‘Ik had God een belofte gedaan’
De vestiging van de kerk in Guayacana (Ecuador) is in grote mate aan Virgilio Simarrón te danken. Hij nam een moeilijke beslissing om zijn getuigenis trouw te blijven.
Foto’s welwillend ter beschikking gesteld door de auteur
Virgilio Simarrón Salazar was een leider in zijn Chachi-geboortestreek in het noorden van Ecuador. Tot op de dag van vandaag houden de Chachi hun kenmerkende manier van leven en hun eigen rechtssysteem met een gemeenschapsraad, gouverneurs en rechters in stand. Die leiderschapstaken zijn gewoonlijk ereposities die families generaties lang bekleden en die gebaseerd zijn op een diep fundament van respect en achting binnen de gemeenschap. Respect voor de positie was een kwestie van vertrouwen en werd zorgvuldig aan de volgende generatie doorgegeven.
Maar Virgilio Simmaróns plannen voor zijn leven namen in 1996 een andere wending. Zijn zoon, Wilson, was van zijn studie in Quinindé teruggekeerd met exemplaren van het Boek van Mormon en een vast getuigenis van zijn nieuwe religie. Vervuld met het geloof en enthousiasme van iemand die de waarheid gevonden had, droeg Wilson de boodschap van het evangelie aan zijn familieleden uit. Zij lieten zich al spoedig in de wateren van de rivier de Canandé dopen.
De Simarróns begonnen het evangelie aan vrienden en buren in de Chachi-gemeenschap uit te dragen. Dat gaf echter aanleiding tot een ernstig conflict. Sommige Chachi’s vonden dat Virgilio Simarróns geloofsovertuiging hem tot een ketter maakten. Ze overwogen hem zelfs geweld aan te doen. Anderen waren van mening dat hij, als gouverneur, niet betrokken hoorde te zijn bij een nieuw geloof dat verdeeldheid onder het volk zou kunnen veroorzaken. Met die zorg brachten ze hem voor de gemeenschapsraad om berecht te worden. Dat zou een van de moeilijkste ervaringen van Virgilio’s leven worden.
Wilson vertelt wat er gebeurde: ‘De raad, voltallig bijeen, gaf mijn vader te kennen: “U blijft aan als onze gouverneur als u de Kerk van Jezus Christus afzweert; u moet erop terugkomen.” Mijn vader zei: “Ik heb God een belofte gedaan. Wie God een belofte doet, kan daar niet op terugkomen. Ik kan de kerk niet opgeven. Als u vindt dat ik een gouverneur ben die verdeeldheid onder het Chachi-volk gebracht heeft, o, mijn volk, kiest u dan vandaag een ander in mijn plaats.” Toen zag ik mijn vader huilen. De raad was ruim vijf minuten volkomen stil — niemand sprak een woord. Uiteindelijk zei iemand: “U kunt gaan, gouverneur.” Mijn vader stond langzaam op, waarop mijn moeder, mijn zusje en ik naar beneden gingen en de raad verlieten.’
Nadat broeder Simarrón uit zijn ambt was ontzet, kreeg het gezin zware dagen te verduren. Ze werden met de nek aangekeken door velen die hun eerst met respect bejegend hadden. Ze wendden zich tot het geloof dat ze aangenomen hadden en predikten het evangelie vol vuur. Hun ringpresident, Omar Intriago Cesar, legt uit: ‘Ze begonnen het evangelie van huis tot huis aan elk gezin in deze gemeenschap te prediken. De gemeente Guayacana begon met Virgilio Simarrón en zijn zoon, Wilson. De kerk werd gevestigd dankzij zijn geloof, zijn kracht en zijn getuigenis.’
In slechts een paar jaar tijd wierp de inzet van de familie Simarrón veel vruchten af. 30 mei 1999 werd een feestdag in Guayacana toen er een grote doopdienst gehouden werd. President Intriago vertelt: ‘We kwamen met Roberto Garcia, de zendingspresident, aan en namen allebei deel aan die heerlijke dag, waarop twee zendelingen aan het strand van de rivier de Canandé zestig mensen doopten. Daarna bevestigden president Garcia aan de ene zijde en ik aan de andere allen die zich hadden laten dopen als lid van de kerk. Het was een voorrecht dat nooit uit mijn leven gewist zal worden.’
Hoewel Virgilio zijn gouverneurschap opgaf om zijn getuigenis trouw te blijven, was hij in staat een ander erfgoed aan de volgende generatie door te geven: dat van dienstbetoon aan het volk door het evangelie onder hen te vestigen. Hij heeft nog mee mogen maken dat Wilson een voltijdzending vervulde, naar Guayacana terugkeerde, in het huwelijk trad met zijn vrouw, Ruth, en kinderen kreeg. Enkele jaren later stierf Virgilio als trouw lid van de kerk. Zijn vrouw, Maria Juana Apa, was in 2014 getuige van de roeping van hun zoon als gemeentepresident in Guayacana.
Wilson is zich zeer bewust van het erfgoed dat zijn vader hem altijd wilde meegeven. ‘Mijn voorouders zijn altijd gouverneurs, aanvoerders van strijders, sterke krijgers geweest’, zegt hij. ‘Ik voel dat al die wortels uit het verleden nog steeds in mij geplant zijn. Maar nu ik lid van de kerk ben, heeft al die kracht mij geholpen om een goede strijder voor Jezus Christus te worden.
Boven: een nieuwe generatie leiders, Ruth en Wilson Simarrón van de gemeente Guayacana (met gemeenteleden in foto links).