រក្សាសំឡេងនៃរាស្ត្រក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាក្នុងជំនាន់ដែលកំពុងពេញវ័យ
ការទទួលខុសត្រូវដ៏ពិសិដ្ឋបំផុតមួយរបស់យើង គឺជួយកូនៗរបស់យើងឲ្យមកស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រះគ្រីស្ទឲ្យបានច្បាស់ និងជាពិសេស ។
គ្រាដ៏រំជួលចិត្តបំផុតមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនគឺពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញយាងទៅជួបនឹងប្រជាជននៅឯព្រះវិហារបរិសុទ្ធក្នុងដែនដីបរិបូរ ។ បន្ទាប់ពីបង្រៀន ព្យាបាល និងស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿអស់ពេញមួយថ្ងៃមក ព្រះយេស៊ូវបានបង្វែរចំណាប់អារម្មណ៍ប្រជាជនទៅកាន់ជំនាន់ដែលកំពុងពេញវ័យ ៖ « ទ្រង់បានបញ្ជាឲ្យគេនាំកូនក្មេងតូចៗមករកព្រះអង្គ » ។១ ទ្រង់បានអធិស្ឋានសម្រាប់ពួកគេ ហើយបានប្រសិទ្ធពរពួកគេម្ដងម្នាក់ៗ ។ បទពិសោធន៍នោះគឺរំជួលចិត្តខ្លាំងណាស់ រហូតដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទ្រង់ផ្ទាល់ក៏បានព្រះកន្សែងជាច្រើនដងផងដែរ ។
បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវ បានមានបន្ទូលទៅកាន់ហ្វូងមនុស្ស ៖
« មើលន៎កូនតូចៗរបស់អ្នករាល់គ្នា ។
« ហើយនៅពេលពួកគេក្រឡេកមើលទៅ នោះពួកគេបាន … ឃើញផ្ទៃមេឃបើកចំហ ហើយពួកគេឃើញពួកទេវតាហោះចុះមកពីស្ថានសួគ៌ » ផ្ដល់ការងារបម្រើដល់កូនៗរបស់ពួកគេ ។២
ខ្ញុំបានគិតអំពីបទពិសោធន៍នេះជាញឹកញាប់ ។ ដំណើររឿងនេះច្បាស់ជាបានបន្ទន់ដួងចិត្តមនុស្សគ្រប់គ្នាមិនខាន ! ពួកគេបានឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ពួកគេបានពាល់ទ្រង់ ។ ពួកគេបានស្គាល់ទ្រង់ ។ ទ្រង់បានបង្រៀនពួកគេ ។ ទ្រង់បានប្រទានពរដល់ពួកគេ ។ ហើយទ្រង់បានស្រឡាញ់ពួកគេ ។ វាមិនចម្លែកទេ ដែលបន្ទាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ពិសិដ្ឋនេះ កុមារទាំងនោះបានធំឡើងដើម្បីជួយស្ថាបនាសង្គមមួយដែលមានភាពសុខសាន្ត ចម្រុងចម្រើន និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ដែលបានបន្តទៅអស់ជាច្រើនជំនាន់ ។៣
វាអស្ចារ្យយ៉ាងណាទៅបើកូនៗយើងអាចមានបទពិសោធន៍បែបនោះជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ—គឺជាអ្វីមួយដែលនឹងចងដួងចិត្តរបស់ពួកគេទៅនឹងទ្រង់ ! ទ្រង់អញ្ជើញពួកយើង ដូចជាទ្រង់បានអញ្ជើញឪពុកម្ដាយទាំងឡាយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនដែរ ឲ្យនាំក្មេងតូចៗរបស់យើងមករកទ្រង់ ។ យើងអាចជួយពួកគេឲ្យស្គាល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះរបស់ពួកគេតាមរបៀបដែលកូនក្មេងទាំងនេះបានស្គាល់ទ្រង់ដែរ ។ យើងអាចបង្ហាញពួកគេពីរបៀបដើម្បីស្វែងរកព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ហើយស្ថាបនាគ្រឹះរបស់ពួកគេលើទ្រង់ ។៤
ថ្មីៗនេះ មិត្តដ៏ល្អម្នាក់បានបង្រៀនខ្ញុំពីអ្វីមួយដែលខ្ញុំមិនបានកត់សម្គាល់ពីមុនមក អំពីរឿងប្រៀបប្រដូចនៃមនុស្សមានគំនិត ដែលសង់ផ្ទះខ្លួននៅលើសិលា ។ យោងតាមដំណើររឿងនៅក្នុងគម្ពីរ លូកា កាលមនុស្សមានគំនិតបានចាក់គ្រឹះផ្ទះរបស់គាត់ គាត់ « បានជីកយ៉ាងជ្រៅ » ។៥ ការសង់ផ្ទះមិនមែនជាប្រឹងប្រែងធម្មតាៗ ឬសាមញ្ញៗនោះទេ—វាត្រូវការការខិតខំ !
ដើម្បីស្ថាបនាជីវិតយើងនៅលើសិលានៃព្រះប្រោសលោះ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងត្រូវតែជីកយ៉ាងជ្រៅ ។ យើងត្រូវយកចេញនូវអ្វីដែលជាខ្សាច់ ឬដែលលើសនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ យើងបន្តជីករហូតទាល់តែយើងរកទ្រង់ឃើញ ។ ហើយយើងបង្រៀនកូនៗយើងឲ្យចងខ្លួនពួកគេទៅនឹងទ្រង់ តាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋនានា នៅពេលព្យុះ និងទឹកជំនន់នៃការប្រឆាំងមកដល់ ដែលវាប្រាកដជានឹងមកដល់ នោះវានឹងមានឥទ្ធិពលតែបន្តិចបន្តួចលើពួកគេ « ពីព្រោះមកពីសិលាដែល [ ពួកគេ ] បានសង់នៅលើនោះ » ។៦
កម្លាំងបែបនេះមិនមែនចេះតែកើតឡើងឯងៗនោះទេ ។ វាមិនបន្តទៅជំនាន់បន្ទាប់ដូចជាមរតកខាងវិញ្ញាណនោះទេ ។ បុគ្គលម្នាក់ៗត្រូវតែជីកយ៉ាងជ្រៅដើម្បីរកសិលានោះឲ្យឃើញ ។
យើងរៀនមេរៀននេះអំពីដំណើររឿងមួយទៀតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ។ ពេលស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានថ្លែងសុន្ទរកថាចុងក្រោយរបស់ទ្រង់ទៅកាន់ប្រជារាស្រ្ត ពួកគេបានប្រមូលផ្ដុំគ្រួសារមកស្ដាប់បន្ទូលរបស់ទ្រង់ ។៧ ស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានថ្លែងទីបន្ទាល់ដ៏មានឥទ្ធិពលអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយប្រជាជនបានរំជួលចិត្តជាខ្លាំងដោយសារទីបន្ទាល់របស់ទ្រង់ ។ ពួកគេបានប្រកាសថា ៖
« ព្រះវិញ្ញាណ … បាននាំមកនូវការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងធំដល់ពួកយើង ឬក៏នៅក្នុងចិត្តយើងខ្ញុំ ។ …
« ហើយយើងខ្ញុំយល់ព្រមចូលទៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះរបស់ពួកយើង ដើម្បីធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ … នៅក្នុងជីវិតយើងខ្ញុំ ដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មាន » ។៨
មនុស្សម្នាក់អាចរំពឹងថា កូនតូចៗដែលមានឪពុកម្ដាយប្រែចិត្តជឿយ៉ាងខ្លាំង នៅទីបំផុត កុមារតូចៗទាំងនោះនឹងប្រែចិត្តជឿ ហើយចុះសេចក្ដីសញ្ញាដោយខ្លួនពួកគេ ។ ប៉ុន្តែ ដោយហេតុផលណាមួយ វាមិនបានបង្ហាញនៅក្នុងកំណត់ត្រានេះនោះទេ សេចក្ដីសញ្ញាដែលឪពុកម្ដាយបានចុះ មិនបានទាក់ទាញកូនៗមួយចំនួនរបស់ពួកគេនោះទេ ។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក « មានមនុស្សជាច្រើននៃជំនាន់ដែលកំពុងពេញវ័យ ពុំអាចយល់នូវពាក្យពេចន៍នៃស្ដេចបេនយ៉ាមីន ដោយព្រោះខ្លួនគេនៅក្មេងពេក ក្នុងកាលទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់ប្រជាជនទ្រង់ ហើយពួកគេពុំបានជឿតាមសណ្ដាប់នៃពួកអយ្យកោរបស់គេទេ ។
« ពួកគេពុំបានជឿនូវអ្វីដែលបាននិយាយអំពីដំណើររស់ឡើងវិញនៃមនុស្សស្លាប់ឡើយ ហើយគេក៏ពុំជឿអំពីការយាងមកនៃព្រះគ្រីស្ទដែរ ។ …
« ហើយពួកគេមិនព្រមទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកទេ ពួកគេក៏មិនព្រមចូលរួមនឹងសាសនាចក្រដែរ ។ ហើយពួកគេជាមនុស្សដោយឡែក ស្របតាមសេចក្ដីជំនឿរបស់គេ » ។៩
ឱ ! ជាគំនិតដ៏គួរឲ្យសោកសៅ ! សម្រាប់ជំនាន់ដែលកំពុងពេញវ័យ វាមិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីមានជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាម « សណ្ដាប់នៃពួកអយ្យកោរបស់គេ » នោះ ។ ពួកគេត្រូវតែមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទដោយខ្លួនឯង ។ ក្នុងនាមជារាស្រ្តក្នុងសេចក្ដីសញ្ញារបស់ព្រះ តើយើងអាចបណ្ដុះនៅក្នុងដួងចិត្តកូនៗយើងនូវបំណងប្រាថ្នាដើម្បីចុះ និងរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយទ្រង់ដោយរបៀបណា ?
យើងអាចចាប់ផ្ដើមដោយការធ្វើតាមគំរូរបស់នីហ្វៃ ៖ « យើងនិយាយអំពីព្រះគ្រីស្ទ យើងអររីករាយក្នុងព្រះគ្រីស្ទ យើងផ្សព្វផ្សាយអំពីព្រះគ្រីស្ទ យើងព្យាករអំពីព្រះគ្រីស្ទ ហើយយើងសរសេរស្របតាមពាក្យព្យាករណ៍ទាំងឡាយរបស់យើង ដែលកូនចៅរបស់យើងអាចដឹងថា តើត្រូវស្វែងរកប្រភពទឹកណាមួយ ដើម្បីឲ្យបានផ្ដាច់បាបរបស់ពួកគេ » ។១០ ពាក្យសម្ដីរបស់នីហ្វៃសឲ្យឃើញពីការប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ជាបន្តបន្ទាប់ ដើម្បីបង្រៀនកូនៗយើងអំពីព្រះគ្រីស្ទ ។ យើងអាចធានាថា សំឡេងនៃរាស្ត្រក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាគឺមិននៅស្ងៀមស្ងាត់នៅក្នុងត្រចៀកនៃជំនាន់ដែលកំពុងពេញវ័យទេ ហើយថាព្រះយេស៊ូវមិនមែនជាប្រធានបទដែលលើកមកនិយាយតែនៅថ្ងៃអាទិត្យប៉ុណ្ណោះនោះទេ ។១១
សំឡេងនៃរាស្ត្រក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាគឺមាននៅក្នុងពាក្យនៃទីបន្ទាល់របស់យើងផ្ទាល់ ។ វាមាននៅក្នុងពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាការីនៅរស់ ។ ហើយវាត្រូវបានរក្សាទុកយ៉ាងមានឥទ្ធិពលនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។ វាមាននៅទីនោះ ដើម្បីកូនៗយើងនឹងមកស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ ហើយស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួររបស់ពួកគេ ។ វាមាននៅទីនោះ ដើម្បីពួកគេនឹងរៀនដោយខ្លួនឯងអំពីគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ ។ វាមាននៅទីនោះ ដើម្បីពួកគេនឹងស្វែងរកសេចក្ដីសង្ឃឹម ។ វានឹងរៀបចំពួកគេសម្រាប់ការស្វែងរកសេចក្ដីពិត និងការរស់នៅតាមផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញាអស់ពេញ មួយជីវិត ។
ខ្ញុំស្រឡាញ់ពាក្យទូន្មាននេះមកពី ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ៖
« តើយើងអាចទៅស្ដាប់ទ្រង់នៅទីណា ?
« យើងអាចទៅរកបទគម្ពីរទាំងឡាយ ។ បទគម្ពីរបង្រៀនយើងអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដំណឹងល្អទ្រង់ ក៏បង្រៀនពីវិសាលភាពនៃដង្វាយធួនទ្រង់ និងផែនការនៃសុភមង្គល និងប្រោសលោះដ៏មហិមារបស់ព្រះវរបិតាយើង ។ ការជ្រមុជទៅក្នុងព្រះបន្ទូលនៃព្រះជាប្រចាំថ្ងៃ គឺសំខាន់សម្រាប់ជីវិតខាងវិញ្ញាណ ជាពិសេសនៅក្នុងគ្រាដែលមានចលាចលកាន់តែខ្លាំងនេះ ។ នៅពេលយើងទទួលទានព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទជាប្រចាំថ្ងៃ ព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទនឹងប្រាប់យើងអំពីរបៀបដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងការលំបាក ដែលយើងពុំធ្លាប់គិតថាយើងនឹងជួបនោះ » ។១២
ដូច្នេះ តើការទទួលទានព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ និងស្ដាប់ទ្រង់មានលក្ខណៈបែបណា ? មែនហើយអ្វីក៏ដោយដែលដំណើរការល្អបំផុតសម្រាប់បងប្អូន ! វាអាចជាការជួបជុំក្រុមគ្រួសារដើម្បីនិយាយអំពីការណ៍ទាំងឡាយដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានបង្រៀនបងប្អូននៅក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់បងប្អូន ដោយការប្រើប្រាស់សៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ ។ វាអាចជាការជួបជុំជាមួយនឹងកូនៗរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីអានពីរបីខគម្ពីរចេញពីព្រះគម្ពីរ ហើយបន្ទាប់មករកមើលឱកាសនានា ដើម្បីពិភាក្សាពីអ្វីដែលបងប្អូនបានរៀន កាលដែលបងប្អូនចំណាយពេលជាមួយគ្នា ។ គ្រាន់តែរកមើលអ្វីដែលដំណើរការសម្រាប់បងប្អូន និងគ្រួសារបងប្អូន បន្ទាប់មកព្យាយាមធ្វើវាឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។
សូមពិចារណាការយល់ដឹងនេះមកពី ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ៖ « ការធ្វើកិច្ចការនេះតែមួយមុខ ការធ្វើតែរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ ការសិក្សាតែព្រះគម្ពីរ ឬការគ្រាន់តែសន្ទនាអំពីដំណឹងល្អ ហាក់ដូចជាមិនសូវសម្រេចបានលទ្ធផលច្រើនទេ ។ ប៉ុន្តែការប្រមែប្រមូលនូវកិច្ចខិតខំតិចតួច សាមញ្ញទាំងនេះ ដោយធ្វើវាដដែលៗយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន វាអាចក្លាយជាអនុភាព និងខ្លាំងក្លាជាងគ្រាដ៏ធំ ឬមេរៀនដ៏សំខាន់យូរៗម្តងទៅទៀត ។ … ដូច្នេះសូមកុំចុះចាញ់ឡើយ ហើយសូមកុំបារម្ភអំពីការសម្រេចបាននូវអ្វីដែលធំធេងគ្រប់ពេលវេលានោះ ។ គ្រាន់តែអ្នកខិតខំធ្វើកិច្ចការនេះឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួនប៉ុណ្ណោះ » ។១៣
តួនាទីដ៏ពិសិដ្ឋបំផុតមួយរបស់យើង គឺជួយដល់កូនៗជាពិសេសឲ្យមកស្គាល់ស៊ីជម្រៅ ថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដែលមានព្រះជន្មរស់ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ជាអង្គដែលគង់ជាព្រះសិរសានៃសាសនាចក្រទ្រង់ ! យើងមិនអាចអនុញ្ញាតឲ្យសំឡេងនៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងត្រូវបំបិទមិនឲ្យឮ ឬស្ងាត់នោះទេ នៅពេលនិយាយដល់ទ្រង់ ។
បងប្អូនអាចមានអារម្មណ៍ថាគ្មានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ក្នុងតួនាទីនេះ ប៉ុន្តែបងប្អូនមិនគួរមានអារម្មណ៍ថានៅម្នាក់ឯងនោះទេ ។ ឧទាហរណ៍ ក្រុមប្រឹក្សាវួដត្រូវបានផ្ដល់សិទ្ធិអំណាចឲ្យរៀបចំការប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាគ្រូបង្រៀនសម្រាប់ឪពុកម្ដាយ ។ នៅក្នុងការប្រជុំប្រចាំត្រីមាសទាំងនេះ ឪពុកម្ដាយជួបជុំគ្នាដើម្បីរៀនបទពិសោធន៍ពីគ្នា ពិភាក្សាពីរបៀបដែលពួកគាត់កំពុងពង្រឹងក្រុមគ្រួសារ ហើយរៀនពីគោលការណ៍គន្លឹះៗនៃការបង្រៀនដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។ ការប្រជុំនេះគួរតែធ្វើឡើងនៅម៉ោងទីពីរនៅព្រះវិហារ ។១៤ ការប្រជុំនេះដឹកនាំដោយសមាជិកវួដដែលបានជ្រើសរើសដោយប៊ីស្សព ហើយធ្វើតាមទម្រង់នៃការប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាគ្រូបង្រៀនជាទៀងទាត់ ដោយប្រើប្រាស់សៀវភៅ ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះជាធនធានចម្បង ។១៥ ប៊ីស្សព បើវួដរបស់បងប្អូនពុំធ្វើការប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាគ្រូបង្រៀនសម្រាប់ឪពុកម្ដាយទេ សូមធ្វើការជាមួយប្រធានសាលាថ្ងៃអាទិត្យ និងក្រុមប្រឹក្សាវួដរបស់បងប្អូន ដើម្បីរៀបចំវាឡើងដោយខ្លួនឯង ។១៦
មិត្តក្នុងព្រះគ្រីស្ទជាទីស្រឡាញ់ បងប្អូនកំពុងធ្វើបានល្អជាងដែលបងប្អូនគិតទៅទៀត ។ សូមបន្តធ្វើវាទៀត ។ កូនៗរបស់បងប្អូនកំពុងមើល ស្ដាប់ និងរៀន ។ កាលដែលបងប្អូនបង្រៀនពួកគេ នោះបងប្អូននឹងបានស្គាល់និស្ស័យដ៏ពិតរបស់ពួកគេ ថាជាបុត្រាបុត្រីស្ងួនភ្ញារបស់ព្រះ ។ ពួកគេអាចនឹងភ្លេចព្រះអង្គសង្គ្រោះមួយរយៈ ប៉ុន្តែខ្ញុំសន្យានឹងបងប្អូនថា ទ្រង់នឹងមិនដែលភ្លេចពួកគេឡើយ ! គ្រាទាំងឡាយដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេ នឹងបន្តមាននៅក្នុងដួងចិត្ត និងគំនិតរបស់ពួកគេ ។ ហើយនៅថ្ងៃមួយកូនៗបងប្អូននឹងបន្លឺទីបន្ទាល់របស់អេណុសថា ៖ « ខ្ញុំដឹងថា ឪពុកម្ដាយខ្ញុំជាមនុស្សសុចរិត—ព្រោះពួកលោកបានបង្រៀនខ្ញុំតាមដំបូន្មាន និងសេចក្ដីដាស់តឿនរបស់ព្រះអម្ចាស់—ហើយសូមឲ្យព្រះនាមនៃព្រះរបស់ខ្ញុំបានប្រកបដោយព្រះពរចំពោះរឿងនេះចុះ » ។១៧
ចូរយើងទទួលយកការអញ្ជើញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយនាំកូនៗយើងមកកាន់ទ្រង់ ។ កាលដែលយើងធ្វើដូច្នោះ ពួកគេនឹងមើលឃើញទ្រង់ ។ ពួកគេនឹងទទួលអារម្មណ៍ពីទ្រង់ ។ ពួកគេនឹងស្គាល់ទ្រង់ ។ ទ្រង់នឹងបង្រៀនពួកគេ ។ ទ្រង់នឹងប្រទានពរពួកគេ ។ ហើយទ្រង់ស្រឡាញ់ពួកគេខ្លាំងណាស់ ។ ហើយខ្ញុំពិតជាស្រឡាញ់ទ្រង់ខ្លាំងណាស់ ។ នៅក្នុងព្រះនាមដ៏បរិសុទ្ធនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕