Hangtud sa Sunod Natong Panagkita
Ang Tinuod nga Pasko
Gikan sa “Ang Tinuod nga Pasko,” Liahona, Dis. 2005, 12–15.
Ang tinuod nga Pasko masinati niadtong midawat ni Kristo sa ilang mga kinabuhi.
Sa mubo nga sulat ni Pablo ngadto sa mga taga-Galacia, siya mipakita og dakong kabalaka sa ilang klarong kawalay pagtuo ug sa ilang pagbiya sa iyang mga pagtulun-an kabahin ni Kristo. Siya misulat ngadto kanila: “Alang sa maayong katuyoan kanunayng maayo ang pagkamatinagdanon, ug dili lamang sa diha nga maanaa ako uban kaninyo. Mga anak ko, alang kaninyo ginasakit ako pag-usab hangtud nga si Kristo mahulad diha sa sulod kaninyo” (Mga Taga-Galacia 4:18–19). Sa laing pagkasulti, si Pablo mipahayag sa iyang kaugalingon nga nag-antus sa kasakit ug kabalaka hangtud nga si Kristo “mahulad” diha kanila. Mao kini ang laing paagi sa pag-ingon “kang Kristo,” diin kana nga pagpahayag balik-balik nga gigamit ni Paul sa iyang mga sinulat.
Posible alang ni Kristo nga mahimong kabahin sa kinabuhi sa mga tawo, ug kon mahitabo gayud ang ingon niana nga kasinatian, ang tawo anaa “kang Kristo”—si Kristo “nahulad” diha kaniya. Kini nagpasabut nga atong dawaton si Kristo sa atong mga kinabuhi ug himoon Siya nga maoy labing dako nga impluwensya sa atong mga kinabuhi. Siya dili lang usa ka kinatibuk-ang kamatuoran o usa ka kamatuoran sa kasaysayan, apan ang Manluluwas sa mga tawo sa tanang dapit ug sa tanang panahon. Kon kita maningkamot nga mahimong sama kang Kristo, Siya “nahulad” diha kanato; kon atong ablihan ang pultahan, Siya mosulod; kon kita magtinguha sa Iyang tambag, Siya motambag kanato. Aron si Kristo “mahulad” diha kanato, kita kinahanglan nga adunay pagtuo diha Kaniya ug sa Iyang Pag-ula. Ang ingon nga pagtuo kang Kristo ug ang pagsunod sa Iyang mga sugo dili mga pagpugong kanato. Pinaagi niini nga mga sugo, ang mga tawo gihimong gawasnon. Ang Prinsipe sa Kalinaw naghulat sa paghatag og kalinaw sa hunahuna, nga maghimo sa matag usa kanato nga tigpakatap niana nga kalinaw.
Ang tinuod nga mga panalangin sa Pasko masinati niadtong midawat ni Kristo diha sa ilang kinabuhi isip makatandog, walay pagkaluya, makapaabtik nga pwersa.
Sa iyang pagpamalandong sa panahon sa Pasko, si James Wallingford misulat niini nga mga linya:
Ang Pasko dili usa ka adlaw o usa ka panahon, apan usa ka kahimtang sa kasingkasing ug hunahuna.
Kon kita nahigugma sa atong mga silingan sama sa atong kaugalingon;
kon sa atong kaadunahan kita kabus sa espiritu ug sa atong kakabus kita nagpakita og tumang kalooy;
kon ang atong tiunay nga gugma dili tigpagawal, apan mapailubon ug mapuanguron;
kon ang atong igsoon mangayo og makaon, kita mohatag hinoon sa atong kaugalingon; kon ang matag adlaw mosubang uban sa oportunidad ug mosalop diha sa kalampusan, bisan unsa pa ka gamay—
nan ang matag adlaw adlaw ni Kristo ug ang Pasko kanunay nga duol.
(Sa Charles L. Wallis, ed., Words of Life [1966], 33) …
Kon kamo magtinguha sa pagpangita sa tinuod nga diwa sa Pasko ug sa pag-ambit sa katam-is niini, tuguti ko sa paghimo niini nga sugyot kaninyo. Atol sa pagdali-dali sa kasadya sa okasyon niining panahon sa Pasko, pangita og panahon sa pagpabaling sa inyong kasingkasing ngadto sa Dios. Tingali diha sa hilom nga mga oras, ug sa usa ka hilom nga dapit, ug kamo nagluhod—nag-inusara o uban sa mga minahal—pagpasalamat sa maayo nga mga butang nga miabut kaninyo, ug hangyoa nga ang Iyang Espiritu unta mopuyo diha kaninyo samtang kamo matinguhaong maningkamot sa pagserbisyo Kaniya ug pagsunod sa Iyang mga sugo. Siya mogiya kaninyo ug ang Iyang mga saad matuman.