Mga Tingog sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw

Mga Higut sa Sakripisyo

Candice A. Grover, Idaho, USA

Paghulagway pinaagi ni Allen Garns

Usa ka Pasko mga katuigan na ang milabay daghan kaayo ang akong gihunahuna aron nako matagamtam ang panahon sa Pasko. Ang akong bana, si Andy, naghambin og ubo nga, paghuman sa medikal nga pag-eksamin, daling mi-evolve ngadto sa pagkadaut sa baga, dinalian nga pag-opera, pag-reconstruct sa iyang ubol-ubol, ug mga pag-biopsy—“panagana lang aron luwas.” Ang iyang operasyon nahitabo usa ka semana sa wala pa kami mibalhin sa usa ka bag-o nga panimalay.

Pipila ka semana sa wala pa ang Pasko, nakig-istorya ko sa akong silingan nga si Janae. Nangutana siya kon andam na ba ko alang sa Pasko. Nakatubag pa ko nga andam na kaayo. Naghisgut ko nga kanunay kaming maghimo og cookies sa Pasko uban sa akong lola sa dili pa mag-Pasko, ug gusto kong maghimo og mga apron alang sa mga batang babaye apan basin dili na kini mahimo.

Usa ka semana ang milabay mipahiluna ko sa lingkuranan nga napuno sa mga butang nga tupad sa among Christmas tree. Ang mga batang babaye tua na sa higdaanan, ug si Andy nagtrabaho sa iyang opisina sa dihang akong nadungog ang doorbell. Akong giablihan ang pultahan ug si Janae naa sa bakanan, naggunit sa tulo ka mga pinutos samtang nagpangatagak ang mga lugas sa snow sa iyang luyo.

“Dayon,” miingon ko, sigurado nga iyang nabatyagan ang akong katingala.

“Salamat, apan kinahanglan ko nga mobalik na,” miingon siya. “Alang kini sa imong mga batang babaye.”

Mitunol si Janae kanako sa putos.

“Mga apron kini,” miingon siya. “Dili kini ang kinanindutan, apan ako ning gihuman karong gabhiona.”

Mapainubsanong nahingangha, minunot sa pagginhawa ang akong pasalamat. Naggakos kami, ug mitan-aw kaniya sa iyang pagpauli.

Samtang naglingkod ko pag-usab sa akong lingkuranan, maampingon nakong gibadbad ang puti nga lasong satin sa usa ka kahon. Sa pag-abli niini, akong nakita ang usa ka tinahi nga apron ginama gikan sa panapton para sa Pasko. Akong gihapyud ang pinil-an sa akong tudlo ug kumagko samtang naghunahuna ko ni Janae. Duna siyay upat ka gagmayng mga anak, lakip na ang kaluha nga mag-usa pa lang gyud ka tuig. Nagtudlo siya og piano, ug busy siya sa iyang importanting calling sa among ward.

Naghunahuna ko og maayo kon sa unsang higayuna kaha siya nakahimo sa mga apron, ug kahibalo ko nga nga siya walay panahon. Migahin siya og panahon.

Ang mga luha nangatagak samtang akong nabati ang gugma sa Langitnong Amahan nga gihatag pinaagi ni Janae—usa ka sukdanan sa kainit ug kahupayan samtang ako giliyokan “diha sa mga bukton sa [Iyang] gugma” (D&P 6:20).

Daghan nang katuigan sukad nga nadawat namo ang mga apron. Dugay na kining nabiyaan sukad nga mitubo na ang akong anak nga mga babaye, apan ako kining gitipigan sa akong aparador, gibitay kini sa sinaw nga kaw-it nga nailawman sa mga bag-o. Matag higayon nga akong makita ang regalo ni Janae, mapahinumduman ko sa kahupay ug gugma nga akong nabati nianang gabhiona. Nagpahinumdom kini kanako sa unsay akong gusto nga ako mamahimo—usa ka disipulo ni Jesukristo nga takus sa pagpadayag ug andam sa paghatag og serbisyo.