Mga Tingog sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw
Nagdagan ngadto sa Templo
Antonella Trevisan, Udine, Italy
Niadtong Disyembre 1999 kami nangandam alang sa among tinuig nga biyahe sa Pasko ngadto sa Templo sa Bern Switzerland. Ang biyahe, usa ka espesyal nga tradisyon nga gisugdan pagkahuman sa among kaminyoon, usa ka paagi nga among saulugon ang pagkatawo sa Manluluwas.
Nagpuyo mi mga walo ka oras daganon sa awto gikan sa templo, ug ang dautan nga panahon nag-una sa wala pa kami makabiya. Ang nangaibut nga punoan sa mga kahoy, kusog nga hangin, ug karsada nga nagka-ice mao ang nakaingon sa makuyaw nga pagbiyahe.
Mibati ko og kawalay kasiguroan ug wala makasabut ngano nga nakasugat kami og daghan kaayong mga babag nga kahibalo man mi nga ang Ginoo gusto nga moadto kami sa templo. Dili ba diay Niya ablihan ang among dalan?
Ang akong bana, si Antonio, ug ako miluhod sa pag-ampo uban sa among mga anak ug miingon ngadto sa among Langitnong Amahan nga gawas kon Siya mosulti kanamo sa lahi nga paagi, kami mopadulong sa Bern pagkasunod adlaw.
“Kon ang dalan tinud-anay gayud nga dili na maagian,” si Antonio miingon human sa among pag-ampo, “mamalik kita.”
Mibati ko nga ang among desisyon husto, apan mahadlukon gihapon ako. Sa pagkasunod buntag, puno sa pagduha-duha, gusto ko nga mag-ampo pag-usab. Miingon si Antonio nako nga kami nakadawat na sa among mga tubag, apan siya mahigugmaon ug mapainubsanon nga miluhod tupad kanako.
Sa dihang mibiya na kami, mao pa lang ang pagbanag-banag ug ang itom nga mga panganod nagpaibabaw kanamo. Samtang nag-drive kami, makita nako ang gamayng tipik sa asul nga langit duol sa kabukiran. Ang gamayng bidlisiw sa adlaw milapos na sa kapanganuran.
Kanang sidlak sa hayag sa adlaw nagpalig-on sa akong nagkahinay nga pagtuo. Milagro kaayo, ang adlaw migimaw ug misaka ang temperatura. Walay gabon, walay ice, walay hangin—ang naa usa lamang ka tin-aw, talagsaong kainit sa adlaw sa tingtugnaw. Ang akong mga mata napuno sa luha. Ingon nga ang Langitnong Amahan mitubag sa among mga pag-ampo.
Human kami miabut sa Bern, misugod na ang baga nga pag-snow ug padayon nga nag-snow sa tibuok namong pag-istar didto. Samtang nagpadulong kami ngadto sa templo sa wala pa magkaadlawon pagkasunod buntag, ang unos nahimong blizzard. Nahadlok ko sulod sa usa ka minuto, ug misugod ko sa pagdagan subay sa daplin sa dalan paingon ngadto sa templo.
Dayon dunay misantop sa akong hunahuna: “Mao gayud kini ang angayng mahitabo. Nagdahunog ang kasaba sa kalibutan ngari kanato uban sa mga kalisud, apan kinahanglan kitang modagan ngadto sa kalinaw sa Ginoo nga makita diha sa Iyang balay.”
Kami adunay usa ka talagsaon nga panahon didto sa templo nianang panahon sa Pasko, apan nabalaka kami sa among biyahe sa pagpamauli. Ang snow nagpadayon, ug ang among kinamanghuran nga anak nga lalaki adunay taas nga hilanat. Sa adlaw sa among pagbiya, hinoon, ang snow milagrong mituang, ug mihuwas ang hilanat sa among anak nga lalaki human siya makadawat og panalangin sa priesthood.
Samtang ang kalinaw sa templo mipatunhay kanamo, usa ka bersikulo sa Biblia ang misantop sa akong hunahuna: “Aduna bay butang nga makuli sa Ginoo?” (Genesis 18:14). Uban sa pasalamat, ako nakaamgo nga wala, wala gayud.