ចូរអ្នករាល់គ្នាស្វែងរកចេញពីសៀវភៅដ៏ល្អៗបំផុត
នៅពេលយើងសិក្សាចេញពីសៀវភៅល្អៗបំផុត នោះយើងការពារខ្លួនទប់ទល់នឹងចង្កូមដ៏កាចសាហាវនៃអស់អ្នកដែលព្យាយាមស៊ីបំផ្លាញឫសគល់ខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ។
ពេលព្រឹកព្រលឹមមួយ ខ្ញុំបានឃើញដង្កូវមេអំបៅដែលឃ្លាន និងពូកែលាក់កំបាំងខ្លួននៅលើគុម្ពផ្កាកូលាប ។ ដោយមើលទងខ្ចីមួយចំនួនដែលគ្មានស្លឹក វាបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់សូម្បីដល់អ្នកមិនសូវសង្កេតហ្មត់ចត់ថា ដង្កូវមេអំបៅបានស៊ីទងផ្កាកូលាបនោះរហូតដល់ត្រួយដោយប្រើចង្កូមដ៏កាចសាហាវរបស់វា ។ ដោយការប្រៀបធៀប ខ្ញុំទ្រាំពុំគិតមិនបានថា មនុស្សដូចដង្កូវមេអំបៅនេះមួយចំនួន មាននៅទូទាំងពិភពលោក ហើយពួកគេមួយចំនួនពូកែលាក់កំបាំងខ្លួន ដែលយើងអាចឲ្យពួកគេចូលមកក្នុងជីវិតយើង ហើយពីមុនយើងដឹងរឿងនោះ នោះពួកវាបានស៊ីឫសគល់ខាងវិញ្ញាណយើង និងសមាជិកគ្រួសារ ព្រមទាំងមិត្តភក្តិរបស់យើង ។
យើងរស់នៅក្នុងជំនាន់មួយដែលមានព័ត៌មានខុសឆ្គងយ៉ាងច្រើនអំពីជំនឿរបស់យើង ។ នៅក្នុងគ្រាបែបនេះ បរាជ័យក្នុងការបង្ការ និងពង្រឹងឫសគល់ខាងវិញ្ញាណរបស់យើងគឺជាការអញ្ជើញដល់អស់អ្នកដែលព្យាយាមបំផ្លាញជំនឿរបស់យើងលើព្រះគ្រីស្ទ និងលើសាសនាចក្រដែលបានស្តារឡើងវិញរបស់ទ្រង់ឲ្យស៊ីបំផ្លាញយើង ។ នៅជំនាន់ក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ស៊ីអែសរ៉ុមគឺជាបុគ្គលម្នាក់ដែលព្យាយាមបំផ្លាញសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកអ្នកជឿ ។
ទង្វើ និងពាក្យសម្តីរបស់វាគឺជា « អន្ទាក់មួយនៃមារសត្រូវ ដែលវា … បានដាក់ដើម្បីចាប់ប្រជាជន [ នេះ ] ប្រយោជន៍វាអាចនាំ [ ពួកគេ ] ឲ្យធ្លាក់ទៅក្នុងការត្រួតត្រារបស់វា ដើម្បីវាអាចចងរុំ [ ពួកគេ ] នៅក្នុងច្រវាក់ទាំងឡាយរបស់វា » (អាលម៉ា ១២:៦) ។ អន្ទាក់ទាំងនោះនៅមានដល់សព្វថ្ងៃនេះ ហើយលើកលែងតែយើងមានការប្រុងប្រយ័ត្នខាងវិញ្ញាណ ហើយស្ថាបនាគ្រឹះដ៏មាំមួយលើព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ( សូមមើល ហេលេមិន ៥:១២បើមិនដូច្នោះទេ យើងអាចឃើញថា ខ្លួនយើងត្រូវបានចងដោយច្រវ៉ាក់របស់សាតាំង ហើយត្រូវបានដឹកនាំទៅដោយប្រុងប្រយ័ត្នទៅលើផ្លូវដែលហាមឃាត់ ដូចបានថ្លែងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ( សូមមើល នីហ្វៃទី ១ ៨:២៨) ។
សាវកប៉ុលបានថ្លែងការព្រមាននៅជំនាន់លោកដែលវាក៏អនុវត្តចំពោះជំនាន់យើងដែរថា ៖ « ដ្បិតខ្ញុំដឹងថា … ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាក៏នឹងកើតមានមនុស្សដែលនឹងអធិប្បាយសេចក្តីទំនាស់ខុសដែរ ដើម្បីនឹងទាញនាំពួកសិស្សទៅតាមគេវិញ » (កិច្ចការ ២០:២៩–៣០) ។
ការព្រមានរបស់លោក និងពួកព្យាការី ព្រមទាំងពួកសាវកយើងរំឭកយើងថា យើងត្រូវតែធ្វើអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបាន ដើម្បីពង្រឹងខ្លួនយើងខាងវិញ្ញាណទប់ទល់នឹងពាក្យសម្តីនៃការប្រឆាំង និងការបោកបញ្ឆោតទាំងនោះ ។ កាលខ្ញុំបានទៅលេងវួដ និងស្តេករបស់សាសនាចក្រ ខ្ញុំត្រូវបានលើកស្ទួយដោយសារអ្វីដែលខ្ញុំឃើញ ឮ និងទទួលអារម្មណ៍ពេលពួកបរិសុទ្ធឆ្លើយតបប្រកបដោយវិជ្ជមាន និងស្មោះត្រង់ចំពោះការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងអ្នកបម្រើទ្រង់ ។
ការរីកចម្រើននៃការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺជាគំរូមួយនៃការពង្រឹងខ្លួនពួកគេខាងវិញ្ញាណរបស់សមាជិក ដោយការស្តាប់តាមការអញ្ជើញរបស់ព្យាការី ។ ការពង្រឹងបន្ថែមទៀតគឺការឃើញថា មានការកើនឡើននូវកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងពង្សប្រវត្តិជាក្រុមគ្រួសារ ពេលពួកគេប្រមូលផ្តុំជីដូនជីតាពួកគេតាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ឫសគល់ខាងវិញ្ញាណរបស់យើងកាន់តែរឹងមាំ ពេលការអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួន និងជាគ្រួសារដោយស្មោះសរក្លាយជាបន្ទាយការពារនៃជំនឿរបស់យើង ហើយពេលយើងប្រែចិត្តរៀងរាល់ថ្ងៃ ស្វែងរកភាពជាដៃគូនឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយរៀនអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងបុគ្គលិកលក្ខណៈទ្រង់ ហើយព្យាយាមប្រែក្លាយដូចទ្រង់ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ៣ ២៧:២៧) ។
ព្រះអង្គសង្គ្រោះយើងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាពន្លឺនៃពិភពលោក ហើយទ្រង់ហៅយើងឲ្យដើរតាមទ្រង់ ។ យើងត្រូវតែរំពឹងលើទ្រង់គ្រប់ពេលវេលា ហើយជាពិសេសពេលមានគ្រាដ៏លំបាក ពេលព្យុះកំណាចនៃការសង្ស័យ និងភាពពុំប្រាកដប្រជា ដូចជាអ័ព្ទក្រាស់កើតមានឡើងជាដើម ។ ប្រសិនបើចង្អុលដៃមកពី « ត្រើយម្ខាងទន្លេ [ ដែល ] មានអគារដ៏ធំ ហើយទូលាយនោះ [ ចង្អុលឡើង ] (នីហ្វៃទី ១ ៨:២៦) បង្ហាញជាការដឹកនាំអ្នកនៅក្នុងឥរិយាបថចំអកឡកឡឺយ បន្ទាបតម្លៃ និងបក់ដៃហៅអ្នក ខ្ញុំសូមឲ្យអ្នកងាកចេញភ្លាម ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកត្រូវបានបញ្ចុះបញ្ចូលដោយឧបាយកលប៉ិនប្រសប់ និងវៀចវេ ដើម្បីបំបែកអ្នកចេញពីសេចក្តីពិត និងពរជ័យមកពីសេចក្តីពិត ។
ប៉ុន្តែចំណុចនេះតែឯងពុំគ្រប់គ្រាន់ឡើយនៅក្នុងជំនាន់នេះ ខណៈដែលរឿងផ្ទុយជាច្រើនត្រូវបាននិយាយ សរសេរ និងបង្ហាញ ។ អែលឌើរ រ៉ូបឺត ឌី ហែល បានបង្រៀនយើងថា « លុះត្រាតែយើងចុះប្រឡូកទាំងស្រុងនៅក្នុងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ—គឺរស់នៅតាមដំណឹងល្អដោយអស់ពី ‹ ចិត្ត ពលំ គំនិត និងកម្លាំង ›—បើពុំនោះសោតទេ អ្នកពុំអាចបង្កើតពន្លឺខាងវិញ្ញាណគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីរុញច្រានភាពអន្ធកាលនោះចេញបានឡើយ » ( «Out of Darkness into His Marvelous Light» Liahona ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ២០០២ ទំព័រ ៧៨ ) ។ ប្រាកដណាស់ បំណងប្រាថ្នាយើងក្នុងការធ្វើតាមព្រះគ្រីស្ទ ដែលជាពន្លឺលោកិយ ( សូមមើល យ៉ូហាន ៨:១២) គឺមានន័យថា យើងត្រូវអនុវត្តតាមការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ។ យើងត្រូវបានពង្រឹង ធ្វើឲ្យរឹងប៉ឹង និងការពារខាងវិញ្ញាណ ពេលយើងអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលព្រះ ។
ដរាបណាពន្លឺនោះកាន់តែភ្លឺខ្លាំងឡើងក្នុងជីវិតយើង ដរាបនោះការសង្ស័យនឹងមានកាន់តែតិច។ ប៉ុន្តែទោះបីមានពន្លឺដ៏ភ្លឺចិញ្ចែងចិញ្ចាចហ៊ុមព័ទ្ធក្តី គង់តែយើងនៅតែជួបមនុស្ស និងពាក្យសម្តីដែលបង្ហាញភាពខុសឆ្គងអំពីជំនឿយើង ហើយសាកល្បងជំនឿយើងដែរ ។ សាវកយ៉ាកុបបានកត់ត្រាថា « ការល្បងលមើលសេចក្តីជំនឿ [ របស់យើង ] នោះនាំបង្កើតឲ្យមានសេចក្តីខ្ជាប់ខ្ជួន » (យ៉ាកុប ១:៣) ។ ជាមួយនឹងការយល់ដឹងនេះ អែលឌើរ អេ ម៉ាក់ស្វែល បានបង្រៀនថា « ពួកសិស្សដែលអត់ធ្មត់ … នឹងពុំភ្ញាក់ផ្អើល ហើយក៏ពុំត្រូវបានបំផ្លាញឡើយ ពេលសាសនាចក្រត្រូវបានបង្ហាញថាខុសឆ្គងនោះ ( «Patienceការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានសាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ថ្ងៃទី ២៧ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៧៩ ] គេហទំព័រ speeches.byu.edu ) ។
សំណួរអំពីប្រវត្តិសាសនាចក្រ និងជំនឿរបស់យើងពិតជាកើតមានឡើង ។ វាតម្រូវឲ្យមានការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងសម្រាប់យើងក្នុងការស្វែងរកចម្លើយត្រឹមត្រូវ ។ ការរុករកទស្សន និងគំនិតពីពួកអ្នកដែលមានតំរិះតិចតួច ឬពួកអ្នកដែលវង្វេងចេញពីសាសនាចក្រនឹងពុំទទួលបានអ្វីសោះឡើយ ។ ការទូន្មានដ៏ល្អបំផុតដែលសាវកយ៉ាកុបផ្តល់ឲ្យនោះគឺ ៖ « តែបើអ្នករាល់គ្នាណាមួយខ្វះប្រាជ្ញា មានតែសូមដល់ព្រះ » (យ៉ាកុប ១:៥) ។
ការទូលសូមពីព្រះគឺត្រូវបានដឹកនាំដោយការសិក្សាដោយយកចិត្តទុកដាក់ ដ្បិតយើងនៅក្រោមការបង្គាប់ក្នុងព្រះគម្ពីរឲ្យស្វែងរក « ពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃចេញពីសៀវភៅដ៏ល្អៗបំផុត ហើយចូរស្វែងរកការរៀនសូត្រ គឺដោយសារការសិក្សា និងដោយសារសេចក្ដីជំនឿផង » (គ. និង ស. ៨៨:១១៨) ។ មានសៀវភៅអស្ចារ្យបែបនេះច្រើនសន្ធឹក ដែលបានសរសេរឡើងដោយថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រដែលទទួលការបំផុសគំនិតពីស្ថានសួគ៌ ហើយដែលត្រូវបានទទួលស្គាល់ មានសុវត្ថិភាព និងប្រវត្តិសាសនាចក្រដែលអាចទុកចិត្តបាន ព្រមទាំងអ្នកប្រាជ្ញាវិទូខាងគោលលទ្ធិ ។ ជាមួយនឹងប្រសាសន៍នោះ គ្មានសៀវភៅណាមួយអស្ចារ្យហួសពីព្រះបន្ទូលនៃព្រះដែលបានបើកបង្ហាញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែលបានទទួលសិទ្ធិជាផ្លូវការនោះទេ ។ ចេញពីគម្ពីរស្តើងដែលមានការយល់ដឹងខាងវិញ្ញាណដ៏ខ្លាំងក្លានោះ យើងរៀនសេចក្តីពិតតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយធ្វើឲ្យពន្លឺកើនឡើង ។
ប្រធាន ថូម៉ាស់ អេស ម៉នសុន បានអង្វរករយើងឲ្យ « សិក្សា និងអធិស្ឋានព្រះគម្ពីរមរមនរៀងរាល់ថ្ងៃប្រកបដោយការអធិស្ឋាន » ( «The Power of the Book of Mormon»Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៨៧ ) ។
ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ កាលកំពុងបម្រើជាប្រធានបេសកកម្ម ហ្វីជី ស៊ូវ៉ា អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាមួយចំនួនមានបទពិសោធន៍មួយដែលបានពង្រឹងពួកគេអំពីអំណាចនៃការប្រែចិត្តជឿរបស់ព្រះគម្ពីរមរមន ។ នៅថ្ងៃដ៏មានអាកាសធាតុក្តៅ និងមានសំណើម មានអែលឌើរពីរនាក់មកដល់ផ្ទះមួយនៅក្នុងទីប្រជុំជនតូចមួយនៅឡាបាសា ។
បុរសចំណាស់ម្នាក់បានបើកទ្វារផ្ទះ ពេលពួកគេបានគោះទ្វារ ហើយគាត់បានស្តាប់ពេលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីភាពពិតនៃព្រះគម្ពីរមរមន ។ ពួកគេបានជូនព្រះគម្ពីរនោះមួយក្បាលឲ្យគាត់ ហើយអញ្ជើញគាត់ឲ្យអាន និងអធិស្ឋានឲ្យដឹងដូចជាពួកគេបានដឹងដែរ ថាព្រះគម្ពីរនេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ។ គាត់ឆ្លើយយ៉ាងខ្លីថា ៖ « ថ្ងៃស្អែកខ្ញុំត្រឡប់ទៅនេសាទត្រីវិញហើយ ។ ខ្ញុំនឹងអានវាអំឡុងពេលខ្ញុំនៅសមុទ្រ ហើយពេលខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ អ្នកអាចមកជួបខ្ញុំម្តងទៀត » ។
អំឡុងពេលគាត់មិននៅ ការប្តូរតំបន់បានធ្វើឡើង ហើយពីរបីសប្តាហ៍ក្រោយមក ដៃគូថ្មីរបស់អែលឌើរនោះបានត្រឡប់មកជួបអ្នកនេសាទត្រីនោះវិញ ។ ប៉ុន្តែលើកនេះ គាត់បានអានព្រះគម្ពីរមរមនចប់ គាត់បានទទួលការបញ្ជាក់អំពីសេចក្តីពិតនៃគម្ពីរនេះ ហើយអន្ទះសារចង់រៀនបន្ថែមទៀត ។
បុរសម្នាក់នេះបានប្រែចិត្តជឿតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលធ្វើជាសាក្សីអំពីសេចក្តីពិតនៃព្រះបន្ទូលដ៏មានតម្លៃនៅក្នុងគ្រប់ទំព័រអំពីព្រឹត្តិការណ៍ និងគោលលទ្ធិដែលបានបង្រៀនយូរយារណាស់មកហើយ និងត្រូវបានរក្សាទុកសម្រាប់ជំនាន់យើងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ។ ពរជ័យដូចគ្នានោះក៏មានសម្រាប់ពួកយើងម្នាក់ៗផងដែរ ។
គេហដ្ឋានគឺជាកន្លែងដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារសិក្សា និងចែកចាយការយល់ដឹងដ៏មានតម្លៃពីព្រះគម្ពីរ និងពាក្យសម្ដីរបស់ពួកព្យាការី និងប្រើប្រាស់សម្ភារនានារបស់សាសនាចក្រនៅគេហទំព័រ LDS.org ។ នៅក្នុងគេហទំព័រនោះអ្នកនឹងរកឃើញព័ត៌មានដ៏ច្រើនសន្ធឹកអំពីប្រធានបទដំណឹងល្អដូចជា ដំណើររឿងនៃការនិមិត្តដំបូង ។ នៅពេលយើងសិក្សាចេញពីសៀវភៅល្អៗបំផុត នោះយើងការពារខ្លួនទប់ទល់នឹងចង្កូមដ៏កាចសាហាវនៃអស់អ្នកដែលព្យាយាមស៊ីបំផ្លាញឫសគល់ខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ។
នៅតែមានសំណួរមួយចំនួនដែលពុំទាន់ទទួលចម្លើយនៅឡើយ ទោះបីជាយើងអធិស្ឋាន សិក្សា និងពិចារណាយ៉ាងអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើងក្តី ប៉ុន្តែយើងពុំត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យសំណួរទាំងនោះបំផ្លាញអណ្តាតភ្លើងនៃសេចក្តីជំនឿដែលលូតលាស់នៅក្នុងខ្លួនយើង ។ សំណួរបែបនេះគឺជាការអញ្ជើញឲ្យស្ថាបនាសេចក្តីជំនឿយើង ហើយពុំគួរជាចន្លុះដើម្បីចម្លងយើងពីមួយគ្រាទៅមួយគ្រា ដោយមានមន្ទិលសង្ស័យឡើយ ។ ការគ្មានចម្លើយជាក់លាក់ចំពោះគ្រប់សំណួរដែលមានគឺជាភាពចាំបាច់នៃសាសនា ដ្បិតនេះគឺជាគោលបំណងមួយនៃសេចក្តីជំនឿ ។ ទាក់ទងនឹងរឿងនេះអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន បានបង្រៀនយើងថា ៖ « ពេលគ្រាទាំងនោះមកដល់ ហើយបញ្ហានានាបង្ហាញជារូបរាងឡើង នោះដំណោះស្រាយមិនបានកើតឡើងភ្លាមៗទេ សូមកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងអ្វីដែលអ្នកបានដឹងរួចហើយ ហើយឈរយ៉ាងរឹងមាំរហូតដល់ចំណេះដឹងបន្ថែមទៀតមកដល់» (« Lord, I Believe» Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៩៤ ) ។
យើងឃើញអំណរនៃមនុស្សជាច្រើនដែលនៅជុំវិញយើងដែលឈរយ៉ាងរឹងប៉ឹង តាមរយៈការបន្តបីបាច់ឫសគល់ខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ ។ សេចក្តីជំនឿ និងការគោរពប្រតិបត្តិរបស់ពួកគេគឺគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីផ្តល់សេចក្តីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យដល់ពួកគេលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយចេញពីការណ៍នោះនាំឲ្យមានសុភមង្គលដ៏មហិមា ។ ពួកគេពុំដឹងរឿងគ្រប់យ៉ាងបានល្អឥតខ្ចោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេបានបង់ថ្លៃក្នុងការដឹងគ្រប់គ្រាន់ល្មមដើម្បីមានភាពសុខសាន្ត និងរស់នៅដោយអត់ធ្មត់ពេលពួកគេស្វែងរកចង់ដឹងបន្ថែមទៀត ។ មួយបន្ទាត់ម្តងៗ នោះសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេផ្តោតទៅលើព្រះគ្រីស្ទ ហើយពួកគេឈរយ៉ាងរឹងមាំក្នុងនាមជាជាតិតែមួយនឹងពួកបរិសុទ្ធ ។
សូមឲ្យយើងម្នាក់ៗរស់នៅក្នុងរបៀបមួយ ដើម្បីកុំឲ្យចង្កូមដ៏កាចសាហាវរបស់ដង្កូវមេអំបៅដែលលាក់កំបាំងខ្លួនមានកន្លែងជ្រកកោនក្នុងពេលនេះ និងរហូតតទៅ នៅក្នុងជីវិតយើង ដើម្បីយើងនឹងបន្ត « មានចិត្តរឹងប៉ឹងនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ គឺរហូតដល់ចុងបំផុត » (អាលម៉ា ២៧:២៧ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។