Eυλογημένοι και ευτυχισμένοι εκείνοι που τηρούν τις εντολές του Θεού
Τα εμπόδια που θέτει ο Κύριος δημιουργούν για εμάς έναν ασφαλή λιμένα από το κακό και τις καταστροφικές επιρροές.
Πριν από κάμποσο καιρό, ενώ επισκεπτόμουν την Αυστραλία, ταξίδευσα σε έναν όμορφο πεταλοειδή κόλπο γνωστό για το σέρφινγκ του. Καθώς βάδιζα κατά μήκος της παραλίας, με σαγήνευσε η μεγαλοπρέπεια των μεγάλων, συγκρουόμενων κυμάτων που έσκαγαν μόλις έξω στον κόλπο και τα μικρότερα κύματα που έφταναν πιο κοντά στην ακτή.
Καθώς συνέχιζα τη βόλτα μου, συνάντησα μία ομάδα Αμερικανών σέρφερ. Προφανώς ήταν αναστατωμένοι με κάτι, μιλώντας δυνατά και δείχνοντας προς τη θάλασσα. Όταν τους ρώτησε τι συνέβαινε, μου έδειξαν ακριβώς έξω από τον κόλπο, όπου έσκαγαν τα μεγάλα κύματα.
«Κοίτα εκεί» μου είπε ένας θυμωμένα. «Μπορείς να δεις το εμπόδιο;» Κοιτάζοντας πιο κοντά τώρα, μπορούσα όντως να δω ένα εμπόδιο που απλωνόταν κατά μήκος του στομίου του κόλπου, εκεί όπου έσκαγαν τα μεγάλα, δελεαστικά κύματα. Φαινόταν ότι το εμπόδιο ήταν φτιαγμένο από χονδρό δίχτυ και στηριζόταν από πράγματα που επέπλεαν επάνω στο νερό. Σύμφωνα με τους σέρφερ, πήγαινε μέχρι κάτω στον πυθμένα του ωκεανού.
Ο Αμερικανός σέρφερ εξακολούθησε: «Είμαστε εδώ σε ένα μοναδικό για τη ζωή μας ταξίδι να κάνουμε σέρφινγκ σε αυτά τα μεγάλα κύματα. Μπορούμε να κάνουμε σέρφινγκ στα μικρότερα κύματα που σκάνε μέσα στον ίδιο τον κόλπο, αλλά το εμπόδιο καθιστά αδύνατον να κάνουμε σέρφινγκ στα μεγάλα κύματα. Δεν έχουμε ιδέα γιατί είναι εκεί το εμπόδιο. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι κατέστρεψε εντελώς το ταξίδι μας».
Καθώς οι Αμερικανοί σέρφερ αναστατώνονταν περισσότερο, η προσοχή μου εστιάσθηκε σε έναν άλλον κοντινό σέρφερ -- έναν μεγαλύτερο σε ηλικία άνδρα και προφανώς ντόπιο. Φαινόταν να γίνεται ανυπόμονος καθώς άκουγε τα όλο και αυξανόμενα παράπονα για το εμπόδιο.
Τελικώς σηκώθηκε και πήγε προς την ομάδα. Χωρίς να πει τίποτε, έβγαλε ένα ζευγάρι διόπτρες από το σακίδιό του και τις έδωσε σε έναν από τους σέρφερ, δείχνοντας προς το εμπόδιο. Καθένας από τους σέρφερ κοίταξε με τις διόπτρες. Όταν ήλθε η σειρά μου, με τη βοήθεια της μεγέθυνσης, μπορούσα να δω κάτι που δεν ήμουν εις θέσιν να δω πριν: ραχιαία νηκτικά πτερύγια -- μεγάλοι καρχαρίες που έτρωγαν κοντά στον ύφαλο, στην άλλη πλευρά του εμποδίου.
Η ομάδα γρήγορα σώπασε. Ο ηλικιωμένος σέρφερ ανέκτησε τις διόπτρες του και έστριψε για να φύγει. Καθώς το έκανε, είπε λόγια που δεν θα ξεχάσω ποτέ: «Μην κρίνετε το εμπόδιο πάρα πολύ σκληρά» είπε. «Είναι το μόνο πράγμα που σας αποτρέπει από το να σας καταβροχθίσουν».
Ενώ στεκόμασταν στην όμορφη παραλία, η προοπτική μας είχε αλλάξει ξαφνικά. Το εμπόδιο που φαινόταν άκαμπτο και περιοριστικό --που φαινόταν ότι περιόριζε την πλάκα και τον ενθουσιασμό για να αρμενίζουν στα πραγματικά μεγάλα κύματα-- είχε γίνει κάτι πολύ διαφορετικό. Με τη νέα μας κατανόηση για τον κίνδυνο που ελλόχευε μόλις κάτω από την επιφάνεια, το εμπόδιο τώρα προσέφερε προστασία, ασφάλεια και ειρήνη.
Καθώς εσείς και εγώ βαδίζουμε στα μονοπάτια της ζωής και κυνηγούμε το όνειρό μας, οι εντολές και τα πρότυπα του Θεού --όπως το εμπόδιο-- μπορούν ενίοτε να είναι δυσνόητα. Μπορεί να φαίνονται άκαμπτα και ανελαστικά, φράσσοντας το μονοπάτι που φαίνεται διασκεδαστικό και ενθουσιώδες και που το ακολουθούν τόσοι πολλοί άλλοι. Όπως περιέγραψε ο Απόστολος Παύλος: «Βλέπουμε μέσα από κάτοπτρο, σαν σε αίνιγμα»1 με τέτοια περιορισμένη προοπτική, που συχνά δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τους μεγάλους κινδύνους που κρύβονται μόλις κάτω από την επιφάνεια.
Όμως Εκείνος που «[γνωρίζει] τα πάντα»2 γνωρίζει ακριβώς πού βρίσκονται αυτοί οι κίνδυνοι. Μας δίνει θεία καθοδήγηση, μέσω των εντολών και της στοργικής καθοδήγησής Του, έτσι ώστε να μπορούμε να αποφεύγουμε τους κινδύνους -- ούτως ώστε να μπορούμε να ορίσουμε μία πορεία στη ζωή μας που έχει προστασία από πνευματικούς άρπαγες και τους κινδύνους της αμαρτίας3.
Δείχνουμε την αγάπη μας για τον Θεό --και την πίστη μας σε Εκείνον-- κάνοντας το καλύτερο που μπορούμε κάθε ημέρα για να ακολουθήσουμε την πορεία που έχει χαράξει Εκείνος για εμάς και τηρώντας τις εντολές που Εκείνος μας έχει δώσει. Εκδηλώνουμε ειδικώς αυτήν την πίστη και αγάπη σε καταστάσεις όπου δεν καταλαβαίνουμε πλήρως τον λόγο για τις εντολές του Θεού ή το συγκεκριμένο μονοπάτι που μας λέει να πάρουμε. Είναι σχετικώς εύκολο να ακολουθήσουμε μία πορεία μέσα από το εμπόδιο άπαξ και μάθουμε ότι υπάρχουν άρπαγες και κοφτερά δόντια που συρρέουν μαζικά έξω από αυτό. Είναι πιο δύσκολο να διατηρήσουμε την πορεία μας μέσα στο εμπόδιο, όταν το μόνο που μπορούμε να δούμε είναι συναρπαστικά και δελεαστικά κύματα στην άλλη πλευρά. Κι όμως είναι σε αυτές τις στιγμές --στιγμές κατά τις οποίες επιλέγουμε να ασκούμε την πίστη μας, να θέτουμε την εμπιστοσύνη μας στον Θεό και να δείχνουμε την αγάπη σας σε Εκείνον-- όπου αναπτυσσόμαστε πνευματικώς και κερδίζουμε τα περισσότερα.
Στην Καινή Διαθήκη, ο Ανανίας δεν μπορούσε να κατανοήσει την εντολή του Θεού να επιζητήσει και να ευλογήσει τον Σαύλο -- έναν άνδρα που στην κυριολεξία είχε άδεια να φυλακίζει τους πιστούς του Χριστού. Ωστόσο, επειδή υπάκουσε στην εντολή του Θεού, ο Ανανίας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πνευματική γέννηση του Αποστόλου Παύλου4.
Καθώς στηριζόμαστε στον Κύριο, ασκούμε την πίστη μας, υπακούμε στις εντολές Του και ακολουθούμε την πορεία που έχει χαράξει για εμάς, γινόμαστε περισσότερο το άτομο που θέλει ο Κύριος να γίνουμε. Το να γίνουμε --αυτή η μεταστροφή της καρδιάς-- είναι το πιο σημαντικό. Όπως μας έχει διδάξει ο Πρεσβύτερος Ντάλιν Όουκς: «Δεν είναι αρκετό να κάνει κάποιος μηχανικά αυτό που είναι σωστό. Οι εντολές, οι διατάξεις και οι διαθήκες του Ευαγγελίου δεν είναι ένας κατάλογος καταθέσεων που απαιτούνται να γίνουν σε κάποιον επουράνιο λογαριασμό. Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού είναι ένα σχέδιο που μας δείχνει πώς να γίνουμε αυτό που επιθυμεί ο Επουράνιος Πατέρας μας να γίνουμε»5.
Η αληθινή υπακοή, συνεπώς, είναι το να δοθούμε εντελώς σε Εκείνον και να Του επιτρέψουμε να χαράξει την πορεία μας τόσο σε ήρεμα νερά όσο και σε ταραγμένα, κατανοώντας ότι Εκείνος θα μπορούσε να μας βοηθήσει να γίνουμε περισσότερο απ’ ό,τι θα μπορούσαμε να γίνουμε μόνοι μας.
Καθώς υποτασσόμαστε στο θέλημά Του, αυξάνουμε σε ειρήνη και ευτυχία. Ο βασιλιάς Βενιαμίν δίδαξε ότι όσοι τηρούν τις εντολές του Θεού είναι «ευλογημέν[οι] και ευτυχισμέν[οι]» στα «πάντα, και υλικά και πνευματικά»6. Ο Θεός θέλει να έχουμε χαρά. Θέλει να έχουμε ειρήνη. Θέλει να επιτύχουμε. Θέλει να είμαστε ασφαλείς και προστατευμένοι από τις εγκόσμιες επιρροές τριγύρω μας.
Με άλλα λόγια, οι εντολές του Κυρίου δεν αποτελούν κάποιον εξουθενωτικό υποθαλάσσιο λαβύρινθο εμποδίων που πρέπει να μάθουμε να υπομένουμε απρόθυμα σε αυτή τη ζωή, ούτως ώστε να μπορέσουμε να υπερυψωθούμε στην επόμενη. Αντιθέτως, τα εμπόδια που θέτει ο Κύριος, δημιουργούν για εμάς έναν ασφαλή λιμένα από το κακό και τις καταστροφικές επιρροές που διαφορετικά θα μας έσερναν κάτω στα βάθη της απόγνωσης. Οι εντολές του Κυρίου έχουν δοθεί από αγάπη και στοργή. Προορίζονται για τη χαρά μας σε αυτήν τη ζωή7 όσο προορίζονται για τη χαρά και την υπερύψωσή μας στην επόμενη. Σημαδεύουν τον δρόμο που θα πρέπει να ενεργούμε -- και κάτι πιο σημαντικό, φωτίζουν αυτό που θα πρέπει να γίνουμε.
Όπως σε όλα πράγματα τα καλά και τα αληθινά, ο Ιησούς Χριστός στέκεται ως το καλύτερο παράδειγμα. Η μεγαλύτερη πράξη υπακοής σε όλη την αιωνιότητα συνέβη όταν ο Υιός υποτάχθηκε στο θέλημα του Πατέρα. Με το να ζητήσει με τη βαθύτατη ταπεινοφροσύνη να αφαιρεθεί το ποτήρι --να μπορέσει να ταξιδεύσει σε κάποια άλλη πορεία άλλα από αυτή που είχε σημαδευτεί για Εκείνον-- ο Χριστός υποτάχθηκε στο μονοπάτι που ήθελε ο Πατέρας Του να πάρει. Ήταν ένα μονοπάτι που οδηγούσε μέσα από τη Γεθσημανή και τον Γολγοθά, όπου υπέμεινε αφάνταστη αγωνία και Πάθη και όπου εγκαταλείφθηκε εντελώς καθώς το Πνεύμα του Πατέρα Του απεσύρθη. Όμως το ίδιο αυτό μονοπάτι κορυφώθηκε σε ένα άδειο μνήμα την τρίτη ημέρα με αναφωνήσεις του τύπου «Ανέστη»8, ηχώντας στα αφτιά και την καρδιά όσων Τον αγαπούσαν. Περιελάμβανε αφάνταστη χαρά και παρηγοριά επικεντρωμένες στην εξιλέωσή Του για όλα τα τέκνα του Θεού σε όλη την αιωνιότητα. Το γεγονός ότι επέτρεψε το θέλημά Του να καταπιωθεί από εκείνο του Πατέρα, ο Χριστός μάς έδωσε την προοπτική της αιώνιας γαλήνης, της αιώνιας χαράς και της αιώνιας ζωής.
Καταθέτω μαρτυρία ότι είμαστε παιδιά ενός στοργικού Θεού. Δίνω μαρτυρία ότι θέλει να είμαστε ευτυχισμένοι και ασφαλείς και ευλογημένοι. Για τον σκοπό αυτό, έχει χαράξει για εμάς μία πορεία που οδηγεί πίσω σε Εκείνον και έχει θέσει εμπόδια που θα μας προστατεύουν κατά μήκος της οδού. Καθώς κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να ακολουθήσουμε αυτήν την πορεία, βρίσκουμε αληθινή ασφάλεια, ευτυχία και ειρήνη. Και καθώς υποτασσόμαστε στο θέλημά Του, γινόμαστε αυτό που Εκείνος θέλει να γίνουμε. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.