας του άλλου και μετά αποτυγχάνοντας να δούμε ότι το χέρι του Θεού εργάζεται μέσω αυτών που έχει καλέσει.

Το να εστιάζουμε στο πώς ο Κύριος εμπνέει τους εκλεκτούς Του ηγέτες και πώς κινητοποιεί τους Αγίους Του να κάνουν αξιοσημείωτα και εξαιρετικά πράγματα παρά την ανθρώπινη φύση τους, είναι ένας τρόπος που κρατιόμαστε στο Ευαγγέλιο τού Ιησού Χριστού και παραμένουμε με ασφάλεια επάνω στο παλαιό πλοίο Σιών.

Μία δεύτερη αλήθεια είναι η διδαχή του σχεδίου σωτηρίας. Μέσω του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ, ο Θεός έδωσε το Βιβλίο του Μόρμον, το Διδαχή και Διαθήκες και πολλές επιπρόσθετες διδασκαλίες στην Εκκλησία. Αυτές περιλαμβάνουν τη γνώση για το σχέδιο σωτηρίας, το οποίο είναι ο χάρτης από το πού προερχόμαστε, ο σκοπός μας εδώ στη γη και πού πρόκειται να πάμε, όταν πεθάνουμε. Το σχέδιο μάς παρέχει επίσης μία μοναδική, αιώνια προοπτική ότι είμαστε παιδιά-πνεύματα του Θεού. Καταλαβαίνοντας ποιος είναι ο Επουράνιος Πατέρας μας και τη σχέση μας με Εκείνον και τον Αγαπημένο Του Υιό, Ιησού Χριστό, θα αποδεχθούμε τις εντολές Τους και θα συνάψουμε διαθήκες μαζί Τους που θα μας οδηγήσουν πίσω στην παρουσία Τους.

Κάθε φορά που κρατώ ένα νεογέννητο παιδί, πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται: «Ποιος είσαι, μικρέ; Τι θα γίνεις μέσω της Εξιλέωσης του Χριστού;»

Κάνουμε παρόμοιες στοχαστικές ερωτήσεις, όταν κάποιος που αγαπούμε πεθάνει: «Πού είναι; Τι βλέπουν και τι βιώνουν; Συνεχίζεται η ζωή; Ποια θα είναι η φύση των πιο αγαπημένων σχέσεών μας στον μεγάλο κόσμο των πνευμάτων των νεκρών;»

Σε εκείνον τον κόσμο, η οικογένειά μας έχει δύο εγγονές, τη Σάρα και την Έμιλυ, και έναν εγγονό, τον Νέιθαν. Με την εκδημία κάθε εγγονιού, εμείς ως οικογένεια κρατιόμαστε στις ευαγγελικές αλήθειες και με τα δύο χέρια. Τα ερωτήματά μας απαντήθηκαν με παρηγοριά και διαβεβαίωση μέσω της Εξιλέωσης του Σωτήρος. Μολονότι μας λείπουν τα εγγόνια μας, γνωρίζουμε ότι ζουν και γνωρίζουμε ότι θα τα δούμε ξανά. Πόσο ευγνώμονες είμαστε γι’ αυτήν την πνευματική κατανόηση εν καιρώ προσωπικών και οικογενειακών αναταράξεων.

Μία άλλη αλήθεια-κλειδί στην Εκκλησία είναι ότι ο Επουράνιος Πατέρας δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα για έναν ανώτερο σκοπό. Ήταν ευθύνη τους --και, συνεπώς, ευθύνη των απογόνων τους-- να δημιουργήσουν θνητά σώματα για τα παιδιά-πνεύματα του Θεού, ούτως ώστε να βιώσουν τη θνητότητα. Με αυτήν τη διαδικασία, ο Επουράνιος Πατέρας στέλνει τα παιδιά-πνεύματά Του στη γη για να μάθουν και να μεγαλώσουν πνευματικώς μέσω των εμπειριών της επίγειας ζωής. Επειδή αγαπά τα τέκνα Του, ο Θεός στέλνει επουράνιους αγγελιαφόρους και Αποστόλους να τα διδάσκουν για τον κεντρικό ρόλο του Ιησού Χριστού ως Σωτήρος μας.

Διαμέσου των αιώνων, οι προφήτες έχουν εκπληρώσει το καθήκον τους, όταν προειδοποιούσαν ανθρώπους για τους κινδύνους μπροστά τους. Οι Απόστολοι του Κυρίου έχουν την υποχρέωση να προσέχουν, να προειδοποιούν και να προσεγγίζουν για να βοηθούν όσους επιζητούν απαντήσεις στα ερωτήματα της ζωής.

Πριν από είκοσι χρόνια, η Πρώτη Προεδρία και η Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων εξέδωσε το: «Η Οικογένεια: Μία επίσημη διακήρυξη προς όλο τον κόσμο». Σε αυτό το εμπνευσμένο έγγραφο, καταλήγαμε με το εξής: «Προειδοποιούμε όσους παραβαίνουν διατάξεις αφορούσες στην αγνότητα, βιαιοπραγούν επί των συζύγων ή των παιδιών τους ή δεν εκπληρώνουν τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις, ότι κάποια ημέρα θα σταθούν ενώπιον του Θεού και θα δώσουν λόγο. Επίσης, προειδοποιούμε ότι η διάλυση της οικογένειας θα επιφέρει για τα άτομα, την κοινωνία και τα έθνη τις φοβερές καταστροφές για τις οποίες έχουν μιλήσει οι αρχαίοι και σύγχρονοι προφήτες»⁵.

Ως Απόστολοι, διαβεβαιώνουμε εκ νέου αυτήν την επίσημη προειδοποίηση ξανά σήμερα. Σας παρακαλώ να θυμάστε ότι οι εντολές και οι διαθήκες είναι ανεκτίμητες αλήθειες και διδαχές που βρίσκονται στο παλαιό πλοίο Σιών, όπου ο Θεός είναι στο πηδάλιο.

Μία άλλη σημαντική διδαχή στην οποία θα πρέπει να κρατιόμαστε είναι το να τηρούμε την Ημέρα του Κυρίου. Αυτό μας βοηθά να παραμένουμε ακηλίδωτοι από τον κόσμο, μας παρέχει υλική ανάπαυση και δίνει στον καθέναν από εμάς την πνευματική αναζωογόνηση της λατρείας του Πατέρα και του Υιού κάθε Κυριακή⁶. Όταν απολαμβάνουμε την Ημέρα του Κυρίου, είναι σημάδι της αγάπης μας για Αυτούς⁷.

Ως μέρος των προσπαθειών μας να κάνουμε την Ημέρα του Κυρίου απόλαυση, έχουμε ζητήσει από τοπικούς ηγέτες και μέλη της Εκκλησίας να θυμούνται ότι η συγκέντρωση μεταλήψεως είναι του Κυρίου και ότι θα πρέπει να βασίζεται γερά στις διδασκαλίες Του. Η παρουσίαση της διατάξεως της μεταλήψεως είναι όταν ανανεώνουμε τις διαθήκες μας και επιβεβαιώνουμε εκ νέου την αγάπη μας για τον Σωτήρα και θυμόμαστε τη θυσία Του και την Εξιλέωσή Του.

Το ίδιο πνεύμα λατρείας θα πρέπει να διαποτίζει τις μηνιαίες συγκεντρώσεις νηστείας και μαρτυρίας. Αυτή η συγκέντρωση μεταλήψεως είναι για να εκφράζουν τα μέλη εν συντομία ευγνωμοσύνη, αγάπη και εκτίμηση για τον Επουράνιο Πατέρα μας, τον Ιησού Χριστό και το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο και να δίνουν προσωπική μαρτυρία γι’ αυτά τα πράγματα. Η συγκέντρωση νηστείας και μαρτυρίας είναι καιρός να μοιράζονται σύντομες σκέψεις με έμπνευση και να δίνουν επίσημη μαρτυρία. Δεν είναι χρόνος για να δίνουν ομιλία.

Τα μικρά παιδιά θα πρέπει να εξασκούν την κατάθεση μαρτυρίας στην Προκαταρκτική και με τους γονείς τους σε συναθροίσεις οικογενειακής βραδιάς έως ότου καταλάβουν το σημαντικό νόημα μιας μαρτυρίας.

Η πρόσφατη έμφαση να γίνει απόλαυση η Ημέρα του Κυρίου αποτελεί άμεσο αποτέλεσμα έμπνευσης από τον Κύριο μέσω των ηγετών της Εκκλησίας. Τα μέλη συμβουλίου τομέα θα πρέπει να βοηθούν την επισκοπική ηγεσία πολλές εβδομάδες εκ των προτέρων, επανεξετάζοντας τη μουσική και θέματα που έχουν προταθεί για κάθε συγκέντρωση μεταλήψεως.

Όλοι μας ευλογούμαστε όταν η Ημέρα του Κυρίου είναι γεμάτη αγάπη για τον Κύριο στο σπίτι και στην εκκλησία. Όταν τα παιδιά μας διδάσκονται με τους τρόπους του Κυρίου, μαθαίνουν να αισθάνονται και να ανταποκρίνονται στο Πνεύμα Του. Όλοι θα επιθυμούμε να παρευρισκόμαστε κάθε Κυριακή για να μεταλαμβάνουμε, όταν αισθανόμαστε το Πνεύμα του Κυρίου. Και όλοι, νέοι και ηλικιωμένοι, που κουβαλούν βαριά φορτία, θα νιώσουν την πνευματική ανύψωση και παρηγοριά που προέρχεται από την Ημέρα του Κυρίου με αφοσιωμένη περισυλλογή για τον Επουράνιο Πατέρα μας και τον Κύριο Ιησού Χριστό.

Ευτυχώς, ο Χριστός είναι πάντοτε κοντά, περιμένοντας και πρόθυμος να μας βοηθήσει, όταν προσευχόμαστε για βοήθεια και είμαστε πρόθυμοι να μετανοήσουμε και να έλθουμε προς Αυτόν.

Λοιπόν, καθώς συλλογιζόμαστε απλώς αυτές τις λίγες αλήθειες που υπάρχουν μέσα στο παλαιό πλοίο Σιών, ας μείνουμε επάνω και να θυμόμαστε ότι, εξ ορισμού, το πλοίο είναι ένα όχημα και σκοπός του οχήματος είναι να μας πάει σε έναν προορισμό.

Προορισμός του πλοίου μας είναι οι πλήρεις ευλογίες του Ευαγγελίου, η βασιλεία των ουρανών, η σελέστια δόξα και η παρουσία του Θεού!

Το σχέδιο του Θεού είναι θεσπισμένο. Εκείνος είναι στο πηδάλιο και το μεγάλο και δυνατό πλοίο Του πλέει προς τη σωτηρία και την υπερύψωση. Θυμηθείτε ότι δεν μπορούμε να φθάσουμε εκεί πηδώντας από το πλοίο και προσπαθώντας να κολυμπήσουμε εκεί από μόνοι μας.

Η υπερύψωση είναι ο στόχος αυτού του θνητού ταξιδιού και κανείς δεν φθάνει εκεί χωρίς το μέσον του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού: την Εξιλέωσή Του, τις διατάξεις και την καθοδηγητική διδαχή και αρχές που βρίσκονται στην Εκκλησία.

Μέσα στην Εκκλησία μαθαίνουμε τα έργα του Θεού και αποδεχόμαστε τη χάρη του Κυρίου Ιησού Χριστού που μας σώζει. Μέσα στην Εκκλησία διαμορφώνουμε τις δεσμεύσεις και διαθήκες των αιώνων οικογενειών που γίνονται το διαβατήριό μας προς την υπερύψωση. Είναι η Εκκλησία αυτή που της έχει δοθεί δύναμη από την ιεροσύνη να μας προωθεί μέσα στα απρόβλεπτα νερά της θνητότητας.

Ας είμαστε ευγνώμονες για το όμορφο παλαιό πλοίο Σιών, γιατί χωρίς αυτό είμαστε ανίκανοι να προοδεύσουμε, μόνοι και αδύναμοι, που μεταφερόμαστε χωρίς δοιάκι ή κουπί, στροβιλιζόμενοι με τα δυνατά ρεύματα του ανέμου και των κυμάτων του εναντίου.

Κρατηθείτε γερά, αδελφοί και αδελφές, και αποπλεύστε με αυτό το δοξασμένο πλοίο, την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών και θα φθάσουμε στον αιώνιο προορισμό μας. Αυτή είναι η μαρτυρία και η προσευχή μου για όλους εμάς στο όνομα Αυτού που το παλαιό πλοίο Σιών ονομάζεται, δηλαδή του Κυρίου μας και Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού, αμήν.