Bisperas sa Pasko uban sa mga Córdoba
Ang tagsulat nagpuyo sa Peru.
Si Marycielo ug ako adunay usa lang ka regalo. Unsaon namo kini pagbahin?
“Maingon nga gibuhat ninyo kini ngadto sa usa sa mga labing gagmay niining akong mga igsoon, gibuhat usab ninyo kini kanako” (Mateo 25:40).
Sa Bisperas sa Pasko dihay duha lamang ka mga regalo ubos sa among gamay nga Christmas tree. Ang usa alang sa akong duha ka tuig nga igsoong babaye, si Marycielo, ug ang usa alang kanako. Gamay ra ang kwarta, si Mama miingon, mao nga kadto ra ang among madawat.
Nianang gabhiona si Mama mibasa og usa ka istorya gikan sa Liahona mahitungod sa usa ka Pasko nga walay mga regalo. Samtang siya nagbasa, mibati ko nga malipayon ug malinawon. Tingali ang adunay usa lang ka regalo dili kaayo bati. Dayon si Mama miingon, “Kay sa magdula-dula sama sa kasagaran natong buhaton sa Bisperas sa Pasko, unsa kaha kon magdala kita og mga regalo ngadto sa usa ka pamilya sa ward?”
“Apan unsa ang atong mahatag kanila?” Nangutana ko.
“Nan, naa man kitay gamay nga mahatag.”
Mitan-aw ko sa among duha ka mga regalo, dayon sa litrato ni Jesus sa bung-bong. “Siguro si Jesus mopakigbahin sa unsay naa Niya.”
Nag-ampo kami kon si kinsa nga pamilya ang bisitahan. Daghan sa among kaila nga mga pamilya wala gayuy igong ikasarang nianang tuiga. Human sa pag-ampo, gibati namo nga mobisita mi sa pamilya nga Córdoba. Sila adunay tulo ka mga anak, ug ang ilang papa nawad-an sa iyang trabaho.
Miadto kami sa tindahan ug mipalit og panetón (usa ka pan para sa pasko), usa ka giluto nga manok, ug tulo ka gagmay nga mga regalo. Nalingaw kami sa pagpili niini. Gihurot ni mama ang iyang kwarta, mga 30 Peruvian soles (mga U.S. $10).
Sa dihang nahuman na mi, miadto mi sa mga Córdoba. Akong gigunitan ang kamot ni Marycielo samtang naglakaw kami padulong sa pultahan.
Si Sister Córdoba nakakita kanamo ug migawas aron sa paggakos kanamo. “Pagkaanindot nga surprisa! Dali sulod! Lingkod,” siya miingon. Sa among pagsulod, iyang gipislit ang kamot ni Mama ug gihapuhap ang akong abaga. “Si Rolando ug ang mga babaye malipay gayud inig-kakita ninyo,” siya miingon kanako.
Ang salog sulod sa balay yuta ra. Walay kuryente, mga kandila lang. Naguol ko og gamay alang sa pamilyang Córdoba. Nanghinaut ko nga unta duna pa kami mabuhat sa pagtabang kanila. Apan si Mama ingon og wala ra kabantay sa yuta o mga kandila. Nalipay ra gayud siya nga ania uban ni Sister Córdoba.
“Mianhi kami aron manghinaut kaninyo og usa ka feliz Navidad!” Miingon si mama. “Kami malipayon nga kita managhigala.” Siya mihatag sa pagkaon ug mga regalo ngadto ni Sister Córdoba, kinsa mipahiyum og dako ug miingon og salamat.
Si Rolando, Madeline, ug si Raquel nanagan gikan sa pikas kwarto aron sa pagtimbaya kanamo. Si Marycielo mili-li gikan sa akong luyo ug mipahiyom. Siya mikatawa sa dihang si Rolando mihimo og kataw-anan nga nawong diha kaniya. Sa wala madugay ang tanan nag-istoryahay, nagpasiaway, ug nagkataw-anay.
“Mas nindot pa ni kay sa magdula-dula nga kami ra,” naghunahuna ko. Nalipay ko nga nanganhi mi. Dili importante nga gamay ra ang among napakigbahin. Ug dili importante nga yuta ang salog. Ang Pasko dili mahitungod sa unsay anaa kanato. Mahitungod kini sa panag-uban.
Samtang nangandam kami sa pagbiya, si Sister Córdoba migakos kanamo pag-usab. “Salamat kaayo,” miingon siya. Ang iyang tingog nagkurog, ug akong nakita ang mga luha sa iyang mga mata. Mikinto ko ug mihalok ni Sister Córdoba diha sa aping.
“Feliz Navidad,” miingon ko.