ផែនការ និងសេចក្ដីប្រកាស

ដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក

ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់

ការប្រកាសអំពីក្រុមគ្រួសារគឺជាការគូសបញ្ជាក់ជាថ្មីរបស់ព្រះអម្ចាស់អំពីសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អដែលយើងត្រូវការដើម្បីគាំទ្រយើងឆ្លងកាត់ឧបសគ្គបច្ចុប្បន្នក្នុងគ្រួសារ ។

ដូចដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងការប្រកាសអំពីក្រុមគ្រួសាររបស់យើង សមាជិកសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយមានពរ ដោយមានគោលលទ្ធិដាច់ដោយឡែក និងរបៀបខុសគ្នានៃការមើលទៅពិភពលោកនេះ ។ យើងចូលរួម ហើយថែមទាំងលើកកម្ពស់នូវសកម្មភាពខាងលោកិយជាច្រើន ប៉ុន្តែចំពោះប្រធានបទមួយចំនួនយើងពុំបានចូលរួមឡើយ ដោយសារយើងខិតខំធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងពួកសាវកទ្រង់ ទាំងពីបុរាណ និងបច្ចុប្បន្ន ។

I.

ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចមួយ ព្រះយេស៊ូវបានរៀបរាប់អំពីជនដែល« [ ឮព្រះបន្ទូល ] » ប៉ុន្តែ « មិនឲ្យពូជនោះកើតផលឡើយ » ពេលបន្ទូលនោះត្រូវ « ខ្ទប់ »ដោយ « សេចក្តីខ្វល់ខ្វាយនៅជីវិតនេះ និងសេចក្តីឆបោករបស់ទ្រព្យសម្បត្តិ » ( ម៉ាថាយ ១៣:២២) ។ ក្រោយមក ព្រះយេស៊ូវបានកែតម្រូវពេត្រុសដោយសារមិនចេះគិត « តាមគំនិតនៃព្រះសោះ គឺគិតតាមតែគំនិតរបស់មនុស្សលោកវិញ » ដោយប្រកាសថា « ដ្បិតបើមនុស្សណានឹងបានលោកិយទាំងមូលតែបាត់ព្រលឹងទៅ នោះតើមានប្រយោជន៍អ្វីដល់អ្នកនោះ ឬតើមនុស្សនឹងយកអ្វីទៅដូរឲ្យបានព្រលឹងខ្លួនវិញ ? » (ម៉ាថាយ ១៦:២៣, ២៦ ) ។ នៅការបង្រៀនចុងក្រោយរបស់ទ្រង់ ទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកសាវកទ្រង់ថា « បើអ្នករាល់គ្នាជារបស់ផងលោកីយ៍ នោះលោកីយ៍នឹងស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នា តែដោយព្រោះ … អ្នករាល់គ្នាមិនមែនជារបស់ផងលោកីយ៍ទៀត នោះបានជាលោកីយ៍ស្អប់អ្នករាល់គ្នាវិញ » (យ៉ូហាន ១៥:១៩ សូមមើលផងដែរ យ៉ូហាន ១៧:១៤, ១៦) ។

ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ការសរសេររបស់សាវកកាលជំនាន់ដើមរបស់ព្រះយេស៊ូវជារឿយៗប្រើរូបភាពនៃ« លោកិយ៍ » តំណាងឲ្យការផ្ទុយទៅនឹងការបង្រៀនដំណឹងល្អ ។ សាវកប៉ុលបានបង្រៀនថា « កុំ ឲ្យត្រាប់តាមសម័យនេះឡើយ » ( រ៉ូម ១២:២ ) ។ « ពីព្រោះប្រាជ្ញារបស់លោកិយនេះជាសេចក្តីល្ងង់ល្ងើនៅចំពោះព្រះ » (កូរិនថូសទី ១ ៣:១៩ ) ។ ហើយលោកបានព្រមានថា « ចូរប្រយ័ត្នក្រែងមានអ្នកណាចាប់អ្នករាល់គ្នាធ្វើជារំពា … តាមសណ្តាប់បុរាណរបស់មនុស្ស តាមបឋមសិក្សានៅនាលោកីយ៍ គឺមិនមែនតាមព្រះគ្រីស្ទទេ » (កូល៉ុស ២:៨ ) ។ សាវកយ៉ាកុបបានបង្រៀនថា « ដែលស្រឡាញ់ដល់លោកីយ៍នោះ គឺជាស្អប់ដល់ព្រះ … ហើយដូច្នេះ អ្នកណាដែលចូលចិត្តចង់ធ្វើជាមិត្តសំឡាញ់នឹងលោកីយ៍ នោះឈ្មោះថា បានតាំងខ្លួនជាខ្មាំងសត្រូវនឹងព្រះ »(យ៉ាកុប ៤:៤ ) ។

ជារឿយៗ ព្រះគម្ពីរមរមនប្រើរូបភាពស្ដីពីការផ្ទុយនៃ « លោកិយ៍ » នេះ ។ នីហ្វៃបានព្យាករអំពីការបំផ្លិចបំផ្លាញដ៏ធំនៃ « អស់អ្នកណាដែលបានតាំងឡើងដើម្បីរកប្រជាប្រីយភាពខាងឯភ្នែកមនុស្សលោក និងអស់អ្នកណាដែលស្វែងរក … វត្ថុខាងលោកិយ »(នីហ្វៃទី ១ ២២:២៣ សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី ២ ៩:៣០) ។ អាលម៉ាបានថ្កោលទោសអស់អ្នកដែល « អួតខ្លួន … ទៅលើវត្ថុទាំងឡាយដែលឥតប្រយោជន៍នៃលោកិយ »(អាលម៉ា ៣១:២៧) ។ សុបិនរបស់លីហៃបង្ហាញថា អស់អ្នកដែលខិតខំដើរតាមដំបងដែកដែលជាបន្ទូលនៃព្រះ នឹងជួបការផ្ទុយនៃលោកិយ ។ ពួកអ្នកកាន់កាប់ « អគារដ៏ធំ ហើយទូលាយ »ដែលលីហៃបានឃើញកំពុងតែ « ចំអកឡកឡឺយ ហើយចង្អុលដៃ » (នីហ្វៃទី ១ ៨:២៦–២៧, ៣៣) ។ នីហ្វៃបានរៀននៅក្នុងការនិមិត្តរបស់លោកដែលបកស្រាយសុបិននេះថា ការចំអក និងការផ្ទុយនេះបានកើតចេញពី « ហ្វូងមនុស្សនៅលើផែនដី … មនុស្សលោក ហើយនិងប្រាជ្ញារបស់គេ … សេចក្ដីឆ្មើងឆ្មៃនៃមនុស្សលោក » (នីហ្វៃទី ១ ១១:៣៤–៣៦) ។

តើការដាស់តឿនខាងបទគម្ពីរទាំងនេះ និងបទបញ្ញត្តិកុំឲ្យធ្វើជា « របស់ផងលោកិយ » ឬបទបញ្ញត្តិសម័យទំនើបឲ្យ « លះបង់ចោលលោកិយ » មានន័យដូចម្ដេច ? » ( គ. និង ស. ៥៣:២ ) ។ ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានសង្ខេបនូវការបង្រៀនទាំងនេះថា « យើងត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្ននៅក្នុងពិភពលោកមួយដែលបានរំកិលចេញយ៉ាងឆ្ងាយចេញពីរឿងខាងវិញ្ញាណ ។ វាជាការចាំបាច់ដែលយើងត្រូវបដិសេធរាល់អ្វីទាំងអស់ដែលមិនសមស្របទៅនឹងបទដ្ឋានរបស់យើង ដោយបដិសេធនូវដំណើរការដែលធ្វើឲ្យយើងបោះបង់ចោលនូវអ្វីដែលយើងប្រាថ្នាចង់បានបំផុត ៖ ជាជីវិតអស់កល្បក្នុងនគរព្រះ » ។

ព្រះបានបង្កើតផែនដីនេះស្របតាមផែនការទ្រង់ ដើម្បីប្រទានកន្លែងមួយឲ្យកូនចៅទ្រង់បានដកពិសោធន៍ជីវិតរមែងស្លាប់ ដែលជាជំហានចាំបាច់ឆ្ពោះទៅរកសិរីល្អដែលទ្រង់ចង់ឲ្យកូនចៅគ្រប់រូបមាន ។ ខណៈដែលមាននគរ និងសិរីល្អខុសៗគ្នា នោះក្ដីប្រាថ្នាពិតរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើងសម្រាប់កូនចៅទ្រង់គឺជាអ្វីដែលប្រធានម៉នសុនបានហៅថា « ជីវិតអស់កល្បនៅក្នុងនគរព្រះ » ដែលជាភាពតម្កើងឡើងជាក្រុមគ្រួសារ ។ ការណ៍នេះលើសពីសេចក្ដីសង្គ្រោះទៅទៀត ។ ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានរំឭកយើងថា « នៅក្នុងផែនការអស់កល្បរបស់ព្រះ សេចក្តីសង្គ្រោះគឺជាបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួន [ ប៉ុន្តែ ] ភាពតម្កើងឡើងគឺជាបញ្ហាគ្រួសារ » ។

ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការប្រកាសដ៏បំផុតគំនិតអំពីក្រុមគ្រួសារ ដែលខ្ញុំនឹងពិភាក្សានៅក្រោយទៀត គឺជាការបង្រៀនដ៏សំខាន់ដើម្បីណែនាំស្ដីពីការរៀបចំមនុស្សសម្រាប់ភាពតម្កើងឡើង ។ សូម្បីតែយើងត្រូវរស់នៅតាមច្បាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍ និងទំនៀមទម្លាប់ផ្សេងទៀតនៃពិភពលោកមួយដែលចុះអន់ថយក្ដី ក៏ជនដែលស្វែងរកភាពតម្កើងឡើងត្រូវតែធ្វើការជ្រើសរើសផ្ទាល់ខ្លួននៅក្នុងជីវិតគ្រួសារស្របតាមរបៀបរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែរ មិនថាការណ៍នោះខុសពីរបៀបលោកិយយ៉ាងណាទេ ។

នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ យើងគ្មានការចងចាំអំពីរឿងពីមុនកំណើតយើងទេ ហើយឥឡូវយើងជួបនឹងការផ្ទុយ ។ យើងធំដឹងក្ដីឡើងខាងវិញ្ញាណតាមរយៈការជ្រើសរើសគោរពតាមបទបញ្ញត្តិព្រះនៅក្នុងការតភ្ជាប់នៃការជ្រើសរើសត្រឹមត្រូវ ។ ការទាំងនេះរួមមានសេចក្ដីសញ្ញា និងពិធីបរិសុទ្ធ ព្រមទាំងការប្រែចិត្តពេលយើងជ្រើសរើសខុស ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើយើងខ្វះជំនឿលើផែនការព្រះ ហើយពុំគោរពប្រតិបត្តិ ឬមិនធ្វើដោយចេតនានូវទង្វើដែលតម្រូវឲ្យធ្វើ នោះយើងលះបង់ភាពធំដឹងក្ដីនោះ ។ ព្រះគម្ពីរមរមនបង្រៀនថា « ជីវិតនេះគឺជាពេលវេលាសម្រាប់ឲ្យមនុស្សប្រុងប្រៀបខ្លួនទៅជួបនឹងព្រះ » (អាលម៉ា ៣៤:៣២) ។

II.

ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយដែលយល់ផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះមានទស្សនៈជីវិតមួយដាច់ដោយឡែកដែលជួយពួកគេឲ្យឃើញពីហេតុផលសម្រាប់បទបញ្ញត្តិព្រះ ជាការមិនផ្លាស់ប្ដូរនៃពិធីបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ដែលតម្រូវឲ្យមាន និងតួនាទីដ៏សំខាន់នៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយើងជួយយើងឲ្យរូចពីក្ដីស្លាប់ ហើយតម្រូវឲ្យយើងប្រែចិត្ត នោះសង្គ្រោះយើងពីអំពើបាប ។ ដោយមានទស្សនៈជីវិតនោះ ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយមានអាទិភាព និងការអនុវត្តច្បាស់លាស់ ហើយមានពរដោយមានកម្លាំងស៊ូទ្រាំនឹងការរសាយចិត្ត និងការឈឺចាប់នៃជីវិតរមែងស្លាប់ ។

ដោយចៀសមិនរួច ទង្វើរបស់ជនដែលព្យាយាមធ្វើតាមផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះអាចបណ្ដាលឲ្យមានការយល់ខុស ឬជម្លោះជាមួយសមាជិកគ្រួសារ ឬមិត្តភក្ដិដែលពុំជឿគោលការណ៍នោះ ។ ជម្លោះបែបនេះគឺមានជានិច្ច ។ គ្រប់ជំនាន់ដែលបានខិតខំធ្វើតាមផែនការព្រះបានជួបឧបសគ្គ ។ កាលពីបុរាណ ព្យាការីអេសាយបានផ្ដល់កម្លាំងដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល ដែលលោកបានហៅថា « ឯងរាល់គ្នាដែលស្គាល់សេចក្តីសុចរិត … ដែលមានច្បាប់របស់យើងនៅក្នុងចិត្តអើយ » ។ ចំពោះពួកគេលោកបានមានប្រសាសន៍ថា ‹ កុំឲ្យខ្លាចសេចក្ដីត្មះតិះដៀលរបស់មនុស្សឡើយ ក៏កុំឲ្យស្រយុតចិត្តដោយពាក្យបង្កាច់របស់គេដែរ › (អេសាយ ៥១:៧, សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី ២ ៨:៧) ។ ប៉ុន្តែទោះជាបុព្វហេតុនៃជម្លោះជាមួយនឹងជនដែលពុំយល់ ឬជឿលើផែនការព្រះជាអ្វីក៏ដោយ ជនដែលពិតជាយល់ត្រូវបានបង្គាប់ឲ្យរើសតាមរបៀបរបស់ព្រះអម្ចាស់ជានិច្ច ជំនួសឲ្យរបៀបរបស់លោកិយ ។

III.

ផែនការដំណឹងល្អដែលគ្រួសារនីមួយៗគួរធ្វើតាមដើម្បីរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ជីវិតអស់កល្ប និងភាពតម្កើងឡើងត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងការប្រកាសរបស់សាសនាចក្រនៅឆ្នាំ១៩៩៥ « ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » ។ ពិតណាស់ ការប្រកាសរបស់វាមានភាពខុសគ្នាពីច្បាប់ ការអនុវត្ត និងការនិយាយគាំទ្រមួយចំនួនក្នុងពិភពលោកដែលយើងរស់នៅនាពេលបច្ចុប្បន្ន ។ នៅសម័យយើង ភាពខុសគ្នាដែលឃើញយ៉ាងច្បាស់មាន ការរួមរស់នឹងគ្នាដោយគ្មានការរៀបការ អាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នា និងការចិញ្ចឹមបីបាច់កូនចៅក្នុងទំនាក់ទំនងបែបនេះ ។ ជនដែលមិនជឿ ឬមិនចង់បានភាពតម្កើងឡើង ហើយដែលត្រូវបានអូសទាញយ៉ាងខ្លាំងដោយរបៀបនៃលោកិយចាត់ទុកការប្រកាសស្ដីពីក្រុមគ្រួសារនេះគ្រាន់តែជាសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយនៃគោលនយោបាយដែលគួរផ្លាស់ប្ដូរ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយអះអាងថា ការប្រកាសស្ដីពីក្រុមគ្រួសារកំណត់នូវប្រភេទទំនាក់ទំនងគ្រួសារដែលជាផ្នែកដ៏សំខាន់បំផុតនៃការអភិវឌ្ឍអស់កល្បយើងអាចកើតឡើង ។

យើងបានឃើញការទទួលយកជាសាធារណៈនៃការរួមរស់នឹងគ្នាដោយគ្មានការរៀបការ និងអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នាកើនឡើងយ៉ាងលឿន ។ ការនិយាយគាំទ្រដ៏ម៉ឺងម៉ាត់ខាងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ការអប់រំ និងតម្រូវការការងារបង្កើតការប្រឈមដ៏លំបាកសម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ យើងត្រូវតែព្យាយាមធ្វើឲ្យតម្រូវការដ៏ខ្លាំងនៃការធ្វើតាមក្រឹត្យវិន័យដំណឹងល្អនៅក្នុងជីវិត និងការបង្រៀនផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងឲ្យមានតុល្យភាព កាលយើងខិតខំបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា ។ ក្នុងការធ្វើកិច្ចការនេះ ពេលខ្លះយើងជួបនឹងអ្វីដែលអេសាយបានហៅថា « សេចក្តីត្មះតិះដៀលរបស់មនុស្ស » ប៉ុន្តែយើងមិនត្រូវខ្លាចឡើយ ។

ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយដែលបានប្រែចិត្តជឿថា ការប្រកាសស្ដីពីក្រុមគ្រួសារ ដែលបានចេញផ្សាយជិតម្ភៃប្រាំឆ្នាំមុន ហើយឥឡូវនេះត្រូវបានបកប្រែជាច្រើនភាសា គឺជាការគូសបញ្ជាក់ជាថ្មីរបស់ព្រះអម្ចាស់អំពីសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អដែលយើងត្រូវការដើម្បីគាំទ្រយើងឆ្លងកាត់ឧបសគ្គបច្ចុប្បន្នក្នុងគ្រួសារ ។ ឧទាហរណ៍ពីរគឺអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នា និងការរួមរស់នឹងគ្នាដោយគ្មានការរៀបការ ។ ទើបតែ ២០ ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីការប្រកាសស្ដីពីក្រុមគ្រួសារ តុលាការកំពូលអាមេរិកបានផ្ដល់សិទ្ធិឲ្យមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នាដោយផ្លាស់ប្រែអាពាហ៍ពិពាហ៍រាប់ពាន់ឆ្នាំដែលត្រូវបានកំណត់សម្រាប់តែបុរសម្នាក់ និងស្ត្រីម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ។ ភាគរយដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលនៃកុមារនៅអាមេរិកដែលមានម្ដាយពុំបានរៀបការនឹងឪពុកបានកើនឡើងបន្តិចម្ដងៗ ៖ ៥ ភាគរយ នៅឆ្នាំ១៩៦០ ៣២ ភាគរយនៅឆ្នាំ១៩៩៥ ហើយឥឡូវនេះមាន ៤០ ភាគរយ ។

IV.

ការប្រកាសស្ដីពីក្រុមគ្រួសារចាប់ផ្ដើមដោយប្រកាស « ថាអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរស និង ស្ត្រីគឺត្រូវបានតែងតាំងឡើងដោយព្រះ ហើយថាគ្រួសារជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះដ៏បង្កបង្កើតសម្រាប់គោលដៅដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៃកូនចៅរបស់ទ្រង់ » ។ ការប្រកាសនេះ ក៏បានអះអាងផងដែរថា « ភេទ គឺជាលក្ខណៈពិសេសនៃអត្តសញ្ញាណ និង គោលបំណងរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗនៅជីវិតមុនផែនដី ជីវិតរមែងស្លាប់ និងនៅអស់កល្បជានិច្ច » ។ ការប្រកាសនេះប្រកាសបន្ថែមទៀតថា « ព្រះទ្រង់បានបញ្ជាថា អំណាចដ៏ពិសិដ្ឋនៃការបង្កើតកូនចៅគឺត្រូវប្រើបានសម្រាប់តែរវាងប្រុស ស្រី ដែលបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ពេញច្បាប់ ជាប្តីប្រពន្ធប៉ុណ្ណោះ » ។

ការប្រកាសនេះអះអាងនូវកាតព្វកិច្ចជាបន្តបន្ទាប់របស់ស្វាមី និងភរិយាដើម្បីបង្កើតកូនឲ្យចម្រើនជាច្រើនឡើង ឲ្យមានពាសពេញលើផែនដី និង « ការទទួលខុសត្រូវដ៏ធំរបស់ពួកគេដើម្បីស្រឡាញ់ ហើយថែទាំគ្នា និងកូនចៅរបស់ពួកគេ »ថា « កូនចៅមានសិទ្ធិនឹងទទួលកំណើតមកក្នុងចំណងនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ ហើយនឹងត្រូវបានចិញ្ចឹមបីបាច់ដោយឪពុកម្ដាយ ដែលគោរពប្រតិបត្តិតាមសច្ចានៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយស្មោះត្រង់ទាំងស្រុង » ។ ការប្រកាសនេះព្រមានទាស់នឹងការរំលោភបំពានលើស្វាមី ឬភរិយា ឬកូនចៅ ហើយអះអាងថា « សុភមង្គលនៅក្នុងជីវិតគ្រួសារអាចកើតមានឡើងបាននៅពេលធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។ ជាចុងក្រោយ ការប្រកាសនេះអំពាវនាវឲ្យមានការលើកកម្ពស់នូវរង្វាស់ជាផ្លូវការ « ដែលបានតាក់តែងឡើងនោះ ក្នុងការរក្សាទុក និងភាពរឹងមាំនៃក្រុមគ្រួសារ ដើម្បីជាមូលដ្ឋានគ្រឹះទៅដល់សង្គម »។

នៅឆ្នាំ១៩៩៥ ប្រធានសាសនាចក្រ និងពួកសាវក១៤ រូបផ្សេងទៀតរបស់ព្រះអម្ចាស់បានចេញផ្សាយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងគោលលទ្ធិដ៏សំខាន់ទាំងនេះ ។ ក្នុងនាមជាសាវកមួយរូបក្នុងចំណោមសាវកទាំងប្រាំពីររូបនៅពេលនោះដែលនៅមានជីវិតរស់ ខ្ញុំមានការទទួលខុសត្រូវដើម្បីចែកចាយអ្វីដែលបានដឹកនាំទៅរកការប្រកាសស្ដីពីក្រុមគ្រួសារទុកជាព័ត៌មានដល់អស់អ្នកដែលចង់ពិចារណាអំពីការប្រកាសនេះ ។

ការបំផុសគំនិតដែលបង្ហាញអំពីសេចក្ដីត្រូវការសម្រាប់ការប្រកាសមួយស្ដីពីក្រុមគ្រួសារបានកើតមានចំពោះថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រកាលពី ២៣ ឆ្នាំមុន ។ វាគឺជាការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះមនុស្សមួយចំនួនដែលបានគិតថា សេចក្ដីពិតខាងគោលលទ្ធិអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងគ្រួសារត្រូវបានយល់ដឹងយ៉ាងល្អដោយគ្មានការថ្លែងជាថ្មី ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ យើងបានទទួលអារម្មណ៍អំពីការបញ្ជាក់នោះ ហើយយើងបានចាប់ផ្ដើមអនុវត្ត ។ ប្រធានបទនានាត្រូវបានកំណត់ ហើយពិភាក្សាដោយសមាជិកកូរ៉ុមនៃពួកដប់ពីរនាក់ជិតមួយឆ្នាំ ។ ពាក្យពេចន៍ត្រូវបានដាក់ស្នើ មើលឡើងវិញ ហើយកែសម្រួល ។ យើងបានទូលអង្វរជាបន្តបន្ទាប់ជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ប្រកបដោយការអធិស្ឋាន សូមការបំផុសគំនិតរបស់ទ្រង់លើអ្វីដែលយើងគួរនិយាយ និងរបៀបដែលយើងគួរនិយាយវា ។ យើងទាំងអស់គ្នាបានរៀន « មួយបន្ទាត់ម្ដងៗ មួយសិក្ខាបទម្ដងៗ » ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានសន្យា ( គ. និង ស. ៩៨:១២) ។

អំឡុងដំណើរការនៃវិវរណៈនេះ អត្ថបទដែលបានដាក់ស្នើមួយត្រូវបានធ្វើបទបង្ហាញជូនគណៈប្រធានទីមួយដែលគ្រប់គ្រង ហើយប្រកាសឲ្យប្រើការបង្រៀន និងគោលលទ្ធិក្នុងសាសនាចក្រ ។ បន្ទាប់ពីគណៈប្រធានទីមួយបានធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរបន្ថែមទៀត ការប្រកាសស្ដីពីក្រុមគ្រួសារត្រូវបានប្រកាសដោយប្រធានសាសនាចក្រ ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ។ នៅក្នុងការប្រជុំស្ត្រីនាថ្ងៃទី ២៣ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ១៩៩៥ លោកបានណែនាំអំពីការប្រកាសនេះជាមួយនឹងពាក្យទាំងនេះថា « មានសេចក្ដីពុំទៀងត្រង់ជាច្រើនត្រូវបានបង្ហាញថាជាសេចក្ដីពិត ដោយមាននូវការបោកបញ្ឆោតដ៏ច្រើនអំពីបទដ្ឋាន និងគុណតម្លៃ ហើយមាននូវការទាក់ទាញចិត្ត និងការល្បួងយ៉ាងច្រើនដែលបានដុះស្នឹមក្នុងពិភពលោកបន្តិចម្តងៗ យើងមានអារម្មណ៍ថាចាំបាច់ត្រូវធ្វើការព្រមាន ហើយត្រូវព្រមានទុកជាមុន » ។

ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ការប្រកាសស្ដីពីក្រុមគ្រួសារគឺជាសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៃសេចក្ដីពិតអស់កល្ប ជាព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់សម្រាប់កូនចៅទ្រង់ ដែលស្វែងរកជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ។ វាបានក្លាយគ្រឹះនៃការបង្រៀន និងការអនុវត្តក្នុងសាសនាចក្ររយៈពេល ២២ ឆ្នាំហើយ ហើយនឹងបន្តដូច្នេះទៀតសម្រាប់អនាគត ។ សូមពិចារណាបង្រៀនវា រស់នៅតាមវា ហើយនឹងមានពរ នៅពេលអ្នកអ្នកបន្តឈានទៅរកជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ។

សែសិបឆ្នាំមុនប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន បានបង្រៀនថា « គ្រប់ជំនាន់មាននូវការសាកល្បង និងឱកាសរបស់ខ្លួនដើម្បីឈរបង្ហាញខ្លួនឯង » ។ ខ្ញុំជឿថា ការប្រើ និងអាកប្បកិរិយាយើងចំពោះការប្រកាសស្ដីពីគ្រួសារគឺជាការសាកល្បងមួយសម្រាប់ជំនាន់នេះ ។ ខ្ញុំសូមអធិស្ឋានឲ្យពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយទាំងអស់ឈរយ៉ាងរឹងមាំនៅក្នុងការសាកល្បងនេះ ។

ខ្ញុំសូមបញ្ចប់ជាមួយនឹងការបង្រៀនរបស់ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ដែលបានបន្លឺឡើងពីរឆ្នាំក្រោយពីការប្រកាសស្ដីពីក្រុមគ្រួសារត្រូវបានប្រកាស ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា « ខ្ញុំមើលឃើញអនាគតអស្ចារ្យមួយនៅក្នុងពិភពលោកមួយដែលគ្មានភាពច្បាស់លាស់ ។ បើយើងតោងជាប់នឹងតម្លៃរបស់យើង បើយើងស្ថាបនានៅលើមរតករបស់យើង បើយើងនឹងដើរដោយការគោរពនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ បើយើងគ្រាន់តែរស់នៅតាមដំណឹងល្អ យើងនឹងមានពរដ៏លើសលប់អស្ចារ្យ ។ យើងនឹងត្រូវបានគេមើលមកថាជាមនុស្សដ៏ចម្លែកដែលបានរកឃើញគន្លឹះឆ្ពោះទៅសុភមង្គលដ៏ចម្លែកមួយ » ។

ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិត និងសារៈសំខាន់អស់កល្បនៃការប្រកាសស្ដីពីក្រុមគ្រួសារ ដែលបានបើកសម្ដែងដោយព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទៅកាន់ពួកសាវកទ្រង់សម្រាប់ភាពតម្កើងឡើងរបស់កូនចៅព្រះ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៣១:១–៤) នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។