Wij spreken over Christus
Een geschenk van leven en liefde
De auteur woont in Utah (VS).
Het geschenk van mijn moeder liet ons de ware betekenis van Kerstmis zien.
Foto-illustratie John Luke; foto Maridav/iStock/Thinkstock
Mijn oom Ed heeft altijd een aanstekelijke liefde voor het leven gehad. Helaas had hij ook slechte nieren. Ed had jarenlang door dialyse het uitvallen van zijn nieren voorkomen. Hij moest deze pijnlijke behandelingen regelmatig ondergaan. Elke behandeling putte hem volledig uit. Tegen het najaar van 1995 was hij slechts een schim van zichzelf.
De dokter vertelde Ed uiteindelijk dat hij niet lang meer te leven had als hij niet snel een nieuwe nier kreeg. Hoewel het goed mogelijk is om met één nier te leven, had Ed niemand willen vragen om er een af te staan vanwege het risico dat met de operatie gepaard gaat. Maar nu stond hij voor een voldongen feit. Een aantal goede vrienden en familieleden lieten zich testen om te zien of hun nieren compatibel waren. Er was slechts één persoon met een compatibele nier: Eds zus, Dottie — mijn moeder.
Op 7 december vastten en baden Eds familie en vrienden samen voor hem en Dottie. De chirurgen die de operatie uitvoerden, waren tweelingen. Een van hen had zelfs een nier aan de ander afgestaan. Ed en mijn moeder waren onder de indruk toen ze hoorden dat deze twee artsen bij elke operatie hun uiterste best deden, vervolgens hun hoofd bogen en hun vertrouwen in de Heer stelden.
Op de dag van de operatie verwijderde een van de artsen een van mijn moeders nieren. Terwijl hij haar dichtnaaide, bracht zijn broer de nier voorzichtig in Eds onderbuik in.
De operatie was een succes, maar het was afwachten of Eds lichaam de nieuwe nier zou aanvaarden. De antistoffen in zijn immuunsysteem werden onderdrukt om zijn slaagkans te verhogen, dus moest Ed in de intensive care opgenomen worden om hem tegen virussen te beschermen. Zelfs na zijn ontslag uit het ziekenhuis mocht alleen zijn naaste familie bij hem komen. Maar op kerstavond kreeg Ed bijzondere toestemming om het jaarlijkse kerstfeest van mijn grootouders bij te wonen.
Ed droeg een masker toen hij binnenkwam. Hij stapte meteen op Dottie af en gaf haar een stevige knuffel. Toen ze elkaar omhelsden, had iedereen tranen in de ogen. Iedereen kon de liefde voelen die van ze uitging. Een zus had geleden om haar broer leven te schenken. Het was een geschenk van liefde en opoffering, een geschenk dat hij zichzelf niet kon geven.
Toen ik, terwijl de tranen mij over de wangen liepen, naar ze keek, drong het opeens tot mij door: zo zou het weleens kunnen zijn als we straks oog in oog met de Heiland staan. Hij heeft voor ons gedaan wat wij niet voor onszelf konden doen. Omdat Hij goddelijk was, kon alleen Hij een offer brengen dat groot genoeg was om de wet van gerechtigheid te bevredigen. En omdat Hij volmaakt was, was alleen Hij waardig om de zonden van alle mensen te verzoenen, zodat ieder die Hem als Heiland aanvaardt van de wet van barmhartigheid gebruik kan maken.
Ik koesterde dat inzicht en nam mezelf opnieuw voor mijn uiterste best te doen om mijn waardering voor de Heiland en zijn offer te tonen. Ik zou ernaar streven een echte discipel te zijn, zodat ik op een dag waardig mocht zijn om in zijn tegenwoordigheid te vertoeven, Hem te omhelzen en Hem persoonlijk te bedanken omdat Hij me zo lief had dat Hij zo’n offer wilde brengen.