ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាកំណប់ទ្រព្យ

ដោយអែលឌើរ ឌែល ជី រិនឡាន់

ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់

សូមផ្តោតទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ទ្រង់ជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ និងជាព្រះប្រោសលោះរបស់យើងដែលជា « ទីដៅ » ដែលយើងគួរតែមើលទៅ និងជាកំណប់ទ្រព្យដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់យើង ។

នៅឆ្នាំ ១៩០៧ ជនជាតិអង់គ្លេសអ្នកមានទ្រព្យស្ដុកស្ដម្ភម្នាក់ឈ្មោះ ចច ហឺប៊ឺត ដែលជា អឺល ខាណាវ៉ុន ទីប្រាំ ^១បានផ្លាស់ទៅនៅប្រទេសអេហ្ស៊ីប ហើយចាប់អារម្មណ៍លើបុរាណវិទ្យា ។ គាត់បានទៅជួបអេហ្ស៊ីបវិទូដ៏ល្បីឈ្មោះ គឺ ហូវើត ខាធើ ហើយបានស្នើសុំសហការ ។ ខាធើ នឹងពិនិត្យមើលការជីកកកាយបុរាណវិទ្យារបស់ពួកគេ ហើយ ខាណាវ៉ុន នឹងផ្តល់មូលនិធិ ។

ពួកគេបានរុករកនៅទីតាំងផ្សេងៗជាមួយគ្នាដោយជោគជ័យ ។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានការអនុញ្ញាតឲ្យជីកនៅក្នុងជ្រលងភ្នំស្ដេច ដែលស្ថិតនៅក្បែរក្រុងលុកស័រសម័យទំនើប ដែលគេរកឃើញផ្នូររបស់ស្តេចផារ៉ោនជាច្រើន ។ ពួកគេបានសម្រេចចិត្តស្វែងរកផ្នូររបស់ស្តេច ធូថានខាមូន ។ ធូថានខាមូន បានឡើងសោយរាជ្យនៅប្រទេសអេហ្ស៊ីបជាង៣០០០ឆ្នាំមុន ហើយបានសោយរាជ្យ១០ឆ្នាំ មុនចូលទិវង្គតទាំងពុំរំពឹងទុក ។^២ គេដឹងថា ព្រះអង្គត្រូវបានគេបញ្ចុះនៅជ្រលងភ្នំស្ដេច ^៣ ប៉ុន្តែគ្មានអ្នកណាស្គាល់ទីតាំងផ្នូរទ្រង់ឡើយ ។

ខាធើ និងខាណាវ៉ុន បានចំណាយពេលប្រាំឆ្នាំរុករកផ្នូររបស់ ធូថានខាមូនទាំងមិនជោគជ័យ។ នៅទីបំផុត ខាណាវ៉ុនបានប្រាប់ខាធើថា គាត់ឈប់រកផ្នូរទាំងពុំបានផលទៀតហើយ ។ ខាធើ បានអង្វរសុំជីកតែមួយរដូវទៀតប៉ុណ្ណោះ ខាណាវ៉ុនបានទន់ចិត្ត យល់ព្រមផ្តល់មូលនិធិ ។

ខាធើ បានដឹងថាផ្ទៃទាំងមូលនៃជ្រលងភ្នំស្ដេចត្រូវបានជីកកកាយតាមគ្រប់វិធីហើយ—លើកលែងតែតំបន់ជំរំមូលដ្ឋានរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ ។ ក្នុងពេលពីរបីថ្ងៃនៃការជីកនៅទីនោះ ពួកគេបានរកឃើញជណ្ដើរពីរបីកាំដំបូងដែលនាំទៅផ្នូរ ។^៤

ពេល ខាធើ បានពិនិត្យមើលច្រកចូលផ្នូររបស់ ធូថានខាមូន ឃើញមានមាសនៅគ្រប់ទីកន្លែង ។ ក្រោយពីចំណាយពេលបីខែក្នុងការថតរូបផ្នែក ខាងមុខផ្នូរហើយ ពួកគេបានបើកផ្នូរបញ្ចុះសពដែលបានបិទជិត នៅខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩២៣—កាលពី ១០០ ឆ្នាំមុន ។ នេះគឺជាការរកឃើញវត្ថុបុរាណដ៏ល្បីល្បាញបំផុតនៅសតវត្សរ៍ទីម្ភៃ ។

ក្នុងអំឡុងប៉ុន្មានឆ្នាំនៃការស្វែងរកដោយគ្មានប្រសិទ្ធិភាពនោះ ខាធើ និងខាណាវ៉ុន បានមើលរំលងអ្វីដែលនៅក្រោមជើងពួកគេ ។ ប្រហែលប្រាំសតវត្សរ៍ពីមុនការប្រសូត្ររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះព្យាការីព្រះគម្ពីរមរមន លោក យ៉ាកុប បានសំដៅទៅលើការមិនឲ្យតម្លៃអ្វីដែលនៅក្បែរខ្លួននោះថាជា « ការមើលហួសទីដៅ » ។ យ៉ាកុប បានមើលឃើញជាមុនថា ប្រជាជនយេរូសាឡិម នឹងមិនស្គាល់ព្រះមែស៊ីដែលបានសន្យា នៅពេលទ្រង់យាងមកទេ ។ យ៉ាកុបបានព្យាករថា ពួកគេនឹងក្លាយជា « មនុស្ស [ ដែល ] មើលងាយដល់ព្រះបន្ទូលដ៏ច្បាស់លាស់ … ហើយ [ នឹងស្វែងរក ] រឿងទាំងឡាយដែលពួកគេមិនអាចយល់ ។ ហេតុដូច្នោះហើយ ព្រោះមកពីការខ្វាក់របស់ពួកគេគឺជាការខ្វាក់ដោយមើលហួសទីដៅ នោះពួកគេត្រូវតែរលំ » ។⁵ ឬនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា ពួកគេនឹងជំពប់ដួល ។

ការព្យាករណ៍របស់យ៉ាកុប បានបង្ហាញថាត្រឹមត្រូវមែន ។ ក្នុងអំឡុងពេលធ្វើការងារបម្រើក្នុងព្រះជន្មរមែងស្លាប់របស់ព្រះយេស៊ូវ មនុស្សជាច្រើនបានមើលហួសទីដៅ មើលរំលងទ្រង់ ។ ពួកគេមើលរំលងព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោក ។ ជាជាងទទួលស្គាល់តួនាទីរបស់ទ្រង់ក្នុងការបំពេញផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ពួកគេបែរជាថ្កោលទោស និងឆ្កាងទ្រង់ ។ ពួកគេបានទន្ទឹង និងចាំនរណាម្នាក់ផ្សេងទៀតដើម្បីនាំសេចក្ដីសង្គ្រោះមកឲ្យពួកគេ ។

ក៏ដូចជាប្រជាជនទាំងនោះក្រុងយេរូសាឡិមនិងខាធើ និងខាណាវ៉ុនដែរ យើងក៏អាចមានទំនោរមើលហួសទីដៅផងដែរ ។ យើងត្រូវចាំយាមកុំឲ្យមានទំនោរបែបនេះ ក្រែងយើងខកមើលមិនឃើញព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងជីវិតយើង ហើយខកមិនបានទទួលស្គាល់ពរជ័យជាច្រើនដែលទ្រង់ប្រទានឲ្យយើង ។ ពួកយើងត្រូវការទ្រង់ ។ យើងត្រូវបានទូន្មានឲ្យពឹងផ្អែក « ទាំងស្រុងទៅលើបុណ្យគុណរបស់ទ្រង់ ដែលមានឥទ្ធិឫទ្ធិដើម្បីសង្គ្រោះ » ។^៦

ទ្រង់គឺជាទីដៅរបស់យើង ។ បើយើងស្រមៃគិតមិនត្រឹមត្រូវថា យើងត្រូវការអ្វីមួយដែលលើសពីអ្វីដែលទ្រង់បានប្រទានឲ្យ នោះយើងនឹងបដិសេធ ឬបន្ថយវិសាលភាព និងព្រះចេស្តាដែលទ្រង់អាចប្រទានមកក្នុងជីវិតយើងហើយ ។ ទ្រង់មានសិទ្ធិលើសេចក្ដីមេត្តាករុណា ហើយប្រទានសេចក្ដីមេត្តាករុណានោះមកដល់យើង ។^៧ ទ្រង់ជា « ប្រភពទឹក [ ដែលយើងគួរ ] ស្វែងរកដើម្បីឲ្យបានផ្ដាច់បាប [ របស់យើង ] » ។^៨ ទ្រង់ជាព្រះដ៏គាំទ្ររបស់យើងជាមួយព្រះវរបិតា និងជាអង្គសម្រេចបាននូវអ្វីដែលព្រះវរបិតាសព្វព្រះទ័យទាំងអស់ ដើម្បីឲ្យយើងត្រឡប់ទៅកាន់ទ្រង់វិញជាអ្នកទទួលមរតកក្នុងនគរទ្រង់ ។ តាមសម្ដីរបស់ព្យាការីអាលម៉ា យើងត្រូវតែ « ចោលភ្នែក [ យើង ] ទៅ ចាប់ផ្ដើមជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះចុះ ថាទ្រង់នឹងយាងមកប្រោសលោះរាស្ត្រទ្រង់ ហើយថាទ្រង់នឹងរងទុក្ខ ហើយសុគត ដើម្បីធ្វើឲ្យធួននឹងអំពើបាបទាំងឡាយ [ របស់ពួកយើង ] ហើយថាទ្រង់នឹងមានព្រះជន្មរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ដែលនឹងនាំមកនូវដំណើររស់ឡើងវិញ » ។^៩ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាកំណប់ទ្រព្យរបស់យើង ។

ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រទានឲ្យយើងនូវវិធីជាច្រើន ដើម្បីផ្ដោតលើទ្រង់ដោយចេតនា រួមទាំងឱកាសប្រចាំថ្ងៃដើម្បីប្រែចិត្តផងដែរ ។ ពេលខ្លះ យើងមិនឲ្យតម្លៃនូវពរជ័យដ៏មហិមាដែលបានប្រទានឲ្យនេះទេ ។ ពេលខ្ញុំមានអាយុប្រាំបីឆ្នាំ ខ្ញុំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកពីឪពុកខ្ញុំ ។ ក្រោយមក ខ្ញុំបានកាន់ដៃគាត់ នៅពេលយើងដើរឆ្លងផ្លូវដ៏មមាញឹកមួយ ។ ខ្ញុំមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ បោះជំហានចេញពីចិញ្ចើមផ្លូវដើរទៅ ខណៈរថយន្តដឹកទំនិញមួយបើកសំដៅមក ។ ឪពុកខ្ញុំបានកន្ត្រាក់ខ្ញុំចេញពីទ្រូងផ្លូវត្រឡប់មកវិញ ។ បើគាត់មិនបានធ្វើដូច្នេះទេ ម្ល៉េះខ្ញុំនឹងត្រូវរថយន្តនោះបុកជាមិនខាន ។ ដោយដឹងពីសណ្ដានអាក្រក់របស់ខ្លួនឯង ខ្ញុំបានគិតថា « ប្រហែលជាប្រសើរជាង បើឲ្យរថយន្តដឹកទំនិញបុកឲ្យស្លាប់ ពីព្រោះខ្ញុំនឹងមិនស្អាតដូចពេលនេះទេ បន្ទាប់ពីខ្ញុំទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក » ។

ក្នុងនាមជាក្មេងអាយុប្រាំបីឆ្នាំ ខ្ញុំបានសន្មតខុសថា ទឹកនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកបានលាងសម្អាតអំពើបាប ។ វាពុំដូច្នោះទេ ។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមកបន្ទាប់ពីបុណ្យជ្រមុជទឹក ខ្ញុំបានរៀនថា អំពើបាបត្រូវបានសម្អាតដោយព្រះចេស្ដារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរយៈពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ទ្រង់ នៅពេលយើងធ្វើ និងរក្សាសេចក្ដីសញ្ញានៃបុណ្យជ្រមុជទឹក ។^១០ បន្ទាប់មក តាមរយៈអំណោយនៃការប្រែចិត្ត នោះយើងអាចរក្សាស្អាតស្អំបាន ។ ខ្ញុំក៏បានរៀនផងដែរថា សាក្រាម៉ង់នាំមកនូវវដ្ដនៃគុណធម៌ដ៏មានឥទ្ធិពលមកក្នុងជីវិតយើង ដែលធ្វើឲ្យយើងអាចរក្សានូវការផ្តាច់បាបរបស់យើងបាន ។^១១

ដូចជាកំណប់ទ្រព្យដែលស្ថិតនៅក្រោមជើងរបស់ខាធើ និងខាណាវ៉ុនដែរ កំណប់ពរជ័យនៃសាក្រាម៉ង់គឺមានសម្រាប់យើងរាល់ពេលដែលយើងចូលរួមការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ។ យើងមានការសន្យាថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងជាដៃគូដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនរបស់យើង បើយើងទៅកាន់សាក្រាម៉ង់ តាមរបៀបដែលអ្នកប្រែចិត្តជឿថ្មីមករកបុណ្យជ្រមុជទឹក និងពិធីបញ្ជាក់ ដោយមានចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប ហើយតាំងចិត្តរស់នៅតាមសេចក្ដីសញ្ញានៃបុណ្យជ្រមុជទឹកនោះ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រទានពរដល់យើងដោយព្រះចេស្ដារញែកជាបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើងអាចរក្សាបានការផ្តាច់បាបពីមួយសប្តាហ៍ទៅមួយសប្ដាហ៍ ។^១២

គ្រឹះខាងវិញ្ញាណរបស់យើងត្រូវបានពង្រឹងតាមរយៈការប្រែចិត្ត និងការរៀបចំខ្លួនមនសិការ និងភាពស័ក្តិសមក្នុងការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។ មានតែគ្រឹះខាងវិញ្ញាណដ៏រឹងមាំមួយប៉ុណ្ណោះ ទើបយើងអាចទប់ទល់នឹងព្យុះភ្លៀង ខ្យល់ និងទឹកជំនន់ដែលយើងប្រឈមនៅក្នុងជីវិតបាន ។^១៣ ផ្ទុយទៅវិញ គ្រឹះខាងវិញ្ញាណរបស់យើងនឹងចុះអន់ខ្សោយ នៅពេលយើងស្ម័គ្រចិត្តរំលងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ឬនៅពេលយើងមិនផ្ដោតលើព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងអំឡុងពេលសាក្រាម៉ង់ ។ « យើងអាចនឹងដកខ្លួនដោយអចេតនាពីចេញពីព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ ដែលនឹងគ្មានកន្លែងណានៅក្នុង [ ខ្លួនយើង ] ដឹកនាំ [ យើង ] នៅលើផ្លូវនៃគតិបណ្ឌិតដែល [ យើង ] អាចត្រូវបានប្រទានពរ រីកចម្រើន និងរក្សាទុក » ^១៤

ពេលយើងមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់ជាមួយយើង នោះយើងនឹងត្រូវបានបំផុសគំនិត និងណែនាំឲ្យធ្វើ និងរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាផ្សេងទៀត ដូចជាសេចក្ដីសញ្ញាដែលយើងធ្វើនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាដើម ។ ការធ្វើបែបនេះពង្រឹងដល់ទំនាក់ទំនងយើងជាមួយព្រះ ។¹⁵ បងប្អូនអាចបានកត់សម្គាល់ថា ព្រះវិហារបរិសុទ្ធថ្មីៗជាច្រើនបានប្រកាសក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ កំពុងនាំព្រះវិហារបរិសុទ្ធទៅកាន់តែខិតជិតនឹងសមាជិក ។^១៦ ប៉ុន្ដែផ្ទុយទៅវិញ កាលដែល ព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅកាន់តែជិតបង្កើយ នោះវាអាចនឹងកាន់តែងាយ ធ្វើឲ្យយើងចាត់ទុកការចូលរួមព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជារឿងសាមញ្ញទៅវិញ ។ នៅពេលព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅឆ្ងាយ យើងរៀបចំផែនការពេលវេលា និងធនធាន ដើម្បីធ្វើដំណើរទៅថ្វាយបង្គំនៅទីនោះ ។ យើងដាក់អាទិភាពលើការធ្វើដំណើរទាំងនេះ ។

ពេលមានព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅជិតបង្កើយ នោះវាអាចនឹងងាយទុកឲ្យរឿងតូចតាចចូលមកជំនួសការចូលរួមព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដោយនិយាយនឹងខ្លួនឯងថា « មិនអីទេ ខ្ញុំនឹងទៅពេលក្រោយ » ។ ការរស់នៅក្បែរព្រះវិហារបរិសុទ្ធ មានភាពបត់បែនងាយស្រួលក្នុងការដាក់កាលវិភាគ ប៉ុន្តែភាពបត់បែននេះអាចជាភាពងាយស្រួលក្នុងការមិនឲ្យតម្លៃទៅលើការទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធទៅវិញ ។ នៅពេលយើងធ្វើដូច្នេះ នោះយើង « ហួសទីដៅ » ដោយមិនឲ្យតម្លៃលើឱកាសដើម្បីខិតទៅជិតព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងព្រះដំណាក់ដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ ។ ការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់យើងក្នុងការចូលរួមគួរតែមានភាពខ្លាំងក្លាដដែល ដូចពេលដែលព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅឆ្ងាយ ។

បន្ទាប់ពី ខាធើ និងខាណាវ៉ុន បានជីកកកាយនៅកន្លែងផ្សេងទៀតនៅក្នុងជ្រលងភ្នំស្ដេចរកមើលផ្នូររបស់ធូថានខាមូនហើយ ពួកគេបានដឹងថា ពួកគេបានមើលរំលង ។ យើងមិនចាំបាច់ធ្វើការដោយគ្មានជោគជ័យ ដូចដែលពួកគេបានធ្វើដើម្បីស្វែងរកកំណប់ទ្រព្យរបស់យើងនោះទេ ។ យើងក៏មិនចាំបាច់ស្វែងរកការប្រឹក្សាពីប្រភពដ៏កម្រនិងអសកម្មណាដែរ ឬឲ្យតម្លៃលើប្រភពថ្មី ហើយគិតថាការប្រឹក្សាបែបនេះនឹងច្បាស់ជាងអ្វីដែលយើងអាចទទួលបានមកពីព្យាការីដ៏រាបទាបរបស់ព្រះឡើយ ។

ដូចដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ កាលមេទ័ពណាម៉ាន់ បានព្យាយាមព្យាបាលជំងឺឃ្លង់ គាត់ខឹងនឹងគេដែលសុំគាត់ឲ្យមុជក្នុងទន្លេធម្មតាមួយចំនួនប្រាំពីរដង ។ ប៉ុន្តែគាត់ត្រូវបានបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យធ្វើតាមការទូន្មានរបស់ ព្យាការីអេលីសេ ជាជាងពឹងផ្អែកលើគំនិតដែលបានគិតទុក ថាអព្ភូតហេតុគួរតែកើតឡើងនោះ ។ ជាលទ្ធផល ណាម៉ានបានជាសះស្បើយ ។^១៧ នៅពេលយើងទុកចិត្តលើព្យាការីព្រះនៅលើផែនដីសព្វថ្ងៃនេះ ហើយធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់លោក នោះយើងនឹងរកឃើញសុភមង្គល ហើយយើងក៏អាចបានព្យាបាលផងដែរ ។ យើងមិនចាំបាច់មើលទៅឆ្ងាយទេ ។

បងប្អូនប្រុសស្រី ខ្ញុំលើកទឹកចិត្តបងប្អូនឲ្យចងចាំ និងផ្ដោតជានិច្ចទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ទ្រង់ជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ និងជាព្រះប្រោសលោះរបស់យើងដែលជា « ទីដៅ » ដែលយើងគួរតែមើលទៅ និងជាកំណប់ទ្រព្យដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់យើង ។ ពេលបងប្អូនមករកទ្រង់ បងប្អូននឹងទទួលបានភាពរឹងមាំដើម្បីប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គក្នុងជីវិត ភាពក្លាហានដើម្បីធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ និងសមត្ថភាពដើម្បីបំពេញបេសកកម្មរបស់បងប្អូនក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ។ សូមរក្សាទុកឱកាសដើម្បីប្រែចិត្ត ឯកសិទ្ធិទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ពរជ័យនៃការចុះ និងការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ការរីករាយនឹងការថ្វាយបង្គំនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងអំណរនៃការមានព្យាការីនៅរស់ ។

ខ្ញុំសូមថ្លែងជាសាក្សីដ៏ឧឡារិកពិតថា ព្រះជាព្រះវរបិតាអស់កល្បជានិច្ច គឺជាព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ហើយទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ទ្រង់គឺជាមិត្តសួគ៌ាដ៏មានព្រះទ័យល្អ និងឈ្លាសវៃ ^១៨ ហើយនេះគឺជាសាសនាចក្រដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ។ សូមអរគុណចំពោះសេចក្តីជំនឿ និងភាពស្មោះត្រង់របស់បងប្អូន។ ខ្ញុំសូមអធិស្ឋានសូមឲ្យ បងប្អូននឹងមានពរជ័យ រីកចម្រើន ព្រមទាំងត្រូវបានការពារ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាមែន ។