ຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດເປັນສັນຍາລັກທີ່ແທ້ຈິງ ຂອງສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດທຸກຄົນ.
ພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ແມ່ນເຈາະຈົງຢູ່ທີ່ຄວາມຮັກຂອງພຣະບິດາ ແລະ ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດມີໃຫ້ແກ່ເຮົາ ແລະ ຄວາມຮັກທີ່ເຮົາມີໃຫ້ແກ່ພວກພຣະອົງ ແລະ ໃຫ້ກັນແລະກັນ.
ເຮົາຮັກ ແລະ ຄິດເຖິງປະທານທອມມັສ ແອັສ ມອນສັນ, ແລະ ເຮົາຮັກ ແລະ ສະໜັບສະໜູນ ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ. ປະທານແນວສັນ ເປັນຄົນພິເສດໃນໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.
ຕອນຂ້າພະເຈົ້າເປັນພໍ່ໜຸ່ມ, ລູກຊາຍນ້ອຍຂອງພວກເຮົາ, ອາຍຸຫ້າປີ, ໄດ້ກັບບ້ານຈາກໂຮງຮຽນມື້ໜຶ່ງ ແລະ ໄດ້ຖາມແມ່ຂອງລາວວ່າ, “ພໍ່ເຮັດວຽກປະເພດໃດ?” ແລ້ວລາວໄດ້ອະທິບາຍວ່າ ເພື່ອນຮ່ວມຫ້ອງຮຽນຄົນໃໝ່ຂອງລາວໄດ້ເລີ່ມໂຕ້ຖຽງກັນກ່ຽວກັບວຽກງານຂອງພໍ່ຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຄົນໜຶ່ງໄດ້ເວົ້າວ່າ ພໍ່ຂອງລາວເປັນຫົວໜ້າກົມຕຳຫລວດຂອງເມືອງ, ຂະນະທີ່ອີກຄົນໜຶ່ງໄດ້ປະກາດຢ່າງພາກພູມໃຈວ່າ ພໍ່ຂອງລາວເປັນຫົວໜ້າຂອງບໍລິສັດໃຫຍ່ແຫ່ງໜຶ່ງ.
ສະນັ້ນເມື່ອຖືກຖາມກ່ຽວກັບພໍ່ຂອງລາວ, ລູກຊາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເວົ້າຢ່າງງ່າຍໆວ່າ, “ພໍ່ຂອງເຮົາເຮັດວຽກຢູ່ທີ່ຫ້ອງການກັບຄອມພິວເຕີ.” ແລ້ວ, ເມື່ອເຫັນວ່າຄຳຕອບຂອງລາວບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເພື່ອນໃໝ່ຂອງລາວປະທັບໃຈຈັກໜ້ອຍເລີຍ, ລາວໄດ້ກ່າວຕື່ມວ່າ, “ເອີ້, ພໍ່ຂອງຂ້ອຍເປັນຫົວໜ້າຂອງຈັກກະວານ.”
ຂ້າພະເຈົ້າເດົາໄດ້ວ່າ ການສົນທະນາໄດ້ຈົບລົງເທົ່ານັ້ນ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບອກພັນລະຍາຂອງຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, “ມັນເຖິງເວລາແລ້ວ ທີ່ຈະສອນລາວເຖິງລາຍລະອຽດເພີ່ມເຕີມ ຂອງແຜນແຫ່ງຄວາມລອດ ແລະ ວ່າຜູ້ໃດກັນແນ່ທີ່ເປັນຄົນທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຈັກກະວານ.”
ແຕ່ເມື່ອເຮົາໄດ້ສອນລູກໆຂອງເຮົາເຖິງແຜນແຫ່ງຄວາມລອດ, ຄວາມຮັກຂອງພວກເຂົາທີ່ມີໃຫ້ແກ່ ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ແລະ ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດກໍມີຫລາຍຂຶ້ນ ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າ ມັນເປັນແຜນແຫ່ງຄວາມຮັກ. ພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ແມ່ນເຈາະຈົງຢູ່ທີ່ຄວາມຮັກຂອງພຣະບິດາ ແລະ ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດມີໃຫ້ແກ່ເຮົາ ແລະ ຄວາມຮັກທີ່ເຮົາມີໃຫ້ແກ່ພວກພຣະອົງ ແລະ ໃຫ້ກັນແລະກັນ.
ແອວເດີ ແຈັບຟະຣີ ອາ ຮໍແລນ ໄດ້ກ່າວວ່າ: “ກົດບັນຍັດ ຂໍ້ໃຫຍ່ ແລະ ຂໍ້ຕົ້ນທີ່ກ່ຽວພັນກັບຊ່ວງນິລັນດອນແມ່ນທີ່ຈະຮັກພຣະເຈົ້າດ້ວຍສຸດໃຈ, ດ້ວຍສຸດຈິດ, ດ້ວຍສຸດຄວາມຄິດ, ດ້ວຍສຸດກຳລັງ ຂອງເຮົາ—ນັ້ນແຫລະຄືພຣະບັນຍັດຂໍ້ໃຫຍ່ສຸດ. ແຕ່ ຄວາມຈິງ ຂໍ້ໃຫຍ່ ແລະ ຂໍ້ຕົ້ນຂອງຊົ່ວນິລັນດອນກໍຄືວ່າ ພຣະເຈົ້າຮັກ ເຮົາ ດ້ວຍສຸດພຣະໄທ, ພະລັງ, ຄວາມຄິດ, ແລະ ກຳລັງ ຂອງພຣະອົງ. ຄວາມຮັກນັ້ນເປັນຫີນສີລາພື້ນຖານຂອງນິລັນດອນ, ແລະ ມັນຄວນເປັນຫີນສີລາພື້ນຖານຂອງຊີວິດປະຈຳວັນຂອງເຮົາດ້ວຍ.”1
ໂດຍທີ່ເປັນຫີນສີລາພື້ນຖານຂອງຊີວິດປະຈຳວັນຂອງເຮົາ, ຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດເປັນຂໍ້ຮຽກຮ້ອງສຳລັບ ສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດທຸກຄົນ.
ສາດສະດາມໍມອນໄດ້ສອນວ່າ, “ດັ່ງນັ້ນ, ພີ່ນ້ອງທີ່ຮັກຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຈົ່ງອະທິຖານຫາພຣະບິດາດ້ວຍສຸດພະລັງແຫ່ງໃຈ, ເພື່ອທ່ານຈະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກນີ້, ຊຶ່ງພຣະອົງປະທານໃຫ້ທຸກຄົນ ຊຶ່ງເປັນຜູ້ຕິດຕາມທີ່ແທ້ຈິງຂອງ ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ.”2
ແທ້ຈິງແລ້ວ ຄວາມຮັກເປັນສັນຍາລັກທີ່ແທ້ຈິງ ຂອງສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດທຸກຄົນ.
ສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງມັກທີ່ຈະຮັບໃຊ້. ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າການຮັບໃຊ້ແມ່ນການສະແດງອອກເຖິງຄວາມຮັກທີ່ແທ້ຈິງ ແລະ ເຖິງພັນທະສັນຍາ ທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຮັດຕອນຮັບບັບຕິສະມາ.3 ບໍ່ວ່າການເອີ້ນຂອງເຂົາເຈົ້າຈະເປັນອັນໃດໃນສາດສະໜາຈັກ ຫລື ວ່າບົດບາດຂອງເຂົາເຈົ້າໃນຊຸມຊົນຈະເປັນແບບໃດກໍຕາມ, ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າມີຄວາມປາດຖະໜາຫລາຍຂຶ້ນ ທີ່ຈະຮັກ ແລະ ຮັບໃຊ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ກັນແລະກັນ.
ສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງມັກຈະໃຫ້ອະໄພ. ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າ ການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດແມ່ນໃຊ້ໄດ້ສຳລັບບາບ ແລະ ຄວາມຜິດພາດທັງໝົດຂອງເຮົາແຕ່ລະຄົນ. ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າຄ່າທີ່ພຣະອົງໄດ້ຈ່າຍໄປແມ່ນ “ຄ່າສຳລັບທຸກສິ່ງ.” ຄ່າພາສີທາງວິນຍານ, ຄ່າທຳນຽມ, ຄ່ານາຍໜ້າ, ແລະ ຄ່າອື່ນໆທີ່ກ່ຽວພັນກັບບາບ, ຄວາມຜິດພາດ, ແລະ ການເຮັດຜິດທຸກປະການແມ່ນຮ່ວມຢູ່ໃນນັ້ນ. ສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງ ຈະໃຫ້ອະໄພໄວ ແລະ ຈະຂໍໃຫ້ອະໄພໄວ.
ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທີ່ຮັກແພງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຖ້າຫາກທ່ານດີ້ນລົນທີ່ຈະພົບເຫັນພະລັງທີ່ຈະໃຫ້ອະໄພ, ຢ່າຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ຄົນອື່ນໄດ້ເຮັດຕໍ່ທ່ານ, ແຕ່ໃຫ້ຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້ເຮັດເພື່ອທ່ານ, ແລ້ວ ທ່ານຈະພົບຄວາມສະຫງົບສຸກໃນພອນແຫ່ງການໄຖ່ຂອງການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
ສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງມັກຈະຍິນຍອມຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ດ້ວຍຄວາມສະຫງົບສຸກຢູ່ໃນຫົວໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າເປັນຄົນຖ່ອມຕົວ ແລະ ຍິນຍອມຕໍໍ່ ເພາະວ່າເຂົາເຈົ້າຮັກພຣະອົງ. ເຂົາເຈົ້າມີສັດທາທີ່ຈະຍອມຮັບພຣະປະສົງຂອງພຣະອົງ, ບໍ່ພຽງແຕ່ໃນສິ່ງທີ່ພຣະອົງກະທຳ ແຕ່ໃນວິທີ ແລະ ໃນເວລາທີ່ພຣະອົງກະທຳນຳອີກ. ສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງຮູ້ວ່າ ພອນທີ່ແທ້ຈິງນັ້ນຈະບໍ່ເປັນສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຢາກໄດ້ສະເໝີໄປ ແຕ່ເປັນສິ່ງທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າປະສົງສຳລັບເຂົາເຈົ້າ.
ສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງຮັກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຫລາຍກວ່າຮັກໂລກ ແລະ ໝັ້ນຄົງ ແລະ ບໍ່ຫວັ່ນໄຫວໃນສັດທາຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າຄົງຢູ່ຢ່າງເຂັ້ມແຂງ ແລະ ແນ່ວແນ່ໃນໂລກທີ່ປ່ຽນແປງ ແລະ ສັບສົນ. ສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງມັກຈະຮັບຟັງສຸລະສຽງຂອງພຣະວິນຍານ ແລະ ສຽງຂອງສາດສະດາ ແລະ ບໍ່ສັບສົນໂດຍສຽງຂອງໂລກ. ສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງມັກຈະຢູ່ໃນສະຖານທີ່ ທີ່ສັກສິດ4 ແລະ ມັກຈະເຮັດໃຫ້ບ່ອນທີ່ເຂົາເຈົ້າຢູ່ເປັນສະຖານທີ່ ທີ່ສັກສິດ. ບໍ່ວ່າເຂົາເຈົ້າຈະໄປໃສກໍຕາມ, ເຂົາເຈົ້າຈະນຳເອົາຄວາມຮັກຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ຄວາມສະຫງົບໄປສູ່ຫົວໃຈຂອງຄົນອື່ນ. ສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງມັກຈະຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ແລະ ເຂົາເຈົ້າເຊື່ອຟັງເພາະວ່າເຂົາເຈົ້າຮັກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ເມື່ອເຂົາເຈົ້າຮັກ ແລະ ຮັກສາພັນທະສັນຍາຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຫົວໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າກໍຖືກຕໍ່ໃໝ່ ແລະ ທຳມະຊາດຂອງເຂົາເຈົ້າກໍປ່ຽນໄປ.
ຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດເປັນສັນຍາລັກທີ່ແທ້ຈິງ ຂອງສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດທຸກຄົນ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດຈາກແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ເປັນສະມາຊິກຂອງສາດສະໜາຈັກ.
ມື້ໜຶ່ງ, ເມື່ອຫລາຍປີກ່ອນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປຢ້ຽມແມ່, ຜູ້ທີ່ປ່ວຍດ້ວຍໂຣກມະເລັງ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮູ້ວ່າເພິ່ນຈະເສຍຊີວິດ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເປັນຫ່ວງທີ່ເພິ່ນໄດ້ທົນທຸກທໍລະມານ. ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເວົ້າຫຍັງເລີຍ, ແຕ່ໂດຍທີ່ຮູ້ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຢ່າງດີ, ເພິ່ນໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ແມ່ເຫັນວ່າລູກເປັນຫ່ວງ.”
ແລ້ວຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕົກໃຈເມື່ອເພິ່ນໄດ້ຖາມຂ້າພະເຈົ້າດ້ວຍສຽງທີ່ອ່ອນເພຍ ວ່າ, “ລູກສອນແມ່ອະທິຖານໄດ້ບໍ? ແມ່ຢາກອະທິຖານເພື່ອລູກ. ແມ່ຮູ້ວ່າ ເຮົາເລີ່ມຕົ້ນໂດຍກ່າວວ່າ, ‘ໂອ້ ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ,’ ແຕ່ແລ້ວແມ່ຄວນເວົ້າຫຍັງຕໍ່?”
ຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ນັ່ງຢູ່ໃກ້ຕຽງຂອງເພິ່ນ ແລະ ເພິ່ນໄດ້ອະທິຖານເພື່ອຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ເຄີຍຮູ້ສຶກມາກ່ອນ. ມັນເປັນຄວາມຮັກທີ່ລຽບງ່າຍ, ຈິງໃຈ, ແລະ ບໍລິສຸດ. ເຖິງແມ່ນວ່າເພິ່ນບໍ່ໄດ້ຮູ້ຫຍັງກ່ຽວກັບແຜນແຫ່ງຄວາມລອດ, ແຕ່ເພິ່ນໄດ້ມີແຜນແຫ່ງຄວາມຮັກສ່ວນຕົວຢູ່ໃນໃຈຂອງເພິ່ນ, ແຜນແຫ່ງຄວາມຮັກຂອງແມ່ຄົນໜຶ່ງທີ່ມີຕໍ່ລູກຊາຍຂອງນາງ. ເພິ່ນໄດ້ມີຄວາມເຈັບປວດຫລາຍ, ດີ້ນລົນແມ່ນແຕ່ຈະຫາກຳລັງທີ່ຈະອະທິຖານ. ຂ້າພະເຈົ້າເກືອບບໍ່ໄດ້ຍິນສຽງຂອງເພິ່ນ, ແຕ່ແນ່ນອນວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຮັກຂອງເພິ່ນ.
ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ຈຳໄດ້ ທີ່ໄດ້ຄິດວ່າ, “ຄົນທີ່ມີຄວາມເຈັບປວດຢ່າງຫລວງຫລາຍ ຈະອະທິຖານເພື່ອຄົນອື່ນໄດ້ແນວໃດ? ເພິ່ນເອງ ທີ່ຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ.”
ແລ້ວຄຳຕອບກໍໄດ້ມີມາຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງສູ່ຈິດໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າວ່າ: ຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດ. ແມ່ໄດ້ຮັກຂ້າພະເຈົ້າຫລາຍ ຈົນເພິ່ນໄດ້ລືມກ່ຽວກັບຕົວເພິ່ນເອງ. ລະຫວ່າງເວລາທີ່ຍາກລຳບາກທີ່ສຸດຂອງເພິ່ນ, ແມ່ໄດ້ຮັກຂ້າພະເຈົ້າຫລາຍກວ່າຮັກຕົວເພິ່ນເອງ.
ບັດນີ້, ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທີ່ຮັກແພງ, ນີ້ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກະທຳບໍ? ແນ່ນອນ, ໃນທັດສະນະທີ່ເປັນຊົ່ວນິລັນດອນ ແລະ ກວ້າງໄກ. ແຕ່ໃນລະຫວ່າງຄວາມເຈັບປວດທີ່ສຸດຂອງພຣະອົງ, ໃນສວນໃນຄືນນັ້ນ, ພຣະອົງເປັນຜູ້ທີ່ຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ, ໄດ້ທົນທຸກຢູ່ໃນວິທີທາງທີ່ເຮົາບໍ່ສາມາດ ແມ່ນແຕ່ຈະວາດພາບເຫັນ ຫລື ເຂົ້າໃຈໄດ້. ແຕ່ໃນທີ່ສຸດ, ພຣະອົງໄດ້ລືມກ່ຽວກັບຕົວພຣະອົງເອງ ແລະ ໄດ້ອະທິຖານເພື່ອເຮົາ ຈົນພຣະອົງໄດ້ຈ່າຍຄ່າບາບທັງໝົດ. ພຣະອົງເຮັດສິ່ງນັ້ນໄດ້ແນວໃດ? ເປັນເພາະຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດຂອງພຣະອົງທີ່ມີໃຫ້ແກ່ພຣະບິດາ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ໃຊ້ພຣະອົງມາ, ແລະ ເພື່ອເຮົາ. ພຣະອົງໄດ້ຮັກພຣະບິດາ ແລະ ຮັກເຮົາຫລາຍກວ່າຮັກພຣະອົງເອງ.
ພຣະອົງໄດ້ຈ່າຍຄ່າແທນສິ່ງທີ່ພຣະອົງຍັງບໍ່ໄດ້ເຮັດ. ພຣະອົງໄດ້ຈ່າຍຄ່າບາບທີ່ພຣະອົງຍັງບໍ່ໄດ້ກະທຳ. ເປັນເພາະເຫດໃດ? ເປັນເພາະຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດ. ໂດຍທີ່ໄດ້ຈ່າຍຄ່າທັງໝົດ, ພຣະອົງໄດ້ຢູ່ໃນຖານະທີ່ຈະມອບພອນຕ່າງໆໃຫ້ເຮົາ ເຖິງສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ຈ່າຍໄປແລ້ວ ຖ້າຫາກເຮົາຈະກັບໃຈ. ເປັນຫຍັງພຣະອົງຈຶ່ງໄດ້ມອບສິ່ງນີ້? ອີກເທື່ອໜຶ່ງ, ແລະ ຕະຫລອດໄປ, ເປັນເພາະຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດ.
ຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດເປັນສັນຍາລັກທີ່ແທ້ຈິງ ຂອງສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດທຸກຄົນ.
ປະທານທອມມັສ ແອັສ ມອນສັນ ໄດ້ກ່າວວ່າ: “ຂໍໃຫ້ເຮົາເລີ່ມຕົ້ນດຽວນີ້ເລີຍ, ໃນວັນນີ້ເລີຍ, ທີ່ຈະສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ລູກໆຂອງພຣະເຈົ້າທຸກຄົນ, ບໍ່ວ່າເຂົາເຈົ້າຈະເປັນສະມາຊິກໃນຄອບຄົວຂອງເຮົາ, ໝູ່ເພື່ອນ, ຄົນທີ່ເຮົາຮູ້ຈັກ, ຫລື ແມ່ນແຕ່ຄົນແປກໜ້າກໍຕາມ. ເມື່ອເຮົາລຸກຂຶ້ນແຕ່ລະເຊົ້າ, ຂໍໃຫ້ເຮົາຕັດສິນໃຈທີ່ຈະຕອບຮັບດ້ວຍຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມເມດຕາກະລຸນາ ຕໍ່ສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ອາດຈະເກີດຂຶ້ນກັບເຮົາ.”5
ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ເປັນພຣະກິດຕິຄຸນແຫ່ງຄວາມຮັກ. ພຣະບັນຍັດຂໍ້ໃຫຍ່ ແລະ ຂໍ້ຕົ້ນ ແມ່ນກ່ຽວກັບຄວາມຮັກ. ສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວ, ມັນກ່ຽວພັນກັບຄວາມຮັກທັງໝົດ. ເປັນຄວາມຮັກຂອງພຣະບິດາ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ເສຍສະລະ ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງສຳລັບເຮົາ. ຄວາມຮັກຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ເສຍສະລະທັງໝົດເພື່ອເຮົາ. ຄວາມຮັກຂອງແມ່ ຫລື ພໍ່ ຜູ້ທີ່ຈະສະລະສິ່ງໃດກໍຕາມເພື່ອລູກຂອງຕົນ. ຄວາມຮັກຂອງຜູ້ທີ່ຮັບໃຊ້ຢູ່ງຽບໆ ແລະ ຫລາຍຄົນພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ຈັກ ແຕ່ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກດີຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ຄວາມຮັກຂອງຜູ້ທີ່ໃຫ້ອະໄພທຸກສິ່ງ ແລະ ສະເໝີໄປ. ຄວາມຮັກຂອງຜູ້ຄົນທີ່ມອບໃຫ້ຫລາຍກວ່າທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບ.
ຂ້າພະເຈົ້າຮັກພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າຮັກພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າຮັກພຣະກິດຕິຄຸນ. ຂ້າພະເຈົ້າຮັກສາດສະໜາຈັກນີ້. ຂ້າພະເຈົ້າຮັກຄອບຄົວຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າຮັກຊີວິດທີ່ປະເສີດນີ້. ສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວ, ມັນກ່ຽວພັນກັບຄວາມຮັກທັງໝົດ.
ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າ ວັນແຫ່ງຄວາມລະນຶກເຖິງການຟື້ນຄືນພຣະຊົນຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ຈະເປັນວັນແຫ່ງການຕໍ່ຊີວິດໃໝ່ທາງວິນຍານສຳລັບເຮົາແຕ່ລະຄົນ. ຂໍໃຫ້ວັນນີ້ເປັນຕອນເລີ່ມຕົ້ນຂອງຊີວິດທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກ, ຊຶ່ງເປັນ “ຫີນສີລາພື້ນຖານຂອງຊີວິດເຮົາ.”
ຂໍໃຫ້ໃຈເຮົາເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດຂອງພຣະຄຣິດ, ເປັນສັນຍາລັກທີ່ແທ້ຈິງ ຂອງການເປັນສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດທຸກຄົນ. ນີ້ຄືຄຳອະທິຖານຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.