យេរេមា

« យេរេមាបានរស់នៅក្នុងគ្រា និង ទីកន្លែងមួយដ៏លំបាក ប៉ុន្តែព្រះអម្ចាស់បានអនុញ្ញាតឲ្យគាត់មើលឃើញជាមុននូវ ‹ គ្រាមួយនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមអំឡុងពេលនៃការប្រមូលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ›» ។¹ —លីនដា ខេ ប៊ើតុន ប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅ

រូបភាព

Composite photo's of a scroll on fire, colored paper, and a illustration of Jeremiah of the Old Testament.

រូបថតនៃក្រាំងដោយ dimdimich/iStock/Thinkstock, យេរេមាដោយ វលធើរ រេន© IRI

ខ្ញុំជាកូនប្រុសរបស់ហ៊ីលគីយ៉ា ជាសង្ឃនៅអាន៉ាថោត ក្បែរយេរូសាឡិម ។ កាលខ្ញុំនៅជាយុវវ័យ « ព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាក៏មកដល់ខ្ញុំថា

« មុនដែលយើងបានជប់បង្កើតអ្នកនៅក្នុងពោះម្ដាយ នោះយើងស្គាល់អ្នកហើយ កាលមុនដែលអ្នកសំរាលចេញពីផ្ទៃមក នោះយើងបានញែកអ្នកជាបរិសុទ្ធផង ក៏បានតាំងអ្នកឡើងជាហោរាដល់អស់ទាំងសាសន៍ » ។

ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មិនបានរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ការហៅនេះនៅឡើយ រួចខ្ញុំក៏ទូលទៅវិញថា « មើល ទូលបង្គំគ្មានវោហារអធិប្បាយទេ ត្បិតទូលបង្គំជាមនុស្សក្មេងសុទ្ធ » ។

ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលតបថា « កុំឲ្យថាអ្នកជាមនុស្សក្មេងឡើយ ត្បិតបើយើងចាត់អ្នកឲ្យទៅអ្នកណា នោះអ្នកត្រូវតែទៅ ហើយសេចក្ដីអ្វីដែលយើងបង្គាប់អ្នក នោះអ្នកត្រូវតែប្រាប់ដែរ ។

« កុំឲ្យខ្លាចចំពោះគេឡើយ ត្បិតយើងនៅជាមួយដើម្បីនឹងជួយឲ្យអ្នករួច » ។ រួចព្រះអម្ចាស់ « បានលូកព្រះហស្ថមកពាល់មាត់ខ្ញុំ » ហើយដាក់ពាក្យនៅក្នុងវា ។²

ខ្ញុំបានព្យាករនៅក្នុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល 40 ឆ្នាំ ពីឆ្នាំ 626 រហូតដល់ឆ្នាំ 586 មុន គ.ស.ក្នុងរាជ្យស្ដេចយ៉ូសៀល យេហូយ៉ាគីម និង សេដេគា ។³ ខ្ញុំស្ថិតនៅជំនាន់ព្យាការីលីហៃក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ។ យើងទាំងពីរត្រូវបានគេថ្កោលទោស ចំពោះអំពើទុច្ចរិតរបស់ប្រជាជននៅយេរូសាឡិម ហើយបានប្រាប់ទុកជាមុនពីសេចក្តីបំផ្លិចបំផ្លាញនៃទីក្រុងដ៏ធំនោះ ។⁴

ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់បង្គាប់ឲ្យខ្ញុំកត់ត្រាការព្យាកររបស់ខ្ញុំនៅក្នុង « ក្រាំងមួយ » ។⁵ កាលស្ដេចយេហូយ៉ាគីមបានឮពីការព្យាករ នោះទ្រង់បានដុតក្រាំងនោះចោល ។ ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់បង្គាប់ខ្ញុំឲ្យសរសេរការព្យាករទាំងឡាយម្ដងទៀត ហើយបន្ថែមការព្យាករជាច្រើនទៀតពីលើការព្យាករទាំងនោះ ។⁶

ខ្ញុំបានជួបនឹងការជំទាស់ជាបន្តបន្ទាប់ កាលខ្ញុំផ្សាយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ផាសហើរ ជាកូនប្រុសរបស់នាយកធំ បានវាយខ្ញុំ ហើយយកខ្ញុំទៅដាក់គុក ។ ពួកជនកំណាចចង់ផ្ដាច់ជីវិតខ្ញុំដោយសារតែការផ្សព្វផ្សាយរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំជាព្យាការីមួយរូបដែលពុំល្បីឈ្មោះ ជារឿយៗត្រូវបានគេចាប់ដាក់គុកងងឹត និងពន្ធាគារ ។ ខ្ញុំបានរស់នៅក្នុងគ្រាមួយនៃអំពើទុច្ចរិតដ៏ធំ ។⁷

ប៉ុន្តែទោះជារស់នៅក្នុងចំណោមភាពទុក្ខព្រួយក្ដី ក៏ព្រះអម្ចាស់បានអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំមើលឃើញជាមុនថា សាសន៍អ៊ីស្រាអែលនឹងត្រូវបានប្រមូលមកវិញនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ថាព្រះអម្ចាស់នឹងសរសេរក្រិត្យវិន័យទ្រង់ « នៅក្នុងចិត្តពួកគេ » ហើយថាទ្រង់នឹងនាំយក « ម្នាក់ពីក្រុងមួយ ហើយពីរនាក់ពីពូជអំបូរមួយ » ទៅកាន់ក្រុងស៊ីយ៉ូន ។⁸

កាលខ្ញុំបានបន្តផ្សាយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់—ទោះជាលំបាកយ៉ាងណាក្ដី—ខ្ញុំបានរៀនថា ការតាំងចិត្តមួយចំពោះដំណឹងល្អដឹកនាំទៅរកសេចក្ដីសុខសាន្ត ។ កាលយើងអភិវឌ្ឍការថ្វាយបង្គំដាច់ដោយឡែកជាមួយព្រះអម្ចាស់ នោះយើងទាំងអស់គ្នាអាចមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនៅក្នុងការសាកល្បង និង ទុក្ខព្រួយ ។