Þótt þú sért óframfærinn

Öldungur José A. Teixeira

af hinum Sjötíu

Setjið traust ykkar á Drottin og hann mun blessa ykkur við að miðla fagnaðarerindinu.

Þegar ég hafði rétt hafið störf sem trúboðsforseti í Brasilíu, átti ég viðtal við nokkra öldunga. Ég bað einn þeirra að segja mér frá sjálfum sér.

„Ég er afar óframfærinn,“ sagði hann. Hann hafði áhyggjur af því að það yrði honum til trafala í þjónustu hans.

Ég spurði: „Trúir þú að Drottinn geti hjálpað þér að verða góður trúboði, þrátt fyrir þetta?“

„Ég trúi að Drottni sé allt mögulegt.“

„Fáðu hann þá til að hjálpa þér. Ertu fús til að gera það.“

„Ég skal gera það,“ sagði hann.

Ég verð að játa að þegar hann fór í burtu, hugsaði ég með mér: „Ég vona að honum takist þetta.“

Vikur liðu og að því kom að sömu trúboðarnir áttu aftur viðtal við mig. Í þetta sinn sagði félagi hins óframfærna trúboða: „Forseti, ég veit ekki hvað ykkur fór á milli, en það hafði vissulega áhrif. Hann nýtur þess að tala við fólk.“ Ég hlakkaði því til að ræða við hann aftur.

Þegar hann kom inn í skrifstofuna mína, horfði hann niður fyrir sig.

„Ég færi þér góðar fréttir,“ sagði hann. „Ég er enn óframfærinn, en ég bað Drottin um hjálp. Eftir það opnaði ég munninn og tók að tala. Og veistu hvað? Ég geri það nú öllum stundum. Ég man jafnvel ekki það sem ég segi. Hið dásamlega er, að fólk hefur unun af því. Það skynjar andann. Það skilur mig og skynjar það sem ég þarf að segja því.

Ég undraðist að sjá hinar miklu framfarir trúboðans, eftir að hann hafði sett traust sitt á Drottin. Hann varð öflugt verkfæri í að færa mörgum hamingju.

Sigrast á ótta

Stundum verður okkur órótt við að segja öðrum frá fagnaðarerindinu, Drottinn mun liðsinna okkur, ef við setjum traust okkar á hann, líkt og sannaðist á þessum óframfærna trúboða. Heilagur andi mun hjálpa okkur að vita hvað segja skal (sjá 2 Ne 32:2–3) og þegar fólk skynjar andann, verða viðbrögðin oft jákvæð. Áhugi margra mun vakna á því sem við trúum og þeir vilja vita meira.

Mikil gleði

Ég ber vitni um að himneskur faðir mun liðsinna okkur í þeirri viðleitni að miðla fagnaðarerindinu og við munum upplifa mikla gleði við að gera það. Sú gleði verður í raun ekki aðeins okkar í þessu lífi, heldur líka í því næsta. (Sjá K&S 18:16.) Það er góð ástæða til þess stíga út úr þægindarhring okkar og láta að okkur kveða, jafnvel þótt við séum óframfærin.

Þrennt sem þið gætuð óttast og sigrast á

Auk óframfærni, veit ég um þrennt annað sem einhver okkar gætu óttast: „Ég óttast að missa vini mína, ef ég ræði um fagnaðarerindið.“ Til allrar hamingju, þá er hægt að sigrast á slíkum ótta með trú.

1. Ég veit ekki nægilega mikið.

   Fastatrúboðar geta liðsinnt ykkur, ef ykkur skortir þekkingu á fagnaðarerindinu. Þeir geta kennt okkur boðskap endurreisnarinnar, hjálpað okkur að efla trú okkar á Drottin Jesú Krist og skilning okkar á iðrun og hvernig við getum hagnýtt okkur hana í lífi okkar og hvers vegna skírnin og gjöf heilags anda eru mikilvæg. Annað gott hjálpartæki til fræðslu er Boða fagnaðarerindi mitt. Ég hvet alla pilta og stúlkur til að verða sér úti um eintak og læra efnið sem hluta af daglegu ritningarnámi.

2. Ég hef aldrei gert þetta áður.

   Æfið með trúboðum, ef þið eru reynslulaus. Þeir geta frætt ykkur um hvað ber að segja og ekki að segja við ákveðnar aðstæður. Þegar þið verjið tíma með trúboðum, munið þið skynja elsku þeirra til fagnaðarerindisins og náungans. Þeir hafa tileinkað sér hugrekki til að miðla fagnaðarerindinu og geta hjálpað ykkur að gera það sama.

3. Ég óttast að segja frá.

   Þegar við gefum vitnisburð okkar, víkkum við sjóndeildarhring vina okkar, svo þeir taka að virða og elska okkur og sjá okkur í nýju ljósi. Það gerist næstum í öllum tilvikum. Margt ungt fólk segir: „Mér fannst þetta erfitt, en þegar ég talaði af einlægni, fóru vinir mínir að treysta mér og spyrja fleiri spurninga.“ Við ættum ekki að óttast að miðla því sem við höfum. Það er dýrmætt, því það er frá Guði. Hvað annað betra gætum við svo sem gert, til að sýna vinum okkar elsku, en að miðla því sem við vitum að er sannleikur?