Ο ευάρεστος λόγος του Θεού

Από τον Πρεσβύτερο Φρανσίσκο Βίνιας

Των Εβδομήκοντα

Ο ευάρεστος λόγος του Θεού μάς δείχνει την ανάγκη για συνεχή μετάνοια στη ζωή μας, ώστε να διατηρήσουμε την επιρροή του Αγίου Πνεύματος.

Πολλοί από εμάς που συναντηθήκαμε για να συμμετάσχουμε σε αυτήν την συνέλευση, έχουμε έρθει «να ακούσ[ουμε] τον λόγο που γιατρεύει την πληγωμένη ψυχή» (Ιακώβ 2:8). Αυτός ο λόγος μπορεί αν βρεθεί στις γραφές και στα μηνύματα από τους ηγέτες μας, φέρνοντάς μας ελπίδα και παρηγοριά στη σκοτεινιά των βασάνων.

Μέσω των εμπειριών μας στη ζωή, μαθαίνουμε ότι η χαρά σε αυτήν τη ζωή δεν είναι πλήρης, αλλά εν Ιησού Χριστώ η ευτυχία μας είναι πλήρης (βλέπε Δ&Δ 101:36). Θα μας δώσει δύναμη, ώστε να μην πρέπει να υποφέρουμε κανένα βάσανο, εκτός αν καταπιωθεί από την χαρά Του (βλέπε Άλμα 31:38).

Η καρδιά μας μπορεί να γεμίσει με αγωνία, όταν βλέπουμε ένα αγαπημένο άτομο να υποφέρει πόνους από μια τρομερή ασθένεια.

Ο θάνατος κάποιου που αγαπάμε μπορεί να μας αφήσει ένα κενό στην ψυχή μας.

Όταν μερικά από τα παιδιά μας απομακρύνονται από το μονοπάτι του Ευαγγελίου, μπορεί να αισθανθούμε ενοχές ή αβεβαιότητα για τον αιώνιο προορισμό τους.

Η ελπίδα να πετύχουμε έναν σελέστιο γάμο και να δημιουργήσουμε μία οικογένεια σε αυτήν τη ζωή μπορεί να αρχίσει να ξεθωριάζει καθώς ο χρόνος περνά.

Η κακοποίηση από αυτούς που υποτίθεται ότι μας αγαπούν μπορεί να αφήσει βαθιά οδυνηρά σημάδια στη ψυχή μας.

Η απιστία ενός/μίας συζύγου μπορεί να καταστρέψει μια σχέση που ελπίζαμε ότι θα ήταν αιώνια.

Αυτά και πολλά άλλα βάσανα σύμφυτα αυτής της κατάστασης δοκιμασίας μερικές φορές μας κάνουν να διερωτηθούμε το ίδιο με τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ: «Ω Θεέ, πού είσαι;» (Δ&Δ 121:1).

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές στη ζωή μας, ο ευάρεστος λόγος του Θεού που γιατρεύει την πληγωμένη ψυχή, φέρνει το ακόλουθο μήνυμα παρηγοριάς στην καρδιά και στο μυαλό μας:

«Γιε μου, ειρήνη ας είναι στην ψυχή σου. Η δυστυχία σου και τα βάσανά σου δε θα είναι παρά για μία μικρή στιγμή.

»Και ύστερα, αν το υπομείνεις σωστά, ο Θεός θα σε υπερυψώσει στα ύψη» (Δ&Δ 121:7–8).

Ο ευάρεστος λόγος του Θεού μάς γεμίζει με ελπίδα, επειδή γνωρίζουμε ότι εκείνοι που είναι πιστοί στις δυσκολίες, θα έχουν τη μεγαλύτερη αμοιβή στο βασίλειο των ουρανών και ότι «ύστερα από τα πολλά βάσανα έρχονται ευλογίες» (βλέπε Δ&Δ 58:3–4).

Ο ευάρεστος λόγος του Θεού, όπως έχει ειπωθεί μέσω των προφητών, μας δίνει τη σιγουριά ότι η αιώνια επισφράγισή μας, στηριγμένη από την πιστότητα στις θείες υποσχέσεις που δόθηκαν για τη θαρραλέα υπηρέτησή μας στον σκοπό της αλήθειας, θα ευλογήσει εμάς και τους απογόνους μας (βλέπε Όρσον Ουίτνυ, στο Conference Report, Aπρ 1929, 110).

Επίσης μας δίνει την ασφάλεια ότι, αφού ζήσουμε μια πιστή ζωή, δεν θα χάσουμε καμία ευλογία που δεν κάναμε κάποια πράγματα, αν δεν μας δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να τα κάνουμε. Αν ζήσουμε μια πιστή ζωή μέχρι να πεθάνουμε, «θα έχουμε όλες τις ευλογίες, υπερύψωση και δόξα που οποιοσδήποτε άνδρας ή γυναίκα [που είχαν την ευκαιρία] θα έχουν». (Βλέπε The Teachings of Lorenzo Snow, επιλογή υπό Κλάιντ Γουίλλιαμς [1984], 138.)

Τώρα, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ο κάποιος πόνος και βάσανα μπορούν, επίσης, να μπουν στη ζωή μας, αν αποτύχουμε να μετανοήσουμε πραγματικά από τις αμαρτίες μας. Ο Πρόεδρος Μάριον Ρόμνυ δίδαξε: «Ο πόνος και η δυστυχία που υπομένουν οι άνθρωποι αυτής της γης είναι αποτέλεσμα αμετανόητης και ασυγχώρητης αμαρτίας. …Έτσι όπως ο πόνος και η λύπη συνακολουθούν την αμαρτία, η χαρά και η ευτυχία συνακολουθούν την συγχώρηση των αμαρτιών» (στο Conference Report, Απρ 1959, 11).

Γιατί η έλλειψη μετανοίας προκαλεί ταλαιπωρία και πόνο;

Μία από τις πιθανές απαντήσεις είναι ότι «[υπήρχε] προσαρτημένη τιμωρία, και δόθηκε δίκαιος νόμος, που έφερε τύψεις» (Άλμα 42:18. Βλέπε, επίσης, εδάφιο 16). Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ δίδαξε ότι εμείς είμαστε εκείνοι που καταδικάζουμε τον εαυτό μας και ότι είναι το βασανιστήριο της απογοήτευσης στο μυαλό μας που το κάνει τόσο έντονο όσο η λίμνη από φωτιά και θειάφι (βλέπε Διδασκαλίες των Προέδρων της Εκκλησίας: Τζόζεφ Σμιθ [2007], 224).

Αν επιχειρήσουμε να κατευνάσουμε τη συνείδησή μας με το να προσπαθήσουμε να «δικαιολογή[σουμε] [τον εαυτό μας] ούτε στο ελάχιστο σημείο, εξαιτίας των αμαρτιών [μας]» (Άλμα 42:30) ή με το να προσπαθούμε να τις κρύψουμε, το μόνο πράγμα που θα πετύχουμε είναι να προσβάλουμε το Πνεύμα (βλέπε Δ&Δ 121:37) και να καθυστερήσουμε τη μετάνοια. Αυτός ο τύπος ανακούφισης, εκτός του ότι είναι προσωρινός, τελικά θα φέρει περισσότερο πόνο και θλίψη στη ζωή μας και θα ελαχιστοποιήσει την πιθανότητά μας να λαμβάνουμε άφεση αμαρτιών.

Για αυτό το είδος πόνου, ο ευάρεστος λόγος του Θεού επίσης φέρνει ανακούφιση και ελπίδα· μας λέει ότι υπάρχει ανακούφιση από τον πόνο που προκλήθηκε από την επίδραση της αμαρτίας. Αυτή η ανακούφιση έρχεται από την εξιλεωτική θυσία του Ιησού Χριστού και επιδρά αν ασκούμε πιστή σε Εκείνον, μετανοούμε και είμαστε υπάκουοι στις εντολές Του.

Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι όπως η άφεση των αμαρτιών, η μετάνοια είναι μια διαδικασία και όχι κάτι που γίνεται σε μια συγκεκριμένη στιγμή. Απαιτεί συνέπεια σε κάθε βήμα της.

Για παράδειγμα, όταν μεταλαμβάνουμε, δείχνουμε στον Κύριο ότι θα Τον θυμόμαστε πάντα και θα τηρούμε τις εντολές Του. Αυτή είναι μια έκφραση ειλικρινούς πρόθεσης.

Τη στιγμή που αρχίζουμε να Τον θυμόμαστε και να τηρούμε τις εντολές Του κάθε μέρα --και όχι μόνο την Ημέρα του Κυρίου-- είναι όταν η άφεση των αμαρτιών μας αρχίζει σταδιακά να επιδρά και η υπόσχεση να έχουμε το Πνεύμα Του μαζί μας αρχίζει να εκπληρώνεται.

Χωρίς την πρέπουσα υπακοή που πρέπει να συνοδεύει την πρόθεσή μας, η επίδραση της άφεσης αμαρτιών μπορεί να εξαφανιστεί σύντομα και η συντροφιά του Πνεύματος αρχίζει να αποσύρεται. Διατρέχουμε τον κίνδυνο να Τον τιμούμε με τα χείλη μας, ενώ μετακινούμε την καρδιά μας από Εκείνον (βλέπε Νεφί Β΄ 27:25).

Εκτός του ότι μας παρηγορεί, ο ευάρεστος λόγος του Θεού μας προειδοποιεί ότι αυτή η διαδικασία της λήψης της άφεσης αμαρτιών μας, μπορεί να διακοπεί όταν μπλεκόμαστε «[σ]τις ματαιότητες του κόσμου» και μπορεί να αρχίσει ξανά μέσω πίστης, εάν μετανοήσουμε ειλικρινά και να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας (βλέπε Δ&Δ 20:5–6).

Ποιες θα μπορούσαν να είναι αυτές οι ματαιότητες που μπορούν να επεμβαίνουν στη διαδικασία λήψης της άφεσης των αμαρτιών μας και σχετίζονται με το να τηρούμε αγία την Ημέρα του Κυρίου;

Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν να φτάνουμε αργά για τη συγκέντρωση μετάληψης χωρίς έναν βάσιμο λόγο, να φτάνουμε χωρίς πριν να έχουμε εξετάσει τον εαυτό μας να φάμε το ψωμί και να πιούμε από το ποτήρι ανάξια (βλέπε Προς Κορινθίους Α´ 11:28), και να φτάνουμε χωρίς πρώτα να έχουμε ομολογήσει τις αμαρτίες μας και χωρίς να έχουμε ζητήσει συγχώρεση για αυτές από τον Θεό.

Άλλα παραδείγματα: να είμαστε ασεβείς με το να ανταλλάσουμε μηνύματα στις ηλεκτρονικές συσκευές μας, να φεύγουμε νωρίς από την συγκέντρωση αφού μεταλάβουμε και να ασχολούμαστε με δραστηριότητες στο σπίτι μας ανάρμοστες για αυτήν την ιερή ημέρα.

Ποια μπορεί να είναι μια από τις αιτίες που εμείς, γνωρίζοντας όλα αυτά τα πράγματα, συχνά αποτυγχάνουμε να τηρούμε αγία την Ημέρα του Κυρίου;

Στο βιβλίο του Ησαΐα μπορούμε να βρούμε μια απάντηση ότι, παρόλο που σχετίζεται με την Ημέρα του Κυρίου, επίσης ισχύει για άλλες εντολές που πρέπει να τηρούμε: «Αν αποστρέψεις το πόδι σου από το σάββατο, [από] το να κάνεις τα θελήματά σου μέσα στην άγια ημέρα μου» (Ησαΐας 58:13).

Οι λέξεις-κλειδιά είναι «αποστρέψεις… [από το] να κάνεις το θέλημά [Του]», ή με άλλα λόγια το θέλημα του Θεού. Συχνά, το θέλημά μας --σχηματισμένο από επιθυμίες, ορέξεις και πάθη του φυσικού ανθρώπου-- συγκρούεται με το θέλημα του Θεού. Ο προφήτης Μπρίγκαμ Γιανγκ δίδαξε ότι «όταν το θέλημα, τα πάθη και τα αισθήματα ενός ατόμου υποτάσσονται εντελώς στον Θεό και στις απαιτήσεις του, αυτό το άτομο αγιάζεται. -- Είναι ότι το θέλημά μου θα καταπιώθει στο θέλημα του Θεού, το οποίο θα με οδηγήσει σε όλα τα καλά και θα με στέψει τελικά με αθανασία και αιώνιες ζωές» (Deseret News, 7 Σεπτεμβρίου 1854, 1).

Ο ευάρεστος λόγος του Θεού μας προσκαλεί να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμη της Εξιλέωσης του Χριστού, να την εφαρμόσουμε για τον εαυτό μας και να συμφιλιωθούμε με το θέλημά Του --και όχι με το θέλημα του διαβόλου και της σάρκας-- ώστε εμείς, μέσω της χάρης Του, να μπορούμε να σωθούμε (βλέπε Νεφί Β´ 10:24–25).

Ο ευάρεστος λόγος του Θεού για τον οποίο μιλάμε σήμερα, μας δείχνει την ανάγκη για συνεχή μετάνοια στη ζωή μας, ώστε να διατηρήσουμε την επιρροή του Αγίου Πνεύματος όσο το δυνατόν περισσότερο.

Το να έχουμε την συντροφιά του Πνεύματος θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. «Θα ψιθυρίσει ειρήνη και χαρά στη ψυχή [μας]… θα μετακινήσει την κακία, το μίσος, τη ζήλια, τη διαμάχη και όλο το κακό από την καρδιά [μας], και όλη η επιθυμία [μας] θα είναι να κάνουμε καλό, να προβάλλουμε την χρηστότητα και να κτίσουμε το βασίλειο του Θεού» (βλέπε Teachings: Joseph Smith, 98).

Με τη συντροφιά του Αγίου Πνεύματος, δεν θα προσβαλλόμαστε, ούτε θα προσβάλλουμε άλλους· θα αισθανόμαστε πιο χαρούμενοι και το μυαλό μας θα είναι καθαρότερο. Η αγάπη μας για τους άλλους θα αυξηθεί. Θα είμαστε πιο πρόθυμοι να συγχωρούμε και να διαδώσουμε χαρά σε όλους αυτούς που είναι γύρω μας.

Θα αισθανόμαστε ευγνώμονες να βλέπουμε τους άλλους να προοδεύουν και θα επιζητούμε το καλό στους άλλους.

Είθε να βιώσουμε την ευτυχία που έρχεται από το να προσπαθούμε να ζούμε με χρηστότητα και να διατηρήσουμε τη συντροφιά του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας μέσω ειλικρινούς και συνεχούς μετανοίας, είναι η προσευχή μου. Θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και η οικογένειά μας θα ευλογηθεί. Για αυτές τις αρχές καταθέτω μαρτυρία, στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.