Mga Santos sa Ulahing mga Adlaw
Niining Higayuna Milihok Ko
Paghulagway pinaagi ni Stan Fellows
Akong gitaud ang seat belt sa akong anak nga babaye sa karaan na kaayo nga lingkuranan sa sakyanan [car seat]. Gamay ra kaayo ang among kwarta, mao nga mapasalamaton kaayo ko sa bag-ong gasa sa ginamit na nga butang. Nagsilbi kini nga usa ka booster nga lingkuranan kay midako na man ang akong anak nga babaye mao nga dili na siya maensakto sa iyang lingkuranan kaniadto. Nagpaabut gyud ko nga mahimo ang mga buluhaton nianang maanindot nga adlaw.
Mihunong mi sa una namong tuyo, ang librarya. Samtang gitangtangan nako og seat belt ang akong anak nga babaye, nakabantay ko og usa ka batan-ong Hispanic nga babaye nga miparking tupad namo. Usa ka gamayng bata, nga dili gayud makasuporta sa iyang kaugalingon, direkta nga milingkod sa lingkuranan sa luyo, nga nag-akbo og gamayng bola. Naglisud ang batan-ong inahan og pahugot sa seat belt tungod sa kagamay sa bata. Duna koy duha ka butang nga nahunahunaan.
“Wala siyay lingkuranan sa sakyanan alang sa iyang gamayng anak. Pwede nakong ihatag ang akong lingkuranan.”
Ug dayon nangatarungan ko sa akong kaugalingon.
“Siguro dili siya makasulti og Iningles. Basin makapasilo ko niya. Ang akong lingkuranan sa sakyanan karaan na gayud kaayo; tingali dili siya ganahan niini. Kon ganahan siya, unsaon man nako kini pag-ilis?”
Mao nga wala koy gibuhat.
Mipadailos siya sa lingkuranan sa drayber ug milarga na.
Sa wala pa ko moabut sa pultahan sa librarya, mibati ko og grabe nga kakonsensya. Nasayud ko nga nakahimo ko og sayop nga pagpili, ug wala nay laing paagi sa pagbakwi niini.
Gibira nako ang pultahan apan dili kini matarug. Wala pa mangabli ang librarya. Gigahin nako ang panahon sa paghimo sa mga buluhaton nga naghunahuna og balik sa sitwasyon, nahasol sa kamatuoran nga wala koy gibuhat.
Human sa katapusan nakong buluhaton, nakadesisyon ko nga moadto og usab sa librarya. Mihunong ko sa samang dapit sa parkinganan sama sa una. Sa akong kasurprisa, nakita nako ang samang inahan ug anak nga lalaki nga miparking na usab tupad nako. Mibati ko og usa ka grabe nga pagbati nga nahuwasan.
Niining higayuna milihok ko nga walay pagduha-duha. Akong gitangtang ang lingkuranan sa sakyanan sa akong anak ug giduol ang batan-ong inahan. Dili siya makasulti og Iningles. Pinaagi sa mga aksyon, gitudlo nako ang iyang gamayng anak ug ang lingkuranan sa sakyanan ug ang iyang sakyanan. Gitabangan namo og taud ang lingkuranan diha sa sakyanan. Samtang gipakita nako niya kon unsaon kini paggamit, nakaamgo ko nga nahibalo na ko sa bugtong Kinatsila nga kinahanglan nakong mahibaloan: “gracias.”
Mibati ko og dakong pasalamat sa akong kasingkasing sa usa ka maloloy-on nga Langitnong Amahan sa paghatag nako og ikaduhang higayon aron matabangan ang usa ka igsoong babaye nga nanginahanglan.
Midugang ko og usa pa ka buluhaton ngadto sa lista—sa duol nga thrift store. Akong gitaud ang seat belt sa akong anak nga babaye ug mabinantayong midrayb ngadto sa tindahan. Sa likod nga bahin sa tindahan, naa sa salog, mao ang usa ka lingkuranan sa sakyanan—parehas sa usa nga bag-o lang nakong gihatag ug sama usab ka karaan. Ako kining gipalit, natingala ug nagpasalamat sa sunod-sunod nga mga panghitabo nianang buntaga.
Pinaagi sa malumo apan epektibong pagtudlo sa Manluluwas, natisok gayud ang leksyon sa akong kasingkasing: sunda ang mga pag-aghat sa Espiritu Santo—sa unang higayon.