Ώστε να κάνουν τούτο, ότι τον θυμούνται πάντα

Από τον Πρεσβύτερο Κλαούντιο Κόστα

Των Εβδομήκοντα

Μου αρέσει να μελετώ και να συλλογίζομαι τη ζωή Εκείνου ο οποίος έδωσε τα πάντα για εμένα και για όλους εμάς.

Αγαπώ το τραγούδι της Προκαταρκτικής που λέει:

Πες μου τις ιστορίες του Ιησού Χριστού που αγαπώ να ακούω.
Υπάρχουν πράγματα που θα Τον ρωτούσα να μου πει, εάν ήταν εδώ.
Ιστορίες για το τι συνέβη κατά μήκος του δρόμου, ιστορίες για το όταν ήταν στη θάλασσα,
ιστορίες για τον Ιησού, πες τις σε μένα1.

Πιστεύω ότι το να αρχίζουμε μία παράδοση του να λέμε ιστορίες για τον Ιησού στα παιδιά και στις οικογένειές μας είναι ένας πολύ ξεχωριστός τρόπος για να τηρήσουμε την Ημέρα του Κυρίου αγία στα σπίτια μας.

Αυτό θα φέρει σίγουρα ένα ειδικό πνεύμα στο σπίτι μας και θα παράσχει στην οικογένειά μας παραδείγματα από τον Σωτήρα τον Ίδιον.

Μου αρέσει να μελετώ και να συλλογίζομαι τη ζωή Εκείνου ο οποίος έδωσε τα πάντα για εμένα και για όλους εμάς.

Μου αρέσει να διαβάζω τις περικοπές των γραφών για την αναμάρτητη ζωή Του και μετά την ανάγνωση των γραφών που μας λένε για γεγονότα που βίωσε Εκείνος, κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να οραματιστώ αυτές τις ιερές στιγμές που με διδάσκουν και με ενδυναμώνουν πνευματικώς.

Στιγμές όπως:

Αφού έφτυσε στο έδαφος και, έχοντας κάνει πηλό από το φτύσιμο, άλειψε τα μάτια του τυφλού και είπε προς εκείνον: «Πήγαινε, νίψου στη μικρή λίμνη τού Σιλωάμ». Και ο άνθρωπος υπάκουσε «και νίφτηκε, και γύρισε βλέποντας»².
Όταν θεράπευσε τη γυναίκα που είχε ένα πρόβλημα με το αίμα και άγγιξε την άκρη του ιματίου Του, πιστεύοντας ότι με το που θα Τον άγγιζε, θα θεραπευόταν³.
Όταν εμφανίσθηκε στους μαθητές Του, περπατώντας πάνω στη θάλασσα⁴.
Όταν πήγε με τους μαθητές στον δρόμο προς τους Εμμαούς και άνοιξε τις γραφές ώστε να τις κατανοήσουν⁵.
Όταν εμφανίστηκε στους ανθρώπους στην αμερικανική ήπειρο και τους είπε να έλθουν προς Εκείνον και να αγγίξουν με τα χέρια τους το πλευρό Του και να ψηλαφήσουν τα αποτυπώματα των καρφιών στα χέρια και στα πόδια Του, ώστε να γνωρίσουν ότι ήταν «ο Θεός του Ισραήλ, και ο Θεός όλης της γης, και [είχε] θανατω[θεί] για τις αμαρτίες του κόσμου»⁶.

Αγαλλιώ γνωρίζοντας ότι υπάρχουν γονείς οι οποίοι λένε ιστορίες του Χριστού στα παιδιά τους. Το πρόσεξα αυτό καθώς παρατηρούσα παιδιά στην Εκκλησία στα προγράμματα της Προκαταρκτικής και σε άλλες περιστάσεις.

Είμαι ευγνώμων για τους γονείς μου που με έχουν διδάξει για τον Χριστό. Εξακολουθώ να βλέπω ότι το παράδειγμα του Σωτήρος βοηθά την αγαπητή μου σύζυγο και εμένα καθώς διδάσκουμε τα δικά μας παιδιά.

Η καρδιά μου είναι γεμάτη με χαρά, όταν βλέπω τα παιδιά μου να λένε ιστορίες του Χριστού στα εγγόνια μου. Μου θυμίζει μία εκ των αγαπημένων μου γραφών που βρίσκεται στο Ιωάννη 3, κεφάλαιο 1, εδάφιο 4, που λέει: «Μεγαλύτερη χαρά απ’ αυτό δεν έχω, από το να ακούω ότι τα δικά μου παιδιά περπατούν μέσα στην αλήθεια». Και γιατί όχι και τα εγγόνια μας επίσης;

Είμαι ευγνώμων για τους ηγέτες μας, οι οποίοι συνεχώς μας διδάσκουν για τον Χριστό, για να τηρούμε την Ημέρα του Κυρίου αγία και να μεταλαμβάνουμε κάθε Κυριακή προς τιμήν του Σωτήρος.

Η Ημέρα του Κυρίου και η μετάληψη γίνονται πιο πολύ ευχάριστες καθώς μελετούμε τις ιστορίες του Χριστού. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούμε παραδόσεις οι οποίες οικοδομούν την πίστη και τη μαρτυρία μας και επίσης προστατεύουν την οικογένειά μας.

Μερικές εβδομάδες πριν, ενώ μελετούσα εκ νέου το μήνυμα του Προέδρου Ράσσελ Νέλσον που εκφωνήθηκε στην τελευταία γενική συνέλευση και ενώ συλλογιζόμουν για την Ημέρα του Κυρίου, αισθάνθηκα ευγνωμοσύνη για την ευλογία και το προνόμιο να μπορώ να μεταλαμβάνω. Για μένα αυτή είναι μια πολύ επίσημη, ιερή και πνευματική στιγμή. Απολαμβάνω σε μεγάλο βαθμό την μετάληψη.

Ενόσω συλλογιζόμουν, προσεκτικά μελετούσα τις ευλογίες του ψωμιού και του νερού. Διάβασα και στοχάσθηκα βαθιά τις προσευχές και τη διάταξη της μετάληψης. Άρχισα να επανεξετάζω στον νου και στην καρδιά μου τα γεγονότα που είναι συνδεδεμένα με αυτήν.

Με πνεύμα στοχασμού σκέφτηκα εκείνη την ημέρα, την πρώτη ημέρα της νηστείας των αζύμων, όταν ο Ιησούς σε απάντηση στην ερώτηση των μαθητών για το πού να προετοιμαστούν για το Πάσχα, απάντησε σε αυτούς, λέγοντας: «Πηγαίνετε στην πόλη στον τάδε, και πείτε του: ο δάσκαλος λέει: Πλησίασε ο καιρός μου· στο σπίτι σου θα κάνω Πάσχα μαζί με τους μαθητές μου»⁷.

Προσπάθησα να φανταστώ στον νου μου τους μαθητές να αγοράζουν φαγητό και να ετοιμάζουν προσεκτικά το τραπέζι για να φάνε με Εκείνον σε εκείνην την ξεχωριστή ημέρα: ένα τραπέζι για 13 άτομα, Εκείνον και τους 12 μαθητές Του τους οποίους αγάπησε.

Έκλαιγα καθώς φανταζόμουν τον Χριστό να τρώει μαζί τους και να δηλώνει: «Σας διαβεβαιώνω ότι, ένας από σας θα με παραδώσει»⁸.

Σκέφτηκα τους θλιμμένους μαθητές να Τον ρωτούν: «Μήπως εγώ είμαι, Κύριε;»⁹.

Και όταν ο Ιούδας Του έκανε την ίδια ερώτηση, Εκείνος απάντησε ήρεμα: «Εσύ το είπες»¹⁰.

Φανταζόμουν χέρια που είχαν θεραπεύσει, παρηγορήσει, ανυψώσει πνευματικώς και ευλογήσει να κόβουν το ψωμί καθώς ο Ιησούς έλεγε: «Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου»¹¹.

Κατόπιν πήρε ένα ποτήρι γεμάτο με κρασί και αφού ευχαρίστησε, έδωσε σε αυτούς το ποτήρι, λέγοντας: «Πιείτε απ’ αυτό όλοι· επειδή, τούτο είναι το αίμα μου, αυτό τής καινούργιας διαθήκης, που χύνεται χάρη πολλών για άφεση αμαρτιών»¹².

Στον νου μου σκέφτηκα τους μαθητές έναν προς έναν και είδα στα μάτια τους το ενδιαφέρον τους για τον Διδάσκαλο, τον οποίο αγαπούσαν πολύ. Ήταν σαν να καθόμουν εκεί μαζί τους, βλέποντας τα πάντα. Αισθάνθηκα έναν έντονο πόνο στην καρδιά μου, γεμάτο από θλίψη και οδύνη για αυτό που επρόκειτο να βιώσει Εκείνος για μένα.

Η ψυχή μου ήταν γεμάτη από μία συγκλονιστική επιθυμία να γίνω ένα καλύτερο πρόσωπο. Με μετάνοια και θλίψη ένθερμα ευχήθηκα να μπορώ να σταματήσω τη ροή και να αποφύγω το χύσιμο έστω και τουλάχιστον μερικών σταγόνων από το αίμα Του που χύθηκε στη Γεθσημανή.

Κατόπιν συλλογίσθηκα για τη μετάληψη που λαμβάνουμε κάθε εβδομάδα σε ανάμνηση Εκείνου. Ενόσω το έκανα αυτό, στοχαζόμουν κάθε λέξη από τις ευλογίες του ψωμιού και του νερού. Σκεφτόμουν βαθιά τα λόγια «και να τον θυμούνται πάντοτε» στην ευλόγηση του ψωμιού και «ότι τον θυμούνται πάντοτε» στην ευλόγηση του νερού¹³.

Στοχαζόμουν τι σημαίνει πάντοτε να Τον θυμόμαστε.

Για μένα σημαίνει:

Να θυμόμαστε την προγήινη ζωή Του, όταν αυτός ο όμορφος πλανήτης έγινε από Εκείνον¹⁴.
Να θυμόμαστε την ταπεινή Του γέννηση σε μία φάτνη στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας¹⁵.
Να θυμόμαστε όταν, ως 12 ετών αγόρι, δίδαξε και κήρυξε στους δασκάλους στον ναό¹⁶.
Να θυμόμαστε, όταν αποσύρθηκε κατ’ ιδίαν σε μία έρημο για να προετοιμάσει τη θνητή Του διακονία¹⁷.
Να θυμόμαστε, όταν μεταμορφώθηκε μπροστά στους μαθητές Του¹⁸.
Να θυμόμαστε, όταν θέσπισε τη μετάληψη στον Μυστικό Δείπνο με αυτούς¹⁹.
Να θυμόμαστε, όταν πήγε στον κήπο της Γεθσημανή και υπέφερε τόσο έντονα για τις αμαρτίες μας, τους πόνους, τις απογοητεύσεις και τις ασθένειες και ότι αιμορραγούσε από κάθε πόρο²⁰.
Να θυμόμαστε όταν, μετά από τόσα πάθη και σφοδρό πόνο, ακόμη και όταν ήταν στη Γεθσημανή, προδόθηκε με ένα φιλί από έναν από τους μαθητές τον οποίο αποκαλούσε φίλο²¹.
Να θυμόμαστε, όταν οδηγήθηκε στον Πιλάτο και στον Ηρώδη για δίκη²².
Να θυμόμαστε, όταν ταπεινώθηκε, χτυπήθηκε, πτύσθηκε, εδάρη και μαστιγώθηκε με ένα μαστίγιο που έσκισε τη σάρκα Του²³.
Να θυμόμαστε, όταν ένα ακάνθινο στεφάνι με βαναυσότητα τοποθετήθηκε στο κεφάλι Του²⁴.
Να θυμόμαστε ότι έπρεπε να μεταφέρει τον σταυρό Του στον Γολγοθά και ότι καρφώθηκε στον σταυρό εκεί όπου υπέφερε κάθε σωματικό και ψυχικό πόνο²⁵.
Να θυμόμαστε ότι στον σταυρό, με τα σπλάχνα Του γεμάτα χριστιανική αγάπη, κοίταξε προς εκείνους που Τον σταύρωσαν και σήκωσε τα μάτια Του στους ουρανούς, παρακαλώντας: «Πατέρα, συγχώρεσέ τους· επειδή δεν ξέρουν τι κάνουν»²⁶.
Να θυμόμαστε ότι όταν κατάλαβε ότι είχε ολοκληρώσει την αποστολή Του να σώσει όλη την ανθρωπότητα, παρέδωσε το πνεύμα Του στα χέρια του Πατέρα Του, του Πατέρα μας²⁷.
Να θυμόμαστε την ανάστασή Του, η οποία εξασφαλίζει τη δική μας ανάσταση και την πιθανότητα να ζήσουμε δίπλα Του για όλη την αιωνιότητα, ανάλογα με τις επιλογές μας²⁸.

Επιπλέον, το να στοχάζομαι τις προσευχές μεταλήψεως και τα πολύ ειδικά και με νόημα λόγια των προσευχών μού υπενθυμίζει πόσο υπέροχο είναι να λαμβάνουμε την υπόσχεση, κατά τη διάρκεια της ευλόγησης της μεταλήψεως, ότι όπως Τον θυμόμαστε πάντα, θα έχει πάντα το Πνεύμα Του μαζί μας²⁹.

Πιστεύω ότι ο Κύριος έχει τη δική Του επιλογή χρόνου για το πότε να δώσει αποκάλυψη σε εμάς. Το κατάλαβα αυτό πολύ ξεκάθαρα, ενώ μελετούσα το Εκκλησιαστής 3:1, 6, που λέει:

«ΧΡΟΝΟΣ υπάρχει για κάθε τι, και καιρός για κάθε πράγμα κάτω από τον ουρανό…

»καιρός να αποκτήσει, και καιρός να απολέσει· καιρός να φυλάττει, και καιρός να απορρίπτει».

Η μετάληψη είναι επίσης χρόνος για τον Επουράνιο Πατέρα να μας διδάξει για την Εξιλέωση του Αγαπημένου Του Υιού --του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού-- και για μας να λάβουμε αποκάλυψη για αυτό. Είναι καιρός να «κρούετε, και θα σας ανοιχτεί»³⁰ να ζητήσετε και να λάβετε αυτή τη γνώση. Είναι καιρός για εμάς με ευλάβεια να ζητήσουμε από τον Θεό αυτή τη γνώση. Και εάν το κάνουμε, δεν έχω αμφιβολία ότι θα λάβουμε αυτή τη γνώση, η οποία θα ευλογήσει τη ζωή μας υπερμέτρως.

Αγαπώ την Ημέρα του Κυρίου, την μετάληψη και ό,τι σημαίνει. Αγαπώ τον Σωτήρα με όλη την ψυχή μου. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.