Mga Pagpamalandong
Si Sister Mabel, nga Nagkanta
Ang pagkaganahan ni Sister Mabel sa pagkanta lisud kaayong pugngan.
Ang suod nakong higala miduso sa iyang siko sa akong kilid aron dili ko mokatawa. Didto mi sa sakrament miting, siyempre, ug nanganta mi sa himno sa sakrament.
Apan lisud ang dili pagkatawa, ug si Pat wala kaayo makahimo og sama sa akong pagpugong nga dili mokatawa.
15 ang among mga edad, ug para namo nahibalo mi sa tanan. Nahibalo mi nga tanan sa among ward angay unta nga mahimong perpekto—apan wala. Nahibalo mi nga ang sakrament miting angay unta nga makadasig—apan kasagaran laay. Ug nahibalo mi nga ang pinakabati nga mokanta kauban ra namo, miguba sa himno nga among gituohan nga unta modala sa among mga hunahuna ngadto sa langit—apan sa kasagaran moabut kini sa laing direksyon.
Makapanabon ra mi sa among mga dunggan ug moagwanta. Ang panagsang pagkatawa ingon og makatabang.
Wala mi kasiguro kon si Sister Mabel (maoy iyang ngalan, ug kana ra ang akong nahinumduman nga itawag kaniya) nahibalo ba kaha nga sakit kaayo siyang paminawon ug wala gayud siyay pagpakabana sa epekto sa iyang pagkanta ngadto sa uban. Daw posible gayud nga walay bisan usa nga nakaistorya kaniya bahin niini. Bisan og gulangon na, makahadlok siya nga babaye. Dili sa gidak-on, apan sa kaabtik. Tanan nga iyang buhaton linagsik kanunay ug lanog. Ilabi na sa iyang pagkanta.
Ang pagkaganahan niya nga mokanta wala lang maghatag og ekspresyon atol sa pagpanganta sa kongregasyon apan sa among ward choir usab. Ang iyang kahinam niana dili kapugngan. Bisan og wala ko kahinumdom nga gipugngan siya sa pagkanta sa kongregasyon, sa choir wala kini pugong, sa pagpataas ug pagpaubos ambut kon duna bay sikat nga singer sukad nakahimo. O gustong mohimo.
Ahhh, dugay na kaayo to. Sa mga katuigan sukad niadto, si Sister Mabel patay na. Si Pat ug ako nagkabulag na og dalan. Ug ako, maayo na lang, nakadiskubre nga wala kaayo koy nahibaloan sa edad nga 15 kay sa akong gituohan. Mituo ako nga nakakat-on ko og pipila ka butang mahitungod sa kinabuhi—ug sa pagkanta—sulod sa milabayng 50 ka tuig.
Nakakat-on ko nga ang kinabuhi angayan nga puy-an inubanan sa gana ug kalagsik. Ang matag minuto usa ka bahandi, ug inig labay niini, wala na gayud kini, handumanan na lamang kini sa panumduman. Nakakat-on ko nga kon moserbisyo kamo sa uban o mosimba sa Ginoo, kamo ang pinakamalipayon ug pinakaepektibo kon buhaton ninyo kini gamit ang tanan nga kalipay ug kalagsik nga anaa kaninyo.
Nakakat-on ko nga walay bisan usa niining dapita sa tabil ang perpekto. Ang tanan nga gihangyo sa Ginoo kanato mao ang atong kasingkasing, gahum, hunahuna, ug kusog—sa paagi sa atong paghalad niini. Dawaton niya ang walay pagpugong natong mga halad, bisan unsa man kini kagamay, isip usa ka hingpit nga sukod sa atong debosyon.
Sukwahi gayud, moingon ko, nga nadiskubrihan sab nako nga dili diay ko mas maayong mokanta kay ni Sister Mabel. Nanghinaot ko nga ang akong mga kamiyembro sa ward dunay mas dugang nga tiunay nga gugma ngari nako kay sa akong gugma ngadto kaniya. Kon nia pa unta gihapon siya karon, dapiton nako siya sa pagkanta dungan nako. Gimingaw ko sa mala-anghel niyang tingog.