Δεν είστε μόνοι στο έργο

Από τον Πρόεδρο Χένρυ Άιρινγκ

Πρώτο Σύμβουλο στην Πρώτη Προεδρία

Καθώς προχωράτε από την μια υπηρέτηση ιεροσύνης στην άλλη, θα δείτε ότι Κύριος είναι μαζί σας στο έργο.

Αγαπημένοι μου αδελφοί, είμαστε ευγνώμονες που ο Κύριος έχει καλέσει τον Πρεσβύτερο Ρόναλντ Ράσμπαντ, τον Πρεσβύτερο Γκάρυ Στήβενσον και τον Πρεσβύτερο Ντέιλ Ρένλαντ ως Αποστόλους του Κυρίου Ιησού Χριστού. Οι καρδιά μας, οι προσευχές μας και η πίστη μας, τους υποστηρίζουν.

Ξέρουμε για την μεγάλη τους ικανότητα. Παρ’ όλα αυτά, θα χρειαστούν επιβεβαίωση στις κλήσεις τους, όπως όλοι μας, ότι ο Κύριος είναι μαζί τους στο έργο Του. Ο νεότερος διάκονος χρειάζεται αυτή την πεποίθηση, όπως επίσης και ο ποιο έμπειρος αρχιερέας που λαμβάνει μια νέα κλήση.

Αυτή η πεποίθηση έρχεται καθώς αναγνωρίζετε ότι σας κάλεσε μέσω των υπηρετών Του. Η ενθάρρυνσή μου είναι να σας βοηθήσω να ξέρετε ότι όταν κάνετε το μέρος σας, ο Κύριος προσθέτει τη δύναμή Του στις προσπάθειές σας.

Όποια κλήση και αν λάβουμε στο βασίλειο του Κυρίου απαιτεί περισσότερο από την δική μας ανθρώπινη κρίση και τις δικές μας δυνάμεις. Αυτές οι κλήσεις απαιτούν την βοήθεια από τον Κύριο, η οποία θα έλθει. Ακόμα και ο νέος διάκονος θα μάθει ότι αυτό είναι αληθινό και θα συνεχίσει να το μαθαίνει με τα χρόνια.

Ένας από τους εγγονούς μου είναι εδώ απόψε στην πρώτη του συγκέντρωση ιεροσύνης. Χειροτονήθηκε διάκονος έξι μέρες πριν. Μπορεί να προσδοκεί ότι η πρώτη του εκτέλεση του καθήκοντος της ιεροσύνης θα είναι να διανέμει την μετάληψη την άλλη Κυριακή. Προσεύχομαι να δει εκείνη τη στιγμή όπως πραγματικά είναι.

Μπορεί να σκεφτούμε ότι το έργο του για τον Κύριο είναι να διανέμει τα σκεύη της μετάληψης στα άτομα που κάθονται στη συγκέντρωση μετάληψης. Αλλά ο σκοπός του Κυρίου δεν είναι απλά να λάβουν από το ψωμί και το νερό. Είναι να τους βοηθήσει να τηρούν μια διαθήκη που θα τους οδηγήσει προς τα εμπρός κατά μήκος της διαδρομής προς την αιώνια ζωή. Και για να γίνει αυτό, ο Κύριος πρέπει να δώσει μια πνευματική εμπειρία στο άτομο στο οποίο ο διάκονος προσφέρει το σκεύος.

Το έχω δει να συμβαίνει κάποτε σε ένα κέντρο φροντίδας, όπου ένας διάκονος έγειρε προς τα εμπρός για να δώσει το σκεύος σε μια κυρία με άσπρα μαλλιά. Κοίταξε το ψωμί σαν να ήταν πολύτιμο. Δεν έχω ξεχάσει ποτέ το χαμόγελό της καθώς μετάλαβε και ύστερα κτύπησε ελαφρά το κεφάλι του διακόνου, λέγοντας αρκετά δυνατά: «Ω σε ευχαριστώ!»

Αυτός ο διάκονος απλά τελούσε το καθήκον του της ιεροσύνης. Όμως ο Κύριος κατόπιν πολλαπλασίασε την πράξη του διακόνου. Ήταν φανερό ότι η αδελφή θυμήθηκε τον Σωτήρα καθώς εξέφρασε ειλικρινή ευγνωμοσύνη για την υπηρεσία του διακόνου. Είχε λάβει την επιβεβαίωση καθώς εκείνος προσέφερε την μετάληψη σε εκείνη ότι θα είχε το Πνεύμα μαζί της. Δεν ήταν μόνη της εκείνη την ημέρα στο κέντρο φροντίδας. Ούτε ήταν μόνος του ο διάκονος στην σεμνή υπηρεσία του.

Ένας νεαρός διδάσκαλος στην Ααρωνική Ιεροσύνη μπορεί να μην αντιληφθεί, καθώς πηγαίνει να διδάξει μια οικογένεια, ότι είναι συνέταιρος με τον Κύριο στο έργο Του. Θυμάμαι ακόμα την απλή μαρτυρία ενός νεαρού συναδέλφου, οικογενειακού διδασκάλου, που ήλθε στο σπίτι μας. Το Πνεύμα επιβεβαίωσε τα λόγια του σε εμένα και την οικογένειά μου. Εκείνος μπορεί να μην θυμάται εκείνη την ημέρα, αλλά εγώ ναι.

Ο Κύριος θα μεγαλύνει τις προσπάθειες ενός νεαρού άνδρα ξανά όταν εκείνος κληθεί να γίνει ιερέας. Το πρώτο βάπτισμα που θα τελέσει, για παράδειγμα, μπορεί να είναι για ένα νεαρό άτομο που δεν γνωρίζει. Μπορεί να ανησυχεί σχετικά με το αν θα πει τα σωστά λόγια και θα τελέσει την διάταξη σωστά.

Αλλά ο Κύριος, του οποίο αυτός είναι υπηρέτης, θα μεγαλύνει την κλήση του. Το άτομο που εκείνος βαφτίζει, έχει επιλέξει να βαδίσει στο μονοπάτι προς την αιώνια ζωή. Ο Κύριος θα κάνει αυτό που Του αναλογεί περισσότερο. Το έκανε για μένα όταν το αγόρι που βάφτισα, με δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπό του, είπε στο αφτί μου: «Είμαι καθαρός. Είμαι καθαρός».

Καθώς προχωράτε από την μια υπηρέτηση ιεροσύνης στην άλλη, θα δείτε ότι Κύριος είναι μαζί σας στο έργο. Το έμαθα αυτό όταν συναντήθηκα με έναν πρόεδρο απαρτίας πρεσβυτέρων σε μια συγκέντρωση πασσάλου χρόνια πριν. Στην συνέλευση υπήρχαν πάνω από 40 ονόματα ανδρών που παρουσιάστηκαν για να λάβουν την Μελχισεδική Ιεροσύνη.

Ο πρόεδρος πασσάλου έγειρε προς τα μένα και ψιθύρισε: «Αυτοί οι άνδρες ήταν όλοι τους λιγότερο ενεργοί υποψήφιοι πρεσβύτεροι». Με έκπληξη, ρώτησα τον πρόεδρο ποιο ήταν το πρόγραμμά του για να σώσει αυτούς τους άνδρες.

Έδειξε έναν νεαρό άνδρα στην πίσω σειρά τής κυρίως εκκλησίας. Είπε: «Εκεί είναι. Οι περισσότεροι από εκείνους τους άνδρες έχουν επιστρέψει εξαιτίας αυτού του πρόεδρου απαρτίας πρεσβυτέρων». Ήταν στην πίσω σειρά, ντυμένος με απλά ρούχα, τα πόδια του με τις στραπατσαρισμένες μπότες του τεντωμένα μπροστά, σταυρωτά εμπρός του.

Ζήτησα από τον πρόεδρο πασάλου να μου τον συστήσει μετά τη συγκέντρωση. Όταν συναντηθήκαμε, είπα στον νεαρό άνδρα ότι είχα εκπλαγεί με αυτό που είχε κάνει και τον ρώτησα πώς το έκανε. Σήκωσε τους ώμους του. Προφανώς δεν πίστευε ότι άξιζε να λάβει έπαινο.

Τότε είπε απαλά: «Ξέρω κάθε μη ενεργό άνδρα σε αυτή την πόλη. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν φορτηγά. Έχω και εγώ φορτηγό. Πλένω το φορτηγό μου εκεί που πλένουν και τα δικά τους. Με τον καιρό, γίνονται φίλοι μου.

Ύστερα περιμένω μέχρι κάτι να πάει στραβά στη ζωή τους. Πάντα συμβαίνει. Μου μιλάνε σχετικά με αυτό. Ακούω και δεν βρίσκω σφάλμα. Τότε, όταν εκείνοι πουν: “Υπάρχει κάτι λάθος στη ζωή μου. Απλά πρέπει να υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτό”, τους λέω αυτό που λείπει και πού μπορούν να το βρουν. Μερικές φορές με πιστεύουν και όταν το κάνουν, τους παίρνω μαζί μου».

Μπορείτε να δείτε γιατί ήταν μετριόφρων. Ήταν γιατί εκείνος είχε κάνει το μικρό μέρος του και ο Κύριος έκανε τα υπόλοιπα. Ήταν ο Κύριος που είχε αγγίξει την καρδιά αυτών των ανδρών μέσα στις δυσκολίες τους. Ήταν ο Κύριος που τους είχε δώσει την αίσθηση ότι πρέπει να υπήρχε κάτι καλύτερο για εκείνους και την ελπίδα ότι θα το έβρισκαν.

Ο νεαρός άνδρας που --σαν και εσάς-- ήταν υπηρέτης του Κυρίου, απλά πίστευε ότι αν έκανε το μικρό του μέρος, ο Κύριος θα βοηθούσε αυτούς τους άνδρες κατά μήκος του μονοπατιού προς το σπιτικό και προς την ευτυχία που μόνο Εκείνος μπορούσε να τους προσφέρει. Αυτός ο άνδρας ήξερε επίσης ότι ο Κύριος τον είχε καλέσει ως πρόεδρο της απαρτίας των πρεσβυτέρων γιατί θα έκανε το μέρος του.

Θα υπάρξουν στιγμές στην υπηρεσία σας όπου δεν θα έχετε αυτή την αξιοθαύμαστη και εμφανή επιτυχία που είχε εκείνος ο νεαρός πρόεδρος της απαρτίας πρεσβυτέρων. Αυτός θα είναι ο καιρός που θα πρέπει να είστε βέβαιοι ότι ο Κύριος, ξέροντας ότι θα κάνετε το μέρος σας στο έργο, σας κάλεσε μέσω των εξουσιοδοτημένων υπηρετών Του. Το να έχει πίστη στην κλήση από τους υπηρέτες του Κυρίου ήταν κρίσιμο στην ιεραποστολική υπηρεσία του προπάππου μου Χένρυ Άιρινγκ.

Βαφτίστηκε στις 11 Μαρτίου 1855 στο Σεντ Λούις του Μιζούρι. Ο Ιράστους Σνόου τον χειροτόνησε στη θέση του ιερέα λίγο αργότερα. Ο πρόεδρος του πασσάλου Σεντ Λούις, Τζων Χαρτ, τον κάλεσε να υπηρετήσει μία ιεραποστολή στο Έθνος Τσερόκι στις 6 Οκτωβρίου¹. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στις 11 Οκτωβρίου. Έφυγε επάνω σε ένα άλογο για την ιεραποστολή Τσερόκι στις 24 Οκτωβρίου. Ήταν 20 χρονών και είχε προσηλυτιστεί μόλις πριν επτά μήνες.

Αν κάποιος φέρων την ιεροσύνη είχε λόγο να νιώσει ότι δεν είχε τα προσόντα ή ότι ήταν απροετοίμαστος, αυτός ήταν ο Χένρυ Άιρινγκ. Ο μόνος λόγος που θα είχε το κουράγιο να πάει ήταν γιατί ήξερε στην καρδιά του ότι ο Θεός τον είχε καλέσει μέσω των εξουσιοδοτημένων υπηρετών Του. Ήταν η πηγή του θάρρους του. Αυτή θα πρέπει να είναι η πηγή του θάρρους μας για να επιμείνουμε, όποιες και αν είναι οι κλήσεις μας στην ιεροσύνη.

Αφού ο Πρεσβύτερος Άιρινγκ είχε υπηρετήσει επί τρία δύσκολα χρόνια, με τον θάνατο του προέδρου ιεραποστολής, ο Χένρυ διορίστηκε και υποστηρίχτηκε ως πρόεδρος της ιεραποστολής σε μια συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στις 6 Οκτωβρίου το 1858. Είχε εκπλαγεί και σοκαριστεί τόσο, όσο ένας νέος διάκονος. Έγραψε: «Ήταν αρκετά απρόσμενο για μένα να με καλέσουν σε αυτή την υπεύθυνη θέση, αλλά καθώς ήταν το θέλημα των αδελφών δέχτηκα πρόσχαρα, αισθανόμενος την ίδια στιγμή την μεγάλη αδυναμία μου και έλλειψη εμπειρίας»².

Ο νυν πρόεδρος Άιρινκγ ταξίδεψε στο Τσερόκι, στο Κρικ και στο Τσόκταου Νέισονς το 1859. Μέσω των προσπαθειών του, ο Κύριος «πρόσθεσε», όπως κατέγραψε ο Χένρυ, «έναν μεγάλο αριθμό στην Εκκλησία». Οργάνωσε δύο κλάδους αλλά σημείωσε ότι «πολλοί λίγοι είναι ενεργοί στον σκοπό»³.

Ένα χρόνο αργότερα, ο Χένρυ αντιμετώπισε τη δύσκολη πραγματικότητα όπου οι πολιτικοί ηγέτες ανάμεσα στους ανθρώπους που υπηρετούσε, δεν επέτρεπαν στους ιεραποστόλους Αγίους των Τελευταίων Ημερών να κάνουν το έργο τους. Καθώς συλλογιζόταν τι θα έπρεπε να κάνει, θυμήθηκε την καθοδήγηση του προηγούμενου πρόεδρου ιεραποστολής που του υποδείκνυε ότι θα έπρεπε να παρατείνει την ιεραποστολή του μέχρι το 1859⁴.

Τον Οκτώβριο εκείνου του έτους, ο Χένρυ έγραψε στον Πρόεδρο Μπρίγκαμ Γιάνγκ για να λάβει καθοδήγηση, αλλά δεν έλαβε απάντηση στην ερώτησή του. Ο Χένρυ κατέγραψε: «Μην έχοντας λάβει νέα από την Προεδρία της Εκκλησίας, στράφηκα προς τον Κύριο μέσω προσευχής, ζητώντας Του να μου αποκαλύψει το νου και το θέλημά Του σχετικά με μένα, να παραμείνω ή να επιστρέψω στη Σιών».

Συνέχισε: «Το ακόλουθο όνειρο μου δόθηκε ως απάντηση στην προσευχή μου. »Ονειρεύτηκα ότι είχα φθάσει στην [Σωλτ Λέηκ] Σίτυ και αμέσως πήγα στο γραφείο του [Προέδρου Μπρίγκαμ] Γιανγκ, όπου τον βρήκα. »Του είπα: »“[Πρόεδρε] Γιανγκ άφησα την ιεραποστολή μου, πήρα αυτή την απόφαση μόνος μου, αλλά αν υπάρχει κάτι λάθος σε αυτό, είμαι διαθέσιμος να επιστρέψω και να τελειώσω την ιεραποστολή μου”. »[Στο όνειρο ο Προφήτης] απάντησε: »“Έχεις μείνει αρκετά, είναι εντάξει”».

Ο Χένρυ έγραψε στο ημερολόγιό του: «Έχοντας λάβει όνειρα στο παρελθόν που στην πραγματικότητα εκπληρώθηκαν, είχα την πίστη για να πιστέψω ότι και αυτό το όνειρο επίσης θα εκπληρωνόταν και ως εκ τούτου άρχισα να προετοιμάζομαι για το ταξίδι της επιστροφής».

Έφθασε στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ στις 29 Αυγούστου 1860, έχοντας περπατήσει το μεγαλύτερο μέρος. Δύο ημέρες αργότερα, μπήκε στο γραφείο του Πρόεδρου Μπρίγκαμ Γιανγκ⁵.

Ο Χένρυ περιέγραψε την εμπειρία με τα εξής λόγια: «Επισκέφθηκα τον [Πρόεδρο] Γιανγκ, ο οποίος [με] δέχτηκε με ευγένεια. »Του είπα: “[Πρόεδρε] Γιανγκ έχω έλθει χωρίς να μου το πει κανείς, αν έκανα λάθος, έχω την θέληση να επιστρέψω και να τελειώσω την ιεραποστολή μου”. »[Ο Μπρίγκαμ Γιανγκ] απάντησε: “Είναι εντάξει, σε ψάχναμε”».

Ο Χένρυ περιέγραψε τη χαρά του, λέγοντας: «Κατά αυτό τον τρόπο το όνειρό μου κυριολεκτικά εκπληρώθηκε»⁶.

Η χαρά του ήλθε από μια επιβεβαίωση ότι ο Κύριος εργαζόταν μαζί του και τον πρόσεχε. Έμαθε αυτό που είναι αλήθεια για τον καθένα από μας -- ότι οι υπηρέτες του Κυρίου μπορούν να ξέρουν το θέλημα του Κυρίου μέσω έμπνευσης. Και ο Χένρυ Άιρινγκ είχε επιβεβαιώσει αυτό που ξέρω και εγώ επίσης: ότι ο προφήτης, ως προεδρεύων της ιεροσύνης, είναι εμπνευσμένος από τον Θεό να προσέχει και να φροντίζει τους υπηρέτες του Κυρίου και να τους καλεί.

Όποια και να είναι η κλήση σας στην ιεροσύνη, μπορεί να έχετε αισθανθεί μερικές φορές ότι ο Επουράνιος Πατέρας δεν σας γνώριζε. Μπορείτε να προσευχηθείτε για να μάθετε το θέλημά Του και με την ειλικρινή σας επιθυμία να κάνετε οτιδήποτε σας ζητήσει, θα λάβετε μια απάντηση.

Ο Επουράνιος Πατέρας θα σας επιτρέψει να αισθανθείτε ότι σας γνωρίζει, ότι εκτιμά την υπηρεσία σας και ότι γίνεστε άξιοι για τον χαιρετισμό που θέλετε τόσο πολύ να ακούσετε από τον Κύριο: «Εύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ· στα λίγα φάνηκες πιστός, επάνω σε πολλά θα σε καταστήσω· . μπες μέσα στη χαρά τού κυρίου σου»⁷.

Είναι η προσευχή μου ότι ο κάθε φέρων την ιεροσύνη θα αναζητήσει με πίστη να σώσει κάθε ψυχή για την οποία εκείνος είναι υπεύθυνος. Ο Θεός θα προσθέσει τη δύναμή Του στις προσπάθειες των υπηρετών Του. Οι καρδιές των ανθρώπων θα αγγιχτούν ώστε να κάνουν τις επιλογές που θα τους φέρουν στο μονοπάτι του Ευαγγελίου προς την ευτυχία και μακριά από την λύπη.

Είναι η προσευχή μου επίσης ότι ο κάθε φέρων την ιεροσύνη να νιώσει την στοργική και άγρυπνη φροντίδα του Επουράνιου Πατέρα, του Σωτήρα και του προφήτη του Θεού στην κλήση του στην ιεροσύνη.

Σας δίνω την ξεχωριστή μου μαρτυρία ότι βρισκόμαστε στην υπηρεσία του αναστημένου Κυρίου Ιησού Χριστού. Καταθέτω μαρτυρία ότι έχει καλέσει εσάς και εμένα στην υπηρεσία Του, γνωρίζοντας τις ικανότητές μας και την βοήθεια που θα χρειαστούμε. Θα ευλογήσει τις προσπάθειές μας πέρα από τις μεγαλύτερες προσδοκίες μας καθώς δίνουμε τα πάντα στην υπηρεσία Του. Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Προφήτης του Θεού, που είναι ο πρόεδρος όλης της ιεροσύνης στη γη, είναι εμπνευσμένος από τον Θεό.

Είμαι ευγνώμων για τα παραδείγματα των πιστών που φέρουν την ιεροσύνη σε όλο τον κόσμο. Ο Επουράνιος Πατέρας και ο Σωτήρας είναι ευγνώμονες που εσείς κάνετε το μέρος σας. Σας γνωρίζουν, σας προσέχουν και σας αγαπούν. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.